Μήπως είμαι εγώ; Μήπως είσαι εσύ; Γιατί όχι; Η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης ως τώρα πέρα από τους φτωχούς και τους άνεργους, τους ανασφάλιστους και τους πάσης φύσεως αναξιοπαθούντες, αποκλείει το ενδεχόμενο των ψυχών που ματαίωσαν τα όνειρά τους, να μετατραπούν σε εκρηκτική ύλη.
Μπορεί ο καθένας από εμάς να είναι υποψήφιος τρομοκράτης. Όχι, ακόμα ισχύει το αθώος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, μόνο που οι μισαλλόδοξες θεωρίες και οι φήμες που διαδίδονται για “ξεπέρασμα της κρίσης” δεν θα αφήσουν κανέναν να υψώσει ανάστημα πριν οι υπαίτιοι εξασφαλίσουν την δική τους σωτηρία στο απόλυτο.
Δεν μου αρκεί η καταδίκη, αλλά η επιστροφή της ελπίδας και του χαμόγελου, Αυτού που εκλάπη και υποθηκεύτηκε για χάρη των κυνικών αριθμολάγνων και καπιταλομανιακών, οι οποίοι βλέπουν τις ζωές μέσα από υπολογιστές και το ψυχρό βλέμμα τους αντανακλάται στο μαύρο της οθόνης.
Πλέον είσαι τρομοκράτης. Γιατί; Ίσως επειδή ακόμα σκέφτεσαι και μάλιστα σκέφτεσαι διαφορετικά. Όσοι έχουν στήσει αυτό το σκηνικό είναι προετοιμασμένοι για τυχόν αντιδράσεις. Φρουρούν την ενοχή τους, έχουν στρατούς με δακρυγόνα και πένες, κρύβονται πίσω από πολυτελή διαμερίσματα και σχεδιάζουν την απόδρασή τους μέσα από λαβυρινθώδεις νομοθεσίες.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του εν δυνάμει τρομοκράτη; Σε αντίθεση με το παρελθόν, τρομοκρατία μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμα και η δυναμική αντίδραση απέναντι στις κυβερνητικές αποφάσεις, ο αγώνας κατοίκων έναντι συμφερόντων που υπονομεύουν την ποιότητα ζωής τους, οι μη συμμορφωμένοι, ακόμα και οι διαφορετικοί στην εμφάνιση.
Ζούμε στην χώρα που προσπαθούν να πείσουν ότι ο Ξηρός είναι πιο επικίνδυνος από τον Στουρνάρα. Ενός καταδικασμένου, τον οποίο οι άλλοτε “συναγωνιστές” του τον αδειάζουν. Είναι βολικό να κυκλοφορεί ελεύθερος ο “μπαμπούλας” του Ξηρού που ετοιμάζει δήθεν χτύπημα, ενώ η κυβέρνηση τρομοκρατεί χωρίς να χύσει αίμα.
Είναι μεγάλη ανάγκη για την κυβέρνηση να αλλάξει την ατζέντα και να την μεταφέρει στον φόβο και την ανασφάλεια, αφού είναι το μόνο πεδίο στο οποίο μπορεί να ασκήσει πολιτική. Είναι μια ακόμα προσπάθεια επίκλησης των συντηρητικών αντανακλαστικών, μιας κοινωνίας που δεν φημίζεται για την εξωστρέφειά της.
Ο ίδιος ο Ξηρός, ήρθε ως “από μηχανής Θεός” σε μια χρονική στιγμή που το επικοινωνιακό προφίλ της κυβέρνησης έχει φθαρεί. Βγάζει διαγγέλματα, μιλάει για “δύο άκρα” και φαίνεται να παίζει το παιχνίδι του συστήματος που τον εξέθρεψε.
Οι λαοί δεν χρειάζονται αυτόκλητους τιμωρούς, αλλά παιδεία, συνείδηση και όραμα. Για να ανατρέψουν τους τυράννους πρέπει να πάψουν αρχικά να τους στηρίζουν και εν συνεχεία να τους ανατρέψουν. Μήπως και οι σκέψεις αυτές προέρχονται από το μυαλό ενός εν δυνάμει τρομοκράτη;
Δήλωσε υποταγή στην Δημοκρατία. Στην Δημοκρατία κατ’ επίφαση, γιατί στην πραγματική δεν απαιτείται υποταγή, αλλά συναίνεση. Αυτό είναι το μήνυμα. Και ο φάκελος “τρομοκρατία”, ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να θολώσει τα νερά και να βοηθήσει τα media και έναν ολόκληρο μηχανισμό να συντηρήσουν την θεωρία των δύο άκρων ως ανάχωμα στην αμφισβήτηση απέναντι στην μήτρα που την γεννά.
