ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: Ηλεκτρονική Έκδοση Εργαζομένων Ελευθεροτυπίας (www.enetpress.gr) (22.02.2015)
‘Οπως είχα τονίσει και προεκλογικά από αυτή τη στήλη, «δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κανένα ριζοσπαστικό βήμα από αυτά που απαιτούνται για να βελτιωθεί ουσιαστικά και σε μόνιμη βάση η άθλια οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας του πληθυσμού, μέσα στον «κορσέ» της Ε.Ε. και των καταστατικών συνθηκών της (Μάαστριχτ κλπ.), που θεσμοποίησαν τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση στο ευρωπαϊκό επίπεδο”. Γι’αυτό, σε άλλο άρθρο μετεκλογικά, κατέληγα στο συμπέρασμα ότι οι δύο βασικές επιλογές που έχει η νέα κυβέρνηση είναι: α) ο δρόμος της υποταγής στις απαιτήσεις της υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε) και της ΕΕ, με ορισμένες μικρο-παραχωρήσεις από τις ελίτ σε αντάλλαγμα, και β) ο δρόμος της αντίστασης, ο οποίος συνεπάγεται την άμεση μονομερή έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Πράγμα που θα επέτρεπε την εισαγωγή αυστηρών ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, καθώς και την επανεισαγωγή του εθνικού νομίσματος, την εθνικοποίηση όλων των τραπεζών, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ελλάδος, την κοινωνικοποίηση των κύριων βιομηχανιών που καλύπτουν βασικές ανάγκες, καθώς και εκείνων που αφορούν τον κοινωνικό πλούτο (πετρέλαιο, λιγνίτης, χρυσός κλπ.). Μόνο έτσι ο Λαός μας θα μπορούσε να ανακτήσει την οικονομική και εθνική κυριαρχία του που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης παραγωγικής δομής μας, χωρίς χρέη και επικυρίαρχους και χωρίς ανεργία και κάποιους να τρώνε με χρυσά κουτάλια ενώ η μεγάλη πλειοψηφία να βρίσκεται στα όρια της απόγνωσης.Τελικά, είναι φανερό ποιος δρόμος επιλέχθηκε, μόλις η Υπερεθνική Ελίτ (που στη χωρα μας εκπροσωπούσε η Τρόικα) αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το «ιρλανδικό μοντέλο» (μια εκδοχή του οπoίου χρησιμοποίησε κατόπιν επιτυχώς και στη Κύπρο). Η Ιρλανδία το 2010, όπως αρχικά προσπάθησε και η Ελλάδα σήμερα, δεν ήθελε να ζητήσει βοήθεια μέσα από πρόγραμμα με τους γνωστούς όρους λιτότητας. Μέχρι που η Ιρλανδική κυβέρνηση έλαβε γραμμα από την ΕΚΤ (τον Τρισέ) ότι θα κοπεί η χρηματοδότηση Τραπεζών κλπ μέσω του ELA (του εκτάκτου μηχανισμού ρευστότητας) αν δεν μπει η χώρα στο πρόγραμμα αυτό. Στη δική μας τη περίπτωση, ο Σύριζα έλεγε προεκλογικά ο τι δεν πρόκειται να δεχτεί να υπαχθούμε ποτέ πια σε Μνημόνιο κλπ και ότι απλά ζητούσε επέκταση των διαθέσιμων κονδυλίων από τον ίδιο μηχανισμό ELA κατά 10 δις Ευρώ. Τότε η ΕΚΤ μας έδειξε τα δόντια της και ενέκρινε αύξηση μόνο κατά 3,8 δις. Ευρώ, για «αλλες 2 βδομάδες», ενώ είχε φροντίσει πριν να κάνει τις Ελληνικές Τράπεζες απόλυτα εξαρτημένες από τον ELA. Στη πραγματικότητα, αυτό ήταν συγκεκαλυμμένο τελεσίγραφο προς την Ελληνική κυβέρνηση για να επιστρέψει στο πρόγραμμα του Μνημονίου, αφού η παράταση της προθεσμίας κατά 2 βδομάδες ήταν εικονική και ο Ντράγκι ήξερε πολύ καλά άτι με τη σημερινή ροή απόσυρσης καταθέσεων, μέχρι τα μέσα της επομένης εβδομάδας, οι Τράπεζες δεν θα είχαν ρευστότητα[1] και θα εδημιουργείτο ο γνωστός πανικός που έγινε και στη Κύπρο και οδήγησε και εκεί σε άτακτη υποχώρηση και εισαγωγή ελέγχων κεφαλαίου––που όταν επιβάλλονται μέσα στην Ευρωζώνη, είναι καταστροφικές και οδηγούν σε πανικό και τελικά σε ύφεση. Έτσι, η κυβέρνηση κυριολεκτικά σύρθηκε να κάνει αίτηση για τη συνέχιση του Μνημονίου, παρόλο που, μέσα στη μαζική εκστρατεία εξαπάτησης στην οποία έχει επιδοθεί, τώρα προσπαθεί να παρουσιάσει τις “διαπραγματεύσεις” ως δική της νίκη για να επιβάλλει δήθεν τους ορoυς της και να “διαπραγματευθεί” –αντίθετα με τους προηγούμενους που απλά υπέγραφαν.
Η επιβεβαίωση της παραπάνω επιλογής ήλθε λοιπόν πριν ακόμη κλείσει μήνα η νέα κυβέρνηση, παρόλο που από χθες κιόλας καλλιεργείται από τα συστημικά ΜΜΕ που πρόσκεινται σε όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ και ΧΑ (δηλαδή όλα!) η γραμμή που χάραξε ο αμετροεπής Υπουργός Οικονομικών που αυτοχαρακτηρίζεται “ελευθεριακος Μαρξιστής” (μολονότι εύκολα μπορεί να δειχθεί ότι ο άνθρωπος δεν έχει ουδεμία σχέση ούτε με την αριστερή ελευθεριακή σκέψη, ούτε με τη Μαρξιστική, αφού απλά είναι ένας φιλελεύθερος νεοΚεϋνσιανός, εκφράζοντας τη θεωρητική εκφανση του σοσιαλφιλελευθερισμού[2]) αμέσως μετά το Eurogroup, οπου ο ίδιος παραδόθηκε άνευ όρων ––για το Ευρώ ρε γαμότο!– όπως με άλλα λόγια μας είπε! Δηλαδή, η θριαμβευτική γραμμή που ανακοίνωσε ο ίδιος στη συνέντευξη Τύπου: “Χρειάστηκαν τρεις συνεδριάσεις ώστε να αλλάξουμε σελίδα ως Ελλάδα και ως Ευρώπη”. Και αυτά, όταν την ίδια στιγμή, σε διπλανή αίθουσα, ο Σόιμπλε, που μόνο αμετροεπή δεν μπορεί να τον χαρακτηρίσει κανείς, δήλωνε “Οι Έλληνες σίγουρα θα έχουν πρόβλημα να εξηγήσουν τη συμφωνία στους ψηφοφόρους τους”.[3]Τώρα ακολούθησε και ο Πρωθυπουργός, πανηγυρίζοντας για τη νίκη σε μια πολύ σημαντική μάχη, προφανώς πιστός στη γραμμή του προκάτοχου του που έμεινε στην Ιστορία για τις παρόμοιες αείμνηστες πρακτικές του τύπου: “φεύγουν οι βάσεις που μένουν”…
Στη πραγματικότητα, απλά θα αντικατασταθούν τα Μνημόνια που μας επέβαλαν και των οποίων την εφαρμογή επέβλεπε η Τρόικα, με ψευτο-συναινετικά μνημόνια, όπου υποτίθεται θα έχουμε συμφωνήσει και εμείς ποιες θα είναι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο μέλλον, όπως η περίφημη λίστα των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να υποβληθεί μεθαύριο. Οποιοσδήποτε όμως μη αφελής για άσυλο ξέρει άτι η λίστα αυτή και παρόμοιες βέβαια λίστες στο μάλλον, είναι προσυμφωνημένες, οπως ήταν και το κείμενο του ανακοινωθέντος που εστάλη προχθές στο Eurogroup και παρόλα αυτά, χάρη στη… σθεναρά αντίσταση του Βαρουφακη, το τελικό κείμενο ήταν ακόμη χειρότερο και από το προσυμφωνηθέν. Η διαδικασία δηλαδή για τους επόμενους 4 μήνες θα είναι η κυβέρνηση, πάντα με τη συμφωνία των εταίρων, να υποβάλει παρόμοιες λίστες που αφού αξιολογούνται από την Τρόικα, η οποία τώρα μετονομάζεται σε “θεσμοί”, θα μπαίνουν σε μια διαδικασία πηγαινέλα που θα σκοπεύει βέβαια στην επιβολή των όρων των δανειστών μας, μέχρι να υποκύψουμε σε όλα, (όπως ακριβώς συνέβη με τη μάχη στην οπαία “νικήσαμε”) και μονο όταν τον Απρίλη έχουν εγκρίνει τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες θα είμαστε συν-συγγραφείς (κατά την απατηλή μυθολογία Βαρουφάκη) και θα τις έχουν αξιολογήσει θα αρχίσει με το σταγονόμετρο πάλι η εκταμίευση. Και είναι απατηλή μυθολογία τα παραπάνω γιατί βέβαια δεν είναι θέμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει για πρώτη φορά διαπραγματεύσεις και άτι είναι λιγότερο οσφυοκάμπτες από τους προηγούμενους. Στη πραγματικότητα, ολα εξαρτώνται από το συσχετισμό δύναμης. Μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, όταν εξαρτάσαι από την ΕΚΤ ακόμη και για να μπορεί ο κόσμος ν αποσύρει τις καταθέσεις του, προφανώς δεν έχεις τη παραμικρή διαπραγματευτική δύναμη και θα χορέψεις ο,τι χορό παίζει η ορχήστρα που τη διευθύνουν αλλοι. Τα υπόλοιπα είναι σκέτη εξαπάτηση. Ιδιαίτερα όταν είναι γνωστόν άτι το μόνο όπλο που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ήταν η απειλή εξόδου από την Ευρωζώνη και το Ευρώ—που όμως δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ ο Σύριζα γιατί την επομένη θα είχαμε επανάληψη των Ιουλιανών. Ο κατάλληλος αριθμός βουλευτών ταυ ΣΥΡΙΖΑ θα διαφωνούσε με την “εθνική καταστροφή” που δήθεν σημαίνει η έξοδος από το Ευρώ και θα είχαμε άμεσα κυβέρνηση των αρχολίπαρων του Ποταμιού, στηριζομένη και από ΠΑΣΟΚ/ΝΔ και τους “αποστάτες” του ΣΥΡΙΖΑ!
Η ίδια διαδικασία θα ακολουθηθεί και για το νέο «συμβόλαιο» (κάποιοι το είπαν και κοινωνικό) που θα γίνει τον Ιούλη. Ενα νέο Μνημόνιο θ αντικαταστήσει το παλιό αλλά τώρα θα είναι ψευτο-συναινετικο, μετατρέποντας μας σε συν-συγγραφείς της συνέχισης της καταστροφής του Ελληνικού λαού. Με αυτό τον τρόπο, η καταστροφή θα μπορεί να συνεχισθεί επ’ αόριστο, αφού τώρα θα είναι συναινετική (δεν θα χρειάζεται πια η «κατσίκα» που ανάφερα στο προηγούμενο άρθρο).
Δεν χρειάζεται βέβαια κανένας να σπαταλήσει πολύ χώρο και χρόνο για να δείξει άτι η κυβέρνηση ανέτρεψε ουσιαστικά μια-μια τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Ενδεικτικά:
–Όχι μόνο δεν καταργήθηκαν τα μνημόνια και οι μνημονιακοί νόμοι (ο Σύριζα υποσχόταν θα τα έσκιζε όλα αυτά μόλις έβγαινε), αλλά, όπως αναφέρει ρητά η χθεσινή συμφωνία, απαγορεύεται οποιαδήποτε παρόμοια «μονομερής ενέργεια» (και φυσικά οι δανειστές δεν θα συμφωνούσαν ποτέ στην κατάργηση των μέτρων που οι ίδιοι επέβαλλαν!). Όμως, η ύφεση δεν προκαλείται βέβαια μόνο από τυχόν νέα υφεσιακά μέτρα που υποτίθεται «κατόρθωσε», χάρη στην έξυπνη διαπραγματευτική στρατηγική του, να αποφύγει ο Βαρουφάκης. Τόσο καιρό είχαμε βέβαια ύφεση από τα παλιά μέτρα. Και αυτά φυσικά θα εξακολουθούν να ζουν και να βασιλεύουν! Και δεν πρόκειται να αναιρεθούν ποτέ γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος μια χώρα σαν τη Ελλάδα να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της, όταν ούτε νόμισμα έχει για να το υποτιμήσει, ούτε ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική. Επομένως τα πετσοκόμματα μισθών και συντάξεων παραμένουν, οι εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων που εξαναγκάστηκαν να συνταξιοδοτηθούν θα συνεχίσουν να είναι οικονομικά ανενεργοί, όπως και οι περισσότεροι από όσους απολύθηκαν. Εκτός βέβαια αν οι πολυεθνικές αποφασίσουν να μετακομίσουν μαζικά από εργασιακούς παραδείσους όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βουλγαρία στην Ελλάδα—και μετά ξυπνήσαμε!
-οι ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή το ξεπούλημα κοινωνικού πλούτου που ήδη έγινε, καλώς έγινε, ενώ θα γίνουν και άλλες όπως προανήγγειλε ο «ελευθεριακός Μαρξιστής» Υπουργός, που μας είπε δεν έχει καμιά σχετική ιδεοληψία (και εμείς νομίζαμε ότι σαν αριστερή κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε να έχει δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες για την κάλυψη βασικών αναγκών όπως το νερό, το ηλεκτρικό, τα τηλέφωνα κ.λπ.). Ήδη ξέρουμε ότι «ΔΝΤ και ΕΕ αξιώνουν να μην ακυρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια».[4] Χωρίς ιδεοληψίες λοιπόν, δεν θα έχουν αντίρρηση οι «μαρξιστές» που μας κυβερνούν να αρχίσουν αύριο να πουλάνε και νοσοκομεία και Πανεπιστήμια, αν έτσι αποδειχθεί ότι θα είναι πιο ανταγωνιστικά…
–Όσον αφορά το άλλο μεγάλο επίτευγμα στη μάχη που κερδίσαμε, ότι τώρα δεν θα μας επιβάλλουν ελλειμματικούς Προϋπολογισμούς, αυτό είναι βέβαια άλλη μια Συριζέικη απάτη, αφού οι προϋπολογισμοί όχι μόνο δεν θα μπορούν να έχουν ελλείμματα (έστω αντι-κυκλικά, όπως υποστήριζε ο Κέϋνς) αλλά θα πρέπει να έχουν και πλεονάσματα! Και το αν το πλεόνασμα θα είναι 2 η 3% δεν είναι το κύριο θέμα για την ύφεση, όπως πάλι απατηλά πανηγύριζε ο Βαρουφάκης για το «κατόρθωμα» του. Ως γνωστόν, τα πλεονάσματα αυτά είναι πρωτογενή, δηλαδή δεν παίρνουν υπόψη τους τόκους που πρέπει να πληρώνονται στους δανειστές. Όμως, όσο μικρότερο είναι το πλεόνασμα τόσο λιγότερα θα είναι τα διαθέσιμα ποσά για την πληρωμή των τόκων. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν επιτύχουν οι φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ τέτοια καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που δεν έχει επιτύχει η Ελλάδα στα 200 σχεδόν χρόνια της ανεξαρτησίας της, αυτό θα είναι άλλο ένα κακόγουστο ανέκδοτο, ιδιαίτερα όταν έχει ακουστεί ότι αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επίσης τρέφονται μέσα από τη φοροδιαφυγή. Όταν όμως θα είναι μικρά τα πλεονάσματα θα πρέπει να μειώνονται αναγκαστικά οι δημόσιες δαπάνες για να πληρωθούν οι τόκοι, αλλά στη μαγική εικόνα καραγκιόζη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν θα είναι υφεσιακό!
-Τέλος, όσον αφορά τις ελαστικές σχέσεις εργασίας που είναι βασικό θεμέλιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν άκουσε κανένας πώς ακριβώς και εάν θα καταργηθούν—ιδιαίτερα όταν οι σχέσεις αυτές είναι θεμέλιο της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
–Και φυσικά ξεχάστηκε κάθε κουβέντα διαγραφής του Χρέους, ακόμη και οι «μεγαλοφυείς» αρλούμπες της ανταλλαγής ομολόγων κ.λπ., που κανένας δεν τις πήρε στα σοβαρά.
Έχει άδικο λοιπόν ο Robert Peston, ο κυριότερος οικονομικός αναλυτής του BBC, να σαρκάζει τον «παράδεισο των ανοήτων» που πανηγυρίζει μαζί με τους απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ τη μεγάλη νίκη, γράφοντας ειρωνικά ότι «μπορεί να έχει νόημα να πανηγυρίζουν απόψε οι Αθηναίοι, μόνο που οι Γερμανοί μπορούν ακόμη να σβήσουν τα φώτα»;[5]
Όμως, μήπως αδικούμε τον ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλούμε για εξαπάτηση του λαού; Μήπως απλά πρόκειται για άσχετους «μαρξιστές» οικονομολόγους –«Μαθητευόμενους Μάγους», όπως τους χαρακτηρίζουν τα αστικά διεθνή ΜΜΕ––που αφελώς νόμισαν ότι θα μπορούσαν ακόμη και μέσα στην ΕΕ να εφαρμόσουν το δικό τους πρόγραμμα, αλλάζοντας συγχρόνως την Ευρώπη “από μέσα”; Δηλαδή μήπως είναι απλώς τόσο αφελείς, ώστε μόλις τώρα ανακάλυψαν ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει ριζικά “από μέσα”, όπως έχω αναλύσει διεξοδικά στο παρελθόν, για πολιτικούς αλλά και οικονομικούς λόγους; Και μιλώ για άσχετους Μαρξιστές γιατί προφανώς πρόκειται για παλαιολιθικούς Μαρξιστές που είναι σε πλήρη αντίθεση με φωτισμένα μυαλά νεο-Μαρξιστών στο εξωτερικό, οι οποίοι έχουν αντιληφθεί την πραγματική σημασία της παγκοσμιοποίησης και δεν ξεστομίζουν παρόμοιες ανοησίες για κακούς νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους και πολιτικούς, αλλά μιλούν για μια καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση που μόνο νεοφιλελεύθερη μπορεί να είναι. Πράγμα που σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι να φύγουν οι «κακοί» Σόιμπλε και σια αλλά να κτιστεί μια νέα πραγματικά δημοκρατική Ευρώπη κυρίαρχων εθνών που θα στηρίζεται στην αυτοδυναμία, όπως δυνητικά θα μπορούσε να είναι η Ευρασιατική Ενωση.
Θα δεχόμουν ότι πράγματι θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλά με μια βασική προϋπόθεση: τώρα που κατάλαβαν το τρομερό σφάλμα τους θα έπρεπε να προσφύγουν στον λαό, για να τον συνειδητοποιήσουν όσον αφορά τα πραγματικά διλήμματα που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα, ξεκινώντας μια παράλληλη εκστρατεία άμεσης εξόδου από την ΕΕ και την Ευρωζώνη για να αποκτήσουμε πραγματικά την εθνική κυριαρχία μας, και όχι την ανεξαρτησία-μαϊμού του Βαρουφάκη. Και αυτό, κλείνοντας βέβαια παράλληλα τα σύνορα προσωρινά για να αποφευχθούν κάθε είδους “πραξικοπήματα από τα κάτω” (τύπου Ουκρανίας) και κερδοσκοπικές κινήσεις κεφαλαίων, αλλά και αλλάζοντας ριζικά τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς μας (όχι βέβαια με την “αλλαγή”-μαϊμού του γνωστού οπορτουνιστή πολιτικού Κοτζιά!). Εάν πάλι δεν τολμούν να κάνουν κάτι τέτοιο, γιατί απλά αποτελούν στελέχη της “αριστεράς του χαβιαριού”, (όπως την ονομάζει «εκ πείρας» ο Γαλλικός λαός), τότε η έντιμη πράξη θα ήταν η αναγνώριση του τραγικού λάθους τους και η άμεση διεξαγωγή εκλογών ή δημοψηφίσματος για να αποφανθεί ο λαός, αποκλείοντας βέβαια πληρωμένες δημοσκοπήσεις και κοινωνικοποιώντας προηγουμένως τα αμαρτωλά ΜΜΕ για να εκφραστεί πραγματικά ο λαός. Ειδάλλως θα φέρουν βέβαια ακέραια την ευθύνη για τη Μεξικανοποίηση της Ελλάδας και τη μονιμοποίηση της καταστροφής του Λαού. Και την ευθύνη φυσικά θα τη συμμερίζεται και η “αριστερή» πτέρυγα του Σύριζα (Λαφαζάνης, Λαπαβίτσας κλπ) όπως και τα αριστερά εξαπτέρυγα (Ανταρσύα κλπ) που επίσης δεν θέτουν θέμα άμεσης εξόδου απο την ΕΕ.
Όμως, ευθύνη θα έχει και το μόνο κόμμα, που με συνέπεια πάντα έθετε στη σωστή βάση το θέμα της εξόδου από την ΕΕ, το οποίο σήμερα κιόλας θα έπρεπε να ξεκινήσει την εκστρατεία για ένα νέο ΕΑΜ, ή θα το ονόμαζα σωστότερα Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση. Ένα Μέτωπο, στο οποίο θα είχε θέση κάθε αριστερός ή δεξιός πατριώτης που θα ήταν αποφασισμένος να παλέψει για την οικονομική και εθνική κυριαρχία μας, ώστε να ματαιώσουμε τον εξανδραποδισμό μας σαν Λαού που είναι αναπόφευκτος μέσα στην ΕΕ και τα «συναινετικά» Μνημόνια…
[1] Phillip Aldrick, “It’s not the Germans frogmarching Greece into a deal — it’s the ECB” The Times,21/2/2015
[2] Βλ. τη μαζική προβολή του από την Γκάρντιαν, το όργανο της διεθνούς φιλελεύθερης «Αριστεράς» που έχει στηρίξει κάθε πόλεμο της Υπερεθνικής Ελιτ «Varoufakis: How I became an erratic Marxist”, 18/2/2015 http://www.theguardian.com/news/2015/feb/18/yanis-varoufakis-how-i-became-an-erratic-marxist
[3] Peter Spiegel, “Greece and eurozone agree bailout extension” Financial Times, 20/2/2015
[4] Σπ. Βούλγαρης, ΙΣΚΡΑ, 20/2/20115
[5] Robert Peston, “Greece saved from disaster – for two days”, BBC News,20/2/2015 http://www.bbc.co.uk/news/business-31559752?print=true
Αρχείο Τάκη Φωτόπουλου: http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
