 |
| REUTERS / Mukesh Gupta |
Ένας
διαδηλωτής με την ινδική σημαία σε διαδηλώσεις μετά τη στρατιωτική σύγκρουση
στα σύνορα Ινδίας-Κίνας
Η πρόσφατη
στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ινδίας και Κίνας στη μεθοριακή περιοχή Ladakh
(Κασμίρ), στην οποία σκοτώθηκαν 20 Ινδοί στρατιώτες, θα πρέπει να αναλυθεί από
στρατηγική και όχι στρατιωτική άποψη.
Εάν η
ανάλυση περιοριζόταν σε αυτήν την πτυχή, η ισορροπία δυνάμεων δεν θα άφηνε
κανένα περιθώριο αμφιβολίας: η Κίνα είναι ικανή να νικήσει την Ινδία, όπως
έκανε στον σύντομο πόλεμο του 1962.
Το κύριο
επίκεντρο της σύγκρουσης είναι ο κινεζικός δρόμος NH 219 που συνδέει Xinjiang με
το Θιβέτ μέσω της περιοχής αποκαλούμενης
Aksai Chin, ένας στρατηγικός θύλακας μεταξύ της Κίνας, της Ινδίας και του
Πακιστάν που απαιτεί το Νέο Δελχί, αλλά είναι μέρος της αυτόνομης περιοχής
Xinjiang Uighur για το Πεκίνο.
Μια έρημη
και ακατοίκητη περιοχή 37.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων βραχώδους ερήμου σε
ελάχιστο υψόμετρο 4.300 μέτρων ήταν η αιτία ενός πολέμου πριν από μισό αιώνα
και των σημερινών συγκρούσεων, όχι λόγω του πλούτου της, αλλά λόγω της
γεωπολιτικής της αξίας.
Το Κασμίρ
είναι το σημείο τριβής μεταξύ των δύο πιο πυκνοκατοικημένων εθνών στον πλανήτη,
αλλά και με το Πακιστάν, το οποίο είχε μακρά διαμάχη με την Ινδία από τον
χωρισμό τους το 1947. Μεταξύ των τριών χωρών, το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού
ζει σε μια περιοχή όπως η Ευρασία, η οποία βρίσκεται σε μια στρατηγική διαμάχη
μεταξύ της Δύσης (των ΗΠΑ και των συμμάχων της) και της συμμαχίας Κίνας-Ρωσίας.
Το Κασμίρ
είναι η μόνη περιοχή με μουσουλμανική πλειοψηφία που δεν ενσωμάτωσε με το
Πακιστάν όταν χωρίστηκαν, μένοντας στα
χέρια της Ινδίας. Είναι ένα τέτοιο αμφιλεγόμενο σημείο σύγκρουσης στις σινο-ινδουιστικές
σχέσεις που άξιζε μια σκληρή έκδοση στην
έκδροση Global Times στις 21 Ιουνίου. "Η Ινδία θα ταπεινωθεί
περισσότερο από ό, τι μετά τη συνοριακή σύγκρουση του 1962 με την Κίνα."
Αυτή δεν
είναι, φυσικά, η συνήθης γλώσσα στα επίσημα κινεζικά μέσα ενημέρωσης. H Global Times καλεί την κυβέρνηση Narendra Modi
να "κρυώσει το αντι-κινέζικο εθνικισμό" που σαρώνει την Ινδία αυτές τις μέρες και του
υπενθυμίζει ότι το στρατιωτικό και οικονομικό χάσμα μεταξύ των δύο εθνών είναι
πέντε φορές ευρύτερο από ό, τι το 1962.
"Η
απόπειρα στρατιωτικών περιπετειών σε αυτή την περιοχή τους ζητά να ταπεινωθούν
ξανά σε κλίμακα πέντε φορές μεγαλύτερη από ό,τι το 1962", καταλήγει η
εφημερίδα. Προσθέτει ότι εάν υπάρξει πόλεμος, η Ινδία θα υποστεί "μια
οπισθοδρόμηση δεκαετιών στην οικονομία της και την παγκόσμια θέση της.
Οι σχέσεις
επιδεινώθηκαν απότομα τον περασμένο Αύγουστο, όταν η Ινδία αποφάσισε να
τερματίσει την περιορισμένη αυτονομία του Τζαμού και Κασμίρ και να
επανασχεδιάσει τον χάρτη της περιοχής, μια απόφαση που επικρίθηκε έντονα από το
Πεκίνο. Η Ινδία δημιούργησε έτσι μια νέα διοικητική περιοχή, την Ladakh, η οποία περιλαμβάνει το Aksai Chin, δηλαδή την περιοχή που η Ινδία ισχυρίζεται, αλλά η οποία
ελέγχεται από την Κίνα.
Ένας
πρόσθετος παράγοντας έντασης είναι η δυσπιστία της Ινδίας για τη συμμαχία
Κίνας-Πακιστάν, και η υποψία του Νέου Δελχί ότι το Πεκίνο βοήθησε το
Ισλαμαμπάντ να αποκτήσει πυρηνική τεχνολογία. Η Κίνα έχει επενδύσει περίπου 60
δισεκατομμύρια δολάρια σε υποδομές στον οικονομικό διάδρομο Κίνας-Πακιστάν, ο
οποίος ξεκινά από το Νέο Δρόμο του Μεταξιού Dragondriven.
Για την
Κίνα, ο διάδρομος είναι ζωτικής σημασίας για τη σύνδεση με το πακιστανικό
λιμάνι Gwadar, στην είσοδο της Αραβικής Θάλασσας. Για την Ινδία αποτελεί
κίνδυνο, δεδομένου ότι η κινεζική επιχείρηση στο εν λόγω λιμάνι μπορεί να
χρησιμοποιηθεί για την υποστήριξη ναυτικών επιχειρήσεων κοντά στις ακτές της.
Ο πρώην
Ινδός διπλωμάτης M.K. Bhadrakumar υποστηρίζει ότι η σινο-ινδική σύγκρουση
ξεκίνησε με «την υπογραφή της πυρηνικής συνθήκης ΗΠΑ-Ινδίας το 2008, όταν η
σχέση μεταξύ Ουάσιγκτον και Νέου Δελχί υπέστη μια ιστορική μεταμόρφωση και το
δόγμα της «διαλειτουργικότητας» με τον αμερικανικό στρατό άρχισε να διαπερνά
κρυφά ινδική στρατηγική σκέψη.
Από εκείνη
τη στιγμή, γράφει ο διπλωμάτης, "η εξωτερική πολιτική της Ινδίας έγινε
συνδεδεμένη με εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Μεταξύ των ινδικών ελίτ, που
μαστίζονται από εθνικιστική θέρμη, υπάρχει η πεποίθηση ότι η χώρα μπορεί να
νικήσει τον αντίπαλό της.
"Είναι
μια παραληρηματική πεποίθηση," ο Bhadrakumar υποστηρίζει, δεδομένου ότι η Κίνα
είναι μια υπερδύναμη που "έχει εκσυγχρονίσει φαινομενικά τις ένοπλες
δυνάμεις της με τεχνολογίες που έχουν μια δύναμη-πολλαπλασιάζοντας το αποτέλεσμα
πολύ πέρα από την ικανότητα της Ινδίας.
Σε αυτό το
κλίμα, η κατάργηση του άρθρου 370 του Ινδικού Συντάγματος για την αλλαγή του
καθεστώτος του Τζαμού και Κασμίρ ήταν μια «κόκκινη γραμμή» που το Νέο Δελχί
αποφάσισε να διασχίσει χωρίς να ακούσει τις καταγγελίες του Πεκίνου. Οι ινδικές
αρχές δήλωσαν ότι «μια μέρα» θα ανακτήσουν τον Aksai Chin, παίρνοντας τον έλεγχο από την Κίνα.
Η ανάλυση
του Roy είναι ακόμη πιο σκληρή , βασισμένη στους πολιτικούς και πολιτιστικούς λόγους για
αυτό που αποκαλεί «άνοδο του Ινδουιστικού Ναζισμού». Υποστηρίζει ότι το RSS
(Rashtriya SwayamsevakSangh), που ιδρύθηκε το 1925, είναι «η μητρότητα του
κυβερνώντος Κόμματος Bharatiya Janata», επηρεασμένο από τον «γερμανικό και ιταλικό
φασισμό».
Τα μέλη του
RSS συνέκριναν τους 200 εκατομμύρια μουσουλμάνους της Ινδίας "με τους
Εβραίους της Γερμανίας, και πίστευαν ότι οι μουσουλμάνοι δεν έχουν θέση στην
ινδουιστική Ινδία. Προσθέτει ότι το RSS "έχει 57.000 shakhas
(υποκαταστήματα) σε όλη τη χώρα και μια αποφασιστική, ένοπλη πολιτοφυλακή πάνω
από 600.000 εθελοντές. Έχει επίσης τεράστια επιρροή στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Ο
Πρωθυπουργός Μόντι είναι μέλος του RSS από τότε που ήταν παιδί. Τον Ιούλιο του
2013, δημοσιογράφος του Reuters τον ρώτησε αν μετάνιωσε για το πογκρόμ του 2002
στο Γκουτζαράτ, όπου 2.500 άνθρωποι, κυρίως Μουσουλμάνοι, σκοτώθηκαν μέρα
μεσημέρι και γυναίκες βιάστηκαν ομαδικά στους δρόμους. "Απάντησε ότι θα
μετανιώσει ακόμη και για το θάνατο ενός σκύλου, αν κατά λάθος κατέληξε κάτω από
τους τροχούς του αυτοκινήτου του," γράφει εξοργισμένος ο Roy.
Επτά
εκατομμύρια άνθρωποι κατοικούν στην κοιλάδα του Κασμίρ, "ένας μεγάλος
αριθμός από τους οποίους δεν επιθυμούν να είναι πολίτες της Ινδίας και έχουν
αγωνιστεί για δεκαετίες για το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση, είναι
κλειδωμένοι κάτω από μια ψηφιακή πολιορκία και την πυκνότερη στρατιωτική κατοχή
στον κόσμο," ο Roy καταγγέλλει.
Υπό το
καθεστώς Modi, "οι Ινδοί μουσουλμάνοι έχουν στερηθεί τα δικαιώματά τους
και γίνονται οι πιο ευάλωτοι άνθρωποι: μια κοινότητα χωρίς πολιτική
εκπροσώπηση, χωρίς φωνή.
Τρεις
εκτιμήσεις
Τα δυτικά
μέσα ενημέρωσης δεν κάνουν τον κόπο να αναφέρουν τη δεξιά μετατόπιση της
Ινδίας, ενός συμμάχου των ΗΠΑ, καταγγέλλοντας παράλληλα την κινεζική δίωξη των
μουσουλμάνων στο Xinjiang.
"Η επίθεση της Ινδίας στα σύνορα με την Κίνα, σε
συνδυασμό με την προσάρτηση του Κασμίρ και του Τζαμού και τη δίωξη των
μουσουλμάνων, αντλεί μια ενοχλητική εικόνα για το Πεκίνο, το οποίο παρακολουθεί
έναν φράχτη να κλείνει από την Ιαπωνία, τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας , την
Ταϊβάν στον Ινδικό Ωκεανό και sτην ηπειρωτική Ινδία.
Ο ισχυρός
τόνος των κινεζικών μέσων ενημέρωσης και της κυβέρνησης φαίνεται περισσότερο
από δικαιολογημένος απέναντι σε αυτήν την τεράστια κατάσταση. Το τελευταίο
κύριο άρθρο στους Global Times επιτίθεται στον ινδικό εθνικισμό και προειδοποιεί: Τα
περισσότερα από τα προηγμένα όπλα της Κίνας κατασκευάζονται εσωτερικά, αλλά όλα
τα προηγμένα όπλα της Ινδίας εισάγονται».
https://mundo.sputniknews.com/firmas/202006231091851248-la-india-es-el-peon-nazi-en-la-escalada-de-eeuu-contra-china/
