Άνθρωποι διασχίζουν το δρόμο στο Τόκιο -
RIA Novosti, 1920, 14.01.2023
© AFP 2023 / Philip Fong
Petr Akopov
"Αν η Ρωσία χάσει στην Ουκρανία,
μπορεί να χτυπήσει την Ιαπωνία". Δεν πρόκειται για άλλη μια ανοησία των
αρχών του Κιέβου, αλλά για τα λόγια ενός Ιάπωνα εμπειρογνώμονα ασφαλείας. Δεν
είναι τυχαίο ότι το άρθρο της Shukan Gendai με αυτό το απόσπασμα εμφανίστηκε
την παραμονή της επίσκεψης του Ιάπωνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.
Η συνάντηση μεταξύ του Fumio Kishida και
του Joe Biden δεν είναι απλώς μια ακόμη αμερικανο-ιαπωνική σύνοδος κορυφής: θα
δώσει έμφαση σε μια νέα στρατιωτική συμμαχία μεταξύ των δύο χωρών με έμφαση στο
νέο ρόλο της Ιαπωνίας στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, η οποία επηρεάζει άμεσα
τα ρωσικά συμφέροντα. Στην πραγματικότητα, η στρατηγική εθνικής ασφάλειας που
εγκρίθηκε τον περασμένο μήνα, θέτει μια γραμμή κάτω από το μεταπολεμικό
καθεστώς της Ιαπωνίας ως χώρας που βασίζεται εξ ολοκλήρου στις Ηνωμένες
Πολιτείες για την ασφάλειά της: το Τόκιο έχει τώρα μεγαλύτερη δυνατότητα να
ενισχύσει τις ένοπλες δυνάμεις του χωρίς να εγκαταλείψει την Αμερικανική
υποστήριξη ή την πυρηνική ομπρέλα του.
Οι στόχοι των ΗΠΑ είναι ξεκάθαροι -
δημιουργούν έναν παγκόσμιο συνασπισμό κατά της Κίνας, στον οποίο η Ιαπωνία,
λόγω της γεωγραφίας και της ιστορίας της, κατέχει θέση-κλειδί. Οι αμερικανικές
βάσεις από μόνες τους δεν αρκούν: αυτό που χρειάζεται δεν είναι απλώς ένας
ισχυρός ιαπωνικός στρατός, αλλά ένας στρατός με επιθετικές δυνατότητες (που
τυπικά εξακολουθούν να περιορίζονται από το Σύνταγμα) και μια ισχυρή
στρατιωτική βιομηχανία. Οι Ιάπωνες δεν θα τα κάνουν όλα μόνοι τους, αλλά οι
Αγγλοσάξονες θα τους βοηθήσουν. Μαζί με τη Βρετανία θα δημιουργήσουν ένα
μαχητικό αεροσκάφος νέας γενιάς και θα αγοράσουν βαλλιστικούς πυραύλους αξίας
δεκάδων (αν όχι εκατοντάδων) δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις Ηνωμένες
Πολιτείες. Παρόλο που η Ιαπωνία δεν επιθυμεί να γίνει πιόνι στην αντιπαράθεση
ΗΠΑ-Κίνας, δεν έχει πραγματική ελευθερία ελιγμών- ως εκ τούτου, η ενίσχυση των
δικών της στρατιωτικών δυνάμεων θεωρείται στο Τόκιο ως ένα βήμα για την
ενίσχυση του βάρους της στη στρατιωτική συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μέχρι στιγμής, η Ιαπωνία δεν είναι απλώς ένας κατώτερος εταίρος (όπως η Ευρώπη
στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ), αλλά και ένας εξαιρετικά εξαρτημένος πελάτης, παρά το
γεγονός ότι όλα τα τελευταία χρόνια το Τόκιο δεν έκρυβε την επιθυμία του να
γίνει πιο ανεξάρτητο. Εν μέρει ο λόγος είναι ότι δεν είναι πολύ σίγουροι για
την αξιοπιστία των Ηνωμένων Πολιτειών μακροπρόθεσμα: Τι θα συμβεί αν οι
Ηνωμένες Πολιτείες, έχοντας χάσει την αντιπαράθεσή τους με την Κίνα στην περιοχή,
αρχίσουν να αποσύρονται από αυτήν σε 20 χρόνια;
Ένας από τους βασικούς τομείς προόδου προς
μεγαλύτερη ανεξαρτησία για το Τόκιο ήταν πάντα οι σχέσεις με τη Μόσχα: η σωστή
ανάπτυξη των σχέσεων Ιαπωνίας-Ρωσίας θα απαλλάξει τους Ιάπωνες από τις εδαφικές
διαφορές - το ζήτημα των "βόρειων εδαφών" που διεκδικεί ο γείτονάς
μας. Η Ουάσινγκτον, η οποία εμπόδισε τη διευθέτηση του προβλήματος ήδη από τη
δεκαετία του 1950, επιδιώκει επιδέξια τις διεκδικήσεις της Ιαπωνίας έναντι της
Ρωσίας όλες τις επόμενες δεκαετίες, και όλες οι προσπάθειες του Τόκιο να
καταλήξει σε συμφωνία με τη Μόσχα έχουν καταλήξει στο κενό - σε μεγάλο βαθμό
χάρη στους Αμερικανούς.
Αυτό συνέβη για τελευταία φορά, πριν από
μερικά χρόνια, όταν ο τότε πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε πήρε αποφασιστική θέση για
το ζήτημα των Κουρίλων. Στην αρχή φάνηκε μάλιστα ότι συμφωνώντας με τους όρους
της διακήρυξης της Μόσχας του 1956 (δύο από τα μικρότερα νησιά από τα τέσσερα),
το Τόκιο θα μπορούσε πράγματι να εκμεταλλευτεί μια ιστορική ευκαιρία, δηλαδή τη
σοβαρότητα του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αλλά τελικά ο Abe δεν είχε αποφασιστικότητα -
και το σημαντικότερο, το Τόκιο απέτυχε να απαντήσει στις ερωτήσεις της Μόσχας
σχετικά με τη μη συμπερίληψη των Habomai και Shikotan στο πεδίο εφαρμογής του
αμυντικού συμφώνου Ιαπωνίας-ΗΠΑ. Μετά από αυτό, η Μόσχα δεν ήταν πλέον πρόθυμη
να εξετάσει διάφορες επιλογές για την παράδοσή τους (σε πραγματική χρήση, χωρίς
να εγκαταλείψει τη ρωσική κυριαρχία ή σε κοινή διαχείριση).
Τότε ο Άμπε παραιτήθηκε, άρχισε η ειδική
επιχείρηση στην Ουκρανία... Το περασμένο καλοκαίρι ο Σίνζο Άμπε δολοφονήθηκε
και η Ιαπωνία έχασε ακόμη και τη θεωρητική δυνατότητα επίλυσης του ζητήματος
των "βόρειων εδαφών". Παρόλο που η νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας
μιλάει για την προσπάθεια σύναψης συνθήκης ειρήνης με τη Ρωσία, δεν υπάρχει
καμία πιθανότητα για κάτι τέτοιο στο ορατό μέλλον. Επιπλέον, η ίδια στρατηγική
αναφέρει ότι "οι ενέργειες της Ρωσίας προκαλούν σοβαρή ανησυχία" -
όχι μόνο λόγω της Ουκρανίας, αλλά και λόγω της ενίσχυσης της στρατηγικής
συνεργασίας με την Κίνα. Και η πολιτική του Πεκίνου στο Τόκιο αποκαλείται
"η μεγαλύτερη στρατηγική πρόκληση" στον τομέα της περιφερειακής και
παγκόσμιας ασφάλειας, δηλαδή επαναλαμβάνει την αμερικανική διατύπωση.
Έτσι, η Ρωσία δεν είναι πλέον εταίρος (έστω
και με άλυτα ζητήματα), αλλά φίλος του δυνητικού κύριου εχθρού (η Κίνα δεν
ονομάζεται ακόμη έτσι, αλλά αυτό επιδιώκουν οι Αμερικανοί). Αντιλαμβάνεται το
Τόκιο ότι έχει περιέλθει σε στρατηγικό αδιέξοδο; Ότι καμία ενίσχυση του
ιαπωνικού στρατού δεν θα δώσει στην Ιαπωνία το αίσθημα της ασφάλειας σε μια
κατάσταση όπου οι περισσότεροι γείτονές της (Κίνα, Ρωσία, Βόρεια Κορέα - όλες
πυρηνικές δυνάμεις) θεωρούνται απειλές και προκλήσεις, ενώ ο κύριος εγγυητής
της ασφάλειας της Ιαπωνίας, οι ΗΠΑ, έχει χαράξει σαφή πορεία σύγκρουσης μαζί τους;
Φυσικά και το κάνουν - γι' αυτό οι
φιλοαμερικανικές δυνάμεις της ιαπωνικής ελίτ δαιμονοποιούν τη Ρωσία με κάθε
δυνατό τρόπο. Πρέπει να τους υπενθυμίζουν τη ρωσική απειλή, προκειμένου να μην
κάνουν τους συμπατριώτες τους να θέσουν πολλά ερωτήματα σχετικά με την ορθότητα
της πολιτικής τους. Το ίδιο έκανε και η Shukan Gendai στο άρθρο της
"Μπορεί η Ιαπωνία να γίνει στόχος; Το τελευταίο ατού του Πούτιν είναι πολύ
επικίνδυνο - το διαβολικό πυρηνικό όπλο Sarmat". Εκεί ο Isuro Nakamura,
ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Tsukuba, παραθέτει τα εξής λόγια:
"Ο νέος ICBM Sarmat, ο οποίος
βρίσκεται υπό έρευνα και ανάπτυξη από το 2018, αναπτύχθηκε τελικά στην
Ανατολική Σιβηρία. Οι ρωσικές αρχές λένε εδώ και καιρό ότι το νησί της Ιαπωνίας
θα μπορούσε να καταστραφεί με μία μόνο βολή. Δεν θα το έλεγαν αυτό αν επρόκειτο
απλώς για μια απειλή. Έχει προταθεί ότι αυτό το όπλο θα μπορούσε να
χρησιμοποιηθεί εναντίον της Ιαπωνίας. <...> Είναι πολύ πιθανό ότι,
στριμωγμένος από την αποτυχημένη επιχείρηση στην Ουκρανία, ο Πούτιν, χωρίς να
φοβάται τα αντίποινα των ΗΠΑ, θα χτυπήσει την Ιαπωνία με το Sarmat για να
επιδείξει τουλάχιστον κάποια επιτεύγματα".
Ο καθηγητής είναι επίσης πολύ επιφυλακτικός
απέναντι σε μια επίθεση στο Κίεβο, επειδή θα μπορούσε να ακολουθήσει ένα
χτύπημα στην Ιαπωνία:
"Ο ιαπωνικός λαός δεν πρέπει να
συμπεριφέρεται σαν να μην τον αφορά αυτό το πρόβλημα. Μια άλλη απόπειρα
κατάληψης της ουκρανικής πρωτεύουσας είναι η τελευταία και μεγαλύτερη
επιχείρηση. Το κύρος της Ρωσίας διακυβεύεται. Εάν το Κρεμλίνο αποτύχει και
πάλι, ο θυμός του προέδρου Πούτιν θα μπορούσε να στραφεί στην Ιαπωνία.
Αν αμφιβάλλετε για τη λογική του καθηγητή,
ορίστε ένα φοβερό επιχείρημα:
"Στην πραγματικότητα, μια πηγή της FSB
αποκάλυψε ότι η Μόσχα σχεδίαζε πράγματι μια επίθεση στην Ιαπωνία έξι μήνες πριν
από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία. Οι πληροφορίες που
αποκάλυψε το άτομο αυτό είναι ότι η Ρωσία προετοιμαζόταν αρκετά σοβαρά για μια
τοπική στρατιωτική σύγκρουση με την Ιαπωνία. <...> Ο επικεφαλής του
Bellingcat* Hristo Grozev παραδέχθηκε ότι τα στοιχεία αυτά είναι αξιόπιστα.
<...>
Εάν η κατάσταση στην Ουκρανία επιδεινωθεί
σημαντικά, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να επανέλθει στο μυαλό του προέδρου
Πούτιν το σενάριο μιας επίθεσης στην Ιαπωνία".
Τώρα βγαίνει νόημα: η Ρωσία αρχικά
ετοιμαζόταν να επιτεθεί στην Ιαπωνία και ο ίδιος ο Hristo Groziev το
επιβεβαιώνει! Και αν τα πράγματα δεν πάνε καλά με την Ουκρανία τώρα, ο Πούτιν
θα θυμηθεί ξανά το αναβληθέν σενάριο ενός χτυπήματος στους Ιάπωνες.
Ναι, σωστά: ο Πούτιν ήθελε να πάει σε
πόλεμο με την Ιαπωνία, αλλά δεν ήξερε πώς να τον περιορίσει σε μια "τοπική
σύγκρουση" (δεδομένης της συνθήκης ΗΠΑ-Ιαπωνίας), οπότε την επόμενη φορά
θα χτυπήσει με ένα πυρηνικό Sarmat, ώστε να μην υπάρχει πια Ιαπωνία.
Όλες αυτές οι ανοησίες ωφελούν μόνο εκείνους
που έχουν ήδη χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα - και μόνο εναντίον της Ιαπωνίας.
Και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ελέγχουν τόσο την ιαπωνική ελίτ όσο και την
ιαπωνική μαζική συνείδηση, τροφοδοτώντας την με τρομακτικές ιστορίες για την
πυρηνική απειλή του Πούτιν προς τη νησιωτική μοναρχία. Για να κρατήσει την
Ιαπωνία σε ευθυγράμμιση με την Κίνα και τη Ρωσία, όχι πλέον μόνο ως ασπίδα,
αλλά κάνοντάς την δόρυ. Και αυτά τα όπλα δεν θα τα διαχειρίζεται το Τόκιο - όσο
κι αν τρέφει ψευδαισθήσεις για μεγαλύτερη αυτονομία, η γεωπολιτική παίζεται
χωρίς αυτούς και εις βάρος τους.
* Τα μέσα ενημέρωσης που λειτουργούν ως
ξένοι πράκτορες.
Russia
-will- destroy- the- neighbor -with- a- Sarmat- Moscow's -new- goal- named
https://ria.ru/20230114/yaponiya-1844741676.html
