Στις αυθεντικές δημοκρατίες ο λαός δεν παρακαλά τους κυβερνήτες και δεν ελπίζει σε θαύματα για να σωθεί από τον αφανισμό του... Στις Δημοκρατίες αυτές οι Κυβερνήτες λογοδοτούν στον Λαό πριν , κατά τη διάρκεια και μετά από κάθε πολιτική πράξη τους, δίχως να κρύβονται πίσω από πολιτικά ακαταδίωκτα και βουλευτικά άσυλα...
Στις Δημοκρατίες της Αρπαχτικών της Δύσης, σαν τη δική μας λόγου χάρη, την αποκλειστική ευθύνη για την κατάντια και την σαπίλα την φέρει ο λαός, όλοι εμείς δηλαδή οι τιποτένιοι, που πάνω από την ασύδοτη βολή μας δεν αναγνωρίζουμε κανέναν και τίποτα, ούτε καν αυτά τα ίδια τα παιδιά μας...
Τα τελευταία 3 χρόνια στην Ελλάδα , την Πατρίδα κάποιων μόνο από όλους εμάς...και όχι φυσικά όλως μας , ζούμε τη χειρότερη μορφή Φασισμού που έζησε ποτέ ευρωπαϊκό κράτος της Δύσης...
Βιώνουμε εσκεμμένα, με την απόλυτη θέληση μας, την Ηγεμονία του Εξατομικευμένου Φασισμού μας , ο καθένας για πάρτη του και καθένας μας σε βάρος όλων των άλλων...
Η πολύφημη και πολυδιαφημισμένη "Νέα Τάξη Πραγμάτων" δεν είναι τίποτε άλλο, τίποτε διαφορετικό από αυτό ακριβώς το διαδεδομένο σε παγκόσμιο σχεδόν επίπεδο σύστημα εξατομικευμένου φασισμού, που λειτουργεί μέσα μας σε απόλυτη ταύτιση με τις σύγχρονες αρχές και τις ατομικές επιλογές και επιθυμίες μας...
Κατ' αυτό το τρόπο λειτουργώντας , αποφασίζοντας και πράττοντας κανένας άλλος και τίποτα άλλο έξω από εμάς και το Εγώ μας δεν ευθύνονται για την ανείπωτη κατάντια μας, αφού οφείλουμε τουλάχιστον τώρα να παραδεχτούμε πως πρώτα και κύρια εμείς και μόνο εμείς - ο καθένας μας - ζούμε μόνο και μόνο φροντίζοντας την αυτάρεσκη ζωούλα μας και αδιαφορώντας για τα παθήματα όλων εκείνων των ομοίων μας , που ο έσωθεν εαυτού υφιστάμενος φασισμός τους οδήγησε εκεί ακριβώς που κι εμείς θα βρεθούμε σε λίγο...
Καλέ μου άνθρωπε, φωτισμένε ηγέτη, ηρωικέ πολίτη της καθημερινότητας, μικρέ μα παντοδύναμε Φασίστα, όποιος κι αν τυχαίνει να είσαι, πραγματικά χαίρομαι και ανυπομονώ για το εύλογο και δίκαιο τέλος αυτού του πνιγμένου στο Φασισμό σου Κόσμου, για το συνεπές και αναγκαίο τέλος και του δικού μου Κόσμου...
Λαχταρώ την ώρα που θα σβήσω πλάι σου και δίπλα σε σένα θα πεθαίνει κάποιος άλλος και παραδίπλα του θα ξεψυχά ο επόμενος, έτσι που εκατομμύρια Φασίστες πεσμένοι πάνω στο χώμα να παραδίδουν με σώμα και ψυχή τα κλειδιά αυτού του Κόσμου στην επόμενη γενιά των ανθρώπων, εκείνων που επιτέλους θα κυβερνήσουν με την Αγάπη στη Ψυχή τους και με το Φως στα χέρα και τις Πράξεις τους.
Σε έναν Νέο Κόσμο.., τότε που η ανάγκη του ανταλλάξιμου χρήματος θα είναι μονάχα η επιβαλλόμενη Ισόβια Ποινή για όλους όσους παραβιάζουν τη Δημοκρατία της Αγάπης και επιχειρούν να βυθίσουν στο σκοτάδι το γένος των ανθρώπων.
ΥΓ : Θα ήθελα να μπορούσα να σας ζητήσω συγγνώμη για την επιλογή της φωτογραφίας που συνοδεύει το άρθρο μου. Δυστυχώς δεν θα μπορέσω. Ζητώ όμως να μου συχωρέσετε που δεν βρήκα κατάλληλη φωτογραφία , που να απεικοζίνει τα 11 εκατομμύρια χέρια που κρατούν τον μπαλντά της φωτογραφίας
