Της Στεφανίας Λυγερού
Μια αγαπημένη φίλη από Ικαρία μού έγραψε (απάντηση στο κείμενο «Το λάθος είναι λάθος όπως κι αν θες να το βαφτίσεις»):
Μια αγαπημένη φίλη από Ικαρία μού έγραψε (απάντηση στο κείμενο «Το λάθος είναι λάθος όπως κι αν θες να το βαφτίσεις»):
Το σωστό και το καλό είναι από τις πιο γαμημένες έννοιες. Εγώ είμαι σε τέτοιο σάστισμα που δεν ξέρω πια πιο είναι πραγματικά το σωστό. Το σωστό για
ποιον; Το σωστό για τους κτηνοτρόφους εδώ είναι να αφήνουν τα κατσίκια τους ελεύθερα κι ας έχουν γαμήσει τα μισά δάση του νησιού. Το σωστό για αυτόν που έχει ελαιοτριβείο είναι να πετάει τα απόβλητα απλώς να τρέχουν έξω από το ελαιοτριβείο του και όπου πάνε. Και οι υπόλοιποι κάτοικοι συμφωνούσαν γιατί τους εξυπηρετούσε που ήταν κοντά τους αντί να τρέχουν στο πιο πέρα, παρόλο που το άλλο δεν μόλυνε. Τώρα που τα λύματα μόλυναν το νερό που πίνουνε, τώρα και μόνο τώρα αποφάσισαν κάτι να κάνουν, το οποίο όμως δεν έκαναν. Το σωστό που βλέπω δίπλα μου να ισχύει είναι αυτό που βολεύει τον κώλο μου.
Επειδή το σωστό είναι το δύσκολο μέρος, ΑΡΚΕΙ να βρεις το λάθος.. θα σε οδηγήσει από μόνο του στο σωστό. Μπορούμε πολύ απλά δηλαδή να ορίσουμε ότι το σωστό είναι το αντίθετο του «βολεύει τον κώλο μου».
Κι έχω το πλέον έξοχο παράδειγμα: Σκουριές Χαλκιδικής.
Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που ΘΕΛΕΙ την εξόρυξη χρυσού (θέλουν τα παράνομα ορυχεία σε δημόσια γη που ξεπουλήθηκε, με συμφωνίες που έκλεισαν οι προδότες παίρνοντας μίζες, χωρίς κανένα οικονομικό όφελος για την χώρα, με τρομακτικές περιβαλλοντικές συνέπειες, παραχωρήσεις από τις οποίες θα καρπώνονται όλα τα οφέλη οι «επενδυτές» και στους κατοίκους θα μείνει αμανάτι ένα κατεστραμμένο βουνό, ένα αποψιλωμένο δάσος, μολυσμένα τρεχούμενα νερά, μολυσμένες θάλασσες, μολυσμένος αέρας). ΘΕΛΕΙ λοιπόν αυτή η μερίδα πολιτών την εξόρυξη και μάχεται υπέρ αυτής, για να διατηρήσει τη θεσούλα, να μην χάσει τον μισθό!!
………….
Υπάρχει και μια δεύτερη μερίδα ανθρώπων, αυτή που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ την εξόρυξη χρυσού και μάχεται άοπλη απέναντι σε μια πανίσχυρη χούντα, και οι οποίοι παλεύουν για να μην καταστραφούν αυτά που θα έπρεπε να νοούνταν ως ο μόνος πλούτος της χώρας, ήτοι: τα αρχέγονα δάση, οι φυσικοί καταρράκτες, οι πανέμορφες θάλασσες, το καθαρό οξυγόνο, ΑΛΛΑ/ΚΑΙ για να παραμείνει η δημόσια περιουσία στην ιδιοκτησία του λαού.
………….
Χμ.. Πράγματι, τρομακτικό το δίλημμα… Μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω το σωστό…..
ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΒΟΥΝΟ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΔΑΣΟΣ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΕΡΑ.
Είμαι με τους κατοίκους της Χαλκιδικής που παλεύουν για να σώσουν τον Κάκκαβο, το βουνό της Ελλάδας!!!!
