Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς - RIA Novosti, 1920, 28.01.2023
© AP Photo /
Pool / Benoit Tessier
Διαβάστε το ria.ru
Petr Akopov
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ογδόντα, σχεδόν
σαράντα χρόνια πριν, δύο νέοι έζησαν σε γερμανικό έδαφος: ο μεγαλύτερος στη
Δρέσδη και ο νεότερος στο Αμβούργο. Η Γερμανία δεν ήταν τότε ενωμένη και δεν
γνώριζαν ο ένας τον άλλον, αν και ο δεύτερος ταξίδευε συχνά από την ΟΔΓ στη
ΛΔΓ. Ο πρώτος εγκατέλειψε το γερμανικό έδαφος το 1990 - με φόντο τη γερμανική
επανένωση - ενώ ο δεύτερος παρέμεινε και τώρα εργάζεται στο Βερολίνο ως
καγκελάριος. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Όλαφ Σολτς είναι ηγέτες της Ρωσίας και
της Γερμανίας, και υπάρχουν πολλά περισσότερα κοινά μεταξύ τους στο παρελθόν
απ' ό,τι φαίνεται. Τη δεκαετία του '80 και οι δύο πίστευαν ότι το ΝΑΤΟ
αποτελούσε απειλή για τη χώρα μας, αλλά τώρα μόνο ο Ρώσος πρόεδρος το πιστεύει.
Τη δεκαετία του '80 ήταν και οι δύο εναντίον της παρουσίας του ΝΑΤΟ στη
Γερμανία και τώρα ο Γερμανός καγκελάριος θέλει να έρθει στην Ουκρανία, δηλαδή
στο ιστορικό έδαφος της Ρωσίας. Τι έχει αλλάξει - οι καιροί ή οι άνθρωποι;
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία δεν υπήρξε ποτέ
με την πλήρη έννοια του όρου κυρίαρχο κράτος - έτσι εκτίμησε ο Βλαντιμίρ Πούτιν
τη θέση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, διευκρινίζοντας ότι το
ίδιο λένε και ορισμένοι Γερμανοί πολιτικοί. Και το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο
στην παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής (όποιο κι αν είναι το
καθεστώς τους), αλλά και στην αυστηρή ιδεολογική εξάρτηση μεγάλου μέρους της
γερμανικής πολιτικής ελίτ από τους Αγγλοσάξονες - μια εξάρτηση που πολλοί από
αυτούς δεν αναγνωρίζουν, γιατί δεν καταλαβαίνουν καν για τι μιλούν. Εξάλλου,
έτσι μεγάλωσαν, έτσι εκπαιδεύτηκαν - και απλά δεν μπορούν να φανταστούν μια
άλλη εικόνα του κόσμου.
Αυτό μπορεί να ειπωθεί για τον 42χρονο Μπέρμποκ, αλλά
σίγουρα όχι για τη Μέρκελ, η οποία μεγάλωσε στη ΛΔΓ, ούτε για τον 64χρονο Σολτς.
Ο καγκελάριος ξεκίνησε την καριέρα του από τους Νέους Σοσιαλιστές, την πτέρυγα
νεολαίας του SPD - και
εκεί ανήκε στην αριστερή πτέρυγα. Αυτό του το υπενθύμισε και πάλι τις προάλλες
- σε ένα άρθρο του Politico, του
ευρωπαϊκού παραρτήματος μιας αμερικανικής έκδοσης, με τίτλο "Οι ρίζες του
τραύματος του Σολτς από τα τανκς του Ψυχρού Πολέμου".
Η ουσία της είναι απλή: "Ο μακροχρόνιος δισταγμός
του Όλαφ Σολτς πριν στείλει τανκς είναι σύμπτωμα της βαθιά ριζωμένης πεποίθησης
ότι ο Ψυχρός Πόλεμος κερδήθηκε με την αποκλιμάκωση και όχι με την πολεμική
διάθεση του Ρέιγκαν", ενώ η βιογραφία του δείχνει ότι ήταν αντι-ΝΑΤΟικός:
"Για τον Σολτς και τους συνεργάτες του τη δεκαετία
του 1980, οι κομμουνιστές ήταν σύμμαχοι και το ΝΑΤΟ ήταν ο επιτιθέμενος. Ο
Σολτς, ο οποίος θεωρείται αριστερός στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, πίεσε το κόμμα
του να εξετάσει το ενδεχόμενο αποχώρησης της Δυτικής Γερμανίας από το ΝΑΤΟ, το
οποίο χαρακτήρισε "επιθετικό και ιμπεριαλιστικό".
Πράγματι, στη δεκαετία του 1980, ο Scholz, ο οποίος ήταν
αναπληρωτής πρόεδρος των Νέων Σοσιαλιστών από το 1982 έως το 1988, δεν ήταν
απλώς μαρξιστής και πολέμιος του καπιταλισμού, αλλά και έντονος επικριτής του
ΝΑΤΟ. Το άρθρο, ωστόσο, επικεντρώνεται στις πολυάριθμες επισκέψεις του Scholz στη ΛΔΓ, καθώς
και στις επαφές του με τους ηγέτες της γερμανικής Κομσομόλ και του SED, του
κυβερνώντος κομμουνιστικού κόμματος. Αυτό δεν αφορά τις συσκέψεις - δεν
επιβεβαιώνεται ούτε από τα αρχεία της Στάζι - αλλά απλώς το τι συζητήθηκε σε
αυτές τις συναντήσεις.
Το 1988, μια αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Σολτς είπε
στα μέλη της γερμανικής Κομσομόλ "ότι οι πραγματικοί εχθροί της ειρήνης
<...> βρίσκονται στο στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ" και
στην "παράταξη των χαλύβδινων κρανών", δηλαδή στο τότε κυβερνών μπλοκ
CDU-CSU στη Γερμανία με
το FDP. Και σε
μια συνάντηση τον Ιανουάριο του 1984, ο Scholz (δηλαδή, και πάλι, η αντιπροσωπεία με
επικεφαλής τον ίδιο) είπε ότι η ΕΣΣΔ θα έπρεπε να απαντήσει στην ανάπτυξη
αμερικανικών πυραύλων στην Ευρώπη "βάζοντας κάτι στο κατώφλι της Αμερικής",
δηλαδή τοποθετώντας πυρηνικά όπλα εκεί, επειδή οι σοβιετικοί πύραυλοι που
στόχευαν την Ευρώπη "δεν αποτελούσαν επαρκή απειλή για τις ΗΠΑ".
Παρεμπιπτόντως, αυτή είναι μια απολύτως φυσιολογική θέση
για έναν Γερμανό αριστερό πατριώτη, και είναι μάλιστα σαφές τι ήθελε να πει ο Scholz: δεν χρειάζεται
να στοχεύσετε σοβιετικούς πυραύλους στη χώρα μας, γιατί καταλαβαίνετε ότι δεν
είμαστε ανεξάρτητοι, έχουμε περιορισμένη κυριαρχία, ασχοληθείτε άμεσα με την
Αμερική. Το γεγονός ότι αυτό συζητήθηκε με τους Ανατολικογερμανούς, οι οποίοι
ήταν εξίσου μη εξαρτημένοι, δεν αλλάζει τίποτα - οι Γερμανοί από την Ανατολή
και τη Δύση σκέφτονταν πρώτα απ' όλα την ασφάλειά τους και τα εθνικά τους
συμφέροντα.
Αποδεικνύεται ότι ο Σολτς το 1984 σκεφτόταν για τη
γερμανική ανεξαρτησία με τον ίδιο τρόπο που σκέφτηκε ο Πούτιν το 2023. Αλλά το
πρόβλημα είναι ότι ο Πούτιν σκεφτόταν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο τη δεκαετία του
1980, δηλαδή δεν έχει αλλάξει τις απόψεις του. Όχι επειδή είναι δογματικός ή
έχει αποκοπεί από την πραγματικότητα, αλλά επειδή παραμένει έτσι: η ΟΔΓ δεν
έχει πλήρη κυριαρχία. Και αυτό είναι που εμποδίζει τη Ρωσία και τη Γερμανία να
συμφωνήσουν για το μέλλον της Ευρώπης.
Και ο Σολτς μιλάει σήμερα για τη Ρωσία που απειλεί την
ευρωπαϊκή και τη γερμανική ασφάλεια, αποκαλώντας τον Πούτιν ιμπεριαλιστή που
βλέπει την ύπαρξη μιας δημοκρατικής Ουκρανίας ως απειλή για τη δικτατορία του.
Έτσι, ο Σολτς έχει σήμερα την ίδια στάση απέναντι στη Ρωσία με αυτή που είχε ο
Σολτς της δεκαετίας του 1980 απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες - ίσως είναι και
αυτός πιστός στις απόψεις του, απλώς πιστεύει ότι η κατάσταση έχει αλλάξει και
τώρα η κύρια απειλή για την ειρήνη προέρχεται από τη Μόσχα;
Αν το πίστευε πραγματικά, τότε οι Ατλαντιστές δεν θα τον
επέκριναν για τη βραδύτητα που επέδειξε στη μεταφορά αρμάτων μάχης στην
Ουκρανία. Και αν τον επικρίνουν -και ακόμη και αν του θυμίζουν τον
αντιαμερικανισμό της δεκαετίας του 1980- σημαίνει ότι δεν πιστεύουν στην
ειλικρίνεια της υποστήριξής του στον "πόλεμο με τη Ρωσία". Αυτός
είναι ο λόγος για τον οποίο ανατινάχθηκε ο Nord Stream 2 -
προληπτικά, για να μην αφήσουν στους Γερμανούς καμία ευκαιρία να πάρουν τις
δικές τους αποφάσεις.
Φαίνεται λοιπόν ότι ο Σολτς καταλαβαίνει τα πάντα για
τους Αμερικανούς και την ανεξαρτησία της χώρας του - απλά δεν μπορεί να πει
τίποτα, αν και προσπάθησε να ελαχιστοποιήσει τη συμμετοχή της Γερμανίας στη
σύγκρουση με τη Ρωσία. Πιστεύει στον ιμπεριαλισμό του Πούτιν, ότι μετά το Κίεβο
τα ρωσικά τανκς θα βαδίσουν προς το Βερολίνο μέσω της Βαρσοβίας; Φυσικά όχι.
Είναι όμως πραγματικά σίγουρος ότι οι Ρώσοι φοβούνται το ΝΑΤΟ για το τίποτα;
Δηλαδή θεωρούσε το ΝΑΤΟ στη Δυτική Γερμανία ως απειλή για τη Ρωσία, αλλά τώρα
αρνείται να αναγνωρίσει ότι το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία είναι απαράδεκτο για εμάς; Τι
έχει αλλάξει από τότε; Αρκετά: οι Ρώσοι έφυγαν από τη Γερμανία και οι Γερμανοί
ενώθηκαν. Στη Ρωσία, πίστευαν ότι η ενοποίηση, όπως η οικοδόμηση μιας ενωμένης
Ευρώπης γύρω από τη Γερμανία, θα βοηθούσε τελικά τον Παλαιό Κόσμο να αποκτήσει
πραγματική κυριαρχία και να απαλλαγεί από την εξάρτηση από τους Αγγλοσάξονες,
αλλά αντ' αυτού πήραν άλλο ένα "Drang nach Osten" και
προσπάθειες απώθησης και μεταφοράς των ήδη ιστορικών ρωσικών εδαφών, δηλαδή της
Ουκρανίας, στο ατλαντικό στρατόπεδο. Αυτός είναι ο πραγματικός ιμπεριαλισμός,
τον οποίο ο νεαρός σοσιαλιστής Σολτς πολέμησε με τόση θέρμη.
Τον τελευταίο χρόνο η Γερμανία αποδυνάμωσε αντί να
ενισχύσει την κυριαρχία της - και έχασε τις σχέσεις της με τη Ρωσία,
αντικαθιστώντας τες με μια σύγκρουση για συμφέροντα ξένα προς αυτήν. Και τώρα ο
Όλαφ δεν έχει σε ποιον να στραφεί, όχι να στοχεύσει ρωσικούς πυραύλους στη
Γερμανία, και οι Ρώσοι εξοργίζονται όχι από την έλλειψη κυριαρχίας των
Γερμανών, αλλά από την ιστορική τους αχαριστία. Η ενοποίηση της Γερμανίας
πληρώνεται με το να βρίσκεται στο πλευρό των Αγγλοσαξόνων στη μάχη για την
Ουκρανία, χωρίς να παραδέχεται ποιο θα είναι το αποτέλεσμα για την ίδια τη
Γερμανία. Ένας νεαρός Σολτς θα αποκαλούσε τον Σολτς 2023 τρελό - και ο
Βλαντιμίρ Πούτιν θα συμφωνούσε απόλυτα μαζί του: τόσο στη δεκαετία του '80 όσο
και σήμερα.
Scholz -recalled-
his- anti-American- past
https://ria.ru/20230128/sholts-1848017063.html
