Επιτέλους
υπάρχει μια ακόμη συγκεκριμένη πρόταση
για το σήμερα ώστε να συζητήσουμε. Μέχρι
σήμερα οι μόνοι που έκαναν προτάσεις
συγκεκριμένες ήταν οι δανειστές και το
ΕΠΑΜ. Οι υπόλοιποι έμεναν στα συνθήματα
που δεν λένε τίποτε στην πράξη.
Τις
μεν προτάσεις των δανειστών και το
καταστροφικό τους αδιέξοδο τις ζει εδώ
και τέσσερα χρόνια ολόκληρη η χώρα. Το
κόστος τους το μετράμε όχι μόνο με όρους
οικονομικής κατάρρευσης, αλλά και με
εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές
που εξοντώνονται εν ψυχρώ, με γενιές
ολόκληρες που ξεκληρίζονται, ή
υποθηκεύονται πριν καν γεννηθούν. Τις
δε συγκεκριμένες προτάσεις του ΕΠΑΜ
για το τι κάνεις τις πρώτες 100 ημέρες
ώστε να ξεφύγεις οριστικά από το σημερινό
αδιέξοδο, δεν τολμά να τις συζητήσει
κανείς διότι οι μεν κυβερνώντες τρέμουν
αυτό το ενδεχόμενο, οι δε αντιπολιτευόμενοι
τρέμουν την ρήξη με τους δανειστές.
Σ'
αυτό που επιμέναμε ευθύς εξαρχής ήταν
να μιλήσουμε όλοι τη γλώσσα του
συγκεκριμένου. Ειδικά η αντιπολίτευση.
Και ειδικότερα όσοι αντιμετωπίζουν τις
δικές μας προτάσεις που θεμελιώνονται
στη διαγραφή του χρέους, στο εθνικό
νόμισμα και στο ριζικό ξύλωμα του
καθεστώτος αποικιακής κατοχής με ύφος
μπλαζέ και με την γνωστή επωδό "αυτά
δεν γίνονται", αλλά κατά άλλα
ισχυρίζονται ότι είναι εναντίον των
μνημονίων και της υποθήκευσης της χώρας.
Να μας πουν, δηλαδή, πώς σκέφτονται να
αντιμετωπίσουν εδώ και τώρα τα τρομακτικά
κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά
ελλείμματα που έχουν δημιουργηθεί και
έχουν οδηγήσει τη χώρα σε κλιμακούμενη
κατάρρευση και τον λαό σε γενοκτονία.
Δεν
θα μπορούσαμε λοιπόν να μην υποδεχθούμε
με ικανοποίηση την ομιλία του κ. Τσίπρα
στην ΔΕΘ. Επιτέλους μια πολύ συγκεκριμένη
και άμεση πρόταση της αξιωματικής
αντιπολίτευσης που μπορεί να συζητηθεί
με σοβαρότητα. Βέβαια, δεν είδαμε καμιά
διάθεση του κ. Τσίπρα να θέσει τις
προτάσεις του σε ανοιχτή και δημόσια
διαβούλευση με την κοινωνία, τα κινήματα,
τις πολιτικές δυνάμεις. Δυστυχώς,
διέπεται από την λογική του take it, or leave it,
πωλείται όπως είναι επιπλωμένο! Ίσως
να φταίνε οι καινούργιες παρέες που
απέκτησε στα σαλόνια υψηλής πολιτικής
στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Στο
κυνήγι της πεπατημένης...
Γι'
αυτό άλλωστε και ο κ. Τσίπρας διεκδικεί
την εκλογική αυτοδυναμία. Όχι την
αυτοδυναμία μέσα στο λαό που θα απαιτούσε
την συγκρότηση ενός πλατύτατου
πλειοψηφικού ρεύματος με συμμαχίες και
πολιτικές συμφωνίες μέσα από την
κινηματική αναγέννηση της κοινωνίας,
αλλά την κομματική αυτοδυναμία στην
κυβέρνηση. Στην πρώτη περίπτωση θα
χρειαζόταν να θέσει τις προτάσεις του
στη δοκιμασία του ανοιχτού πολιτικού
διαλόγου μέσα στη κοινωνία, μπροστά στο
λαό, ώστε να υπάρξει η ευρύτερη δυνατή
συμπαράταξη στη βάση μιας κοινής
πολιτικής συμφωνίας, ενώ στη δεύτερη
αρκεί το όσοι πιστοί προσέλθετε,
διαθέτουμε θώκους, καρέκλες και έδρες
προς διανομή!
Η
κομματική αυτοδυναμία υπηρετεί το δόγμα
"ισχυρή κυβέρνηση" για την εφαρμογή
του προγράμματός της. Όμως, όπως έχει
αποδειχθεί και στην πράξη, το δόγμα αυτό
ισχυροποιεί την εκάστοτε κυβέρνηση
απέναντι στις πιέσεις του λαού και της
επιτρέπει να διαχειριστεί το πολιτικό
κόστος από τις παλινωδείες της και τις
διαψεύσεις των υποσχέσεών της. Σ' ολόκληρη
την μεταπολίτευση πήξαμε από "ισχυρές
κυβερνήσεις" που εφάρμοσαν το πρόγραμμά
τους και μας οδήγησαν στη χειρότερη
χρεοκοπία στην ιστορία του ελληνικού
κράτους. Θεωρητικά, θα πρέπει να ακούμε
για κομματικές αυτοδυναμίες και να μας
σηκώνεται η τρίχα.
Αυτό
σημαίνει ότι δεν χρειαζόμαστε "ισχυρή
κυβέρνηση"; Και βέβαια χρειαζόμαστε.
Όμως όχι απέναντι στον λαό, αλλά απέναντι
στις εξωχώριες και εγχώριες δυνάμεις
που μας έχουν επιβάλλει το καθεστώς
αποικιακής κατοχής. Πώς δημιουργείται
μια "ισχυρή κυβέρνηση" που μπορεί
να τα βάλει με τους δανειστές; Με
κομματικές αυτοδυναμίες, ή με ένα πλατύ
πελιοψηφικό ρεύμα μέσα στο λαό που
δημιουργεί προϋποθέσεις ισχυρών μαζικών
κινημάτων; Υπάρχει πιο ισχυρό
διαπραγματευτικό ατού μιας κυβέρνησης
που θέλει να εναντιωθεί σε δανειστές
και δυνάστες από έναν λαό που βρίσκεται
στους δρόμους διεκδικώντας τα αυτονόητα;
Εκτός κι αν δεν θέλει να εναντιωθεί,
αλλά απλά "πουλάει μούρη" για
προεκλογικούς λόγους.
Η
συλλήβδην καταγγελία βοηθά τους
κυβερνώντες.
Ωστόσο,
δεν συμμεριζόμαστε τις λογικές της
γενικής καταγγελίας των προτάσεων
Τσίπρα. Δεν μπορείς απλά να τις καταγγείλεις
στο όνομα των δικών σου συνθημάτων. Δεν
μπορείς να τους ρίξεις το ανάθεμα, όπως
κάνει για παράδειγμα το ΚΚΕ, χωρίς να
αντιπροτείνεις κάτι άλλο άμεσο και
πρακτικό που μπορεί να συνενώσει
αγωνιστικά τον λαό και να τον βγάλει
από το σημερινό αδιέξοδο.
Τα
αναθέματα και οι καταγγελίες από δυνάμεις
που έχουν διαπρέψει για την διασπαστική
τους λογική μέσα στο κίνημα και στο λαό,
που δεν έχουν να πουν τίποτε για το
σήμερα και τα μεταθέτουν όλα στις δικές
τους αντικαπιταλιστικές φαντασιώσεις,
που ανέχονται την αποικιοποίηση της
χώρας και την πρωτοφανή δουλοποίηση
της εργασίας γιατί "έτσι είναι ο
καπιταλισμός", παίζουν το παιχνίδι
των κυβερνώντων που θέλουν να πείσουν
τον εξουθενωμένο Έλληνα, ότι δεν υπάρχουν
άλλες προτάσεις εκτός από εκείνες που
με κόστος τη δική του ζωή εφαρμόζονται
σήμερα με τόσο καταστροφικό τρόπο.
Κι
όπως την εποχή του κλασσικού φασισμού
και του χιλτερισμού δεν υπήρχε καλύτερος
σύμμαχος στην άνοδό τους από τις δυνάμεις
εκείνες που θεωρούσαν ότι ο εκφασισμός
του καπιταλισμού δεν ήταν παρά ένα
αναγκαίο στάδιο που έφερνε την δικτατορία
του προλεταριάτου πιο κοντά, το ίδιο
ισχύει και σήμερα με τις αντικαπιταλιστικές
καταγγελίες του ΚΚΕ και των ομοίων του.
Δεν υπάρχει καλύτερος σύμμαχος για το
καθεστώς αποικιακής κατοχής από όλους
εκείνους που μεταθέτουν το πρόβλημα
από το σήμερα στο μέλλον, που αρνούνται
να μιλήσουν με όρους συνεύρεσης πάνω
στη βάση ενός άμεσου και πρακτικά
υλοποιήσιμου προγράμματος μέτρων
ανακούφισης των εργαζόμενων μαζών, το
οποίο θα τους δίνει δύναμη, ελπίδα και
κουράγιο για να ανατρέψουν το καθεστώς
δουλοπαροικίας του χρέους.
Όποιος
θέτει την ανατροπή του καπιταλισμού
στη θέση της ανατροπής του σημερινού
καθεστώτος με όρους εθνικής ανεξαρτησίας
και κοινωνικής απελεύθερωσης και έτσι
καταδικάζει κάθε προσπάθεια υλικής και
ηθικής ανακούφισης των εργαζομένων,
τότε λειτουργεί ως πράκτορας της
σημερινής εξουσίας. Με τους ίδιους
ακριβώς όρους που λειτούργησαν ως
πράκτορες, όσοι έθεταν στον μεσοπόλεμο
και την παλια κατοχή τον αντικαπιταλισμό
τους πάνω από τον αγώνα ενάντια στο
φασισμό και την υπεράσπιση της πατρίδας.
Θυμίζουμε μόνο για την ιστορία ότι οι
περισσότεροι από δαύτους αποδείχτηκε
τελικά ότι υπήρξαν πράκτορες και επί
μισθώσει.
Να
βράσω το γεγονός ότι συνθηματολογούν
ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ. Όταν έχουν
κάνει αποστολή τους να διασπούν και να
διαλύουν εκ προοιμίου κάθε δυνατότητα
να ενωθεί ο λαός πέρα και πάνω από
ιδεολογικές διαφορές πάνω σε μια πολιτική
συμφωνία στη βάση των δικών του πιο
άμεσων και ζωτικών αιτημάτων, τότε
λειτουργούν ως πράκτορες του εχθρού,
ως πέμπτη φάλαγγα. Απλά χρησιμοποιούν
τα αντικαπιταλιστικά συνθήματα ως
πρόφαση, ως στάχτη για τα μάτια των
αφελών.
Γι'
αυτό και θεωρούμε ότι η συλλήβδην
καταγγελία των προτάσεων Τσίπρα, χωρίς
να τίθεται μια ξεκάθαρη εναλλακτική
πρόταση πάνω στην οποία θα μπορούσε από
σήμερα να οικοδομηθεί μια πλατύτατη
ανοιχτή συνεργασία στη βάση άμεσων
προταγμάτων και αιτημάτων που θα
μπορούσαν εδώ και τώρα να ανακουφίσουν
την πλειοψηφία του λαού, δουλεύει υπέρ
των κυβερνώντων. Όποια κι αν είναι η
πρόφαση. Κι όποιος ασκείται σε τέτοιου
τύπου καταγγελίες έχει μετεξελιχθεί,
χωρίς ίσως να το έχει καταλάβει, σε
πράκτορα του καθεστώτος, σε πολιτικό
εγγυητή της διαίρεσης και της διάσπασης
του λαού.
Τέρμα
με τις λογικές των μονοδρόμων
Τι
μας λένε τα παπαγαλάκια της κυβερνώσας
συμμορίας; Ότι οι προτάσεις του Τσίπρα
είναι ανεδαφικές και ανέξοδες παροχολογίες
χωρίς αντίκρυσμα. Από που κι ως που η
αποφασισιτκή ελάφρυνση της μεγάλης
πλειοψηφίας του λαού από τα κλιμακούμενα
χρέη του μνημονίου είναι ανεδαφική και
ανέξοδη παροχολία; Κι από που έως που
υπάρχει μία και μόνο πρόταση;
Αν
θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά και μάλιστα
με κριτήριο το συμφέρον της χώρας και
του λαού της, πρέπει να απορρίψουμε μια
για πάντα τις λογικές των μονοδρόμων.
Οι προτάσεις του Τσίπρα και εσωτερική
συνοχή διαθέτουν και απαντούν στα
σημερινά προβλήματα, μόνο που το κάνουν
όχι από την σκοπιά του κατατρεγμένου
λαού και της πατρίδας, αλλά από την
σκοπιά μιας αδύνατης εξίσωσης. Πώς
μπορεί κάποιος να διαχειριστεί διαφορετικά
την υπάρχουσα κατάσταση χωρίς να θίξει
τα δεδομένα πλαίσια που έχουν τεθεί
άνωθεν και έξωθεν. Με λίγα λόγια πώς
μπορεί να φτιάξει κανείς ομελέτα χωρίς
να σπάσει αυγά.
Το
ίδιο διχαστικός με τον Σαμαρά
Για
να τα δούμε πιο συγκεκριμένα. Το δυστύχημα
με τον κ. Τσίπρα είναι ότι έχει υιοθετήσει
τον διχαστικό πολιτικό λόγο του κ.
Σαμαρά, αλλά από την ανάποδη. Για τον κ.
Τσίπρα η κυρίαρχη αντίθεση σήμερα δεν
είναι ανάμεσα στην μεγάλη πλειοψηφία
του λαού και τις δυνάμεις που έχουν
επιβάλλει, στηρίζουν και υπηρετούν το
καθεστώς αποικιακής κατοχής, αλλά
ανάμεσα στο "χθες" και το "σήμερα",
ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Χρησιμοποιεί
δηλαδή το ίδιο διχαστικό σχήμα του
Σαμαρά, αλλά από την ανάποδη.
Με
άλλα λόγια, όπως ο Σαμαράς μας λέει το
εκπληκτικό και άκρως προκλητικό "ή
εμείς ή το χάος", το ίδιο μας πλασάρει
και ο Τσίπρας για τον εαυτό του. Από πότε
οι επιλογές ενός ολόκληρου λαού
περιορίζονται σε δυο κόμματα; Πότε
λειτούργησε κάτι τέτοιο υπέρ του λαού
για να λειτουργήσει και σήμερα; Ξεχνάμε
ότι με τέτοια διλλήματα σχεδόν σ' ολόκληρη
τη μεταπολίτευση στήθηκε η δικομματική
εναλλαγή, από τα κόμματα που σήμερα
συγκυβερνούν; Δηλαδή, τι θέλει να μας
πει ο κ. Τσίπρας; Ό,τι έτσι κι αποτύχει
ο ίδιος χάνεται κάθε ελπίδα για τον λαό
και την πατρίδα; Τέτοιου τύπου διλλήματα
χρησιμοποιεί μόνο όποιος θέλει να
φτιάξει κομματικούς στρατούς και όχι
να συσπειρώσει τον λαό για να λύσει
προβλήματα.
Η
διάσπαση της εθνικής επικράτειας
Όμως
δεν είναι το μόνο ατόπημα της ομιλίας
Τσίπρα. Υπάρχει και ένα άλλο ακόμη
χειρότερο. Υιοθέτησε ανοιχτά την απόσπαση
της Θεσσαλονίκης, αλλά και της βόρειας
Ελλάδας, από τον εθνικό κορμό, από την
ενιαία και αδιαίρετη εθνική επικράτεια.
Έτσι πρότεινε η Θεσσαλονίκη να παίξει
"πρωταγωνιστικό ρόλο... στην αναγκαία
διαβαλκανική συνεργασία και τη βαλκανική
υπανάπτυξη, ιδιαίτερα στους τομείς του
πολιτισμού, της οικονομίας και του
περιβάλλοντος. Πόσο δε μάλλον στις
μέρες μας, όπου σε ένα περιβάλλον διεθνούς
αναστάτωσης, αβεβαιότητας και ρευστότητας,
έχουμε ανάγκη η Θεσσαλονίκη, η Βόρειος
Ελλάδα να γίνει το επίκεντρο ενός νέου
περιφερειακού πόλου συνανάπτυξης και
σταθερότητας, μακριά από τις παρωχημένες
εθνικιστικές ιδεοληπτικές συμπεριφορές
που τόσο πολύ ταλαιπώρησαν τα Βαλκάνια
στο πρόσφατο παρελθόν. Σ’ ένα τέτοιο
διεθνή περίγυρο, η Ελλάδα μπορεί και
πρέπει να συμπεριφέρεται ως υπεύθυνη
ευρωπαϊκή δύναμη, αλλά με ρόλο αξιόπιστου
συνομιλητή διεθνώς."
Καταλάβατε
τι λέει; Σε μια περίοδο όπου επίσημα οι
δανειστές και οι κυβερνώντες εφαρμόζουν
σχέδια διάσπασης της εθνικής επικράτειας
και κατακερματισμού του ενιαίου και
αδιαίρετου χαρακτήρα της σε περιφέρειες
και ειδικές οικονομικές ζώνες με
αμφισβητούμενη εθνική κυριαρχία, ο κ.
Τσίπρας υιοθετεί πλήρως αυτή τη λογική
θέλοντας τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια
Ελλάδα να γίνει "επίκεντρο ενός νέου
περιφερειακού πόλου συνανάπτυξης".
Ο Καλλικράτης δημιούργησε περιφέρειες
για "διεδαφική συνεργασία", ενώ ο
κ. Τσίπρα ζητά "συνανάπτυξη". Μιλάμε
για κορυφαία διαφορά!
Η
συνεργασία στα Βαλκάνια και διεθνώς
δεν γίνεται διαμέσου περιφερειών, αλλά
ανάμεσα σε κυρίαρχα κράτη και λαούς. Αν
φυσικά μιλάμε για συνεργασία ειρήνης
και αμοιβαίου ωφέλους. Δυστυχώς ο κ.
Τσίπρας δεν εννοεί κάτι τέτοιο. Ζητά να
γίνει η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα
το δόλωμα στα Βαλκάνια προκειμένου,
όπως λέει ο ίδιος, η Ελλάδα "να
συμπεριφέρεται ως υπεύθυνη ευρωπαϊκή
δύναμη". Δηλαδή, η Ελλάδα να κινείται
με γνώμονα όχι τα συμφέροντα του λαού
της, αλλά της Ευρώπης. Να γίνει δηλαδή
ο σέμπρος των Ευρωπαίων αποικιοκρατών
στα Βαλκάνια. Αυτο σημαίνει "υπεύθυνη
ευρωπαϊκή δύναμη".
Για
τους ανιστόρητους θα πρέπει να θυμήσουμε
ότι όποτε η Ελλάδα έπαιξε αυτόν τον
ρόλο, δηλαδή της "υπεύθυνης ευρωπαικής
δύναμης", οδηγήθηκε σε εθνικές
τραγωδίες και καταστροφές. Τι ακριβώς
επιθυμεί σήμερα ο κ. Τσίπρας; Οι
κυβερνώντες, με την ανακοίνωση μάλιστα
του Σαμαρά ότι θα εισάγουν τις ειδικές
οικονομικές ζώνες με επίκεντρο τη
Θεσσαλονίκη, το έχουν ξεκαθαρίσει. Μας
πάνε ολοταχώς για εθνικό ακρωτηριασμό
στη Βόρεια Ελλάδα. Όχι με "εθνικιστικές
ιδεολιπτικές συμπεριφορές" - αυτές
θα ακολουθήσουν - αλλά με όρους
"συνανάπτυξης". Όπως ακριβώς
σκέφτεται κι ο κ. Τσίπρας.
Για
εμάς η θέση αυτή σε μια εποχή όπου ο
ελληνικός λαός έχει χάσει ουσιαστικά
ακόμη και τα πιο στοιχειώδη κυριαρχικά
του δικαιώματα πάνω στον τόπο του,
αποτελεί casus belli.
Μας χωρίζει χάος. Η τοποθέτηση αυτή του
κ. Τσίπρα δεν υιοθετεί απλά τις λογικές
που εδώ και 4 χρόνια απεργάζεται ο Φούχτελ
και οι κομισάριοι των δανειστών εξ
Ευρώπης, δηλαδή της ιδιωτικοποίησης
τμημάτων της εθνικής επικράτειας, αλλά
υιοθετεί εμμέσως πλην σαφώς και λογικές
εθνικού ακρωτηριασμού για μια περιοχή
εξόχως ευαίσθητη και ήδη στο στόχαστρο
των Ευρωπαίων αποικιοκρατών. Οι οποίοι,
ας μην ξεχνάμε, είναι εκείνοι που
ενισχύουν και συντηρούν πρωτίστως τις
"εθνικιστικές ιδεολιπτικές συμπεριφορές"
στα Βαλκάνια. Εκτός κι αν ο κ. Τσίπρας
ως "εθνικιστική ιδεοληπτική συμπεριφορά"
εννοεί το ενιαίο και αδιαίρετο της
εθνικής επικράτειας, την εθνική κυριαρχία
και αυτοδιάθεση του λαού.
Περί
"βιώσιμου" και μη χρέους...
Ο
κ. Τσίπρας στην ομιλία του δεν αφήνει
την ευκαιρία να χρεώσει στο Σαμαρά και
τον Βενιζέλο τη στάση της Ελλάδας στο
τελευταίο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης
του ΟΗΕ σχετικά με τη ρύθμιση των κρατικών
χρεών χωρίς να τελούν οι χώρες υπό
καθεστώς εκβιασμού από κερδοσκόπους
και άλλα κράτη. Να τι είπε: "Οι κ.κ.
Σαμαράς και Βενιζέλος όχι μόνο δε
λογαριάζουν το κόστος των επιλογών
τους, αλλά επιμένουν να αρνούνται
πεισματικά να υπερασπιστούν τα εθνικά
μας συμφέροντα στα διεθνή φόρα. Με
κορυφαίο γεγονός την ανιστόρητη στάση
της Ελλάδας στη κρίσιμη ψηφοφορία στη
Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για τη προστασία
της εθνικής κυριαρχίας και υπόστασης
των υπερχρεωμένων κρατών, από τα κοράκια
της Διεθνούς κερδοσκοπίας. Εκεί όπου
απομονώθηκε φανερά η Γερμανία της κας
Μέρκελ. Αλλά και εκεί όπου η υπερχρεωμένη
Ελλάδα, συντάχθηκε με τα συμφέροντα των
κερδοσκόπων, απέχοντας από τη ψηφοφορία.
Μια στάση που αναδεικνύει τον ηθικό και
πολιτικό αμοραλισμό της κυβέρνησης
Σαμαρά. Μιας κυβέρνησης που δε λογοδοτεί,
απ’ ό,τι φαίνεται, στον Ελληνικό λαό,
αλλά στα λόμπι των δανειστών και των
διεθνών κερδοσκοπικών funds."
Πολύ
σωστά. Μόνο που θα ρωτήσουμε τον κ.
Τσίπρα. Ποιες από τις αρχές του ψηφίσματος
αποδέχεται ο ίδιος και ο κόμμα του στην
αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους της
Ελλάδας; Αποδέχεται, π.χ., ότι η αναδιάρθρωση
και διαγραφή του χρέους είναι κυριαρχικό
δικαίωμα του κράτους και δεν μπορεί να
εμποδίζεται από κανέναν ιδιώτη δανειστή,
ή άλλο κράτος; Αποδέχεται ότι η
"βιωσιμότητα" του χρέους εξαρτάται
από το αν μπορεί να εξυπηρετηθεί χωρίς
να θίγεται ο πυρήνας των ανθρώπινων,
οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών
δικαιωμάτων ενός λαού; Αυτά λέει το
ψήφισμα, γι' αυτό και η Ελλάδα των
Σαμαροβενιζέλων απήχε. Ο κ. Τσίπρας
υιοθετεί αυτές τις αρχές;
Όχι
βέβαια. Διότι πολύ απλά έχει αποκλείσει
τις μονομερείς ενέργειες απέναντι στους
δανειστές. Κάτι που το ψήφισμα θεωρεί
ως κυριαρχικό δικαίωμα κάθε κράτους
για την αναδιάρθρωση του χρέους του. Ο
κ. Τσίπρας ελπίζει σε μια ευρωπαϊκή
συνδιάσκεψη, που άγνωστο πώς, πότε και
γιατί, θα διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος
των ευρωπαικών χρεών και αναμεσά τους
και του ελληνικού. Ενώ την "βιωσιμότητα"
του χρέους την εναποθέτει στην "ρήτρα
ανάπτυξης" για την αποπληρωμή του
υπολοίπου, "έτσι ώστε να εξυπηρετείται
από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα
του προϋπολογισμού."
Ειλικρινά
δεν ξέρω ποιος γράφει τις ομιλίες του
κ. Τσίπρα, ή ποιός του δίνει συμβουλές,
αλλά τέτοιες ανοησίες σπάνια μπορεί να
διαβάσει κανείς. Το δημόσιο χρέος
πληρώνεται πάντα από το δημόσιο ταμείο.
Όχι από την ανάπτυξη. Η ανάπτυξη δεν
πληρώνει χρέη. Απλά η νεοφιλελεύθερη
λογική, που υιοθετεί και ο κ. Τσίπρας,
λέει ότι όσο υπάρχει "ανάπτυξη"
τόσο αυξάνουν τα έσοδα του κράτους κι
έτσι δημιουργώντας πλεόνασμα στον
προϋπολογισμό πληρώνει το κράτος τα
χρέη του. Επομένως, η αποπληρωμή του
χρέους είτε θα γίνει με ένα ατέρμωνο
κυνήγι του πρωτογενούς πλεονάσματος,
όπως συμβαίνει και σήμερα. Είτε με
αναχρηματοδότηση μέσω νέου δανεισμού,
αυξάνωντας με μαθηματική ακρίβεια την
επιβάρυνση του χρέους.
Τα
περί "ρήτρας ανάπτυξης" είναι απλά
νεοφιλελεύθερες μπούρδες, για να κρύψουν
το γεγονός ότι και ο Τσίπρας διακατέχεται
από την ίδια λογική εξυπηρέτησης του
χρέους, όπως και οι κυβερνώντες. Τώρα
όποιος θέλει να πιστέψει ότι θα πετύχει
περικοπή του μεγαλύτερου μέρους του
χρέους συναινετικά με "ευρωπαική
διάσκεψη", μετά από επίσης ένα
συναινετικό "μορατόριουμ", ας το
πιστέψει. Εδώ υπάρχουν πολλοί που
πιστεύουν στους Ελοχίμ και τους Νεφελίμ,
όπως και στα ανύπαρκτα δις του Σώρρα
από τον αστερισμό του Σείριου. Τον Τσίπρα
δεν θα πιστέψουν; Αλλοίμονο.
Πώς
θα τα αρπάξουν οι επιτήδειοι από ΕΣΠΑ
και νέα δάνεια.
Βέβαια,
ακόμη κι όλα αυτά τα απίθανα να συμβούν,
θα γλυτώσει η χώρα και ο λαός από το
δημόσιο χρέος; Όχι. Κι ο λόγος είναι
απλός. Η βασική πηγή χρηματοδότησης του
αναπτυξιακού και δημοσιονομικού
προγράμματος του κ. Τσίπρα είναι ο
δανεισμός και το ΕΣΠΑ. Βέβαια, όσοι
γνωρίζουν, ξέρουν πολύ καλά ότι το ΕΣΠΑ,
αλλά και γενικά τα κονδύλια εξ Ευρώπης,
δεν δίνονται ως λευκή επιταγή για να τα
χρησιμοποιήσει η εκάστοτε κυβέρνηση
κατά το δοκούν, αλλά για έργα "κοινοτικής
επιλογής" και με διαμεσολάβηση
ιδιωτικών συμφερόντων. Να γιατί τα
κονδύλια αυτά εξέθρεψαν την διαφθορά
και την διαπλοκή.
Κι
έτσι απομένει ο δανεισμός. Ο κ. Τσίπρας
μας λέει ότι θα χρηματοδοτήσει το
πρόγραμμά του, που κατά τ' άλλα
αντιστρατεύεται τις νεοφιλελεύθερες
λογικές των επιτελείων της ευρωζώνης,
πουλώντας κρατικά ομόλογα στην ΕΚΤ και
αποσπώντας δάνεια για επενδύσεις από
την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Με
άλλα λόγια εναποθέτει τις ελπίδες του
σε νέο δανεισμό και μάλιστα από τους
κεντρικούς τραπεζίτες της ευρωζώνης
που έκαναν τα αδύνατα, δυνατά προκειμένου
να επιβάλουν καθεστώς αποικιακής
κηδεμονίας στην Ελλάδα.
Θα
περικόψει, όπως λέει, το υφιστάμενο
χρέος για να βάλει τη χώρα σε έναν νέο
φαύλο κύκλο δανεισμού και χρέους. Από
τους ίδιους που έχουν οδηγήσει ήδη τη
χώρα σε ελεγχόμενη χρεοκοπία. Μόνο που
αυτή τη φορά ο δανεισμός και το χρέος
θα έχει αριστερό πρόσημο κι ως εκ τούτου
θα μπορεί να εξυπηρετηθεί. Πώς; Με
ανάπτυξη μας λέει ο κ. Τσίπρας και
παραπέμπει το κόστος μιας μελλοντικής
χρεοκοπίας στις επόμενες γενιές.
Συσσίτια
και κορπορατισμός
Πάμε
τώρα στα άμεσα μέτρα ανακούφισης του
κόσμου. Τον κ. Τσίπρα φαίνεται να τον
στοιχειώνει ο αριθμός 300 χιλιάδες. Σε
τόσες οικογένειες θα δώσει δωρεάν
ηλεκτρικό ρεύμα και κουπόνια για
συσσίτια. Τόσες θέσεις εργασίας υπόσχεται
να δημιουργήσει σ' ένα χρόνο, κοκ. Με
άλλα λόγια το πρόγραμμα ανακούφισης
που προτείνει αφορά, δεν αφορά 650 χιλιάδες
έλληνες. Αν σκεφτεί κανείς ότι σήμερα
έχουμε επίσημα πάνω από 1,2 εκατομμύρια
ανέργους και κοντά στα 3 εκατομμύρια
κάτω από το όριο της φτώχειας, σε συνθήκες
εξαθλίωσης, καταλαβαίνουμε ότι το όλο
θέμα είναι για αστεία.
Όμως
το χειρότερο δεν είναι αυτό, αλλά η
λογική με την οποία προσεγγίζει ο κ.
Τσίπρας την αποκαλούμενη "ανθρωπιστική
κρίση". Δεν την προσεγγίζει από την
σκοπιά της αποκατάστασης των δικαιωμάτων
που έχουν στερηθεί οι εργαζόμενοι, αλλά
από την σκοπιά της κρατικής ελεημοσύνης.
Αλήθεια, από πότε τα συσσίτια αποτελούν
προοδευτική, φιλολαϊκή απάντηση στην
εξαθλίωση; Από πότε το να ποδοπατάς την
ανθρώπινη αξιοπρέπεια, το να μετατρέπεις
τους πιο αναξιοπαθούντες σε υποχείρια
κυκλωμάτων φιλανθρωπίας και του κράτους
στέλνοντάς τους στις ουρές των συσσιτίων,
συνιστά ότι καλύτερο μπορεί να κάνει
μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι θέλει
να αντιστρέψει τη σημερινή κατάσταση
υπέρ του λαού;
Το
δυστύχημα είναι ότι σχεδόν το σύνολο
των προτάσεων του κ. Τσίπρα διέπονται
από το ίδιο πνεύμα. Δείτε για παράδειγμα
τι λέει για τις συντάξεις: "Αποκαθιστούμε,
αμέσως το δώρο των Χριστουγέννων, ως
13η σύνταξη, σε 1.262.920 συνταξιούχους που
λαμβάνουν σύνταξη έως €700 ευρώ.Είναι
το πρώτο βήμα για την πλήρη αποκατάσταση
της 13ης σύνταξης και του 13ου μισθού σε
όλους, σταδιακά και σε συνάρτηση με τις
οικονομικές συνθήκες." Μέγα ψέμμα.
Δεν αποκαθιστά την 13η σύνταξη ως δικαίωμα
για όλους τους συνταξιούχους, αλλά
υπόσχεται ένα φιλοδώρημα, μια ελεημοσύνη
στους πιο χαμηλοσυνταξιούχους. Έτσι με
την ίδια ευκολία που το δίνει, μπορεί
και να το πάρει πίσω, αν π.χ. "δεν το
επιτρέπουν η δημοσιονομική κατάσταση
της χώρας". Ψηφίστε με να δω αν μπορώ
να σας δώσω κάτι τις παραπάνω. Αυτό λέει.
Ένα
άλλο παράδειγμα. Ο κ. Τσίπρας υπόσχεται
ότι θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ και τους
άλλους καταχρηστκούς φόρους που
επιβλήθηκαν λόγω μνημονίου. Πολύ σωστά.
Όμως με τα χρέη που έχουν συσσωρευτεί
στους φορολογούμενους λόγω αυτών των
φόρων, τι θα προτίθεται να κάνει; Το
λογικό είναι να διαγραφούν όλες οι
οφειλές των φορολογουμένων που προκλήθηκαν
από τα χαράτσια της τρόικας, που ο ίδιος
ο Τσίπρας υπόσχεται να καταργήσει. Αυτό
σημαίνει αποκατάσταση των δικαιωμάτων
στο εισόδημα και στην ιδιοκτησία της
μεγάλης πλειοψηφίας που τόσο βάναυσα
καταπατήθηκαν.
Εξωδικαστικός
διακανονισμός και ο σώζων εαυτώ σωθήτω
Ο
κ. Τσίπρας όμως δεν έχει καμιά διάθεση
να αποκαταστήσει δικαιώματα και αδικίες.
Τα χρέη που έχουν φορτωθεί οι φορολογούμενοι
θα παραμείνουν και θα εκκαθαριστούν
κανονικά. Πώς; Με "Ειδικές Επιτροπές
Εξώδικου Διακανονισμού" σε κάθε
περιφέρεια για την Άμεση εκκαθάριση
των βεβαιωμένων και ανείσπρακτων
φορολογικών υποχρεώσεων μέχρι τις
31.12.2014. Με άλλα λόγια ο φορολογούμενος
που φορτώθηκε με παράνομα και καταχρηστικά
χρέη θα πρέπει να πάει σε εξωδικαστικό
διακανονισμό με την εφορία. Καταλαβαίνετε
τι σημαίνει αυτό; Θα κληθεί να πληρώσει
με κριτήριο το πόσα θέλει να εισπράξει
το κράτος και η κυβέρνηση.
Ο
κ. Τσίπρας προτείνει 84 δόσεις για
αποπληρωμή σε φορολογούμενους που άδικα
και καταχρηστικά καλούνται να πληρώσουν
χρέη από χαράτσια και με δεδομένη την
ανύπαρκτη φοροδοτική ικανότητα των
περισσοτέρων. Και μάλιστα με εξωδικαστικό
διακανονισμό, ώστε ο φορολογούμενος να
μην μπορεί να ελπίζει ούτε καν στα
δικαστήρια. Ξέρετε τι κρύβεται από πίσω;
Το απλό και συνηθισμένο. Είσαι του
κόμματος; Πάρε ευνοϊκό διακανονισμό.
Δεν είσαι; Στον καιάδα της εφορίας. Έτσι
ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι μπορεί να εκβιάσει
την ψήφο των πιο απελπισμένων Ελλήνων.
Με
την ίδια λογική προσεγγίζει ο κ. Τσίπρας
και τις οφειλές προς τις τράπεζες. Πάλι
με εξωδικαστικό διακανονισμό. Ο
δανειολήπτης θα είναι έρμαιο ενός
"δημόσιου ενδιάμεσου φορέα διαχείρισης
ιδιωτικού χρέους", που υποτίθεται
ότι θα συσταθεί "όχι ως μία «κακή
τράπεζα», δηλαδή ως μία «bad bank», αλλά,
αντίθετα, ως διαχειριστής κάθε τύπου
ληξιπρόθεσμης οφειλής προς τις τράπεζες
και ελεγκτής των τραπεζών ως προς την
εφαρμογή των συμφωνημένων ρυθμίσεων. Τον
συστήνουμε για να διασφαλίζουμε την
ίση και δίκαιη μεταχείριση όλων των
δανειοληπτών." Το γνωστό. Ο δανειολήπτης
θα υποχρεώνεται σε ρυθμίσεις με
εξωδικαστικό διακανονισμό με τα γνωστά
κομματικά κριτήρια και χωρίς κατοχυρωμένα
δικαιώματα έναντι των τραπεζών και της
κυβέρνησης.
Το
μόνο που αναγνωρίζει ο κ. Τσίπρας στο
δύσμοιρο οφειλέτη είναι το εξής: "Η
«νέα σεισάχθεια» θα περιλαμβάνει, κατά
περίπτωση, διαγραφή μέρους των οφειλών
για όσους δανειολήπτες που είναι κάτω
από το όριο της φτώχειας και, ως γενική
αρχή, αναπροσαρμογή των οφειλών έτσι
ώστε η συνολική εξυπηρέτησή τους σε
τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικούς
οργανισμούς να μην ξεπερνά το 1/3 του
εισοδήματος του δανειολήπτη."
Ωραία
σεισάχθεια. Αν δεν ανήκεις στις 300
χιλιάδες οικογένειες, που ο κ. Τσίπρας
αναγνωρίζει ως αναξιοπαθούντες, τότε
την έβαψες. Θα πρέπει να πληρώσεις χωρίς
κανένα δεδομένο, εκτός από τη δέσμευση
η εξυπηρέτηση όλων των οφειλών σου να
μην ξεπερνά το 1/3 του εισοδήματός σου.
Θαυμάσια. Ο κ. Τσίπρας μας υπόσχεται ότι
θα θεσπίσει 12 χιλιάδες αφορολόγητο
όριο. Έστω. Όμως το τι θα γίνει με τις
δόσεις που θα πληρώνει ο φορολογούμενος,
ούτε νύξη. Θέλω να πω, αυτό το 1/3 του
εισοδήματος που θα ξοδεύεται σε δόσεις
οφειλών, θα ανήκει στο φορολογητέο
εισόδημα ή θα εκπίπτει;
Αφήστε
που σε τέτοιες συνθήκες αναδουλιάς και
πτώσης του εισοδήματος, το να βάζεις
πλαφόν του 1/3 για δόσεις ισοδυναμεί με
καταδίκη των περισσότερων εργαζομένων
σήμερα. Ειδικά όταν ο κ. Τσίπρας δεν
κάνει κουβέντα για αυξήσεις εισοδημάτων.
Μιλά μόνο για επαναφορά του βασικού
μισθού στα 750 ευρώ, ώστε να εξασφαλιστούν
7.500 θέσεις εργασίας! Τέτοια επιτυχία.
Βέβαια
σε συνθήκες τέτοιας τρομερής ανεργίας
σαν την σημερινή, όποιος κι αν είναι ο
βασικός μισθός, θα παραμείνει στα χαρτιά,
ενώ οι πραγματικές αμοιβές θα κινούνται
πολύ πιο κάτω. Για να μην γίνει αυτό, το
κράτος οφείλει να καλύψει πλήρως τους
ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας
τους, ώστε να μην ενδίδουν σε οποιαδήποτε
προσφορά εργασίας κάτω από τους
χειρότερους δυνατούς όρους, συμπιέζοντας
μεροκάματα και συνθήκες εργασίας προς
τα κάτω. Όμως γι' αυτά ούτε νύξη δεν
γίνεται από τον κ. Τσίπρα.
Ο
"πατερναλιστικός καπιταλισμός"
του κ. Τσίπρα
Με
την ομιλία του ο κ. Τσίπρας μας υποσχέται
όχι να αποκαταστήσει των καταλυθέντων
δικαιωμάτων του λαού, αλλά την δημιουργία
ενός δικού του συστήματος "πατερναλιστικού
καπιταλισμού", όπου ο αναξιοπαθών, ο
οφειλέτης, ο εργαζόμενος, ο άνεργος θα
εξαρτάται από την ευαρέσκεια της
κυβέρνησης. Το ιδιο το επίπεδο διαβίωσης
μιας μέσης οικογένειας θα εξαρτάται
σχεδόν αποκλειστικά από το τι θεωρεί
ότι μπορεί να παραχωρήσει εν είδη
επιδόητησης, ή φιλανθρωπίας η κυβέρνηση.
Το
πόσο ανάλγητο και διεφθαρμένο είναι
ένα τέτοιο σύστημα "πατερναλιστικού
καπιταλισμού", το είδαμε με τη
διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για δεκαετίες.
Άλλωστε ο Α. Παπανδρέου εισήγαγε πρώτος
στην Ελλάδα τον όρο για να τον καταγγείλει
ως αντιπολίτευση και μετά να τον
υλοποιήσει με τον πιο αδίστακτο τρόπο
ως κυβέρνηση. Η ίδια αναλγησία φαίνεται
και στον κ. Τσίπρα όταν φτάνει στο σημείο
να υποσχεθεί τα εξής: "Άμεση παύση
ποινικών διώξεων και κατασχέσεων τραπεζικών
λογαριασμών, πρώτης κατοικίας, μισθών,
κλπ, καθώς και χορήγηση φορολογικής
ενημερότητας, σε όσους εντάσσονται στη
διαδικασία ρύθμισης." Και: "Δωδεκάμηνη
αναστολή διώξεων και αναγκαστικών
μέτρων σε οφειλέτες με αποδεδειγμένο
μηδενικό εισόδημα, που εντάσσονται στη
ρύθμιση."
Μα
καλά ξέρουν τι γράφουν, ή όχι; Τι υπόσχεται
ο κ. Τσίπρας, αυτό που ισχύει ήδη; Αυτό
δεν συμβαίνει και σήμερα; Όποιος μπαίνει
σε ρύθμιση δεν σταματούν οι διώξεις;
Και βέβαια. Το τραγικό δεν είναι αυτό,
αλλά άλλο. Από που κι ως που όσοι δεν
μπορούν να μπουν σε ρύθμιση, ή δεν θέλουν
γιατί δεν το θεωρούν δίκαιο, θα πρέπει
να υποστούν διώξεις, όπως ποινικές,
κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών,
πρώτης κατοικίας, μισθών, κλπ.; Αυτό
είναι το "κράτος δικαίου" που
υπόσχεται ο κ. Τσίπρας;
Αφήστε
δε τη δωδεκάμηνη αναστολή! Σε ποιους
παρακαλώ; Σε όσους έχουν αποδεδειγμένο
μηδενικό εισόδημα, αλλά εντάσσονται
στη ρύθμιση! Δηλαδή, όσοι έχουν μηδενικό
εισόδημα κι επομένως μηδενική φοροδοτική
ικανότητα, θα πρέπει να κόψουν το λαιμό
τους να βρουν εισόδημα ώστε να μπορούν
να πληρώνουν τις δόσεις κι έτσι να
ενταχθούν στη ρύθμιση. Κι όλα αυτά για
να πάρουν δωδεκάμηνη αναστολή από τα
αυτόφορα, τις ποινικές διώξεις, τις
κατασχέσεις, κοκ. Τώρα, ειλικρινά, ποσο
ανάλγητος πρέπει να είσαι για να κάνεις
τέτοια πρόταση;
Αν
όλα αυτά συνθέτουν την μοναδική
εναλλακτική που έχει ο λαός έναντι των
κυβερνώντων, των μνηνονίων και της
τρόικας, τότε καλύτερα να πάμε όλοι μαζί
για το χορό του Ζαλόγγου. Και πριν
τολμήσει ο οποιοσδήποτε να πει ότι δεν
μπορεί να γίνει τίποτε άλλο, εμείς
είμαστε έτοιμοι να του αποδείξουμε με
νούμερα ότι μπορεί. Θα δεχθεί η ηγεσία
του ΣΥΡΙΖΑ έναν ανοιχτό διάλογο πάνω
σε συγκεκριμένες προτάσεις υπέρ του
λαού; Θα δεχθεί την δοκιμασία της
αναμέτρησης με επιχειρήματα δημόσια
μπροστά στον κόσμο, ή έχει πάρει τις
αποφάσεις της και το μόνο που την νοιάζει
είναι να πάρει το χρίσμα από το Βερολίνο;
Δημοσιεύτηκε
στο Χωνί, 21/9/2014
