Η Γερμανία μόλις ηττήθηκε ξανά και αναγκάστηκε να πληρώσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια

© REUTERS / Kay Nietfeld / Pool

Η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ φτάνει για κοινή τηλεδιάσκεψη με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, στις 18 Μαΐου 2020.

 Αυτό που προσπάθησε να επιτύχει ο Ναπολέων Βοναπάρτης με τη βία των όπλων, ο Εμανουέλ Μακρόν κατάφερε να επιτύχει με διπλωματία και πολιτικό εκβιασμό: τα χρήματα της ΕΕ κυβερνώνται τώρα από το Παρίσι και οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα αποπληρώσουν τα Γαλλικά χρέη και τα κοινωνικά προγράμματα. Η νίκη του Εμανουέλ Μακρόν επί της Άνγκελα Μέρκελ στο θέμα των «corona- ομολόγων» θα έχει για τη Γερμανία και για τις λίγες χώρες της ΕΕ που εξακολουθούν να έχουν τουλάχιστον μια υγιή δημοσιονομική πολιτική, περίπου τις ίδιες συνέπειες με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Φαίνεται ότι η Γαλλική σημαία δεν κυματίζει πάνω από την Πύλη του Βρανδεμβούργου, αλλά η Γερμανία θα καταβάλει πράγματι τέτοια αποκατάσταση στη Γαλλία και τους συμμάχους της που η κατάσταση μοιάζει περισσότερο με ήττα στον ίδιο τον πραγματικό πόλεμο. Ωστόσο, πρέπει να αποτίσουμε φόρο τιμής στους ευρωπαίους πολιτικούς: όλα φαίνονται ωραία και ευγενή δημοσίως. Με το πρόσχημα της καταπολέμησης του κοροναϊού , η Άνγκελα Μέρκελ (μετά από χρόνια σφοδρής αντίστασης) συμφώνησε να εκδώσει τα λεγόμενα «coronabonds» - υποχρεώσεις χρέους για τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της (και στην πραγματικότητα - η Γερμανία και άλλες χώρες με περισσότερο ή λιγότερο σταθερή οικονομία) θα πληρώσει, αλλά τα χρήματα θα δαπανηθούν από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία και άλλες χώρες με συγκεκριμένες απόψεις για τη δημοσιονομική πειθαρχία. Ο όγκος της πρώτης δόσης των «corona ομολόγων» ανέρχεται σε 500 δισεκατομμύρια ευρώ. Όπως τονίζεται από το BBC, «o Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ συμφώνησαν ότι τα κονδύλια πρέπει να διατεθούν με τη μορφή επιχορηγήσεων».

Σε μετάφραση από γραφειοκρατικούς όρους σε σκληρή οικονομική πρακτική, θα πρέπει να έχει ως εξής: Γερμανοί, Ολλανδοί, Σουηδοί και Αυστριακοί θα δανειστούν και θα πληρώσουν τα χρέη τους, και τα χρήματα θα διατεθούν για τη βοήθεια των χωρών του "Ευρωπαϊκού Νότου", οι οποίοι έσπασαν επιτυχώς την αντίσταση της "iron Angel", πιθανότατα με την απειλή ότι αν δεν εισπραχθούν τα χρήματα (και δωρεάν!), η ευρωζώνη απλά θα καταστραφεί. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι αυτή είναι η απειλή που άφησε να εννοηθεί ο Εμανουέλ Μακρόν όταν είπε μετά την εκδοχή  της Γερμανίδας καγκελαρίου ότι τα 500 δισεκατομμύρια ευρώ ήταν ένα βήμα (πιθανώς το πρώτο βήμα) που χρειάζεται "η ευρωζώνη για να παραμείνει ενωμένη".

Θεωρητικά, το χρέος θα εξοφληθεί από τον κοινό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά το πρόβλημα είναι, πρώτον, ότι αυτός ο προϋπολογισμός καλύπτεται από τις ίδιες τις χώρες της ΕΕ, και όχι σε ίσες αναλογίες, και δεύτερον, εάν με το πρόσχημα του κορωναϊού ο Μακρόν και οι σύμμαχοί του ήταν σε θέση να "λυγίσουν" μια φορά την αλύγιστη Μέρκελ σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως το  ζήτημα του ευρωπαϊκού χρέους, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και άλλες χώρες του "Ευρωπαϊκού Νότου" θα πρέπει  να πληρώσουν ακόμη λιγότερα σε αυτόν τον προϋπολογισμό, ενώ η Γερμανία, η Αυστρία, η Δανία και οι Κάτω Χώρες, πολύ περισσότερα και αυτό είναι Ηλίου φαεινότερο.

Εν αναμονή του κολοσσιαίου σκανδάλου που θα ξεσπάσει μετά την παράδοσή της σε ένα θέμα αρχής για τις γερμανικές επιχειρήσεις, τους πολιτικούς και ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος, η Γερμανίδα καγκελάριος σπεύδει να προβεί σε αρκετές σημαντικές διευκρινίσεις στις νικηφόρες αντιδράσεις του Γάλλου προέδρου.

Υποστηρίζει ότι οι "coronabonds (κορωνα ομολογίες)" είναι ένα εφάπαξ μέσο, το οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου κρίση. Η Βρετανική  The Guardian εφιστά την προσοχή των αναγνωστών: η επίσημη θέση του Βερολίνου προτείνει "περιορισμένη διάρκεια ζωής" του υιοθετημένου προγράμματος, το οποίο - τουλάχιστον θεωρητικά - θα πρέπει να ηρεμήσει τους αντιπάλους της  να δίνουν Γερμανικά χρήματα σε Γάλλους δικαιούχους. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι διαβεβαιώσεις είναι απίθανο να καθησυχάσουν κανέναν.

Υπάρχουν ήδη αιτήματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να οργανώσει μια δέσμη "οικονομικής τόνωσης" για δύο τρισεκατομμύρια ευρώ (αντί για 500 δισεκατομμύρια ευρώ, όπως προτείνεται  τώρα), πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει κάθε πιθανότητα η Γερμανία και άλλες περισσότερο ή λιγότερο σταθερές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κρεμαστούν σύντομα με τέτοια ποσά πρόσθετου χρέους που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ακόμη και στο χειρότερο όνειρο. Επιπλέον, ο Ιταλός πρωθυπουργός έχει ήδη δημοσιεύσει στο twitter ότι οι «επιχορηγήσεις» αξίας 500 δισεκατομμυρίων είναι ένα «πρώτο βήμα». Έτσι, είναι πιθανό ότι ο Μακρόν και η εταιρεία των συμμάχων του στην κατάσταση θα συνεχίσουν να αρμέγουν τη Γερμανία.

Παραδόξως, η τελευταία ελπίδα για εξοικονόμηση Γερμανικού χρήματος είναι η συμμαχία της Αυστρίας, της Δανίας, των Κάτω Χωρών και της Σουηδίας υπό την άτυπη ηγεσία του Αυστριακού Καγκελαρίου Κουρτς.

Το Euronews ορθώς επισημαίνει ότι τα "coronabonds" απαιτούν τη συγκατάθεση όλων των χωρών της ΕΕ - και αυτή η συγκατάθεση δεν υπάρχει: "Ο Σεμπάστιαν Κουρτς έδωσε μια ιδέα για τις δύσκολες διαπραγματεύσεις που έρχονται, tweeting ότι είχε μιλήσει με τους ηγέτες της Δανίας, της Ολλανδίας και της Σουηδίας σχετικά με την πρόταση (Μακρόν και Μέρκελ για τα "coronabonds") και ότι "η θέση τους παραμένει αμετάβλητη". Είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε τις χώρες που πλήττονται περισσότερο με δάνεια", πρόσθεσε.

Ωστόσο, παρά την ύπαρξη ενός de facto δικαιώματος αρνησικυρίας για όλες τις χώρες που δεν είναι ικανοποιημένες από την προοπτική να πληρώσουν για τρύπες στον προϋπολογισμό της Γαλλίας ή της Ιταλίας, οι πιθανότητες  ότι αυτή η γενναία "ομάδα των τεσσάρων" να αντισταθεί εδώ και καιρό στη συνδυασμένη πίεση της υπόλοιπης Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Παρισιού, του Βερολίνου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι αρκετά χαμηλές.

 Για  τους εκπροσώπους εκείνων των χωρών που έχουν χάσει από το να είναι στην ευρωζώνη και των οποίων οι οικονομίες δεν μπορούν να ανταγωνιστούν με τη Γερμανική οικονομία στην εγχώρια ευρωπαϊκή αγορά, η επιδημία κορωναϊού είναι ένα είδος τελευταίας ευκαιρίας να κάνει το Βερολίνο και τους  σύμμαχους  του να μοιράζονται μέρος του επιπλέον κέρδους που τους έφερε η ζώνη του ευρώ.

Από την άλλη πλευρά, οι ψηφοφόροι στη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες ή την Αυστρία ενδέχεται να έχουν εύλογες αντιρρήσεις για αυτή την αναδιανομή χρημάτων εις βάρος τους. Οι πολίτες δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν την Άνγκελα Μέρκελ εάν είναι πεπεισμένη ότι η διατήρηση της ευρωζώνης αξίζει να δαπανήσει τα δύο τρισεκατομμύρια ευρώ που θα πρέπει τελικά να καταβληθούν από τον  Γερμανικό προϋπολογισμό. Αλλά στις επόμενες εκλογές, αυτοί οι ψηφοφόροι μπορεί να αποφασίσουν ότι χρειάζονται πολιτικούς οι οποίοι θα είναι σταθεροί για τα εθνικά τους συμφέροντα. Και δεν θα ήταν έκπληξη αν η παρενέργεια της "αντιμετώπισης του χρέους coronavirus" θα ήταν ένα απότομο κύμα αντισυστημικού λαϊκισμού σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Αν συμβεί αυτό, είτε (ως συνήθως) "ρωσικά trolls στα κοινωνικά δίκτυα" ή (όπως είναι  της μόδας τώρα) "κινεζικές προσπάθειες προπαγάνδας" θα πρέπει να κατηγορηθούν. Αλλά οι πραγματικοί ένοχοι για τη δημιουργία ενός νέου κύματος πολιτικών κινδύνων για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, οι οποίοι επέλεξαν αυτόν τον δρόμο.



https://ria.ru/20200520/1571690117.html