Αν μπορούσαν να του βάλουν πιπέρι στο στόμα, θα το έκαναν ευχαρίστως. Ολοι, ανεξάρτητα από την εσωκομματική φράξια στην οποία ανήκουν. Αν μπορούσαν να τον ελέγχουν όταν βρίσκεται στο βήμα και εκστασιάζεται φαντασιωνόμενος ότι είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, θα το έκαναν. Αλλά είναι τεχνικά αδύνατο. Ετσι, έριξαν τα γαμοσταυρίδια τους και βγήκαν στο μεϊντάνι των ερτζιανών για να «μαζέψουν» τη φράση που ξεστόμισε ο Τσίπρας στο Ηράκλειο:
ξέρετε, δεν κυριολεκτούσε, μια μεταφορά έκανε, εννοούσε αυτό και εννοούσε το άλλο. Το μόνο που δεν είπαν είναι ότι ο προεδρούλης τους συνηθίζει να λέει και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα.
Η φράση που εκστόμισε στο Ηράκλειο ο Τσίπρας, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα παίζει το ζουρνά ή τη λύρα και οι «αγορές» θα χορεύουν πεντοζάλη, θα τον κυνηγά στη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας, όποτε κι αν αυτή αρχίσει. Ας όψεται, όμως, η ιδιοσυγκρασία του πολιτικού σαλταδόρου που τον χαρακτηρίζει.ξέρετε, δεν κυριολεκτούσε, μια μεταφορά έκανε, εννοούσε αυτό και εννοούσε το άλλο. Το μόνο που δεν είπαν είναι ότι ο προεδρούλης τους συνηθίζει να λέει και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα.
Η φράση δεν υπήρχε στο γραπτό κείμενο της ομιλίας του (αδιάψευστος μάρτυρας η επίσημη ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά την πρόσθεσε κατά τη διάρκεια της ομιλίας, χωρίς να σκεφτεί το βάρος που έχει.
Η ειρωνεία για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως την ίδια μέρα κυκλοφορούσε η RealNews με συνέντευξη του Παπαδημούλη που έλεγε τα ακριβώς αντίθετα. Οταν ρωτήθηκε αν ανησυχεί «από το ρόλο των αγορών ενόψει της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και τυχόν πρόωρων εκλογών», απάντησε: «Ασφαλώς. Πρέπει να είναι κανείς θερμοκέφαλος, φανατικός, ακραία ιδιοτελής ή παντελώς άσχετος, για να μην ανησυχεί». Ολοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί (θερμοκέφαλος, φανατικός, ακραία ιδιοτελής, παντελώς άσχετος) πάνε κατευθείαν στον Τσίπρα.
Ο Παπαδημούλης συνέχισε γλείφοντας τις «αγορές»: «Η χώρα θα αποκτήσειξανά, και μάλιστα σχετικά σύντομα, πρόσβαση στις αγορές. Αυτό όμως απαιτεί ανάπτυξη, βιώσιμο χρέος, δημοκρατική ομαλότητα, νοικοκυρεμένα δημόσια οικονομικά, σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, σύγχρονη διοίκηση. Ολα αυτά αποτελούν βασικούς στόχους του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ». Εμείς τώρα ποιον να πιστέψουμε; Την επίσημη γραμμή (αν υπάρχει τέτοια), που υποστηρίζει ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δε θα υπάρξει ανάγκη νέου δανεισμού, ή τον Παπαδημούλη που αναγγέλλει νοικοκύρεμα και σύντομη έξοδο στις «αγορές»;
Και γιατί θα χρειαστεί η έξοδος στις «αγορές»; Για να συναφθούν νέα δάνεια, με τα οποία θα αποπληρωθούν τα παλιά. Ο Παπαδημούλης λέει αυτό που είναι γνωστό σε όποιον γνωρίζει στοιχειωδώς τα οικονομικά δεδομένα (ιδιαίτερα το χρέος και το ρυθμό αποπληρωμής του), αλλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί επιμελέστατα ν’ αφήσει εκτός δημόσιας συζήτησης. Επειδή οι «αγορές» μπορεί να μην είναι τόσο ευνοϊκές σε ό,τι αφορά τα επιτόκια, ο Παπαδημούλης «πετάει» αυτό που κανένας συριζαίος (ούτε ο Σταθάκης) δεν έχει τολμήσει να εκστομίσει ως τώρα: «Οι δανειστές θα πρέπει επιτέλους να τηρήσουν τη δέσμευση του Eurogroup από το Νοέμβριο του 2012, για ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλήρη επίγνωση των δυσκολιών και των παγίδων που έχουν στηθεί. Θα κάνει “whatever it takes’’, ώστε με διάλογο και ουσιαστική διαπραγμάτευση να διασφαλίσουμε τη γρήγορη και ουσιαστική έξοδο της χώρας από τη μέγγενη του Μνημονίου και της μονομερούς και παράλογης λιτότητας».
Ο Παπαδημούλης κάνει αναφορά σ’ αυτό που ονομάστηκε Μνημόνιο-3, τη βελτιωμένη έκδοση του δεύτερου Μνημόνιου και ζητά, όπως ακριβώς και η συγκυβέρνηση, να εφαρμοστεί η απόφαση του Eurogroup από το Νοέμβρη του 2012! Δεν μιλά για «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους», αλλά για «ελάφρυνση του χρέους». Δηλαδή, για επιμήκυνση των δόσεων, ενδεχομένως και για μετατροπή κάποιων κυμαινόμενων επιτοκίων σε σταθερά. Και βέβαια, το «whatever it takes», που σημαίνει «ό,τι είναι δυνατόν», περιγράφει μια διαπραγμάτευση χωρίς ρήξη.
Οι δανειστές, όμως, έχουν ήδη τοποθετηθεί για τη διαδικασία που θ’ ακολουθήσουν με την όποια ελληνική κυβέρνηση. Πρώτα θα ολοκληρωθεί η πέμπτη επιθεώρηση της τρόικας και θα νομοθετηθούν τα μέτρα που θα συμφωνηθούν, μετά θα υπάρξει συμφωνία για την προληπτική γραμμή στήριξης, η οποία θα περιλαμβάνει ανυπερθέτως και το ΔΝΤ και μετά θα γίνει η όποια συζήτηση για το χρέος, χωρίς προδιαγεγραμμένη ατζέντα. Η απόφαση που πήρε το Eurogroup στις 8 Δεκέμβρη (στο προηγούμενο φύλλο την παραθέσαμε ολόκληρη) δεν αφήνει περιθώρια για ερμηνείες και δεύτερες αναγνώσεις.
Γι’ αυτό και ο Παπαδημούλης, όταν ρωτιέται αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «θα έχει τις δυνατότητες ακόμα και μονομερών ενεργειών, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά με τους δανειστές», απαντά με κάποιες περικοκλάδες, αλλά και με σαφήνεια: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια αριστερή, φιλοευρωπαϊκή δύναμη (…) Δεν επιδιώκουμε μονομερείς ενέργειες. Γνωρίζουμε, όπως ακριβώς και οι δανειστές μας, ότι το αδιέξοδο δεν εξυπηρετεί κανέναν. Η διαπραγμάτευση, ακριβώς επειδή θα είναι ουσιαστική, δεν θα είναι μια κούρσα 100 μέτρων».
Να γιατί όλοι οι συριζαίοι θα ήθελαν να βάλουν πιπέρι στο στόμα του Τσίπρα που με μια ρακή έγινε λυράρης που παίζει πεντοζάλη για να χορέψουν οι «αγορές». Αλλωστε, στο γραπτό κείμενο της ομιλίας του είχαν γράψει να πει για «διεκδίκησημε ασφάλεια», δηλαδή χωρίς μονομερείς ενέργειες και ρίσκο διασάλευσης των σχέσεων με το «διευθυντήριο» της ΕΕ, με το Βερολίνο, τη Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες. Ομως, βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, οπότε θ’ ακούμε ζουρνατζήδες και θα βλέπουμε αρκουδιάρηδες που αντί για δίσκο θα κρατούν κάλπη.
φωτο www.psifiakoohiro.com
http://www.eksegersi.gr
