Έχει ειπωθεί «Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει».
«Τη χορήγηση έκτακτου επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης σε πάνω από δυο εκατομμύρια χαμηλόμισθους αποφάσισε το Υπουργικό Συμβούλιο που συνεδρίασε υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού.
Ο κος .…. (Πρωθυπουργός) τόνισε ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν για το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων, κινείται στην κατεύθυνση τήρησης των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει προεκλογικά.
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών κο Γ. ….. πρόκειται για την πρώτη νομοθετική παρέμβαση για την ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης με το συνολικό κόστος να ανέρχεται άνω του ενός δισ. ευρώ.»
Μήπως σας μπέρδεψα λίγο; Ακούσαμε τον κο Σαμαρά να θέλει να μοιράσει πάνω 500 εκατομμύρια ευρώ σε ένα εκατομμύρια πολίτες. Πιο πάνω διαβάσατε για ένα 1δις. Ελάτε τώρα, ξεχάσατε τις εξαγγελίες του Γιωργάκη και Παπακωνσταντίνου προς το τέλος του 2009;
Αν και ήξερε πριν τις εκλογές τι γινόταν, ας πούμε ότι το παρθενογέννητο μυαλό του Γιωργάκη το κατάλαβε λίγο μετά τις εκλογές. Γιατί ήθελε να μοιράσει 1δις από τη στιγμή που θα μας πήγαινε στο ΔΝΤ; Γιατί μας κορόιδευε; Τι είδους λογική είναι αυτή, σκορπάς λεφτά πριν πας να πάρεις δάνειο με σκληρούς όρους; Ίσως να ήταν το χαπάκι για τη μερική καταστολή των πρώτων αντιδράσεων.
Χωρίς τσίπα λοιπόν μοίρασε 500 εκ. -σύμπτωση το ποσό με αυτό του Σαμαρά- και τα υπόλοιπα τα έφαγε η μαρμάγκα. Είχε όμως τη διάθεση το καμάρι μας και θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ως προς τη διάθεση, ήταν Large…
Με τον ΓΑΠ ήταν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, με τον Successful Sam που είναι και πιο Large, μπερδεύτηκα.
Το 2013 ακούγαμε για το πλεόνασμα ότι, θα έχουμε, δε θα έχουμε, θα είναι μικρό, θα είναι μεγάλο και ξανά μανά. Στα μέσα Φεβρουαρίου του 2014 έλεγε ο Σαμαράς για πάνω από 1,5 δις ευρώ και δε μπορεί να εννοούσε για πάνω από 2δις. Στις 11 Μαρτίου του ιδίου έτους φυσικά, ο κος Σταικούρας μας είπε ότι είναι 2,1 δις. Μετά από μία εβδομάδα έγινε 2,9 δις. Ρε παιδιά, να το κλείσουμε εκεί να τελειώνουμε; Έχω μπερδευτεί πια, Ω!
Μας έλεγαν ότι το 70% του πλεονάσματος θα επιστραφεί στους συνταξιούχους και λοιπές ασθενείς ομάδες, δηλαδή τα 2 δις χοντρικά. Λείπουν χοντρικά 1,5 δις, λεπτομέρειες…
Έλα όμως που μπερδεύτηκα περισσότερο με αυτά που λένε για τη διανομή του πλεονάσματος των 2,9 δις. Κανονικά λείπει άλλο ένα 1δις περίπου για εφέτος, ποιος θα την πληρώσει πάλι, άγνωστο.
Είπανε ότι η κυβέρνηση τα βρήκε με την Τρόικα για το δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό κενό (λαστιχένιου τύπου) των ετών 2014 – 2016. Εκείνο που δε θα μας πουν είναι, αν το «κενό» θα τα βρει με αυτούς. Αυτή η ιστορία είναι ένας άλλος πονοκέφαλος που στο τέλος θα κληθούμε εμείς να τον λύσουμε.
Εκκρεμούν πάνω από 200.000 συντάξεις και το 2016 δε θα μπορούν τα ταμεία να τις πληρώνουν. Χρωστάει το κράτος σε ιδιώτες και αν κάποιος τους βάλει λεφτά στην τράπεζα για άλλες εργασίες, τα αρπάζει αμέσως και θα τους τα αρπάζει μέχρι να εξοφλήσουν αυτά που οι ιδιώτες χρωστάνε στο κράτος, λόγω έλλειψης ρευστού. Το πώς θα πληρώσουν υπαλλήλους ή το πώς θα ζήσουν την οικογένειά τους, για το κράτος είναι δεύτερης ή τρίτης σημασίας. Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, το 2014 θα πέσει μεγαλύτερη φορολογία στα καθαρά κέρδη των ελεύθερων επαγγελματιών…
Μας λένε για πλεόνασμα και ότι δε θα πάρουν νέα μέτρα. Το πλασματικό ή πραγματικό πλεόνασμα, υπάρχει μετά από μεγάλους φόρους που έρχονται από το 2013, και όποιος άντεχε πλήρωνε. Τα χρήματα τώρα είναι λιγότερα και τα έσοδα του κράτους δεν μπορεί να είναι τα ίδια. Η κυβέρνηση πάντως λέει ότι θα φροντίσει για όλα.
Από την ώρα που βγήκε ο Σαμαράς και μας είπε ότι τα καταφέραμε, άρχισαν οι βαλτοί ή μη πολίτες αυτής της χώρας να σχολιάζουν στο διαδίκτυο «Μπράβο στον Σαμαρά, τα κατάφερε» και πολλά παρόμοια. Δεν ξέρω τελικά, τους πολιτικούς ή τους Έλληνες ψηφοφόρους θα πρέπει να “φοβάμαι” περισσότερο;
Κάτι τελευταίο, από το 1833 που είχαμε την πρώτη Ελληνική κυβέρνηση μέχρι και σήμερα, έχουν περάσει χιλιάδες πολιτικοί, λέτε να είναι ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και όλο το σκυλολόι τους οι καλύτεροι πολιτικοί που μας έτυχαν; λέτε να πάμε μπροστά με αυτούς;
Ας αφήσουμε όμως τις αρνητικές σκέψεις, προς το παρόν τα καταφέραμε και πάμε συμπτωματικά για εκλογές, για αργότερα, ’νταξει μωρέ, βλέπουμε.
