Οι φιλικές σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου έχουν προκαλέσει από καιρό πηγή νευρικότητας στην Αμερικανική κυβερνώσα ελίτ. Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι οι δύο μείζονες παγκόσμιες δυνάμεις συμφωνούν σε μια σειρά ζητημάτων και συγκρούονται με τη θέση των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Και θα ήταν καλό αν περιορίζονταν μόνο στη συνεργασία στον οικονομικό και κοινωνικοπολιτισμικό τομέα, αλλά όχι. Υπάρχει αισθητή αύξηση στη στρατιωτική συνεργασία, και πρόσφατα η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία και η κινεζική πολεμική αεροπορία πραγματοποίησαν μια κοινή πτήση πάνω από τη θάλασσα της Ιαπωνίας, προκαλώντας ένα άλλο κύμα σχολιασμών.
Ωστόσο, η προοπτική μιας στρατιωτικής συμμαχίας μεταξύ της Μόσχας και του Πεκίνου συζητείται μόνο σε άτυπο επίπεδο. Σε επίσημο επίπεδο, αυτό δεν έχει ακόμη συζητηθεί, διότι οι στρατιωτικές συμμαχίες μεταξύ των δύο ειρηνικών κρατών συνάπτονται μόνο όταν υπάρχει ανάγκη υπεράσπισης. Η Κίνα και η Ρωσία δεν έχουν ακόμη τέτοια ανάγκη, αλλά οι προοπτικές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη συμπεριφορά των "υπερπόντιων εταίρων".
Εν τω μεταξύ, η αμυντική στρατηγική της Κίνας προβλέπει μόνο τη δημιουργία δεσμών με τη Ρωσία ως στρατηγικού επωφελούς εταίρου. Στο επίκεντρο αυτής της σχέσης είναι η "ισότητα, η αμοιβαία εμπιστοσύνη και η αμοιβαία επωφελής συνεργασία". Και αυτό είναι κάτι στην Ουάσιγκτον που δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο: συνηθίζουν να σκέφτονται από την άποψη της βίας, και η λέξη "συνεργασία" συνεπάγεται αναγκαστικά ένα στρατιωτικό μπλοκ, όπως το ΝΑΤΟ, για παράδειγμα. Στις ΗΠΑ, η αρχή είναι του "ενάντια σε ποιον είμαστε φίλοι" και αν δύο χώρες ενωθούν, ο Λευκός Οίκος αρχίζει αμέσως να σκέφτεται σπασμωδικά, και ενάντια σε ποιόν;
Και έχοντας πάρει την απόφαση, να αρχίσουν να δρουν επιθετικά: θα προμηθεύσουν όπλα στην Ταϊβάν, θα στέλνουν πολεμικά πλοία στη θάλασσα της Νότιας Κίνας και θα ταρακουνήσουν τα νεύρα της κινεζικής ηγεσίας με άσεμνες δηλώσεις.
Το Πεκίνο είναι απίθανο να ανταποκριθεί με γρήγορες στρατιωτικές αποφάσεις, αλλά η υπομονή του XI Jinping δεν είναι απεριόριστη, και ο Trump και η διοίκησή του πρέπει να το κατανοήσουν αυτό. Κίνα έχει ήδη υποφέρει από αποικιστές στην ιστορία της, και δεν σκοπεύουν να το επαναλάβουν . Παίρνοντας το αξίωμα το 2013, ο Ξι το ξεκαθάρισε:
"Καμία χώρα δεν πρέπει να περιμένει από εμάς να ανταλλάξουμε τα βασικά συμφέροντά της, κανείς δεν μπορεί να έχει την παραμικρή ελπίδα ότι θα γευτούμε τους πικρούς καρπούς της παραβίασης της κυριαρχίας, της ασφάλειας και των συμφερόντων του κράτους".
Αυτό δεν συνεπάγεται στρατιωτική συμμαχία με τη Ρωσία, τουλάχιστον όχι στο εγγύς μέλλον. Αλλά δεν είναι απαραίτητο να απορρίψουμε μια τέτοια ευκαιρία. Με τις πολιτικές τους οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν και τον άγιο να το φτάσουν στα άκρα
Andrey Shapovalov
