Πολιτική σπέκουλα και οικονομική τρομοκρατία είναι τα μέσα με τα οποία επιχειρεί ο Σαμαράς, χρησιμοποιώντας κάθε πρόσφορο μέσο, να ανακόψει την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Γι’ αυτό το σκοπό επιστρατεύτηκαν όλοι όσοι χρωστούν κάποια χάρη στον Σαμαρά (ή απλώς δε γουστάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ), από τον Γιούνκερ και τον Μοσκοβισί μέχρι τον Στουρνάρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αντεπιτεθεί επιστρατεύοντας ακόμη και τον Προβόπουλο, τον οποίο μέχρι χτες έβριζε, αλλά το μεγάλο όπλο του είναι η λύσσα των αντιπάλων του, η οποία εξοργίζει πολύ κόσμο. Αλλο, όμως, τα συναισθήματα και άλλο ο φόβος, ο οποίος μπορεί να «δέσει» στο κυβερνητικό άρμα συντηρητικά κοινωνικά στρώματα.Πίσω από τον πολιτικό σκυλοκαυγά, όμως, κρύβεται και μια οικονομική ουσία, την οποία δεν πρέπει να παραβλέψουμε. Αυτή η οικονομική ουσία αποκαλύπτει και τη στρατηγική ταύτιση των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Σαμαράς και Τσίπρας ορκίζονται εξίσου στην καπιταλιστική τάξη πραγμάτων και την ευρωενωσίτικη νομιμότητα. Κάθε πλευρά προβάλλει τον εαυτό της ως τον πιο ικανό διαχειριστή του ίδιου συστήματος και κατηγορεί για ανικανότητα και τυχοδιωκτισμό την άλλη. Αυτό σημαίνει πως για το λαό το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο όποια από τις δυο πλευρές κι αν επικρατήσει.
Ο Στουρνάρας χρωστούσε χάρη στον Σαμαρά που τον έκανε πρώτα υπουργό και μετά διοικητή της ΤτΕ, ενώ μέχρι τότε ήταν ένας δευτεροκλασάτος τραπεζίτης, το άστρο του οποίου άνθιζε μόνο όταν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και όταν του ζητήθηκε να βοηθήσει έκανε την τρομο-οικονομική παρέμβασή του, ξεπερνώντας τα εσκαμμένα (αυτά που ορίζει ο θεσμικός του ρόλος). Η πλάκα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε με σύνδρομο… Ραν-Ταν-Πλαν.
Του πήρε σχεδόν ένα 24ωρο για να συνειδητοποιήσει πόση ζημιά του έκανε ο Στουρνάρας και ν’ απαντήσει σκληρά. Η πρώτη αντίδρασή του ήταν μαλακή σαν βούτυρο, προφανώς γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τις σχέσεις που μόλις πρόσφατα είχε αποκαταστήσει με τον Στουρνάρα, επικυρώνοντας θεαματικά την τοποθέτησή του στην ΤτΕ, την οποία αρχικά αρνούνταν (πρώτα επισκέφτηκαν τον Στουρνάρα οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ και μετά ο Στουρνάρας επισκέφτηκε τον Τσίπρα στην Κουμουνδούρου). Η πρώτη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι «προφανώς ο κ. Στουρνάρας, έχοντας την ευθύνη του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, όταν προβαίνει σε τέτοιου είδους δηλώσεις, έχει στο νου του τις κινήσεις και τους σχεδιασμούς του Πρωθυπουργού». Ούτε καταγγελίες, ούτε απειλές ότι θα ζητήσει την παραίτησή του, ούτε τηλεφωνήματα στον Ντράγκι και τον Σουλτς. Αυτά έγιναν την επομένη, όταν κατάλαβαν ότι ο Στουρνάρας τους έπιασε στον ύπνο και τους την έφερε μπαμπέσικα.
Γι’ αυτό και αντέδρασαν σαν απατημένες ερωμένες. Και τα ‘καναν ακόμη χειρότερα, όταν επιστράτευσαν τον Προβόπουλο σαν αντίβαρο στον Στουρνάρα. Ο Προβόπουλος, που είδε τον Στουρνάρα να του αρπάζει τη θέση, κάνοντάς τα πλακάκια με τον Σαμαρά και που καλοβλέπει μια επάνοδό του στη διοίκηση της ΤτΕ, δεν είχε κανένα πρόβλημα να συναντηθεί με τον Τσίπρα στη Βουλή και να παίξει το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς ζήτησε και την άδεια των επικεφαλής των λεγόμενων συστημικών τραπεζών, στους οποίους γενικά δεν άρεσε το παιχνίδι του Στουρνάρα (πολύ πρόσφατα ο Σάλλας είχε δηλώσει πως δεν αισθάνεται καμιά ανησυχία από την προοπτική μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ).
Ποιος είναι ο Προβόπουλος, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε ως πρότυπο κεντρικού τραπεζίτη; Ο άνθρωπος που έχει συνυπογράψει τις αποικιακού τύπου δανειακές συμβάσεις και στήριξε όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά), ο παράγοντας που όλ’ αυτά τα χρόνια όχι μόνο ωραιοποιούσε τα μνημόνια και τους αντιλαϊκούς-αντεργατικούς εφαρμοστικούς νόμους, κλήθηκε για να μεταφέρει στον Τσίπρα την εμπειρία του, διότι -όπως αναφέρει non paper του ΣΥΡΙΖΑ- «η ΤτΕ χειρίστηκε το 2012 αντικειμενικές δυσκολίες με επιτυχία» και «η εμπειρία του κου Προβόπουλου για την αντιμετώπιση αντικειμενικών κινδύνων ή και τεχνητών δυσκολιών από μεταφορά κεφαλαίων έξω από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, είναι ιδιαίτερα χρήσιμη». Γι’ αυτό και «η συζήτηση ήταν ουσιαστική και εποικοδομητική». Και βέβαια, δε δυσκολεύτηκαν καθόλου οι δημοσιογράφοι των αστικών ΜΜΕ να βρουν πρόσφατες δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που μπινελίκωναν τον Προβόπουλο ως «πλασιέ των τραπεζών», που «όχι μόνο δε διέσωσε τίποτα, αλλά οι τραπεζίτες έφαγαν το καταπέτασμα»! Για τέτοια πολιτική αξιοπιστία μιλάμε.
Η κίνηση αυτή, εκτός από μια κίνηση εξισορρόπησης στη σκακιέρα του μικροπολιτικού ανταγωνισμού, αποτελεί και μια άκρως συμβολική κίνηση. Οταν ο Προβόπουλος αναγορεύεται σε υπόδειγμα κεντρικού τραπεζίτη και καλείται για να συμβουλέψει τον Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ διαμηνύει ότι δεν έχει σκοπό να κινηθεί έξω από το ευρύτερο μνημονιακό πλαίσιο, δεν έχει σκοπό να προκαλέσει «πολιτικό γεγονός» στην ΕΕ.
Ανάλογου περιεχομένου ήταν και οι υπόλοιπες κινήσεις που έγιναν. Ο Γιούνκερ είπε ότι δε θα ήθελε να δει «ακραίους» στην ελληνική κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να τον εγκαλέσει με ερώτηση του Παπαδημούλη και η λουξεμβουργέζικη αλεπού δεν είχε κανένα πρόβλημα να πει πως… εννοούσε τη Χρυσή Αυγή, όχι τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μοσκοβισί ήρθε στην Αθήνα και την πρώτη μέρα δήλωσε ότι υπάρχει ξανά κίνδυνος Grexit, ενώ την επόμενη τα μάζεψε δηλώνοντας ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μεριά του ανακοίνωσε ότι ο Τσίπρας τηλεφώνησε στον Σουλτς και κανόνισαν να συναντηθούν (!), ενώ ο Παπαδημούλης φώναξε στο ευρωκοινοβούλιο τον Ολι Ρεν, συνεννοημένος προφανώς μαζί του, για να πει καλά λόγια για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα: «Δεν έχω καμία διάθεση παρέμβασης στην εσωτερική σας πολιτική και στα εσωτερικά πολιτικά σας πράγματα, όμως καταλαβαίνω ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας είναι δεσμευμένοι ως προς τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Αυτό νομίζω ότι μετράει και αυτό είναι το βασικό στοιχείο»! Το μόνο που δεν ανέκραξαν οι προπαγανδιστές της Κουμουνδούρου είναι πως «και ο Ολι Ρεν ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ». Ο δήμιος του ελληνικού λαού (και όχι μόνο)…
Ο Σαμαράς παίζει το χαρτί «ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας βγάλει από το ευρώ» και ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά «δε θα διακινδυνέψω την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ». Κάπως έτσι θα κυλήσουν οι επόμενες μέρες, και η προεκλογική περίοδος, αν τελικά προκύψουν εκλογές. Αυτό περικλείει οικονομική ουσία, βέβαια. Προδιαγράφει συνέχιση της ίδιας πολιτικής, τις βασικές συντεταγμένες της οποίας περιέγραψε με σαφήνεια και νηφαλιότητα ο Χαρδούβελης, σε συνέντευξή του στη «Ναυτεμπορική», η οποία δεν σχολιάστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο Χαρδούβελης δεν πέρασε σε αντι-ΣΥΡΙΖΑ επίθεση.
Το πρώτο που τόνισε ο Χαρδούβελης είναι πως η διαπραγμάτευση με την τρόικα είναι έτοιμη να κλείσει στα τέλη Γενάρη και πως αν δεν κλείσει θα υπάρξει «σημαντικό χρηματοδοτικό έλλειμμα», το οποίο «είναι διαχειρίσιμο έως τον Φεβρουάριο, αλλά όχι τόσο εύκολα στη συνέχεια διότι από τον Μάρτιο οι ανάγκες διογκώνονται». Το συμπέρασμα που κατέληξε είναι τετράγωνο: «Κατά συνέπεια η εξεύρεση πόρων μέσω των εταίρων ή των αγορών με μια αναγκαστικά συνετή οικονομική πολιτική μού φαίνεται ως η μόνη διέξοδος».
Το δεύτερο ζήτημα που έθεσε είναι αυτό της περιβόητης ρευστότητας των τραπεζών: «Θυμίζω ότι το τραπεζικό σύστημα χορηγεί περίπου 45 δισ. ευρώ δανείων παραπάνω από τις καταθέσεις που έχει. Το χάσμα αυτό το αναπληρώνει η ΕΚΤ με δικά της δάνεια προς το τραπεζικό μας σύστημα. Χωρίς αυτά τα δάνεια, αλλά και τα υπόλοιπα εργαλεία που έχει θέσει η ΕΚΤ στη διάθεση των τραπεζών των χωρών-μελών της Ευρωζώνης τους τελευταίους μήνες, οι εγχώριες τράπεζες θα αναγκαστούν να μειώσουν τις χορηγήσεις τους και μάλιστα απότομα, αντιστρέφοντας τη σταθεροποίηση και σταδιακή ανάπτυξη που ξεκίνησε από το δεύτερο τρίμηνο του 2014. Κατά συνέπεια, η συμπεριφορά της ΕΚΤ αποτελεί κλειδί για την οικονομική μας πορεία το 2015, ίσως το σημαντικότερο». Το συμπέρασμά του ήταν και πάλι τετράγωνο: «Πιστεύω ότι η κατανόηση των παραπάνω από όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, από μόνη της, θα αποκλείσει οποιαδήποτε διάθεση για πολιτικο-οικονομικούς λεονταρισμούς ή μονομερείς ενέργειες».
Κατόπιν αυτών, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε ασχολίαστη τη συνέντευξη Χαρδούβελη. Γιατί αυτός περιέγραψε με τεχνοκρατικούς όρους αυτό που θα κάνει η αυριανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας.
http://www.eksegersi.gr/
