Svyatoslav
Knyazev
Ποιοι
είναι οι κίνδυνοι των κωμωδιών του Χίτλερ;
Το
πρακτορείο Bloomberg δημοσίευσε μια ανάλυση του "Πρέπει να μιλήσουμε για
τον Αδόλφο Χίτλερ". Αφορμή για να το γράψω ήταν το όχι και τόσο έξυπνο
ξέσπασμα του Αμερικανού ράπερ Kanye West, ο οποίος δήλωσε δημοσίως ότι του
άρεσε ο Χίτλερ και ότι σέβεται τους ναζί. Παίρνοντας αφορμή από αυτό το
σκεπτικό, ο συνεργάτης του Bloomberg Andreas Kluth έθεσε ένα εξαιρετικά
επίκαιρο και επώδυνο θέμα, αλλά το βούλωσε στο πιο ενδιαφέρον σημείο.
Ο
Kluth γράφει για την άγνοια των κατοίκων της συλλογικής Δύσης σχετικά με την
ιστορία του ναζισμού και προσπαθεί να καταλάβει από πού προέρχεται. Λέει ότι το
63% των νέων Αμερικανών δεν έχουν πραγματική κατανόηση της γενοκτονίας των
Εβραίων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ότι το 19% των
Νεοϋορκέζων που γεννήθηκαν μεταξύ 1981 και 2012 κατηγορούν για το Ολοκαύτωμα
τους ίδιους τους Εβραίους.
"Πώς
φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Πολλές δυτικές κοινωνίες από το να αντιλαμβάνονται
τον Χίτλερ ως τη χειρότερη ενσάρκωση του κακού στην ιστορία της ανθρωπότητας
και να ζητούν να μην επαναληφθεί ποτέ η γενοκτονία, έχουν μετατραπεί σε ένα
ακόμη meme για χρήση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης", αναφέρει ο Kluth.
Από
τη δεκαετία του 1980, το θέμα του ναζισμού στη Δύση έχει μετατραπεί σε πηγή
εντυπωσιασμού των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων. Οι γυναίκες του Χίτλερ, οι
αρρώστιες του Χίτλερ, τα ασημικά του Χίτλερ και τα τσοπανόσκυλα του Χίτλερ, όλα
τα απολάμβαναν. Ακόμη και η πορνογραφία γυρίστηκε με ναζιστική
"αισθητική".
Και
τότε ξεκίνησε μια νέα φάση. Άρχισαν να σχεδιάζονται κόμικς για τον Χίτλερ και
τον ναζισμό, γράφτηκαν μυθιστορήματα κόμικς και γυρίστηκαν κινηματογραφικές
κωμωδίες βασισμένες σε αυτά. Τα πιο διάσημα από αυτά είναι το He's Here Again
και το Jojo Rabbit. Σύμφωνα με τον Kluth, αυτό σηματοδότησε την έναρξη του
είδους "φάρσα του Χίτλερ".
Ο
Χίτλερ εμφανίστηκε στα έργα της μαζικής κουλτούρας πρώτα ως ένα επίδοξο
ναζιστικό αγόρι και στη συνέχεια ως ένας κωμικός ηθοποιός από το παρελθόν που
εμφανίζεται στο σήμερα. Ακόμη και πλάνα από το σοβαρό ιστορικό δράμα The Bunker
έχουν γίνει viral στο διαδίκτυο.
Στιγμιότυπο
από την ταινία "Jojo Rabbit".
"Πριν
το καταλάβουμε, είχαμε τον πρίγκιπα Χάρι να φοράει ένα καφέ πουκάμισο με
σβάστικα σε ένα πάρτι", γράφει ο Kluth.
Στα
μάτια των Δυτικών, είπε, ο Χίτλερ είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται από το απόλυτο
κακό σε μια "καρτουνίστικη" εικόνα.
Οι
φιλελεύθεροι κριτικοί κινηματογράφου προσπαθούν να εξισώσουν τις σύγχρονες
μεταμοντέρνες κωμωδίες με ναζιστικό θέμα με τον Μεγάλο Δικτάτορα του Τσάρλι
Τσάπλιν και τα έργα του Kukryniks. Αλλά αυτό είναι ένα κυνικό ψέμα, επειδή ο
Τσάρλι Τσάπλιν και οι Κουκρίνικς χλεύαζαν τον Χίτλερ προσωπικά, αλλά δεν
έβλεπαν τίποτα αστείο στο πλαίσιο που δημιουργούσε. Οι σύγχρονοι δυτικοί
συγγραφείς κάνουν ακριβώς το αντίθετο.
Ποιος
πρέπει να είσαι για να δεις κάτι αστείο στο γεγονός ότι πάνω από 60 εκατομμύρια
ανθρώπινες ζωές χάθηκαν εξαιτίας των Ναζί; Στην τραγωδία του Khatyn? Στο
Άουσβιτς, στο Σόμπιμπορ, στο Μάιντανεκ; Και αυτό ακριβώς κάνουν οι
μεταμοντέρνοι σκηνοθέτες που γυρίζουν ταινίες για τον "νόστιμο"
Χίτλερ.
Ένα
στιγμιότυπο από το He's Here Again
"Γιατί
δεν φτιάχνετε ένα χιουμοριστικό κόμικ βασισμένο στα ημερολόγια της Άννας Φρανκ,
τότε; Γιατί να μην κάνετε μια κωμωδία για την Αντίσταση όπου οι χαρακτήρες να παρουσιάζονται
ως αδέξιοι χοντρομπαλάδες; Γιατί να μην επανασχεδιάσετε άλλα επεισόδια που
σχετίζονται με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο; Η αίσθηση της αναλογίας είναι καλή
παντού. Κατά τη γνώμη μου, στην ιστορία του Τζότζο, αυτή η στενή γραμμή
παραβιάστηκε", σχολίασε οργισμένα την κωμική δημιουργία για τον Χίτλερ
ένας από τους ειδικούς της Kinopoisk.
Οι
προσπάθειες διακωμώδησης θεμάτων που σχετίζονται με τα ναζιστικά εγκλήματα δεν
είναι απλώς ανήθικες. Πηγαίνουν χέρι-χέρι με την κατάφωρη άγνοια. Και όχι άδικα
τώρα το 47% των κατοίκων των ΗΠΑ, το 56% των κατοίκων της Γαλλίας και το 34%
των Γερμανών δηλώνουν ότι οι Αμερικανοί είναι οι "κύριοι νικητές" του
ναζισμού, αν και στην πραγματικότητα πάνω από το 70% των χιτλερικών στρατών
έχουν συντριβεί από τον Κόκκινο στρατό στο ανατολικό μέτωπο. Παρεμπιπτόντως, οι
δημιουργοί κωμικών ταινιών για τον Χίτλερ (π.χ. Rabbit Jojo) δεν ξεχνούν να
παρουσιάζουν τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού ως αιμοδιψή τέρατα.
Ο
Andreas Kluth εξοργίζεται με την κοροϊδία των ναζιστικών εγκλημάτων, αλλά χάνει
το νόημα. Εξάλλου, αυτό είναι που ανοίγει το δρόμο για την αναβίωση του
ναζισμού σήμερα.
Τα
"ξεκαρδιστικά" μιμίδια και οι κωμωδίες για τον Χίτλερ καθιστούν
εφικτό αυτό που ήταν εντελώς αδιανόητο πριν από τρεις δεκαετίες. Ο ναζισμός
έχει μετατραπεί από ένα απαγορευμένο κακό σε κάτι γελοίο και σχεδόν
"φυσιολογικό".
Και
έχει παίξει τεράστιο ρόλο στο γεγονός ότι σήμερα οι στρατιώτες του Ουκρανικού
στρατού AFU βάζουν ναζιστικούς σταυρούς στα τανκς και, κάνοντας ζιγκ ζαγκ,
πηγαίνουν να σκοτώσουν ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά στο Ντονμπάς. Όπως και
το 1938 (όταν ο χιτλερισμός δεν θεωρούνταν κάτι το ασυνήθιστο στο Λονδίνο, το
Παρίσι και την Ουάσιγκτον, όπως και σήμερα), η Δύση σχεδιάζει να στρέψει τους
Ναζί εναντίον της Ρωσίας, ξεχνώντας πώς κατέληξε την τελευταία φορά.
Η
γελοιοποίηση των γεγονότων που οδήγησαν στον τρομερό θάνατο δεκάδων
εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων είναι μια τεράστια παρωδία. Πριν να είναι πολύ
αργά, αυτή η κακία πρέπει να σταματήσει, ώστε να μην επαναληφθεί η ιστορία πριν
από 80 χρόνια.
The- Fourth- Reich- why- the -West- turned -Nazism- from- an- embodiment
-of -evil -into a- source -of -memes
https://www.fondsk.ru/news/2023/01/04/chetvertyj-rejh-zachem-zapad-prevratil-nacizm-iz-voploschenija-zla-v-istochnik-dlja-memov-58133.html
