Σύνορα
Αυστρίας-Ιταλίας - RIA Novosti, 1920, 25.09.2022
© AP Photo / Karl-Josef Hildenbrand/dpa
Διαβάστε
ria.ru
Irina
Alksnis
Σήμερα
διεξάγονται οι ιταλικές βουλευτικές εκλογές, τα αποτελέσματα των οποίων
απειλούν να ανατρέψουν την εγκαθίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το γεγονός είναι
ότι πρόκειται να κερδηθούν από τα δεξιά - έντονα δεξιά - κόμματα.
Το κόμμα με
το υψηλότερο δημοσκοπικό αποτέλεσμα, περίπου 25%, είναι οι Ιταλοί Αδελφοί, με
επικεφαλής την Τζόρτζια Μελόνι, η οποία έχει πολλές πιθανότητες να γίνει
η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας.
Αξίζει να
σημειωθεί εδώ ότι μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 2010, το κόμμα συγκέντρωνε
πολύ θλιβερά ποσοστά στις εκλογές, χωρίς να καταφέρει να κατακτήσει ούτε μία
κοινοβουλευτική έδρα. Μόνο το 2018 οι Ιταλοί Αδελφοί κατάφεραν τελικά να μπουν
στο κοινοβούλιο με ποσοστό 4,3%. Την αμέσως επόμενη χρονιά, στις εκλογές για το
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το 6,4% τους ψήφισε. Και τώρα, μετά από μόλις τρία
χρόνια, το κόμμα είναι έτοιμο να λάβει ψήφους από σχεδόν το ένα τέταρτο του
εκλογικού σώματος, σύμφωνα με τους κοινωνιολόγους.
Και όχι μόνο
αυτό, αλλά και σε συνδυασμό με τα ποσοστά άλλων φιλικών κομμάτων - της Λέγκας
του Ματέο Σαλβίνι και του Go Italy του Σίλβιο Μπερλουσκόνι - ο συνασπισμός των
δεξιών δυνάμεων προβλέπεται να λάβει συνολικά πάνω από 45% των ψήφων. Οι
αντίπαλοί τους, η κεντροαριστερά, έχουν συνολικά περίπου 28%.
Οι Βρυξέλλες
φαίνεται να είναι τόσο αναστατωμένες από αυτές τις προβλέψεις που οι
αξιωματούχοι εκεί έχουν χάσει κάθε φρένο. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Ursula von der Leyen, μιλώντας στο Πανεπιστήμιο Princeton, είπε αυτολεξεί τα
εξής: "Θα δούμε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην Ιταλία. Εκλογές
διεξήχθησαν επίσης στη Σουηδία. Αν τα πράγματα πάνε προς μια δύσκολη
κατεύθυνση, έχουμε τα εργαλεία, όπως στην περίπτωση της Πολωνίας και της
Ουγγαρίας".
Η δήλωση
αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά ως απειλή για την ιταλική κοινωνία, αν
τολμήσει να ψηφίσει "λάθος" και αν έρθουν στην εξουσία οι
"λάθος" πολιτικές δυνάμεις. Πρόκειται για τη Σουηδία, όπου
σχηματίζεται αυτή τη στιγμή μια δεξιά κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση, η δήλωση
της φον ντερ Λάιεν προκάλεσε φυσικά σκάνδαλο και ο Ματέο Σαλβίνι απαίτησε να
σεβαστεί "τη φωνή του ελεύθερου, δημοκρατικού και κυρίαρχου ιταλικού
λαού".
Η δήλωση της
von der Leyen, η οποία είναι κατάφωρη ως προς τον αντιεπαγγελματισμό της (καλά,
δεν θα έπρεπε να δηλώνει δημόσια τέτοια πράγματα ένας αξιωματούχος),
επιβεβαιώνει την περιπλοκότητα της κατάστασης για τις Βρυξέλλες και για
ολόκληρο το φιλελεύθερο-παγκοσμιοποιητικό-αμερικανικό κατεστημένο στην Ευρώπη.
Πριν από έξι
μήνες, η Ρωσία παρακολουθούσε αρχικά με κάποια απογοήτευση και στη συνέχεια με
έκπληξη και χλευασμό την Ευρώπη να συσπειρώνεται απίστευτα μπροστά στη
"ρωσική επιθετικότητα" και να αρχίζει να επισπεύδει τον τεμαχισμό
στον οποίο καθόταν. Σχεδόν όλες οι χώρες του Παλαιού Κόσμου άρχισαν να
ακολουθούν μια παράλογα ριζοσπαστική αντιρωσική πολιτική, η λεπτή μεμβράνη της
οποίας έκρυβε τη ραγδαία καταστροφή της δικής τους ενέργειας, της βιομηχανίας
και της οικονομίας γενικότερα, καθώς και της κοινωνικής σφαίρας.
Μοναδική
ίσως εξαίρεση αποτέλεσε η Ουγγαρία, η οποία, χωρίς να προβεί σε ηχηρές δηλώσεις
ή δραματικές χειρονομίες, συνέχισε να ακολουθεί την πολιτική υπεράσπισης των
εθνικών της συμφερόντων, τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη συνεργασία με
τη Μόσχα, τουλάχιστον στον τομέα της ενέργειας.
Μπορεί
κανείς μόνο να υποθέσει τι έκανε τις βιομηχανικές ελίτ της Δυτικής Ευρώπης,
ιδίως τη Γερμανία, να συμφωνήσουν σε μια πολιτική που είναι κατάφωρα επιζήμια
για τις χώρες τους. Υπάρχει η υποψία ότι, όπως και οι εγχώριοι πολιτικοί τους
αντίπαλοι, πίστευαν στην επικείμενη κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας υπό την
πίεση των "κολασμένων" κυρώσεων και, επομένως, στη δυνατότητα να
αποκτήσουν τους ρωσικούς πόρους που χρειάζονται οι εθνικές οικονομίες σχεδόν
δωρεάν.
Ο
λανθασμένος υπολογισμός τους, όπως γίνεται όλο και πιο εμφανές κάθε μέρα που
περνάει, αποδείχθηκε μοιραίος.
Η ρητορική
των αξιωματούχων και των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης γίνεται όλο και πιο
κινδυνολογική σχετικά με τον επερχόμενο ενεργειακό και κοινωνικοοικονομικό
χειμώνα της Ευρώπης. Ωστόσο, οι όλο και πιο συχνές και πιο ηχηρές προτάσεις για
το "τράβηγμα της γέμισης" συναντούν την έντονη αντίδραση του
φιλελεύθερου κατεστημένου που βρίσκεται στην εξουσία, το οποίο άθελά του
επιβεβαιώνει τη θεωρία ότι ενεργεί κατ' εντολή και προς το συμφέρον των
Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες απλώς καταστρέφουν τον ευρωπαϊκό εταίρο.
Το πρόβλημα
για τις Βρυξέλλες και τους συνεργάτες τους σε όλη την ΕΕ είναι ότι αυτή η πιο
"σφοδρή αντίθεση" έχει κυρίως ρητορική διάσταση, ενώ η ΕΕ διαθέτει
ελάχιστα πραγματικά εργαλεία για να ασκήσει πίεση στους "αποστάτες".
Ναι, σε
ορισμένες περιπτώσεις είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν ενοχλητικά πρόσωπα με
βρώμικες ύπουλες μεθόδους, όπως συνέβη με τον πρώην καγκελάριο της Αυστρίας
Σεμπάστιαν Κουρτς και την πρώην υπουργό Εξωτερικών της Αυστρίας Κάριν Κνάισλ.
Αλλά, για παράδειγμα, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα με τον Βίκτορ Όρμπαν της
Ουγγαρίας εδώ και χρόνια, καθώς και με τις πολωνικές αρχές, οι οποίες, φυσικά,
είναι στο σύνολό τους ρωσοφοβικές, αλλά δεν δίνουν δεκάρα για την Ευρωπαϊκή
Ένωση.
Όσον αφορά
την επίσημη πίεση προς την "αποστάτρια" χώρα, δεν είναι εύκολο. Οι
Βρυξέλλες κατάφεραν ακόμη να δημιουργήσουν ορισμένα εργαλεία προς αυτή την
κατεύθυνση. Στην αναφερόμενη δήλωση, η φον ντερ Λάιεν απείλησε ουσιαστικά την
Ιταλία με οικονομικές κυρώσεις και έκοψε τη στήριξη των Βρυξελλών. Αυτή τη
στιγμή, η Ουγγαρία αντιμετωπίζει αυτή την απειλή.
Σε γενικές
γραμμές, η ΕΕ εξακολουθεί να λειτουργεί με βάση την αρχή της συναίνεσης και των
ομόφωνων αποφάσεων. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι ιδέες σχετικά με την ανάγκη
κατάργησης αυτής της αρχής και τη μετάβαση στη λήψη αποφάσεων με βάση τη γνώμη
της πλειοψηφίας διατυπώνονται όλο και πιο συχνά και πιο ενεργά.
Οι
μεταρρυθμίσεις αυτές θεωρούνται πολύ επείγουσες, καθώς ο πληθυσμός των ευρωπαϊκών
χωρών αρχίζει να αντιλαμβάνεται το βάθος της αβύσσου στην οποία τον σπρώχνουν
οι εθνικές αρχές και οι Βρυξέλλες. Έτσι, η μεταστροφή του δημόσιου αισθήματος,
οι μαζικές διαμαρτυρίες και η ψήφος σε λάθος πολιτικές δυνάμεις φαίνονται
σχεδόν αναπόφευκτες. Πόσο μάλλον που "αποστάτες" όπως η Ουγγαρία
έχουν επιτέλους πάψει να ντρέπονται για τη θέση τους που αποδοκιμάζεται από τη
Δύση και δηλώνουν δυνατά ότι δεν σκοπεύουν να παγώσουν τα αυτιά τους, ακόμα και
με την κυριολεκτική έννοια, για χάρη της πανευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Italy -has -changed- its- mind- about- suicide.
Brussels-
is -outraged.
https://ria.ru/20220925/italiya-1819192755.html
