Κυβέρνηση και τρόικα υποτίθεται ότι κάνουν σκληρές διαπραγματεύσεις, διότι η κυβέρνηση έχει τραβήξει «κόκκινες γραμμές». Τα σοβαρότερα ζητήματα έχουν αφεθεί για μετά τις ευρωεκλογές, οπότε το καρναβάλι αφορά κάποια δευτερεύοντα ζητήματα, που δε θα στάξει η ουρά του τροϊκανού γαϊδάρου αν περάσουν κάπως μασκαρεμένα. Σημασία έχει να φανεί πως η κυβέρνηση αντιστέκεται κι αυτή είναι η εντολή του Βερολίνου προς την τρόικα.
Το γεγονός ότι 15.000 εργαζόμενοι στο δημόσιο θα απολυθούν, ενώ παράλληλα θα δημιουργηθεί μια τεράστια δεξαμενή «κακών» υπαλλήλων (το 15% του συνόλου), από την οποία θα αντλούνται οι απολύσεις των επόμενων ετών, θεωρείται προφανώς… λεπτομέρεια. Αλλωστε, για τις 15.000 απολύσεις έχουν βάλει την υπογραφή τους, πέρσι τέτοιον καιρό, Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης.
Το παζάρι θα αφορά και το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα, ένα λογιστικό μέγεθος που προέκυψε από το τσάκισμα του ελληνικού λαού. Λίγο πάνω, λίγο κάτω, θα τα βρουν σ’ ένα νούμερο, ώστε η κυβέρνηση τρεις βδομάδες πριν τις εκλογές να μοιράσει μερικά εκατομμύρια ευρώ ως φιλοδώρημα στους χαμηλοσυνταξιούχους, ζητώντας –ως αντίδωρο– την ψήφο (και την ψήφο όσων φάνε το παραμύθι) στις κάλπες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη δική του μασκαράτα. Πότε ο Σταθάκης και πότε ο Τσίπρας πετάνε μια «κουβέντα» και μόλις αρχίσει η συζήτηση περί νέας κωλοτούμπας, τη μαζεύουν και ξαναφορούν την αντιμνημονιακή μάσκα. Οι παλιές ηρωικές κορόνες, όμως, δεν έχουν θέση στο σημερινό συριζικό λόγο. Φαίνεται πως η λαϊκή ψήφος θεωρείται δεδομένη (λόγω ρεύματος και ελλείψει αντιπάλου) και στόχος πλέον είναι η απόσπαση της υποστήριξης των ιμπεριαλιστικών κέντρων και της εγχώριας πλουτοκρατίας, η οποία ελέγχει ασφυκτικά το μιντιακό σύστημα και μπορεί να επηρεάζει την εκλογική συμπεριφορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος φίλος του καπιταλισμού, το καλύτερο κοινωνικό αμορτισέρ, κι αξίζει την υποστήριξή σας. Αυτό το μήνυμα εκπέμπει καθημερινά η συριζική προπαγάνδα.
Ο,τι και να ρίξεις στην κάλπη, αυτή θα βγάλει κινεζοποίηση, ανεξάρτητα από την κυβέρνηση που θα τη διαχειριστεί. Αυτό είναι το δικό μας μήνυμα. Ας πάψουμε επιτέλους να κινούμαστε με βάση τους εκλογικούς κύκλους της αστικής δημοκρατίας. Ας συνειδητοποιήσουμε πως η κινεζοποίηση ήρθε για να γίνει καθεστώς και όχι σαν ένα πρόσκαιρο κακό. Ας συνειδητοποιήσουμε πως από αυτό το καθεστώς δεν μπορεί να μας βγάλει ο κοινοβουλευτικός κύκλος με την εναλλαγή των αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση. Ας συνειδητοποιήσουμε πως χρειαζόμαστε έναν άλλο πολιτικό κύκλο, που μπορεί να τον χαράξει μόνο η πολιτική οργάνωση και η ταξική αντίσταση.
