Αλ. Αλαβάνος στον ΤτΚ: "Αργά και ίσως δύσκολα κάτι καινούριο γεννιέται"
[Κυριακή, 10 Φεβρουαρίου 2013]
«Αργά, ίσως και δύσκολα, κάτι καινούργιο γεννιέται», υποστηρίζει ο Αλέκος Αλαβάνος, εκτιμώντας ότι «θα βρεθούν» οι πολιτικές δυνάμεις που θα συμβάλουν στην εκπόνηση ενός σχεδίου εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, δυνάμεις μάλιστα που θα καλύψουν το υπάρχον πολιτικό κενό και θα συμμετάσχουν στην πολιτική, κοινωνική και εκλογική μάχη.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Τύπο της Κυριακής, ο κ. Αλαβάνος διαπιστώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεχτεί απόλυτα το πλαίσιο της ευρωζώνης, το οποίο έχει επιβάλει η Ν.Δ., κάνει λόγο για απειλή κατά της Δημοκρατίας και κίνδυνο πραξικοπήματος και δηλώνει ότι η χώρα είναι νεκρή και μόνο το Μνημόνιο, που ταυτίζεται απόλυτα με το ευρώ, είναι πια ζωντανό σε αυτόν τον τόπο.
- Επειτα από οκτώ μήνες διακυβέρνησης από την τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, πώς αποτιμάτε την πορεία της χώρας; Θεωρείτε ότι διαμορφώνονται συνθήκες σταθεροποίησης με την παραμονή στην ευρωζώνη και πιστεύετε ότι δημιουργούνται προϋποθέσεις ανάκαμψης και σε τι βάθος χρόνου;
Δεν χρειάζεται καν η δική μου γνώμη. Το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνωρίζει το αδιέξοδο και το ανέφικτο του προγράμματος και γι’ αυτό έχει θέσει και το θέμα της περικοπής των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα στοιχεία για τη συνεχόμενη πτώση του ΑΕΠ και την αλματώδη αύξηση της ανεργίας δείχνουν μια από τις πιο σκληρές υφέσεις σε ανεπτυγμένη χώρα τον τελευταίο αιώνα. Για ανάκαμψη θα έχουμε δικαίωμα να μιλάμε μόνο εκτός ευρωζώνης. Η προχθεσινή φωτογραφία με τη δωρεάν διανομή τροφίμων έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έκανε το γύρο του κόσμου, όπως παλιότερα οι φωτογραφίες από το λιμό της Αιθιοπίας. Αξίζει κάτι καλύτερο στην Ελλάδα.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αποδέχεται ως στρατηγικό στόχο την παραμονή της χώρας στο ευρώ, αλλά υποστηρίζει ότι το Μνημόνιο «είναι νεκρό». Υπάρχει, κατά την άποψή σας, πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης αυτή τη στιγμή από τα υπάρχοντα κόμματα;
Η χώρα είναι νεκρή. Και το μόνο ζωντανό σε αυτόν τον τόπο είναι το Μνημόνιο. Δεν είναι πια ένα χαρτί με διαταγές που θα μπορούσε να το σκίσει κανείς. Είναι η πραγματικότητα μιας ανεργίας που πλησιάζει ποσοστά της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που έφερε τον Χίτλερ, μιας εκτεταμένης φτώχειας ακόμα και πείνας. Δεν έχουν καμία σημασία πια οι εισαγγελικές κορόνες ενάντια στο Μνημόνιο. Αυτό που έχει σημασία είναι το άλλο σχέδιο, το Σχέδιο Β΄, που θα αρχίσει να δημιουργεί θέσεις εργασίας και να ανασυγκροτεί παραγωγικά τον τόπο.
- Ποια είναι η άποψή σας για τις τελευταίες διεθνείς επαφές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Γερμανία και τις ΗΠΑ; Θεωρείτε ότι ενισχύουν την «κυβερνησιμότητα» αυτού του χώρου; Συμμερίζεστε την κριτική που ασκούν ορισμένοι στον κ. Τσίπρα περί «στροφής» στην πολιτική του έναντι του Μνημονίου;
Εντελώς διαφορετικά πράγματα με απασχολούν για την εξωτερική μας πολιτική. Πώς μπορούμε να προμηθευτούμε με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους πετρέλαιο από το Ιράν, όπως κάνει η Τουρκία, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία, ενώ εμάς μας το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση; Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε, από οικονομικής άποψης, την αγωνία της Ρωσίας να έχει κάποιες φίλες χώρες στο μεσογειακό χώρο, όταν χάνει το μόνο στήριγμα που της είχε απομείνει, τη Συρία; Με ποιον τρόπο μπορούμε να κάνουμε την Ελλάδα αυτό που ήταν πριν από λίγες δεκαετίες, χώρα εξαγωγής αγροτικών προϊόντων, και έχει ακυρώσει η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ερωτήματα που οι απαντήσεις τους δεν ευνοούν το ένα ή το άλλο κόμμα, αλλά τον τόπο και το λαό.
- Τώρα που ακόμη και κορυφαία στελέχη του ΔΝΤ αναγνωρίζουν το λάθος που έγινε στη συνταγή που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, θεωρείτε ότι υπάρχουν περιθώρια αλλαγής αυτής της πολιτικής, εντός Μνημονίου;
Αν το ΔΝΤ αποκαλεί «λάθος» τη συνταγή του, οι κυβερνήσεις που το εφάρμοσαν έχουν κάνει «έγκλημα». Αυτό δεν ισχύει μόνο για το χθες, αλλά και για το αύριο. Μνημόνιο και ευρωζώνη δεν είναι απλώς συνώνυμα. Ταυτίζονται. Ούτε επεκτατική νομισματική πολιτική ούτε ανταγωνιστικό συνάλλαγμα, ούτε φθηνές εξαγωγές ούτε ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς ούτε ρευστότητα ούτε -το πιο σημαντικό- δημιουργία θέσεων εργασίας μπορούμε να δημιουργήσουμε μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Δεν είναι τυχαίο ότι με βάση τα στοιχεία του ίδιου του ΔΝΤ, οι ευρωπαϊκές χώρες με τις καλύτερες επιδόσεις στην ανάπτυξη έχουν το δικό τους νόμισμα: η Πολωνία και η Σουηδία.
- Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι το μόνο κόμμα που εμφανίζει σήμερα δυναμική αύξησης των ποσοστών του, με βάση τα γκάλοπ, είναι η Χρυσή Αυγή;
Μια κοινωνία που χάνει όλες τις βεβαιότητες που είχε, που μένει χωρίς στήριγμα, που δεν έχει προοπτική, που υφίσταται μια αφάνταστη βία, που δεν μπορεί να αντέξει και να επεξεργαστεί άγρια συναισθήματα θα αρχίσει να γεννά τις πιο απεχθείς μορφές βίας, που θα εκφρασθούν και σε πολιτικό επίπεδο. Εχει σημάνει η καμπάνα, αλλά δυστυχώς το πολιτικό κατεστημένο έχει «ώτα μη ακουόντων».
- Θα συμφωνούσατε στη συγκρότηση ενός κυβερνητικού μετώπου αντιμνημονιακών δυνάμεων με τη συμμετοχή της Αριστεράς και δυνάμεων του λαϊκού Κέντρου και της Δεξιάς, όπως πρότεινε ο κ. Τσίπρας;
Δείτε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης στη Βουλή. Ολα είναι «αντιμνημονιακά». Και τι έγινε; Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο λαός δεν είναι να του πει «ενάντια σε τι είναι», αλλά «τι πρέπει να δημιουργήσουμε». Εδώ είναι το μεγάλο κενό του πολιτικού συστήματος. Τι να κάνουμε, λοιπόν; Παύση πληρωμών στους δανειστές, όπως πριν από λίγα χρόνια η Ρωσία και τόσες άλλες χώρες. Απαλλαγή από το σκληρό νόμισμα, όπως όλες οι χώρες της ύφεσης του 1929 έκαναν με το χρυσό κανόνα. Ρευστότητα, που απαιτεί εθνικό νόμισμα. Προστασία κεφαλαίων, που σημαίνει απελευθέρωση από την ευρωζώνη. Ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς και εξαγωγική ικανότητα, που έχει ως προϋπόθεση ανταγωνιστικό συνάλλαγμα. Πιστώσεις στην οικονομία, που χρειάζεται λαϊκές τράπεζες. Κι όλα αυτά για να δημιουργήσεις με μεγάλη ταχύτητα θέσεις εργασίας και κοινωνικό κράτος.
- Εσείς προσωπικά με ποιον τρόπο και από ποιο ρόλο θεωρείτε ότι θα μπορούσατε να φανείτε χρήσιμος στην παράταξή σας και στον τόπο; Σχεδιάζετε το επόμενο βήμα σας και ποιο μπορεί να είναι αυτό;
Θεωρώ ότι αργά, ίσως και δύσκολα, κάτι καινούργιο γεννιέται. Παρά την έλλειψη κοινοβουλευτικής παρουσίας, το Σχέδιο Β’ είναι στα χείλη και τον προβληματισμό όλων. Χάρη σε αυτό, ο μονόδρομος στη συνείδηση της κοινωνίας γίνεται σταυροδρόμι. Αρχίζει και ενώνει δυνάμεις, προσγειώνει τη συζήτηση στα πραγματικά διλήμματα, δίνει πνοή σε κόσμο, δημιουργεί εναλλακτικές λύσεις. Ετοιμάζεται για τη συμμετοχή σε κάθε μεγάλη πολιτική και κοινωνική μάχη, συμπεριλαμβανομένης και της εκλογικής.
Η Ν.Δ. έχει επιβάλει και στην Αριστερά το πλαίσιο της ευρωζώνης
- Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι, παρά τα σκληρά μέτρα που λαμβάνει αυτή η κυβέρνηση, οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μια αξιοσημείωτη πολιτική αντοχή, σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης;
Δεν ξέρω πόση σημασία έχουν οι δημοσκοπήσεις. Θυμίζουν λίγο το Στοίχημα του ΟΠΑΠ, τη στιγμή που η κατάσταση είναι στα άκρα. Τώρα, αν δείχνει ανθεκτικότητα η Ν.Δ., νομίζω ότι λειτουργούν δύο παράγοντες. Πρώτον, η Ν.Δ. σήμερα είναι ο «όλος» παλιός δικομματισμός. Το ΠΑΣΟΚ είναι κλαδική της Ν.Δ. Δυστυχώς κι ένα κόμμα αριστερής καταγωγής, η ΔΗΜ.ΑΡ. Δεύτερον, η Ν.Δ. έχει επιβάλει σε όλη σχεδόν την αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένης και της Αριστεράς, το πλαίσιο της ευρωζώνης, που είναι η στρατηγική επιλογή της συντηρητικής παράταξης. Ετσι εμφανίζει σχεδόν ως ανέφικτη μια ριζικά διαφορετική λύση.
- Θεωρείτε ότι αυτή η κυβέρνηση θα μακροημερεύσει ή προβλέπετε πρόωρες εκλογές;
Δείτε με ποιον τρόπο υλοποιείται αυτά τα χρόνια το πρόγραμμα της Τρόικας. Στην αρχή με την υπαγόρευση νόμων στη Βουλή, ακυρώνοντας τη λαϊκή κυριαρχία. Μετά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που δεν χρειάζεται καν η ψήφος της Βουλής. Μετά με τους ξυλοδαρμούς της Αστυνομίας στις πλατείες. Σήμερα με απανωτές «επιτάξεις» και «επιστρατεύσεις». Αν συνεχισθεί αυτό, αύριο δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς ούτε το πραξικόπημα, παίρνοντας υπόψη τη βαθιά απαξίωση του πολιτικού κόσμου. Ο κίνδυνος για τη Δημοκρατία είναι ορατός, αν δεν αλλάξουμε δρόμο.
Εκστρατεία φόβου για το ευρώ με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ
- Εχετε αναφερθεί κατ´ επανάληψη στην ανάγκη εκπόνησης ενός εθνικού σχεδίου για την προετοιμασία της χώρας για έξοδο από το ευρώ. Υπάρχουν σήμερα πολιτικές δυνάμεις, πλην του ΚΚΕ, που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην εκπόνηση ενός τέτοιου σχεδίου;
Κι αν δεν υπάρχουν, πρέπει να βρεθούν. Και θα βρεθούν. Θεωρώ ότι η εκστρατεία φόβου της κυβέρνησης, όπου συμμετέχει δυστυχώς και η αξιωματική αντιπολίτευση, με το αξίωμα «αποχώρηση από το ευρώ σημαίνει εθνική καταστροφή» έχει φτάσει στα όριά της. Νέοι άνθρωποι, που δεν έχουν γνωρίζει καν τη δραχμή, το συζητούν. Εργαζόμενοι σε εξαγωγικές επιχειρήσεις ή τον τουρισμό το συζητούν. Αξιόλογοι πανεπιστημιακοί προχωρούν τις μελέτες τους. Για μια ακόμη φορά η κοινωνία βρίσκεται μπροστά από την πολιτική.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΒΑΡΑΣ
Δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής,10.2.2013
