Η
αστική Δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια.
Δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους. Δεν
ξέρουμε σε ποιον ανήκει η παροιμιώδης
φράση, όμως η αστική Δικαιοσύνη φροντίζει
διαρκώς να μας υπενθυμίζει την ορθότητά
της, κάνοντας σκόνη τις παραπλανητικές
θεωρίες εκείνων που υποστηρίζουν ότι
«η Δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο του
πολίτη και ιδιαίτερα του φτωχού
πολίτη».
«Εχω απεριόριστη εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη» διακήρυξε από το βήμα της ΔΕΘ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Σα να ήθελε να τον ειρωνευτεί, ο Αρειος Πάγος φρόντισε να διαρρεύσει την εισήγηση που θα κάνει την ερχόμενη εβδομάδα στο Εργατικό Τμήμα του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου ο αρεοπαγίτης Χριστόφορος Κοσμίδης σχετικά με το ζήτημα των 393 απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών.
«Εχω απεριόριστη εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη» διακήρυξε από το βήμα της ΔΕΘ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Σα να ήθελε να τον ειρωνευτεί, ο Αρειος Πάγος φρόντισε να διαρρεύσει την εισήγηση που θα κάνει την ερχόμενη εβδομάδα στο Εργατικό Τμήμα του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου ο αρεοπαγίτης Χριστόφορος Κοσμίδης σχετικά με το ζήτημα των 393 απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών.
Οπως είναι γνωστό, στις 15 του περασμένου Μάη το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με την υπ’ αριθμ. 1584/ 2014 απόφασή του, ακύρωσε τις απολύσεις 393 καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και διέταξε την προσωρινή επαναπρόσληψή τους. Η απόφαση ήταν υποχρεωτικά εκτελεστή και το υπουργείο όφειλε να ξανατοποθετήσει τις καθαρίστριες στις θέσεις τους, με τα ίδια καθήκοντα και όρους εργασίας, μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση. Το υπουργείο δεν εφάρμοσε την απόφαση του Πρωτοδικείου. Προσέφυγε στον Αρειο Πάγο ζητώντας την προσωρινή αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου. Το αίτημα έγινε δεκτό και η απόφαση του Πρωτοδικείου ανεστάλη προσωρινά. Τώρα, ο αρεοπαγίτης Κοσμίδης εισηγείται στο Β/2 Εργατικό Τμήμα, που θα συνεδριάσει την ερχόμενη βδομάδα, οι απολυμένες καθαρίστριες να παραμείνουν εκτός υπουργείου, υποστηρίζοντας ότι το Πρωτοδικείο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, διότι οι καθαρίστριες έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα και δεν έχουν απολυθεί.
Το νομικό σκέλος δεν έχει τόση σημασία, αξίζει όμως τον κόπο να δούμε τη βασική επιχειρηματολογία του, γιατί αποκαλύπτει τη σχέση της αστικής Δικαιοσύνης με την αστική εξουσία. Ο αρεοπαγίτης υποστηρίζει ότι το υπουργείο Οικονομικών εκτίμησε ότι το έργο της καθαριότητας των υπηρεσιών του θα πρέπει να γίνεται στο μέλλον από ιδιωτικά συνεργεία με σύμβαση έργου και όχι από υπαλλήλους. Αυτό «ανάγεται στο πεδίο κυριαρχικής δράσης της δημόσιας διοίκησης και αποβλέπει στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού»! Η απόλυση των καθαριστριών «έγινε κατά νομοθετική εξουσιοδότηση, ως προσπάθεια ορθολογικής συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα κατά την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016». Κατά τον αρεοπαγίτη, το κράτος πρέπει να έχει την ευχέρεια να καταργεί οργανικές θέσεις, ιδιαίτερα υπό την παρούσα οικονομική συγκυρία των εξαιρετικών δημοσιονομικών πιέσεων, που περιορίζουν τη δυνατότητα του κρατικού προϋπολογισμού για κοινωνικές παροχές και επιβάλλουν τη συρρίκνωση του κράτους ως επιχειρηματία ή εργοδότη, επιβάλλοντας και την περικοπή ενός σημαντικού μέρους των θέσεων εργασίας.
Κατά τον Χ. Κοσμίδη, η κατάργηση των οργανικών θέσεων και σύμφωνη με το σύνταγμα είναι και στην ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) δεν προσκρούει, διότι η κατάργηση των οργανικών θέσεων επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, γίνεται με κριτήρια σύμφωνα με την ορθολογική οργάνωση και η επιλογή του προσωπικού που τίθεται σε διαθεσιμότητα γίνεται με κριτήρια αντικειμενικά και με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις δυσμενείς συνέπειες από τη διαθεσιμότητα ή την ενδεχόμενη απόλυσή του εάν υπάρχει αδυναμία μετακίνησης σε άλλη θέση.
Ποτέ δεν υποστηρίξαμε ότι δεν πρέπει να γίνονται προσφυγές στα δικαστήρια και γενικότερα να μην γίνεται προσπάθεια αξιοποίησης των κρατικών υπηρεσιών. Μακριά από μας μια τέτοια αντίληψη. Αλλωστε, αρκετές φορές έχουμε καταφύγει σε δικαστήρια ή κρατικές υπηρεσίες, απαιτώντας την εφαρμογή νόμων σε σχέση με διάφορα ρεπορτάζ που κάνουμε. Τις περισσότερες φορές έχουμε δικαιωθεί γι’ αυτές τις παρεμβάσεις μας, γεγονός που δείχνει ότι προσέχουμε πολύ πού, πότε και με τι επιχειρήματα προσφεύγουμε. Ποτέ, όμως, δεν στήσαμε πανηγύρι αποθέωσης της αστικής Δικαιοσύνης. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι η όποια δικαίωση έρχεται ως αποτέλεσμα μιας αποκάλυψης απόλυτα στοιχειοθετημένης, που δεν επιτρέπει στην αστική Δικαιοσύνη να αποφασίσει διαφορετικά.
Στα εργατικά ζητήματα οι υπέρ εργατών αποφάσεις είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Αρκετές φορές αναιρούνται από ανώτερα δικαστήρια. Γι’ αυτό και η αστική Δικαιοσύνη δεν πρέπει να αποθεώνεται ακόμη και στις λίγες φιλεργατικές αποφάσεις της. Οχι μόνο γιατί αυτές οι αποφάσεις έχουν σχετικό χαρακτήρα, αλλά γιατί δεν πρέπει να περάσει η εγκληματική αντίληψη ότι τις λύσεις θα δώσουν τα δικαστήρια, οπότε αρκεί να έχεις καλούς δικηγόρους. Με τέτοιες αντιλήψεις χτίστηκαν περιουσίες και ορισμένοι έχουν κάθε λόγο να τις καλλιεργούν. Ιδιαίτερα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
φωτο lay-out.gr
