Περαστικοί
- RIA Novosti, 1920, 28.09.2023
© RIA Novosti / Kirill Kallinikov
Pyotr Akopov
"Η νίκη μας θα αλλάξει τόσο εμάς όσο και τη λεγόμενη Δύση. Θα είναι ένα νέο βήμα προς την ολοκλήρωση του Μεγάλου Βορρά, όπου η χώρα μας θα ενεργεί ως συν-ηγέτης της παγκόσμιας τριανδρίας". Ποιος είναι αυτός και περί τίνος πρόκειται; Αυτός είναι ο Vladislav Surkov στο άρθρο του "Γέννηση του Βορρά" για το όχι κοντινό, αλλά μελλοντικό μέλλον.
Αν και ο Surkov έχει φύγει εδώ και καιρό από τις ηγετικές
θέσεις, αν θυμηθούμε ότι τη δεκαετία του '80 έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στα
ιδεολογικά και εσωτερικά πολιτικά μέτωπα (και τότε ασχολήθηκε και με την
Ουκρανία), τα περιστασιακά άρθρα του λαμβάνουν πάντα μεγάλη προσοχή. Και τα
ερμηνεύει όποιος θέλει - και στη "Γέννηση του Βορρά" είδαν μια
ποικιλία "σημάτων" ταυτόχρονα: από ένα μήνυμα για την επιθυμία των
φιλοδυτικών ελίτ να χτίσουν γέφυρες με τη Δύση μέχρι μια προσπάθεια επίλυσης
προσωπικών προβλημάτων. Όλα αυτά, βέβαια, είναι ανοησίες: ο Σούρκοφ γράφει
ευθέως ότι η ολοκλήρωση του Μεγάλου Βορρά δεν θα συμβεί σύντομα, "όχι στη
δική μας βάρδια". Δηλαδή, δεν μιλάμε για τακτικούς χειρισμούς, αλλά για
ένα συγκεκριμένο στρατηγικό όραμα, ένα σχέδιο που φαίνεται στον Σούρκοφ αρκετά
πιθανό, εφικτό και μάλιστα χρήσιμο για τη Ρωσία.
Το σχέδιο του Surkov είναι απλό - "το
κοινό μέλλον προδιαγράφεται από τις κοινές ρίζες": "Οι τρεις
μεγαλύτεροι πολιτισμοί του Βορρά - ο ρωσικός, ο ευρωπαϊκός και ο αμερικανικός -
αντλούν έμπνευση για την πολιτική τους ανάπτυξη από την εικόνα της Pax Romana.
Ο λόγος του Γέροντα Φιλόθεου εξακολουθεί να καθοδηγεί τη Ρωσία. Η Ευρωπαϊκή
Ένωση έχει ανακηρύξει ως πρόγονό της τον Καρλομάγνο, τον "αυτοκράτορα των
Ρωμαίων". Ο πιο διάσημος λόφος της Ουάσινγκτον έχει πάρει το όνομά του από
το θρυλικό Καπιτώλιο. Ο πηγαίος κώδικας αυτών των τριών μετακουλτούρων είναι
ενσωματωμένος στην Ιλιάδα και το Ευαγγέλιο. Η συγγένειά τους είναι
προφανής".
Δηλαδή, τρεις συγγενείς που έχουν κοινή
καταγωγή και ισχυρίζονται ότι είναι η συνέχεια του μεγάλου ελληνορωμαϊκού
πολιτισμού και ο ίδιος ο Θεός τους διέταξε να είναι μαζί. Όχι να συγχωνευτούν -
"ο Βορράς θα είναι γεμάτος αντιθέσεις" - αλλά να πάνε μαζί.
Τι θα τους ενώσει; Ότι ο Βορράς θα έχει
"εμμονή με την ενοποιητική ιδέα της συλλογικής ηγεσίας". Όχι η ηγεσία
της Δύσης, όπως ήταν την τελευταία μισή χιλιετία, αλλά ενός νέου υποκειμένου,
του Μεγάλου Βορρά, στον οποίο, ως αποτέλεσμα της "βίαιης αντίδρασης της
σύνθεσης των πολιτισμών", τόσο η Δύση όσο και η Ανατολή (δηλαδή η Ρωσία)
θα διαλυθούν.
Στην πορεία προς αυτό, θα "υποστούν
τραγικούς μετασχηματισμούς μέχρι να αρχίσουν να ταιριάζουν μεταξύ τους για ένα
κοινό ιστορικό σχέδιο" και "τα αντικρουόμενα συστήματα θα φτάσουν
τελικά σε ένα υψηλό επίπεδο σύγκλισης". Παράλληλα, ο Σούρκοφ πιστεύει ότι
"η ευκαιρία να δημιουργηθεί μια μεγάλη βόρεια συμμαχία χάθηκε στις αρχές
της δεκαετίας του '90, όταν ο πρόεδρός μας πρότεινε στους Αμερικανούς να
σκεφτούν την ένταξη της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ" και "τέτοιες προτάσεις δεν
γίνονται δύο φορές". Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να ζουν τις χρόνιες φοβίες και τις
αυταπάτες τους. Η ΕΕ δεν είναι ακόμη αυτάρκης, παραμένοντας μια εκτεταμένη
εκδοχή της Μπισονίας (το όνομα που δόθηκε στη ζώνη κατοχής της Γερμανίας από
τους δυτικούς συμμάχους μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο), γράφει ο Σούρκοφ, αλλά
τελικά, αν και όχι αρκετά σύντομα, "θα ωριμάσουν στον σωστό κόσμο".
Ο σωστός κόσμος, σύμφωνα με τον Σούρκοφ,
φαίνεται να είναι μια ακόμη ουτοπία - και μάλιστα εξαιρετικά επικίνδυνη για τη
Ρωσία. Όχι, δεν επιθυμεί το κακό της χώρας του - απλώς επαναλαμβάνει και
αναπτύσσει με νέα ιστορική στροφή όλους εκείνους τους μύθους που έχουν οδηγήσει
επανειλημμένα τη χώρα μας σε ένα σπασμένο κατώφλι. Και ο κυριότερος μύθος είναι
ότι η Ρωσία αποτελεί μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αυτή ήταν η βάση για την
περίοδο του Πέτρου, στις αρχές του 20ού αιώνα (το αποτέλεσμα ήταν οι ταραχές
και η επανάσταση), και στη συνέχεια, στη μνήμη μας, κατά τη διάρκεια της Περεστρόικα
και της δεκαετίας του '90. Ναι, κάθε φορά αυτή η αναζήτηση της "ενότητας
με την Ευρώπη" πήγαινε διαφορετικά: ο Πέτρος ήθελε να υιοθετήσει τα ήθη,
την τεχνολογία και την επιστήμη παραμένοντας ανεξάρτητος, οι Μπολσεβίκοι ήθελαν
να κάνουν τη Ρωσία την αυγή της παγκόσμιας (δηλ. δυτικής) επανάστασης, και οι
μεταρρυθμιστές της δεκαετίας του '90 ήταν αποφασισμένοι απλώς να ενταχθούν στη
Δύση ως κατώτερος (αλλά σεβαστός) εταίρος.
Τώρα ο Σούρκοφ μιλάει για μια μελλοντική
συγχώνευση της Δύσης και της Ρωσίας σε κάποιον νέο πολιτισμό, τον Μεγάλο Βορρά,
ο οποίος θα έχει "εμμονή με την ενοποιητική ιδέα της συλλογικής
ηγεσίας". Δηλαδή, τη θέση της Δύσης, η οποία διεκδικεί να διατηρήσει την
ηγεμονία της (ή τουλάχιστον την ηγεσία της), θα πάρει ο Βορράς, στον οποίο η Ρωσία
θα γίνει ένα από τα τρία στοιχεία, μαζί με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες
Πολιτείες. Αλλά σε τι διαφέρει αυτό, στην πραγματικότητα, από το όνειρο των
φιλελεύθερων της δεκαετίας του '90; Ότι δεν θα είναι η Δύση, αλλά ένας δήθεν
νέος πολιτισμός; Όμως όλη η ιστορία της Ρωσίας δείχνει ότι είναι αδύνατο να μας
διασταυρώσουν με τον ευρωπαϊκό, δυτικό πολιτισμό, γιατί είμαστε διαφορετικοί,
αν και εξωτερικά μοιάζουμε.
Ναι, η Ρωσία κληρονομεί τη Ρώμη, αλλά όχι
τη Ρώμη που έχει γίνει το ιδανικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το αμερικανικό
Καπιτώλιο, όπως και η Σύγκλητος και άλλα ρωμαϊκά χαρακτηριστικά, είναι μια
αναφορά στη Ρώμη της προχριστιανικής, ακόμη και της προκεσαρικής Ρώμης (και με
πολλούς τρόπους σε μια αντιχριστιανική, μασονική ερμηνεία).
Και η δική μας Ρώμη είναι η Ρώμη του
Αποστόλου Πέτρου, η Ρώμη της Χριστιανικής Εκκλησίας. Και κληρονομούμε το
Βυζάντιο, την Κωνσταντινούπολη, τη δεύτερη Ρώμη. Τα τελευταία χίλια χρόνια, η
διάκριση μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων δεν έχει εξαφανιστεί πουθενά, ειδικά
από τη στιγμή που η Δύση δεν είναι πλέον Καθολική ή έστω Προτεσταντική. Παρά
τον ακόμη μεγάλο αριθμό πιστών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο δυτικός πολιτισμός
βρίσκεται στο δρόμο της πλήρους αποκήρυξης όχι μόνο του χριστιανισμού αλλά και
της ελληνορωμαϊκής θεμελίωσής του. Μετατρέπεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό,
οδεύοντας προς τον αντι-ανθρώπινο υπερανθρωπισμό. Ποιο φορέα θα πρέπει να
επιλέξει η Ρωσία για να έρθει τελικά πιο κοντά σε μια τέτοια Δύση στο σημείο
του Μεγάλου Βορρά;
Επιπλέον, στην αντίληψη του υπόλοιπου κόσμου,
ο "Μεγάλος Βορράς" θα είναι απλώς ένα υποκατάστατο της
"Δύσης" - για τους Κινέζους, τους Άραβες, τους Ινδούς, τους νέγρους
και άλλους, θα είναι απλώς μια νέα έκδοση της "λευκής υπεροχής". Ο
Κινέζος εξωτερικά δεν θα διακρίνει έναν Αγγλοσάξονα από έναν Ρώσο - γι' αυτόν
είμαστε όλοι "μακρόμυαλοι" λευκοί. Δηλαδή, στα μάτια του υπόλοιπου
κόσμου, η Ρωσία απλώς θα σώσει τη Δύση από το να χάσει την ηγεμονία της,
συνάπτοντας συμμαχία μαζί της για να σηκώσουν μαζί το "βάρος του λευκού
άνδρα".
Ναι, οι Ρώσοι είναι λευκοί, αλλά
διαφορετικοί από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Ακόμη και σε σχέση με
την Ανατολή, με τον Παγκόσμιο Νότο (ήταν η αυξανόμενη χρήση αυτού του όρου που
προκάλεσε τα "βόρεια όνειρα" του Σούρκοφ). Ο ρωσικός πολιτισμός είναι
ταυτόχρονα ευρασιατικός, ευρωπαϊκός, ανατολικός και βόρειος. Και ταυτόχρονα -
ρωσικός. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μπορούμε να καταλάβουμε τους άλλους
και θέλουμε να παραμείνουμε οι ίδιοι. Και δεν έχουμε εμμονή με την ιδέα της
συλλογικής ηγεσίας - ούτε με τη Δύση ως μέρος του Μεγάλου Βορρά, ούτε με την
Ανατολή ως μέρος του Μεγάλου Νότου. Διότι κερδίζουν πάντα εκείνοι οι πολιτισμοί
που μέσα από όλους τους μετασχηματισμούς είναι σε θέση να διατηρήσουν τη
μοναδικότητά τους, την ταυτότητά τους, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο
ανεξάρτητα.
Are- we -going- to- the -North? Is-
integration- between- Russia -and- the- West -possible- in- the- future
https://ria.ru/20230928/integratsiya-1899056760.html
