Διπλά και τριπλά αδικημένοι συνάνθρωποί μας έχουν την ατυχία να πάσχουν από πάθηση που χαρακτηρίζεται επίσημα ως σπάνια. Υποφέρουν, χωρίς όμως να μπορούν να ελπίζουν σε μεγάλη βοήθεια από τους γιατρούς. Διότι, επειδή ακριβώς πρόκειται για σπάνια πάθηση, η επιστημονική εμπειρία είναι φτωχή, άρα οι αντικειμενικές δυνατότητες για έρευνα και πρόοδο στην αντιμετώπιση πολύ περιορισμένες, συγκριτικά με τις πιο διαδεδομένες παθήσεις. Η σιχαμένη αντίληψη της εποχής μας που συναρτά την Υγεία με τους όρους της Αγοράς κλειδώνει αυτήν την παράλογη αδικία με σφραγίδα το ανέκφραστο και κυνικό πρόσωπο του κάθε απάνθρωπου νεοφιλελεύθερου.
Πολύ σωστά, λοιπόν, με αφορμή την αυριανή Παγκόσμια Ημέρα Σπάνιων Παθήσεων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε στο μήνυμά του ότι «σε μια ώριμη ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι αδιανόητη κάθε δυσκολία πρόσβασης στη διάγνωση και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη», ζητώντας «να μην γίνεται η οικονομική δυσπραγία άλλοθι για αποκλεισμούς», επικαλούμενος μάλιστα «εθνική δέσμευση σε ένα αταξικό, ορθολογικό και ισχυρό σύστημα υγείας που δεν θα αφήνει κανέναν αβοήθητο».
Μερικά οικοδομικά τετράγωνα πιο πάνω από το Προεδρικό Μέγαρο και συγκεκριμμένα στο Κολωνάκι, τραβήχτηκε την ίδια ώρα με την έκδοση του προεδρικού μηνύματος η φωτογραφία που είδα εδώ και αναδημοσιεύω:
Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν κάνει λόγο για εθνική δέσμευση σε ένα αταξικό, ορθολογικό και ισχυρό σύστημα υγείας που δεν θα αφήνει κανέναν αβοήθητο, εννοεί αυτό που απεικονίζει η φωτογραφία, δηλαδή να περνάς από το νοσοκομείο, να σου χώνουνε έναν καθετήρα και μετά να κόβεις το λαιμό σου, τότε όλη η Ελλάδα δεν πάσχει από μια σπάνια πάθηση απλώς, αλλά από τη σπανιότερη, τη μοναδική στην Ιστορία της Οικουμένης, τη θανατηφόρα και ραγδαία επιδεινούμενη πάθηση, στην οποία επιπλέον του να υποφέρεις από τα συμπτώματά της πρέπει να υφίστασαι κι εκείνους που σε δουλεύουν από πάνω. Περαστικά μας!
