Στις 19 Νοεμβρίου
2019 Η υπηρεσία πληροφοριών του Πενταγώνου
(υπηρεσία αντικατασκοπείας, DIA), υπεύθυνη
για τη συλλογή, ανάλυση και παροχή άκρως
μυστικών πληροφοριών για ανώτερους
Αμερικανούς αξιωματούχους, κυριολεκτικά...
ξέσπασε σε μια έκθεση.
Λέει ότι η Τεχεράνη
ήδη διαβουλεύεται με τη Μόσχα για την
αγορά των αρμάτων μάχης T-90, αεροσκάφη
Su-30, Yak-130, πυραυλικά εναέρια αμυντικά
συστήματα S-400, πυραυλικά συστήματα για
την εναέρια άμυνα «Bastion » και άλλα.
Το άγχος των
εισηγητών μπορεί να γίνει κατανοητό
επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν
να καταστρέψουν το νέο πολιτισμικό
σχέδιο στο Ιράν εδώ και 40 χρόνια.
Το έγγραφο
εξηγεί ότι, μετά την άρση των περιορισμών
στις πωλήσεις όπλων στη χώρα αυτή το
2020, το Ιράν πιθανότατα θα προσπαθήσει
να «αποθεματοποιήσει» από τη Ρωσία ή
την Κίνα νέο στρατιωτικό εξοπλισμό.
Ιδιαίτερα αυτόν που το Ιράν δεν μπορεί
να παράγει μόνο του. Η Ρωσία και η Κίνα
θεωρούνται σημαντικοί προμηθευτές, η
Ρωσία σε μεγαλύτερο βαθμό και η Κίνα σε
μικρότερο βαθμό.
Στη συνέχεια,
οι εισηγητές προχωρούν σε ένα άλλο θέμα.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, η Τεχεράνη
έχει τη δυνατότητα να εγκαταστήσει
γρήγορα 5.000 νάρκες στο Κόλπο και το Στενό
του Ορμούζ. Στα παραπάνω, οι εισηγητές
προσθέτουν ότι το Ιράν εργάζεται ενεργά
για την ανάπτυξη αεροσκαφών καθώς και
διαφόρων συστημάτων πυραύλων.
Εφιστά την
προσοχή στο γεγονός ότι το Ιράν ενδέχεται
να αντιμετωπίσει έλλειψη χρημάτων
(δολάρια ΗΠΑ) για να αναπτύξει τα δικά
του όπλα και να αγοράσει εισαγόμενα
προϊόντα λόγω κυρώσεων από τις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία τους, ο αμυντικός
προϋπολογισμός του Ιράν το 2019 είναι
περίπου 20,7 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αλλά εδώ
φαίνεται ένα άλλο ΑΛΛΑ: στην πραγματικότητα,
ο προϋπολογισμός του Ιράν μπορεί να
είναι υψηλότερος, επειδή οι Αμερικανοί
πραγματικά δεν μπορούν να κατανοήσουν
πόσο ξοδεύουν οι Ιρανοί για την άμυνα,
καθώς και καμία πληροφορία για την
πραγματική βοήθεια από τους συμμάχους.
Θυμηθείτε ότι
στις 20 Ιουλίου 2015 Το Συμβούλιο Ασφαλείας
των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ομόφωνα το
ψήφισμα 2231 προς υποστήριξη του κοινού
εκτεταμένου σχεδίου δράσης για το
πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν το SVPD.
Εκείνη την εποχή προβλεπόταν ένα
πενταετές εμπάργκο όπλων και απαγόρευσε
την απαγόρευση παροχής τεχνολογίας
βαλλιστικών πυραύλων στο Ιράν για οκτώ
χρόνια. Από τότε, οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν
να πείσουν άλλες χώρες να συνεχίσουν
αυτό το εμπάργκο. Εν τω μεταξύ, από την
Άνοιξη του 2018 σημειώθηκε άλλη μια
κλιμάκωση των σχέσεων Ουάσινγκτον- Τεχεράνης
με πρωτοβουλία των ΗΠΑ.
Πέτα
Παλικρούσεβα
