Γιατί η πρόταση της κυβέρνησης στους δανειστές ήταν ξεκάθαρα ένα νέο Μνημόνιο. Η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας ανέχεται και σιωπά.
Στη σκιά του εκβιαστικού τελεσιγράφου των δανειστών προς την ελληνική κυβέρνηση, διέρρευσε σε γερμανική εφημερίδα η πρόταση για συμφωνία που είχε προηγηθεί από την ελληνική κυβέρνηση προς τους δανειστές. Μια απλή ανάγνωση των μέτρων λιτότητας που περιλαμβάνει η πρόταση αυτή αρκεί για να γίνει κατανοητό το γιατί ακόμα και σήμερα, η κυβέρνηση δεν έχει τολμήσει να τη δημοσιοποιήσει επίσημα.
Η πρόταση αυτή, που καταρτίστηκε από το στενό κυβερνητικό επιτελείο χωρίς να προηγηθεί καμιά συζήτηση σε κανένα επίπεδο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί μια προκλητική καταπάτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων του κόμματος και αποδεικνύει ότι ακόμα και με την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση από τους δανειστές, η όποια συμφωνία προκύψει δεν θα είναι καθόλου «έντιμη» και «προωθητική» όπως κατηγορηματικά διαβεβαίωναν τα κυβερνητικά στελέχη τις τελευταίες εβδομάδες.
Ένα νέο Μνημόνιο
Η κυβέρνηση επαίρεται για το γεγονός ότι η πρότασή της προέβλεπε χαμηλούς στόχους για πρωτογενή πλεονάσματα. Όπως όμως έχουμε εξηγήσει και σε προηγούμενα άρθρα, με τους σημερινούς ρυθμούς ανάπτυξης και την κατάσταση των κρατικών ταμείων, οποιαδήποτε απόπειρα για πρωτογενές πλεόνασμα συνεπάγεται σκληρές περικοπές στις κρατικές δαπάνες. Αυτό επιβεβαιώνεται απόλυτα από τη λίστα των μέτρων που ακολουθούν στην «ελληνική πρόταση».
Τις προτάσεις για πρωτογενές πλεόνασμα ακολουθούν οι προτάσεις για τον ΦΠΑ. Παρ' ότι η πρόταση της κυβέρνησης απέχει πολύ από τις σκανδαλώδεις απαιτήσεις των δανειστών και τυπικά μάλιστα περιλαμβάνει μικρή μείωση των δυο από τους τρεις συντελεστές (6%, 11% και 23% αντί 6,5%, 13% και 23% που είναι σήμερα), υπάρχουν σημαντικά τμήματα προϊόντων και υπηρεσιών που προτάθηκε να μεταφερθούν στις κατηγορίες με μεγαλύτερο ΦΠΑ. Ενδεικτικά, ο τύπος και η διαμονή στα ξενοδοχεία προτάθηκε να πάνε από το 6,5% στο 11% και όλα τα τρόφιμα πέρα από τα «βασικά» και «φρέσκα» προτάθηκε να πάνε από το 13% στο 23%! Μια σειρά άλλων βασικών προϊόντων και υπηρεσιών όπως τα εισιτήρια των ΜΜΜ και τα ταξί, δεν διευκρινίζεται καν σε ποια κατηγορία προτείνεται να υπαχθούν. Τέλος, η πλήρης απουσία οποιασδήποτε αναφοράς σε μειωμένους συντελεστές για τη νησιά σημαίνει προφανώς ότι η πρόταση προβλέπει την κατάργησή του.
Στις υπόλοιπες προτάσεις για αλλαγές στη φορολογία προβλέπονται κάποιες γενικές – μικρές – επιβαρύνσεις του μεγάλου κεφαλαίου και του πλούτου, που όμως έχουν μόνο «έκτακτο» χαρακτήρα, ενώ παράλληλα διατηρούνται επιβαρύνσεις μεγάλων τμημάτων του εργαζόμενου λαού, όπως η «εισφορά αλληλεγγύης».
Το επόμενο ζήτημα που έθεσε στο τραπέζι η κυβέρνηση και για το οποίο φυσικά δεν αναφέρουν κουβέντα τα διάφορα επεξηγηματικά «non paper» του Μαξίμου δεν είναι άλλο, από ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων 3,2 δις! Στην πρόταση της κυβέρνησης περιλαμβάνεται η αποδοχή των προκηρυγμένων ιδιωτικοποιήσεων (περιφερειακά αεροδρόμια, ΟΛΠ, Ελληνικό, ΔΕΣΦΑ, ακίνητα δημοσίου) και σε αυτές προστίθενται νέες ιδιωτικοποιήσεις όπως της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της «Εγνατίας Οδού» και του «Ελ. Βενιζέλος»!
Δυστυχώς, τα νέα μέτρα περικοπών και λιτότητας που προτείνει η – εκλεγμένη για να βάλει τέλος στη λιτότητα – κυβέρνηση δεν σταματούν εδώ. Στο ασφαλιστικό η πρόταση περιλαμβάνει την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδοτήσεων στα 62 και 67 χρόνια (για μειωμένη και πλήρη σύνταξη αντίστοιχα), αυξάνοντας παράλληλα το «πέναλτι» για όσους επιλέξουν την πρόωρη συνταξιοδότηση! Ταυτόχρονα προτείνεται η προώθηση των ενοποιήσεων των ασφαλιστικών ταμείων με στόχο τα 3 ταμεία και συνολικές περικοπές 30%.
Ακόμα, στα μέτρα για την «δημόσια διοίκηση» η κυβέρνηση πρότεινε την «άμεση εφαρμογή του ισχύοντος νόμου για την αξιολόγηση του προσωπικού» αλλά και περικοπές στα «μη μισθολογικά επιδόματα»! Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση πρότεινε αλλαγές στο νόμο Κατσέλη για τα δάνεια των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, οι οποίες παρά κάποιες επιμέρους θετικές ρυθμίσεις, κυριαρχούνται από την αυστηροποίηση του γενικού του πλαισίου. Ενδεικτικά, προτείνονται αυστηρότερα κριτήρια για την υπαγωγή στο νόμο και κατάργηση της πρόβλεψης για πιθανή μείωση της συνολικής αποπληρωμής στο 80% της αξίας του δανείου, ενώ αφήνεται να υπονοηθούν πιο σκληρά «πέναλτι» για τη μη έγκαιρη καταβολή των συμφωνημένων δόσεων προς τις τράπεζες.
Στο βαθμό που έχει αναγκαστεί να τοποθετηθεί για την πρότασή της προς τους δανειστές, η κυβέρνηση επαίρεται για μια σειρά θετικών ρυθμίσεων που αυτή περιλαμβάνει. Αυτές όμως είναι είτε επιμέρους είτε βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τις προεκλογικές δεσμεύσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ (αλλαγές όπως για παράδειγμα η «σταδιακή» αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751€ μέχρι το τέλος του 2016, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η υπαγωγή μικρών υπερχρεωμένων επιχειρήσεων στο νόμο Κατσέλη, το «πάγωμα» των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για πολύ περιορισμένες κατηγορίες κ.α.). Τα μέτρα περικοπών και λιτότητας που περιλαμβάνει η πρόταση (από τα οποία μόνο τα βασικότερα αναφέρθηκαν σε αυτό το άρθρο) είναι τόσο πολλά και σκληρά, που στην πραγματικότητα η πρόταση αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως ένα νέο μνημόνιο, στο οποίο προβλέπεται η κατάργηση λιγοστών μέτρων των προηγούμενων μνημονίων την στιγμή που εισάγονται πολλά και σκληρά νέα μέτρα!
Ένα σημαντικό ζήτημα που προκύπτει σε αυτό το σημείο είναι η ευθύνη που φέρει η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας για την κατάθεση της άθλιας αυτής πρότασης από την ελληνική κυβέρνηση. Η ηγεσία της ΑΠ συμμετέχοντας – λανθασμένα όπως έχουμε εξηγήσει – στη σύνθεση της κυβέρνησης με υπουργούς, υφυπουργούς κλπ, όλο το προηγούμενο διάστημα έχει υποταχθεί πρακτικά στην πολιτική της ηγετικής πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, βλέπουμε οι υπουργοί της ΑΠ να μην έχουν κάνει την παραμικρή σοβαρή αλλαγή στα πεδία ευθύνης τους, αποδεχόμενοι ότι η πολιτική που θα ασκήσουν θα κριθεί από την πορεία των «διαπραγματεύσεων» με τους δανειστές. Και τώρα, από αυτή την πολιτική «αναμονής», οι ηγέτες της Αριστερής Πλατφόρμας περνούν στην (έστω σιωπηρή) έγκριση μνημονιακών προτάσεων προς τους δανειστές!
Η στάση αυτή του συνόλου της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της Αριστερής Πλατφόρμας ιδιαίτερα είναι απωθητική για κάθε αριστερό αγωνιστή. Η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πάρει μια ξεκάθαρη θέση τόσο στην εσωκομματική συζήτηση, όσο και στην συνολική της στάση, απόρριψης κάθε σκέψης για ανέντιμες και μνημονιακές συμφωνίες με τους δανειστές και να υπερασπιστεί την ανάγκη της αντικαπιταλιστικής – σοσιαλιστικής ρήξης, της μόνης ρήξης που μπορεί να αποτελέσει διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα!
Πάτροκλος Ψάλτης
