Η ηγέτης του γαλλικού Εθνικού Μετώπου Μαρί Λε Πεν σκοπεύει να ενώσει όλους τους ευρωπαίους ακροδεξιούς στις ανοιξιάτικες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο.Η δημοτικότητα των ακροδεξιών ανεβαίνει. Από περιθωριακοί μετατρέπονται σε σημαντική πολιτική δύναμη, ικανή να μετασχηματίσει την πολιτική γεωγραφία της Ευρώπης, θεωρεί η πολιτική αναλύτρια Τατιάνα Ζβεριόβα:
Η υποστήριξη των δεξιών στην Ευρώπη αυξάνεται ταυτόχρονα με τον ευρωσκεπτικισμό. Μία από τις βασικές αιτίες είναι η αύξηση της ανεργίας. Η Ευρώπη προσαρμόζεται στην παγκοσμιοποίηση. Και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αποδείχτηκαν ανέτοιμοι να προσαρμοστούν στους νέους στόχους, οι οποίοι απορρέουν από την παγκοσμιοποίηση.
Γενικώς, η ιδέα της ενιαίας και αδιαίρετης Ευρώπης χωρίς σύνορο έχει ραγίσει. Είναι αμφίβολο όμως αν γι’ αυτό φταίει μόνο η παγκοσμιοποίηση και οι επιπτώσεις της – η λαθρομετανάστευση και η ανεργία. Σύμφωνα με τις απόψεις πολλών ειδικών, λανθασμένη είναι η ίδια η απόπειρα ένωσης σε ένα ενιαίο σύνολο πολιτισμούς και οικονομίες, οι οποίες βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα της ανάπτυξής τους.
Για να βρεθεί η λύση άπαξ διά παντός οι δεξιοί προτείνουν την επιστροφή στο εθνικό κράτος. Τουλάχιστον η Μαρί Λε Πεν πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι καταδικασμένη. Και την άνοιξη, στις ευρωεκλογές σκοπεύει να δείξει στις Βρυξέλλες ότι την άποψη της τη συμμερίζεται τουλάχιστον το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Ευρώπης. Η Τατιάνα Ζβεριόβα σημειώνει, συνεχίζοντας:
Η επιτυχία των δεξιών εξαρτάται από το βάθος της κρίσης στη μία ή την άλλη χώρα, από το φόρτο των μεταναστών, από το πόσο ισχυροί είναι στη μία ή την άλλη χώρα οι παραδόσεις της ανεκτικότητας. Βλέπουμε ότι η δημοτικότητα των δεξιών στην Ελλάδα οφείλεται στις δύσκολες συνθήκες που είναι απόρροια της κρίσης δημοσίου χρέους. Επίσης, οι δεξιές διαθέσεις ενισχύθηκαν απότομα στην Ουγγαρία. Αν όμως αναφερθούμε στη Γερμανία, εκεί, απεναντίας, καταγράφεται μείωση του δεξιού εκλογικού σώματος.
Με τη διαπίστωση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ανίατα ασθενής, συμφωνούν και στο Νότο και στο Βορρά της ηπείρου. Υπό μία έννοια η στροφή της Ευρώπης προς τα δεξιά σηματοδοτεί την αντίστροφη πορεία του εκκρεμούς των κοινωνικών διαθέσεων, και υπό αυτή την έννοια είναι απολύτως κατανοητή, σημειώνει ο επικεφαλής του Κέντρου Γαλλικών Ερευνών του Ινστιτούτου Ευρώπης Γιούρι Ρουμπίνσκι:
Οι εκλογείς ψηφίζουν τους ακροδεξιούς σε ένδειξη διαμαρτυρίας, στο βαθμό που είναι δυσαρεστημένοι και δε βλέπουν άλλη εναλλακτική πρόταση. Είναι αμφίβολο όμως αν οι ακροδεξιοί αντικαταστήσουν τους δεξιούς. Στη Γερμανία της δεκαετίας του ’30 του προηγούμενου αιώνα συνέβη αυτό. Στη σημερινή Ευρώπη αυτό είναι αδύνατο.
Την ίδια στιγμή παρατηρούμε μια εμφανή μετατόπιση από τη νεοφιλελεύθερη τριάδα (πολιτική ορθότητα, ανεκτικότητα και πολυπολιτισμός) προς τις ιδέες της εθνικής ταυτότητας και της ανεξαρτησίας. Η κίνηση αυτή αρχίσει να γίνεται ισχυρή. Και πολλοί ειδικοί υποθέτουν ότι η Ευρώπη απομακρύνεται οριστικά από εκείνη τη τροχιά που ακολουθούσε από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 του προηγούμενου αιώνα.
Το πιο πιθανό από όλα είναι ότι η μεταστροφή της Ευρώπης προς τα δεξιά είναι αναπόφευκτη στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Είναι ένας ιδιότυπος αμυντικός κοινωνικός μηχανισμός, η οποία τίθεται σε λειτουργία εκείνη τη στιγμή που η κοντόθωρη πολιτική των Βρυξελλών οδήγησε την Ευρώπη σε κατάσταση παρόμοια με τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία την εποχή της πτώσης και της διάλυσής της.
*Οι απόψεις της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της συντάκτη.
