 |
| © RIA Novosti / Ramil Sitdikov |
Ο στόχος της κυβέρνησης της Μόσχας είναι προφανής: να διασφαλιστεί η πιο εμπεριστατωμένη τήρηση του καθεστώτος καραντίνας από τους ηλικιωμένους, για τους οποίους ο κοροναϊός είναι πιο επικίνδυνος. Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, ως ο κύριος μοχλός επιρροής για την αύξηση της συνείδησης των πολιτών δεν είναι άκαμπτα διοικητικά μέτρα με την απειλή της τιμωρίας, η οποία παραδοσιακά συνδέεται με τις εγχώριες αρχές , αλλά τα οικονομικά κίνητρα επελέγησαν ως κύριος μοχλός επιρροής για την αύξηση της συνείδησης των πολιτών.
Η κατάσταση είναι παρόμοια στο σύνολο της χώρας. Πριν από την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο βαθμός έντασης μεταξύ των πολιτικά ενεργών πολιτών εκτινάχθηκε στα ύψη. Ιδιαίτερα η νευρική"κασσάνδρα" προανήγγειλε συνολική καραντίνα, καθεστώς έκτακτης ανάγκης και σχεδόν στρατιωτικό νόμο. Αντ 'αυτού, λάβαμε μια εβδομάδα απρογραμμάτιστες διακοπές με τη διατήρηση των μισθών, διάφορα μέτρα στήριξης της κοινωνίας και των επιχειρήσεων, και το πιο σημαντικό - ένα πειστικό αίτημα του προέδρου για την προστασία των εαυτών μας και των αγαπημένων μας, συνειδητοποιώντας την τήρηση της καραντίνας.
"Η επίσημη αναστολή ενός τεράστιου μέρους της ζωής της χώρας -η οποία σε κάθε περίπτωση θα επιφέρει τεράστιες υλικές απώλειες για το κράτος, τις επιχειρήσεις και για πολλούς ανθρώπους- δείχνει ότι οι ρωσικές αρχές αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση είναι εξαιρετικά σοβαρή και απειλητική. Αλλά σε σχέση με την κοινωνία, ενεργούν με έμφαση απαλά, έτσι ώστε για την πλειονότητα των πολιτών η δύσκολη περίοδος να είναι όσο το δυνατόν πιο άνετη και να μην προκαλέσει σοβαρές ζημιές.
Το ίδιο ακριβώς κράτος είναι απλά επιχειρηματικό , και με τέτοια εντυπωσιακή απόδοση και αποτελεσματικότητα, που ακόμη και οι πιο ασυμβίβαστοι κριτικοί αναγνωρίζουν την επιτυχία του μέσα από τα δόντια τους.
Πριν το παγκόσμιο κύμα ενθουσιασμού υποχωρήσει βλέποντας την Κίνα, η οποία έχτισε γρήγορα το απαραίτητο νοσοκομείο για την καταπολέμηση της επιδημίας, όπως αποδείχτηκε και η Ρωσία τουλάχιστον ξέρει να κάνει κάποια πράγματα όχι χειρότερα
Το Νοσοκομείο Λοιμωδών Νοσημάτων στη Νέα Μόσχα είναι υπό κατασκευή σε πλήρη εξέλιξη, με περισσότερο από το 40 τοις εκατό των εργασιών να έχουν περατωθεί. Και η ιατρική-ανθρωπιστική αποστολή στην Ιταλία οργανώθηκε με τέτοια ταχύτητα που η πλευρά της υποδοχής σε ένα σημείο ζήτησε να επιβραδύνει: οι Ιταλοί δεν είχαν χρόνο να λάβουν τα αεροσκάφη με την ένταση με την οποία ο ρωσικός στρατός τα έστειλε.
Στα κοινωνικά δίκτυα μια σειρά σκανδάλων γύρω από τουρίστες κολλημένους στα πιο εξωτικά μέρη του πλανήτη. Υπάρχουν πραγματικά αρκετοί λόγοι. Υπάρχουν ειλικρινά κατάφωρες περιπτώσεις: οι άνθρωποι πήγαν πεισματικά για διακοπές, όταν η επιδημία είχε ήδη ξεσπάσει. Και ενώ εξοργισμένοι από τέτοια ανευθυνότητα συμπατριώτες γράφουν δηλητηριώδη σχόλια στους ταξιδιώτες , το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών απλά εργάζεται, χωρίς περιττές λέξεις οργανώνοντας εξαγωγικές πτήσεις από τις αντίστοιχες χώρες, οι οποίες στην παρούσα κατάσταση, παρεμπιπτόντως, δεν είναι τόσο απλό, καθώς απαιτεί ειδικές διακρατικές συμφωνίες σε πολύ υψηλό επίπεδο και πολλά διοικητικά και οικονομικά ζητήματα.
Οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου πιάνουν γρήγορα φυγάδες από νοσοκομεία και παραβάτες της καραντίνας, καθώς και συκοφάντες που διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες σχετικά με την ασθένεια. Αυτό που είναι απολύτως σαφές: η ασφάλεια και η ηρεμία των ανθρώπων σε τέτοιες στιγμές είναι ιδιαίτερα σημαντικές.
Σε γενικές γραμμές, οι γιατροί θεραπεύουν, οι οικοδόμοι χτίζουν, η αστυνομία εξασφαλίζει την τάξη - όλοι είναι απασχολημένοι με την επιχείρησή τους, αν και οι υπεύθυνες υπηρεσίες βρίσκονται , φυσικά, σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αλλά για το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, αυτό που συμβαίνει δεν προκάλεσε συνέπειες μεγάλης κλίμακας, δεν απαίτησε καμία υπέρβαση.
Και υπάρχει σε αυτή τη βαθιά αντίφαση με το αιώνιο αρνητικό στερεότυπο που έχει αναπτυχθεί σε σχέση με τη Ρωσία, σύμφωνα με το οποίο οι όποιες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης εδώ πληρώνονται από την κοινωνία υπό τον εξαναγκασμό των αρχών, και μια κολοσσιαία υπερδύναμη και τεράστιες θυσίες. Με τις εμμονές τους ισχυρίζονται ότι στη Ρωσία το κράτος σκέφτεται τον λαό τελευταία: ο λαός δεν έχει καμιά αξία.
Αυτή η προσέγγιση, φυσικά, είναι ψευδής, αλλά οι συνθήκες στις οποίες η Ρωσία αγωνίστηκε για επιβίωση για αιώνες συχνά προϋπέθεταν πραγματικά την ένταση όλων των λαϊκών δυνάμεων, τη θυσία ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων και τα αυστηρά διοικητικά μέτρα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια τέτοια παράξενη, ασυνήθιστη, και μερικές φορές ακόμη και ύποπτη φαίνεται η σύγχρονη εκδοχή της ρωσικής κρατικής υπόστασης. Ποτέ στο παρελθόν η προσεκτική μεταχείριση των ανθρώπων δεν έχει κηρυχθεί μία από τις προτεραιότητες της εσωτερικής πολιτικής, και ακόμη περισσότερο ποτέ τέτοιες δηλώσεις δεν υποστηρίχθηκαν από συγκεκριμένες πράξεις, οι οποίες κάθε χρόνο αποδεικνύονται όλο και πιο σίγουρες ότι αυτές δεν είναι μόνο λόγια.
Για δυο δεκαετίες, το ρωσικό κράτος έχει μετατραπεί ήσυχα σε μια ιδιαίτερα αποδοτική μηχανή, η οποία προκειμένου να επιτευχθούν οι στρατηγικοί στόχοι και να υπερνικηθούν οι οξείες κρίσεις δεν απαιτεί τη λαϊκή κινητοποίηση και τη στάση της κοινωνίας «κάτω από το πυροβόλο όπλο.» Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για μια μεγάλης κλίμακας κατασκευή (γέφυρα ή νοσοκομείο), μια επειγόντως οργανωμένη επιχείρηση του Υπουργείου Άμυνας (στη Συρία ή την Ιταλία) ή μια επιδημία μιας επικίνδυνης ασθένειας που απειλεί ολόκληρο τον κόσμο.
Σε κάθε πρόκληση των τελευταίων ετών, το σύστημα διαχείρισης απλώς ενεργοποιεί τα υφιστάμενα αποθεματικά. Ταυτόχρονα, καταβάλλονται προσπάθειες για να διασφαλιστεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα θα συνεχίσουν να ζουν την κανονική τους ζωή και θα θίγονται όσο το δυνατόν λιγότερο, από τις αναταραχές που πλήττουν τον κόσμο.
Παρά τη συνεχιζόμενη δυσπιστία, μια μέρα η Ρωσία θα συνηθίσει σε αυτή τη σειρά των πραγμάτων. Και θα γίνει ένας συνηθισμένος, για όλους μας, ένας κοινός κανόνας.
https://ria.ru/20200327/1569196427.html
