 |
| © Φωτογραφία: Αζερμπαϊτζάν Υπουργείο Άμυνας |
Οι
μονάδες του στρατού του Αζερμπαϊτζάν εξαπολύουν πλήγματα πυροβολικού - RIA
Novosti
Αυτή
η έννοια είναι γενικά εσφαλμένη και λανθασμένη - η Ρωσία δεν θα υποστηρίξει
κανέναν σε αυτόν τον παράλογο πόλεμο και θα επιτύχει τον άμεσο τερματισμό του
χωρίς να χάσει την επιρροή της στην περιοχή. Ωστόσο, όλοι αυτοί οι φόβοι για
ένα μέρος του κοινού μας τροφοδοτούνται ενεργά από τις έντονες δηλώσεις των
Τούρκων ηγετών. Οι οποίοι , σε αντίθεση με τους Ρώσους, όχι μόνο δεν ζητούν
κατάπαυση του πυρός, αλλά υποστηρίζουν επίσης σθεναρά το Μπακού, κατηγορώντας
ταυτόχρονα τη Ρωσία. Ο Ερντογάν θα πει ότι τώρα η σύγκρουση του
Ναγκόρνο-Καραμπάχ πρέπει να επιλυθεί μια για πάντα, και οι μεγάλες δυνάμεις δεν
πρέπει να του δώσουν συμβουλές για το θέμα αυτό:
"Οι
Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Γαλλία δεν έχουν καταφέρει να επιλύσουν αυτό
το ζήτημα για περίπου 30 χρόνια. <......> Η ομάδα, που ονομάζεται Τρόικα
του Μινσκ, δεν έχει λύσει αυτό το πρόβλημα. Επιπλέον, είχε κάνει το καλύτερό
της για να μην λύσει το πρόβλημα. Τώρα είναι μόνο έξυπνοι και μερικές φορές
απειλητικοί. - Είναι ώρα για εκδίκηση. Το ίδιο το Αζερμπαϊτζάν πρέπει να κόψει
τον ομφάλιο λώρο του".
Ο
Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Mevlut Cavusoglu, λέει ότι «είμαστε μαζί με
το Αζερμπαϊτζάν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και στο πεδίο της μάχης. Αυτά
δεν είναι κενά λόγια. Όποια βοήθεια χρειάζεται το Αζερμπαϊτζάν, είμαστε έτοιμοι
να την παράσχουμε". Και ταυτόχρονα θα απευθύνει έκκληση "σε ολόκληρη
την παγκόσμια κοινότητα, ιδίως στον ΟΑΣΕ", με μια διαμαρτυρία κατά των δύο
προτύπων:
"Σήμερα
υποστηρίζουμε από κοινού την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και της
Γεωργίας. Αυτή είναι μια λογική και σωστή θέση. Ωστόσο, όσον αφορά το
Αζερμπαϊτζάν, το Αζερμπαϊτζάν, τα εδάφη του οποίου έχουν καταληφθεί, τέθηκε
στην ίδια θέση με την κατοχική χώρα, την Αρμενία. Αυτή η θέση είναι θεμελιωδώς
λανθασμένη και άδικη».
Όχι,
παρά τη διφορούμενη ρητορική, η Τουρκία δεν θέλει να διακινδυνεύσει τις σχέσεις
με τη Ρωσία - και δεν θα παρέμβει στον πόλεμο Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν. Αναφορές
για μεταφορά μαχητών από τη Συρία, καθώς και καταστροφή των Αρμενίων Su-25 από
τουρκικά F-16, κάνουν αναφορά στην παραπληροφόρηση. Ωστόσο, η πολιτική
παρέμβαση της Τουρκίας, φυσικά, υπάρχει - και έχει ήδη λάβει εντυπωσιακή
κλίμακα. Γιατί το χρειάζεται αυτό η Άγκυρα, τι προσπαθεί να κάνει;
Προσπαθεί
να εκδιώξει τη Ρωσία από το Νότιο Καύκασο; Αλλά αυτό δεν είναι ρεαλιστικό - ο
Καύκασος για αρκετούς αιώνες ήταν μια ζώνη αντιπαλότητας και συγκρούσεων μεταξύ
Ρωσίας και Τουρκίας, με αποτέλεσμα της οποίας να βρεθεί μέρος της χώρας μας.
"Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης δεν σήμαινε την αποχώρηση του Καυκάσου
από τη Ρωσική ζώνη επιρροής - ακόμη και περίπλοκες σχέσεις, και στη συνέχεια ο
πόλεμος με τη Γεωργία (ανίκανη να αποδεχθεί το γεγονός ότι η αποσύνθεσή της
ήταν συνέπεια της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, την οποία επιδίωξε ενεργά) δεν στέρησε
από τη Μόσχα την ελέγχουσα συμμετοχή στην περιοχή. Ναι, η Τουρκία έχει αγοράσει
εδώ και καιρό τη μισή Γεωργία, ναι, με το Αζερμπαϊτζάν έχει "δύο κράτη
ενός λαού" - αλλά ιστορικά, οικονομικά και ανθρώπινα και οι τρεις
δημοκρατίες είναι πολύ στενά συνδεδεμένες με τη Ρωσία. Ακόμη και η Γεωργία, η
οποία δεν έχει διπλωματικές σχέσεις με τη Ρωσική Ομοσπονδία, χρειάζεται τη
Ρωσία: Γεωργιανοί που ζουν στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων
ιδιοκτητών επιχειρήσεων, την επισκέπτονται ως Ρώσοι τουρίστες και είναι
εντυπωσιακή η Ρωσική ιδιοκτησία στην ίδια τη δημοκρατία. Ναι, η Γεωργία
προσπαθεί να παίξει με το ΝΑΤΟ - αλλά η Γεωγραφία δεν εξαπατάται, και η Ρωσία
είναι κατηγορηματικά κατά της εισόδου ενός αποτυχημένου κράτους στη
Βορειοατλαντική Συμμαχία. Την ίδια στιγμή, η Μόσχα δεν ενδιαφέρεται πολύ για την
υφέρπουσα οικονομίας της Γεωργίας.
Η
Τουρκία μπορεί να συνεχίσει να ενισχύει την επιρροή της στον Καύκασο, αλλά δεν
προσπαθεί να στοιχηματίσει στην εκδίωξη της Ρωσίας από την περιοχή, όχι εις
βάρος του παιχνιδιού της αποδυνάμωσης των ρωσικών θέσεων. Και είναι το
τελευταίο που προσπαθεί να κάνει τώρα ο Ερντογάν. Χρειάζεται υποστήριξη για τον
πόλεμο στο Καραμπάχ, προκειμένου η Ρωσία να συμφωνήσει σε κοινή εργασία με την
Τουρκία για την διευθέτηση του ζητήματος του Καραμπάχ. Στην πραγματικότητα, αυτό
είπε ο Τσαβούσογλου:
"Υπήρξαν
προτάσεις από τον Πρόεδρό μας προς τον Πούτιν, και διεξήχθησαν συζητήσεις με
τον Λαβρόφ, αλλά αυτή η σύγκρουση δεν έχει επιλυθεί. Καθώς λειτουργούμε μαζί
στη Συρία, έτσι προσπαθήσαμε εδώ, αλλά αποτύχαμε. Λένε: ας σταματήσει ο πόλεμος.
Ας σταματήσει. Πρέπει να κηρυχθεί ανακωχή, αλλά η Αρμενία πρέπει να αποσυρθεί
από τα κατεχόμενα εδάφη. Το λέει αυτό; Όχι. Τότε πώς θα επιλυθεί το ζήτημα; Οι
διαπραγματεύσεις αυτές συνεχίζονται εδώ και τριάντα χρόνια, οι οποίες δεν
παράγουν αποτελέσματα. Και δεν προσφέρουν τίποτα συγκεκριμένο για την επίλυση
του ζητήματος. Προσπαθούμε να μεταφέρουμε αυτές τις πληροφορίες στους εταίρους
μας σε μια ήρεμη γλώσσα. Αλλά το να το πούμε αυτό μόνο στο τραπέζι των
διαπραγματεύσεων δεν είναι αρκετό. Είναι σαν μια έκκληση προς τους κωφούς. Ως
εκ τούτου, είναι σημαντικό να διεξάγουμε τέτοιες διαδικασίες τόσο στο τραπέζι
των διαπραγματεύσεων όσο και στο πεδίο της μάχης. Αυτό κάνουν..... Και έχουμε
δει πολλές φορές τα οφέλη αυτής της προσέγγισης."
Ο
επικεφαλής του Τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών δεν βλέπει αντιφάσεις - λέει ότι
αν καταφέρουν να καταλήξουν σε συμφωνία με τη Ρωσία στη Συρία, γιατί δεν
μπορούμε να κάνουμε το ίδιο εδώ; Είναι αδύνατο, διότι στη Συρία όταν η Ρωσία
εμφανίστηκε εκεί για τέσσερα χρόνια γινόταν πόλεμος, και στο Καραμπάχ έληξε το
1994. Είναι αδύνατο - διότι αν και η Συρία ανήκει στη ζώνη ζωτικών συμφερόντων
της Τουρκίας με τον ίδιο τρόπο που η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν ανήκουν στη Ρωσική
ζώνη συμφερόντων, στη Συρία η Τουρκία δεν είχε αποφασιστική επιρροή. Και δεν
μπορούσε να κάνει τίποτα μόνη της - υπήρχε ένας εμφύλιος πόλεμος, μαχητές του
isil* πολλαπλασιάζονταν, και υπήρχαν πολλοί άλλοι εξωτερικοί παίκτες,
συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Η αλληλεπίδραση με τη Ρωσία, η
οποία ενίσχυσε τον Μπασάρ αλ Άσαντ, ήταν τελικά επωφελής για την Τουρκία επειδή
την βοήθησε να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της στη βόρεια Συρία. Αλλά γιατί να
συνεργαστεί η Μόσχα με την Άγκυρα στο Καραμπάχ; Για να ξεκινήσει ένας πόλεμος
στον οποίο η Ρωσία δεν ενδιαφέρεται κατηγορηματικά;
Για
να βοηθήσουν στην επίλυση του ζητήματος του Καραμπάχ στο τραπέζι των
διαπραγματεύσεων; Ωστόσο, η εμφάνιση της Τουρκίας ως μεσολαβητή ή εκπροσώπου
του Αζερμπαϊτζάν θα τρομάξει μόνο τους Αρμένιους. Και το πιο σημαντικό πράγμα:
γιατί θα πρέπει η Ρωσία να συμβάλει στην ενίσχυση της θέσης της Τουρκίας στη
ζώνη των ζωτικών μας συμφερόντων; Επειδή οι Τούρκοι και οι Αζερμπαϊτζανοί είναι
σχεδόν οι ίδιοι άνθρωποι;
Αλλά
οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι επίσης ενωμένοι, αλλά η Τουρκία υποστηρίζει το
στοίχημα της Δύσης για την ατλαντοποίηση της Ουκρανίας. Παρά τη θετική δυναμική
της αυξανόμενης ανεξαρτησίας της Τουρκίας υπό τον Ερντογάν, η οποία οδήγησε σε
αποδυνάμωση του προσανατολισμού της προς τη Δύση, και στην ενίσχυση των σχέσεων
με τη Ρωσία (το σημαντικότερο γεγονός εδώ ήταν η αγορά των S-400), η Τουρκία
εξακολουθεί να παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ. Μια συμμαχία που στοχεύει σαφώς όχι
μόνο στην αποτροπή της Ρωσίας, αλλά και στην εκδίωξη της χώρας μας από ολόκληρο
τον μετασοβιετικό χώρο. Θέλει η Τουρκία να είναι μια ισχυρή δύναμη στον Καύκασο
ως έθνος κράτος, όχι ως μέλος του ΝΑΤΟ; Ώστε έτσι είναι τώρα, και τι θα γίνει
σε δέκα χρόνια; Ή - αν ο Ερντογάν αντικατασταθεί από πιστούς Ατλαντικούς;
Αυτό
θα συμβεί όταν η Τουρκία αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και ενταχθεί, ας πούμε, στην
Ευρασιατική Ένωση, τότε θα βρεθεί σε έναν ενιαίο χώρο με τους τουρκικούς λαούς
της πρώην ΕΣΣΔ - το ίδιο Καζακστάν, και εκεί το Αζερμπαϊτζάν σίγουρα θα
συσφιχθεί μαζί της
Τώρα
η Τουρκία μπορεί να συμμετάσχει στην πολιτική του Καυκάσιου μόνο με ένα τρόπος
- να σταματήσει να καλεί το Αζερμπαϊτζάν να κόψει τον κόμπο του Καραμπάχ με τη
βία. " Η σύγκρουση Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν εξακολουθεί να μην έχει
στρατιωτική λύση, πόσο μάλλον το γεγονός ότι η Ρωσική παρουσία και επιρροή
καθιστά τον πόλεμο χωρίς νόημα. Η Ρωσία και η Τουρκία έχουν ήδη επιτύχει πολλά
μαζί, και μπορούν να κάνουν ακόμη περισσότερα εάν συνεχίσουν να συντονίζουν τις
προσπάθειές τους στην παγκόσμια σκηνή.
Θα
ήταν απόλυτη τρέλα να θέσουμε σε κίνδυνο ολόκληρο το σύμπλεγμα των
ρωσοτουρκικών σχέσεων λόγω της βαριάς, μη επείγουσας λύσης (και δεν την έχουμε)
του κόμβου του Καραμπάχ, και μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Ρετζέπ Ερντογάν
δεν είναι ικανός για κάτι τέτοιο. Δυνατά λόγια, αλλά με ένα στρατηγικό όραμα (κυρίως
των εθνικών συμφερόντων της Τουρκίας), οι ορθολογικές ενέργειες και η ικανότητα
διαπραγμάτευσης με τον Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν τα καθοριστικά χαρακτηριστικά των
17 ετών της σχέσης τους, η οποία έγινε μια εποχή πρωτοφανούς ρωσικής-τουρκικής
συνεργασίας.. Στοχεύοντας προς το μέλλον - και όχι σε προσπάθειες επανάληψης
των αποτελεσμάτων των ΡωσοΤουρκικών πολέμων για τον Καύκασο.
* Τρομοκρατική οργάνωση που απαγορεύτηκε στη
Ρωσία.
https://ria.ru/20201001/turtsiya-1578021955.html
