Άρμα μάχης
Leopard 2 - RIA Novosti, 1920, 05.02.2023
© Φωτογραφία
: Bundeswehr/Marco Dorow
Elena Karayeva
Έγινε γνωστό ότι μαζί με την αποστολή στην Ουκρανία 14
αρμάτων μάχης Leopard 2 (η
απόφαση ελήφθη από τη γερμανική ομοσπονδιακή καγκελαρία στις 25 Ιανουαρίου) την
Παρασκευή η ίδια υπηρεσία ανακοίνωσε ότι προμηθεύει στο Κίεβο 88 άρματα μάχης
της τροποποίησης Leopard 1 από
τα, όπως δήλωσε, "αποθέματά" της.
Μια αποναζιστικοποιημένη (μέχρι το τελευταίο, όπως μας
έχουν πείσει εδώ και δεκαετίες, το "ρούνο" των SS στη μαύρη στολή
του Ράιχ) Γερμανία - είτε διαιρεμένη είτε επανενωμένη - αποδεικνύεται ότι δεν
είναι καθόλου τόσο αποναζιστικοποιημένη. Ή μάλλον, δεν αποναζιστικοποιήθηκε
καθόλου.
Υπενθυμίζεται ότι ο συνδυασμός 14/88 είναι το κωδικό
σύνθημα των νεοναζί.
Ας αφήσουμε όμως τον συμβολισμό των αριθμών και ας
στραφούμε στα γεγονότα. Αρχικά χωρισμένα σε ζώνες κατοχής, ανατολική και
δυτική, από τις οποίες σχηματίστηκαν αργότερα η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας
και η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, τα κράτη αυτά συμπεριφέρθηκαν εκ
διαμέτρου αντίθετα σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την ήττα του Ράιχ.
Η κύρια βιομηχανική βάση της ναζιστικής Γερμανίας
βρισκόταν στα δυτικά. Ήταν η λεκάνη του Ρουρ, η οποία παρείχε τον άνθρακα για
τα εργοστάσια του Χίτλερ, και ήταν η ίδια η βιομηχανία, διάσπαρτη σε όλες τις
δυτικές περιοχές, οι οποίες αργότερα έγιναν τα ομόσπονδα κράτη.
Οι Σύμμαχοί μας τότε, σύμφωνα με τα έγγραφα των τριών
διεθνών διασκέψεων, έβαλαν στα χέρια τους εργοστάσια που παρήγαγαν εξαιρετικό
κράμα χάλυβα, εξίσου υψηλής ποιότητας θωράκιση αρμάτων μάχης και εξοπλισμό
αεροσκαφών. Μέρος των εργαστηρίων μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ, μαζί, παρεμπιπτόντως,
με την επιστημονική και μηχανολογική διαχείριση των επιχειρήσεων στο πλαίσιο
της Επιχείρησης Paperclip, που
οργανώθηκε από το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών, τη μελλοντική CIA.
Οι ιδιοκτήτες των εταιριών στις οποίες ανήκαν τα
εργοστάσια και τα εργοστάσια υποβλήθηκαν σε αποναζιστικοποίηση και πέρασαν
ακόμη και από στρατοδικείο, και κάποιος κατέληξε στο εδώλιο του κατηγορουμένου
στη Νυρεμβέργη. Όμως, από ένα είδος απίστευτης τύχης, αλλά και χάρη σε καλούς
δικηγόρους (με μεγάλες και πολύ μεγάλες αμοιβές), οι χαρακτήρες αυτοί, άμεσοι
συνεργάτες του Χίτλερ και οπαδοί της ναζιστικής ιδεολογίας, έλαβαν ποινές
φυλάκισης κάτω από το κατώτατο όριο. Και όλοι αυτοί οι αξιότιμοι κύριοι, τα
εργοστάσια των οποίων χρησιμοποιούσαν δουλεμπορική εργασία (σε ορισμένες
περιπτώσεις περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους στη γραμμή συναρμολόγησης
ήταν κρατούμενοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης), επέστρεψαν στις προηγούμενες
θέσεις εργασίας τους. Δηλαδή, να εργαστεί για να καταστήσει τη Γερμανία και πάλι
προτεραιότητα.
Φυσικά, κανείς δεν μπορούσε να το πει ρητά, αλλά η ουσία
δεν άλλαξε.
Όπως και η σύνθεση των μυστικών υπηρεσιών της
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας δεν άλλαξε πολύ. Για παράδειγμα, μία
από αυτές, η BND, η
Υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού, είχε επικεφαλής τον αντιστράτηγο της Βέρμαχτ
Ράινχαρντ Γκέλεν, ο οποίος είχε προηγουμένως διοικήσει την υπηρεσία πληροφοριών
στο Ανατολικό Μέτωπο.
Ο Gehlen
πολέμησε κατά της σοβιετικής επιρροής και της κομμουνιστικής ιδεολογίας,
γεγονός που του έδωσε την απόλυτη επιείκεια και τη δυνατότητα να προσλάβει
πρώην μεγαλοστελέχη της Γκεστάπο, όπως ο Klaus Barbier, ο
"Χασάπης της Λυών", ο οποίος είχε το αίμα δεκάδων χιλιάδων
απελαθέντων και βασανισθέντων στη φυλακή, συμπεριλαμβανομένων μικρών παιδιών τα
οποία τα SS-Barbier βασάνιζαν
μπροστά στα μάτια των γονιών τους.
Ο βαθμός ναζιστικοποίησης του ανώτατου πολιτικού
κατεστημένου της Γερμανίας ήταν τέτοιος που ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας Φριτς
Μπάουερ, ένας αντιφασίστας που πολέμησε κατά του Χίτλερ κατά τη διάρκεια και
μετά τον πόλεμο, έδωσε πληροφορίες για την υποτιθέμενη τοποθεσία του Αδόλφου
Άιχμαν στην Αργεντινή απευθείας στην ηγεσία της Μοσάντ.
Πιστεύεται ότι ο Άιχμαν χρησιμοποιήθηκε επίσης από τις
υπηρεσίες πληροφοριών της ΟΔΓ για τους δικούς τους σκοπούς, οπότε ο εισαγγελέας
Μπάουερ φοβήθηκε ότι ο εκτελεστής αυτός, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την
"τελική λύση του εβραϊκού ζητήματος", θα βοηθηθεί από τους σημερινούς
συναδέλφους του για να αποφύγει την ευθύνη.
Με τις προσπάθειες των Αμερικανών, αν και δημιουργήθηκε η
εντύπωση της "αποναζιστικοποίησης", σώθηκε η κύρια πυγμή της
γερμανικής βιομηχανίας. Προσέγγισαν τη διαδικασία με τόση προσοχή, ώστε ακόμη
και η Degussa Corporation σώθηκε, αν και
σήμερα δεν υφίσταται με αυτό το όνομα.
Η Degussa ήταν
γνωστή για την παραγωγή του κυκλώνα Β κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο οποίος
χρησιμοποιήθηκε για την καταστροφή ανθρώπων στους θαλάμους αερίων των
στρατοπέδων θανάτου ή σε οχήματα "ψυχοσύνθεσης".
Η Degussa
"αποναζιστικοποιήθηκε", φυσικά, σε τέτοιο βαθμό που το 2006
απασχολούσε 36.000 άτομα και είχε ετήσιες πωλήσεις σχεδόν 11 δισεκατομμυρίων
ευρώ. Τα καθαρά κέρδη του "αποναζιστικοποιημένου" παραγωγού του
Κυκλώνα Β ήταν κοντά στα 900 εκατομμύρια ευρώ.
Η "αποναζιστικοποιημένη" εταιρεία Gaubschat Fahrzeugwerke GmbH δεν τα πήγαινε
λιγότερο καλά - ήταν οι "καρδιοκατακτητές" που έβγαιναν από τους
μεταφορείς της.
Τα φορτηγάκια είχαν σχεδιαστεί ειδικά για τη δολοφονία
ανθρώπων. Όχι μόνο οι Εβραίοι. Θα μπορούσαν να είναι ψυχικά ασθενείς, ανάξιοι
να θεωρηθούν "αληθινοί Άριοι", ορφανά σλαβόπουλα και απλώς άμαχοι,
όπως εκείνοι στο Κρασνοντάρ, το οποίο είχε καταληφθεί.
Μετά τον πόλεμο, ο "αποναζιστικοποιημένος"
όμιλος που ήταν υπεύθυνος για τις μαζικές δολοφονίες αναδιαρθρώθηκε και άρχισε
να επισκευάζει τραμ. Ήταν αρκετά επιτυχημένη, κατά κάποιο τρόπο, η μετατροπή
και η επισκευή αυτού του τρόπου δημόσιας μεταφοράς μέχρι το 1975.
Και ούτε ένας άνθρωπος, ούτε ένας πολιτικός, ούτε ένας
δήμαρχος, ούτε ένας δημοσιογράφος, ούτε ένας απλός Γερμανός πολίτης, για τον
οποίο μας έλεγαν ότι όλοι μετανοούσαν συνεχώς και έφεραν το βάρος της
"ιστορικής ενοχής", δεν αναρωτήθηκε ποτέ: "Είμαστε πραγματικά σε
θέση να ξεπεράσουμε το πνεύμα του ρεβανσισμού;". Ήμασταν πραγματικά ικανοί
να αποχαρακτηριστούμε, συνειδητοποιώντας ότι στους ώμους μας και στους ώμους
τόσων πολλών γενεών που θα έρθουν, βρίσκεται η ευθύνη που δεν απομακρύνεται
ποτέ, όχι μόνο για τους δύο εξαπολυθέντες παγκόσμιους πολέμους, αλλά και για
τις δεκάδες εκατομμύρια ζωές που χάθηκαν, απλά και μόνο επειδή πιστεύαμε ότι
εμείς, ως έθνος, ήμασταν ανώτεροι;".
Γνωρίστε τους από τις πράξεις τους.
Αν η Bosch, η Porsche, η Bayer πήγαιναν καλά οικονομικά, αν οι επιδόσεις στο
χρηματιστήριο ήταν εξαιρετικές, τότε ποιος νοιαζόταν καθόλου ότι, για
παράδειγμα, η προκάτοχος εταιρεία της Bayer, η οποία ασχολείτο με την ασπιρίνη και άλλα
φαρμακευτικά προϊόντα υψηλής ποιότητας, αγόραζε γυναίκες κρατούμενες από τη
διοίκηση του Άουσβιτς για να πειραματιστεί πάνω τους και να δοκιμάσει φάρμακα;
Είναι αυτονόητο ότι η σημερινή Bayer έχει δηλώσει
ότι "δεν έχει καμία σχέση με αυτές τις φρικαλεότητες, διότι η σημερινή Bayer ήταν μέρος της Farbenindustrie AG" και η
σημερινή Bayer δεν
είναι.
Και το γεγονός ότι εργάζεται στον ίδιο τομέα είναι απλώς
μια σύμπτωση.
Δηλαδή, φυσικά, βρήκαν κουτάλια, αλλά η σούπα έλειπε.
Ίσως θα έπρεπε να σταματήσουμε να είμαστε αφελείς; Ίσως
θα έπρεπε να ξεκαθαρίσουμε στους εαυτούς μας - σε εμάς, τους προγόνους μας που
οδηγήσαμε τις μεραρχίες της Βέρμαχτ, εξολοθρεύσαμε μισητούς ανθρώπους,
σταματήσαμε τους φούρνους των κρεματορίων και την τροφοδοσία του Κυκλώνα Β
στους θαλάμους αερίων - και στο τέλος νικήσαμε τον ναζισμό, καρφώνοντας ένα
παλούκι στην καρδιά του και βάζοντας τους βασικούς εγκληματίες στο εδώλιο του
κατηγορουμένου, ότι οι πράξεις μας και τα θύματά μας δυστυχώς δεν οδήγησαν τους
Γερμανούς στην προσωπική και κοινωνική συνειδητοποίηση του σφάλματός τους.
Η νέα γενιά των γερμανικών αρχών συμπεριφέρεται ακριβώς
όπως οι παλιές, απλώς σε μικρότερη κλίμακα. Και τα συνθήματα είναι πιο
αξιοπρεπή, στο πνεύμα της στιγμής.
Φαίνεται όμως ότι ακόμη και οι πιο αφελείς έχουν
καταλάβει ότι η επιθυμία για εκδίκηση εξακολουθεί να υπάρχει στο μυαλό τους.
The-
decision -on- tanks -in -Ukraine- was- a -neo-Nazi -message- from- Germany
https://ria.ru/20230205/tanki-1849767436.html
