Την έντονη αντίδραση της Δημοκρατικής Αριστεράς προκάλεσαν οι πληροφορίες ότι ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης προτίθεται να ανοίξει τη συζήτηση για αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου ώστε να προχωρήσει σε αλλαγές έως το τέλος του 2013.
«Από ποια προγραμματική συμφωνία, από ποιες προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης αντλεί το δικαίωμα ο υπουργός Εργασίας για να ανοίξει συζήτηση για τροποποίηση του συνδικαλιστικού νόμου 1264/82 για αλλαγές στον τρόπο λήψης απόφασης για απεργία (το περίφημο άρθρο 4 του Γ.Αρσένη), για επαναφορά της ανταπεργίας (λοκ αουτ) και για καθορισμό της οργάνωσης και δομής των συνδικαλιστικών οργανώσεων;» δήλωσε ο υπεύθυνος προγράμματος της ΔΗΜΑΡ Δημήτρης Χατζησωκράτης.
Πάντως, παρόλο που ο κ. Βρούτσης, δήλωσε στο «Βήμα της Κυριακής» ότι «δεν υπάρχει τίποτε σχετικό αυτή τη στιγμή»., διατύπωσε ωστόσο τον προβληματισμό ότι «οι εποχές, οι συνθήκες, αλλά και οι ανάγκες του συνδικαλιστικού κινήματος, επιβάλλουν -τουλάχιστον- να ανοίξει η συζήτηση».
Η κυβέρνηση φέρεται ότι σχεδιάζει να προχωρήσει στην αλλαγή του νόμου, αφού προηγηθεί ολιγόμηνος διάλογος με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Οι βασικοί άξονες των αλλαγών, όπως αναφέρεται στο «Βήμα της Κυριακής», αφορούν τον υφιστάμενο τρόπο κήρυξης μιας απεργιακής κινητοποίησης, τη σύσταση-συγκρότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως και την οργάνωση του κινήματος σε νέες βάσεις, που να ανταποκρίνονται στις σημερινές συνθήκες.
Θα επανεξεταστούν, επιπλέον, και τα δικαιώματα των συνδικαλιστών, όπως οι συνδικαλιστικές άδειες.
Παράλληλα, συζητείται η επαναφορά της ανταπεργίας, δηλαδή το κλείσιμο της επιχείρησης από τον εργοδότη σε περιπτώσεις απεργιών διαρκείας των εργαζομένων.
Συγκεκριμένα, τα βασικά σημεία των αλλαγών επικεντρώνονται στα εξής:
1. Αλλαγή στον τρόπο λήψης της απόφασης για την κήρυξη απεργίας
Οι προτάσεις-ιδέες που βρίσκονται στο τραπέζι έχουν ως κεντρικό στοιχείο την «έννοια της πλειοψηφίας» για τη λήψη απεργιακής απόφασης. Ωστόσο, αφορούν την πλειοψηφία των εργαζομένων σε μια επιχείρηση και όχι των συμμετεχόντων σε μια γενική συνέλευση. Αναφέρεται χαρακτηριστικά το γεγονός ότι ένα μικρό σωματείο του μετρό (μηχανοδηγοί) ή της ΔΕΗ μπορεί να ακινητοποιήσει ολόκληρη την επιχείρηση.
2. Αλλαγή στο καθεστώς των συνδικαλιστικών αδειών
Ένας μεγάλος αριθμός συνδικαλιστικών στελεχών –κυρίως στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα– δεν εργάζεται, κάνοντας χρήση των λεγόμενων συνδικαλιστικών αδειών. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις ΔΕΚΟ, οι άδειες αυτές (χιλιάδες εργατοώρες) «μοιράζονται - κατανέμονται» με αποφάσεις της διοίκησης των συνδικάτων «με απολύτως αειφανή τρόπο» για «προφανείς σκοπούς».
3. Οργάνωση, δομή και λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων
Απαιτείται άλλη οργάνωση στη δομή του κινήματος. Τα Εργατικά Κέντρα θεωρούνται – ήδη – μια προχωρημένη μορφή οργάνωσης και «αμφισβητείται η δυνατότητά τους – που σήμερα διαθέτουν – να κηρύσσουν απεργιακές κινητοποιήσεις». Μόνο σε τοπικό επίπεδο θα πρέπει να διατηρήσουν την παρέμβασή τους και μάλιστα σε «θέματα τοπικού ενδιαφέροντος». Αλλαγές σχεδιάζονται και πρωτοβάθμιο επίπεδο (σωματεία), γεγονός που επιβάλλει η συνεχιζόμενη μείωση της αντιπροσωπευτικής των σωματείων.
4. Ανταπεργία
Πρόκειται για τη ρύθμιση που προκαλεί τις περισσότερες αντιδράσεις. Στις προτάσεις θα υπάρχει επαναφορά – υπό όρους – του δικαιώματος των εργοδοτών στην ανταπεργία. Δηλαδή στο κλείσιμο της επιχείρησης σε περιπτώσεις απεργιακών κινητοποιήσεων. Το «δικαίωμα της ανταπεργίας» καταργήθηκε με τον νόμο 1264/82, ωστόσο ορισμένοι εργοδοτικοί φορείς θέτουν – από καιρού εις καιρόν - το αίτημα της επαναφοράς του.
Πηγή: Το Βήμα της Κυριακής
http://tvxs.gr
