Κτίριο του Καπιτωλίου των ΗΠΑ στην
Ουάσιγκτον - RIA Novosti, 1920, 24.02.2023
© AP Photo / J. David Ake
Dmitri Kosyrev
Ακολουθεί ένα άρθρο με καλό υπότιτλο:
"Πώς η Ουάσιγκτον υπερβάλλει για την αδυναμία της Κίνας". Είναι
γραμμένο από τον Κρίστοφερ Τζόνσον της πολύ σεβαστής Asia Community στη Νέα
Υόρκη. Εκφράζει την ενόχλησή του για τη σημερινή κυβέρνηση: Εντάξει, οι ιδεολόγοι
της λένε πάντα ότι το καθεστώς του Πεκίνου βρίσκεται στα πρόθυρα προβλημάτων
και ότι εμείς (η Αμερική) είμαστε οι ισχυρότεροι. Αλλά και η αμερικανική
διπλωματία μπλέκει διαρκώς σε ανόητες καταστάσεις, περιμένοντας από μια
"αδύναμη" Κίνα να είναι έτοιμη να λυγίσει μέχρις εσχάτων. Ως
αποτέλεσμα, οι Αμερικανοί είτε παθαίνουν μια κατάρρευση σημαντικών γεγονότων,
είτε μια επίπληξη τόσο άσχημη που είναι ντροπιαστική μπροστά στο λαό.
Ο Τζόνσον αναφέρει διάφορα παραδείγματα,
όπως για παράδειγμα τη γελοία ιστορία με το μπαλόνι στον ουρανό των ΗΠΑ. Οι
εξυπνάκηδες στο Πεντάγωνο λένε ότι υπάρχει μια διαμάχη μεταξύ των στρατιωτικών
και πολιτικών αρχών στην Κίνα, μια εσωτερική αδυναμία. Και είναι τόσο αδύναμη
που χρειάζεται επειγόντως να διαπραγματευτεί μια εκτόνωση με την Ουάσιγκτον. Αν
είναι έτσι, το Πεκίνο θα έπρεπε να είχε σπεύσει στον υπουργό Εξωτερικών Άντονι
Μπλίνκεν για να επιλύσει την κατάσταση. Αντ' αυτού, στον Μπλίνκεν απλώς δεν
επετράπη η είσοδος στην Κίνα.
Ο Τζόνσον εξηγεί: Ναι, δεν υπήρξε καμία
προσπάθεια από τον στρατό της ΛΔΚ να σαμποτάρει την αποκλιμάκωση με τις ΗΠΑ. Το
Πεκίνο γνωρίζει πολύ καλά ότι διανύει τον έκτο χρόνο υβριδικού αμερικανικού
πολέμου και σε αυτό το πλαίσιο κάποια κατασκοπευτικά μπαλόνια είναι εντελώς
ασήμαντα και η επίσκεψη του Μπλίνκεν δεν είναι καθόλου γνωστή για το τι
χρειάζεται. Και, από την άποψη της Κίνας, οι Αμερικανοί σε αυτή την ιστορία
μόλις ήλθαν σε δύσκολη θέση απέναντι σε όλο τον κόσμο δείχνοντας πλήρη παρανόηση του τι
συμβαίνει.
Πρέπει να πούμε εδώ ότι ο συγγραφέας μας
είναι το γεράκι των γερακιών. Η Κίνα γι' αυτόν είναι μια ανατριχιαστική
κομμουνιστική δικτατορία, ο Σι Τζινπίνγκ είναι ένας σκληρός ηγέτης που έχει
συνηθίσει να παίζει τα μεγάλα στοιχήματα. Τούτου λεχθέντος, ο Τζόνσον είναι
επαγγελματίας μελετητής της Κίνας και το πάθος του στρέφεται κατά ερασιτεχνών
που δεν έχουν ιδέα για το τι είναι η Κίνα.
Και εμείς είμαστε εξοικειωμένοι με αυτό. Η
Ρωσία κατακλύστηκε πρόσφατα από "ειδικούς" που δεν μπορούν να
προφέρουν σωστά το όνομα του ηγέτη της Κίνας, αλλά καταφέρνουν να εξηγήσουν κάτι
στο αξιοσέβαστο κοινό. Αλλά όταν οι ιθύνοντες στην Ουάσιγκτον λαμβάνουν
αποφάσεις με αυτό το επίπεδο επάρκειας ("η Κίνα είναι αδύναμη"), αυτό
είναι κάτι σαν ενόχληση για τον Αμερικανό σινολόγο.
Κοιτάξτε, υπάρχει κάτι οικείο εδώ. Η Κίνα
είναι αδύναμη και είναι έτοιμη να σπάσει, η Ρωσία χάνει τον πόλεμο εδώ και
ακριβώς ένα χρόνο, υποφέρει από ένα σοκ οβίδας, και ούτω καθεξής. Και η
δημοκρατία σε όλο τον κόσμο βρίσκεται στην επίθεση.
Εδώ είναι πολύ εύκολο να κάνουμε το λάθος
να σκεφτούμε ότι πρόκειται απλώς για προπαγάνδα. Είναι απαραίτητη για τη
συσπείρωση των τάξεών μας, για την πλύση εγκεφάλου του εξωτερικού κόσμου, αλλά
και για την αποθάρρυνση κάποιων χαρακτήρων μέσα στη Ρωσία ή την Κίνα - άλλωστε
μια τέτοια προπαγάνδα φτάνει και σ' αυτούς, και πολλοί είναι έτοιμοι να την
πιστέψουν. Και λένε ότι κάπου στα βάθη της διοίκησης της Ουάσιγκτον υπάρχουν
ήσυχοι ειδικοί που γνωρίζουν πολύ καλά ότι στην πραγματικότητα ο εχθρός δεν
είναι καθόλου αδύναμος. Και η ίδια αυτή διοίκηση εξακολουθεί να λαμβάνει τις
υπεύθυνες αποφάσεις της με βάση τις συμβουλές αυτών των πραγματικών ειδικών.
Είναι ένα τυπικό λάθος ενός έξυπνου
ανθρώπου: να πιστεύει ότι ο αντίπαλός του είναι επίσης έξυπνος. Ή να το
υποθέτεις αυτό για παν ενδεχόμενο, δηλαδή να προετοιμάζεσαι για το χειρότερο.
Και είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι όντως υπάρχουν ηλίθιοι που
πιστεύουν στα σοβαρά ότι -στην προκειμένη περίπτωση- η Κίνα είναι αδύναμη, ότι
υπάρχουν φατρίες που αλληλοτρώγονται στην ηγεσία της, ότι η οικονομία της είναι
έτοιμη να καταρρεύσει.
Αλλά - στρεφόμενοι στη ρωσοαμερικανική
πραγματικότητα - οι έξυπνοι άνθρωποι δεν θα ξεκινούσαν έναν πόλεμο κυρώσεων
εναντίον μας με την ειλικρινή πεποίθηση ότι είμαστε τόσο αδύναμοι που αυτός ο
πόλεμος πρόκειται να μας καταστρέψει. Οι έξυπνοι άνθρωποι θα υπολόγιζαν ότι αυτός
ο πόλεμος θα υποδαύλιζε το μίσος μεγάλου μέρους του κόσμου και θα οδηγούσε τους
διοργανωτές του σε αδιέξοδο.
Μένει να δούμε ποιον εχθρό είναι τελικά
καλύτερο να αντιμετωπίσουμε: τον ικανό και ρεαλιστή ή αυτόν που είναι.
Washington -really -believes -in- the- weakness- of- its -opponents
https://ria.ru/20230224/slabost-1854037187.html
