Εκσκαφέας του γερμανικού προμηθευτή
ενέργειας RWE στο λατομείο λιγνίτη Garzweiler κοντά στο χωριό Lützerath, Δυτική
Γερμανία - RIA Novosti, 1920, 22.01.2023
Sergei Savchuk
Η κατάσταση στην Ευρώπη συνεχίζει να
επιδεινώνεται σταθερά - ειδικότερα, είναι ήδη σαφές: η πολυπόθητη και
πολυδιαφημισμένη πράσινη διέλευση μπορεί σίγουρα να ξεχαστεί. Το γερμανικό
τηλεοπτικό κανάλι NDR κυκλοφόρησε ένα άρθρο: στο πλαίσιο ο Ρόμπερτ Χάμπεκ, Υπουργός
Οικονομίας της Γερμανίας, που στέκεται σε ένα φόντο τεράστιων στοίβων άνθρακα,
με λυπημένο πρόσωπο δηλώνει ότι η κυβέρνηση, για να περάσει με κάποιο τρόπο τον
έστω και τόσο ήπιο χειμώνα, αναγκάζεται να επαναλειτουργήσει σταθμούς
ηλεκτροπαραγωγής με μαζούτ και άνθρακα. Επιπλέον, η Γερμανία δεν θα μπορέσει να
εγκαταλείψει τη χρήση του μη περιβαλλοντικού άνθρακα τουλάχιστον μέχρι το 2030.
Προσπαθήστε να μαντέψετε με την πρώτη
προσπάθεια ποιος φταίει γι' αυτό. Συγχαρητήρια, έχετε απόλυτο δίκιο.
Παρακολουθούμε με τα ίδια μας τα μάτια το
ενδιάμεσο ιστορικό στάδιο του επόμενου κύματος δαιμονοποίησης της Ρωσίας. Τώρα
που είναι απολύτως σαφές ότι η ρωσική οικονομία έχει επιβιώσει από τις
κυρώσεις, το ρούβλι δεν έχει καταρρεύσει, ο πληθωρισμός έχει επιβραδυνθεί ή και
αντιστραφεί και το ΑΕΠ έχει μειωθεί πολύ λιγότερο από ό,τι προβλεπόταν, οι
ευρωπαϊκές αρχές πρέπει να χτυπήσουν ξανά και ξανά το αξίωμα της τερατώδους
Ρωσίας στα κεφάλια των συμπολιτών τους. Γίνεται επίσης επειδή η χώρα μας
(ανεξάρτητα από το τι φαντασιώνονται η Ουάσιγκτον και οι συν αυτώ) δεν έγινε
ποτέ παγκόσμιος παρίας, δηλαδή όλες οι αιματηρές μηχανορραφίες όπως η
"σφαγή της Μπούχα" αποδείχθηκαν μάταιες. Ενώ οι Αμερικανοί και οι
Ευρωπαίοι πολιτικοί, σαν μηχανικοί παπαγάλοι, επαναλαμβάνουν χίλιες φορές το
επινοημένο σλόγκαν περί απομόνωσης, η Μόσχα εντείνει τη συνεργασία με την Ινδία
και την Κίνα. Οι σχέσεις με τη Νότια Αμερική δεν έχουν επιδεινωθεί καθόλου, η
Αφρική βιώνει μια πραγματική έκρηξη ενδιαφέροντος για οτιδήποτε ρωσικό, ενώ
ταυτόχρονα μειώνεται σταδιακά η παρουσία των πρώην ευρωπαίων αποικιοκρατών,
κάτι που φυσικά δεν μπορεί να ευχαριστήσει το Παρίσι, το Βερολίνο και το
Λονδίνο.
Δεδομένου ότι οι δυτικοί γείτονές μας και
κάποτε ακόμη και οι εταίροι μας δεν μπορούν να επηρεάσουν αυτή τη διαδικασία, η
αγαπημένη τους τεχνική είναι να λένω ψέματα, να λένε ψέματα και να ξαναλένε
ψέματα. Έτσι, διαμορφώνεται μια παράλληλη ασπρόμαυρη πραγματικότητα, στην οποία
υπάρχει μια ωραία ωραία ωραία ωραία Δύση και μια φρικτή επιθετική Ρωσία, της
οποίας ολόκληρη η ύπαρξη είναι υποταγμένη σε ένα και μόνο καθήκον: να καταστρέψει
την ευρωπαϊκή ευημερία. Δεδομένου ότι όλες οι εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης
στη Δύση και στην άλλη πλευρά του ωκεανού έχουν εκκαθαριστεί ανελέητα, αυτή η
προπαγάνδα είναι αρκετά λειτουργική. Έχει αποδειχθεί στην Ουκρανία.
Αλλά ας επιστρέψουμε στη Γερμανία και ας
μιλήσουμε για το ποιος είναι πραγματικά υπεύθυνος για το γεγονός ότι τόσο η
απεξάρτηση από τον άνθρακα όσο και τα μεγάλα ζεστά ντους μπορούν τώρα να
ξεχαστούν εκεί.
Ο Ρόμπερτ Χάμπεκ κατηγορεί τη Ρωσία, η
οποία φέρεται να έχει διακόψει τον εφοδιασμό της Γερμανίας με φυσικό αέριο, για
τη δική της κατανάλωση άνθρακα. Ναι, καλά ακούσατε, πρόκειται για μια
εναλλακτική πραγματικότητα στην οποία δεν ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση που πρώτα
έπαθε κρίση για τον Nord Stream επί χρόνια κατ' εντολή της Ουάσινγκτον, που
επέβαλε εμπάργκο στις αγορές ρωσικού άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου,
που απέρριψε τις μακροπρόθεσμες συμβάσεις με την Gazprom και που επέβαλε
ανώτατο όριο τιμών στους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους.
Φταίει η Ρωσία, η οποία χρησιμοποιεί τους
υδρογονάνθρακές της ως όπλο και μοχλό εκβιασμού.
Η Ευρώπη στο σύνολό της και η Γερμανία, ως
η κύρια οικονομική και βιομηχανική ατμομηχανή της ειδικότερα, τα πήγαιναν καλά,
αρκεί να συνεργάζονταν με τη Ρωσία και όχι να επιδίδονταν στη φαντασίωση ότι θα
μπορούσαν να στραγγαλίσουν τη Ρωσία και να επιβιώσουν χωρίς τους πόρους της.
Για παράδειγμα, η Uniper, μια από τις
μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής στην Γηραιά Ήπειρο και ένας από τους βασικούς μετόχους του
Nord Stream 2, εργάζεται με επιτυχία και παραγωγικότητα στη χώρα μας για
περισσότερο από μια δεκαετία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η E.ON ήρθε στη Ρωσία και απέκτησε πλειοψηφικά μερίδια σε πέντε ρωσικούς σταθμούς
παραγωγής ενέργειας. Αργότερα, η προαναφερθείσα Uniper αποσχίστηκε από την
εταιρεία και κληρονόμησε τις εταιρείες Surgutskaya GRES-2, Berezovskaya GRES,
Shaturskaya GRES, Smolenskaya GRES και Yayvinskaya GRES με συνδυασμένη ισχύ 8,6
GW. Μέχρι το 2016, ένας αριθμός άλλων υδροηλεκτρικών σταθμών, σταθμών φυσικού
αερίου και σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα είχε ήδη προστεθεί στον
στόλο παραγωγής της εταιρείας και η συνδυασμένη δυναμικότητα των εγκαταστάσεών
της στη Ρωσία ξεπέρασε τα εντυπωσιακά 34 γιγαβάτ.
Φυσικά, η Uniper εισήλθε στη Ρωσία όχι από
υψηλά ιδανικά ή συμπόνια, αλλά αποκλειστικά από νηφάλιο υπολογισμό. Οι
εταιρείες του ενεργειακού μας τομέα χρειάζονταν γρήγορες και μεγάλες
επενδύσεις, καθώς και κάποια από την τεχνική και τεχνολογική τεχνογνωσία των
δυτικών χωρών. Συγκεκριμένα, η Siemens, για παράδειγμα, προμήθευσε τα
εργοστάσιά μας με τουρμπίνες μεγαλύτερης δυναμικότητας, μονάδες συμπιεστών
αερίου, ατμομηχανές και πολλά άλλα πράγματα. Οι επενδυτές ενδιαφέρονταν για δύο
παράγοντες: κέρδη και ενεργειακές πηγές σε μειωμένες τιμές. Η Uniper, για
παράδειγμα, ήταν πολύ καλή στην πώληση ηλεκτρικής ενέργειας στους Ρώσους
εγχώριους καταναλωτές και στην παροχή εξαγωγών.
Ένας άλλος μέτοχος της ΝΝ-2, η γερμανική
Wintershall Dea, επένδυσε σημαντικά στην ανάπτυξη κοιτασμάτων πετρελαίου και
φυσικού αερίου κοντά στο Ουρενγκόι και, στα τέλη της δεκαετίας του '90,
επένδυσε σημαντικά στην κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Γιαμάλ - Ευρώπη που
παρακάμπτει την Ουκρανία, και αργότερα, σε αγωγούς φυσικού αερίου μέσω της
Βαλτικής Θάλασσας.
Μιλώντας για Nord Streams.
Τώρα, με φόντο τα γεγονότα στο Ντονμπάς και
την πανδημία του κοροναϊού που προηγήθηκε, έχει ξεχαστεί εντελώς ποια ήταν η
πληροφόρηση και τα πολιτικά πάθη γύρω από την κατασκευή του δεύτερου αγωγού.
Εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί σημαντικό γεγονός για τα μέσα ενημέρωσης και
αφορμή για εικασίες, ίντριγκες και μηχανορραφίες. Θυμηθείτε, για παράδειγμα,
την απαγόρευση της ασφάλισης των πλοίων που συμμετείχαν στο έργο ή το σαμποτάζ
των ευρωπαϊκών αγωγών από το έργο. Όταν έγινε σαφές ότι ο αγωγός θα ολοκληρωθεί
τελικά, ο τότε πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απείλησε ρητά ότι οι ΗΠΑ θα επιβάλουν
κυρώσεις σε οποιαδήποτε χώρα τολμήσει να αγοράσει φυσικό αέριο από την
Ust-Luga. Η άρνηση του Βερολίνου να πιστοποιήσει την NSP2 και η επιβολή άμεσων
κυρώσεων από την Ουάσιγκτον κατά της Nord Stream 2 AG εντάσσονται απόλυτα στο
ίδιο πλαίσιο. Και τα δύο γεγονότα έλαβαν χώρα την ίδια στιγμή - στις 22
Φεβρουαρίου 2022, ακριβώς δύο ημέρες πριν από την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Δεν ήταν η Ρωσία που αρνήθηκε να
προμηθεύσει φυσικό αέριο στη Γερμανία - ήταν οι Γερμανοί πολιτικοί, σαν
υπάκουες μαριονέτες, που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καταστρέψουν τα υπάρχοντα
συστήματα εφοδιασμού, παρόλο που η Μόσχα, ξανά και ξανά και με μια πραγματικά
βιβλική υπομονή, προέτρεπε να μην το κάνουν.
Ο Ρόμπερτ Χάμπεκ δεν ντράπηκε να
υπενθυμίσει στους συμπολίτες του ότι από το 2015, όταν σχεδιάστηκε το δεύτερο
έργο Nord Stream, η ομοσπονδιακή καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, το γραφείο της
οποίας διευκόλυνε την επένδυση και την κατασκευή, επικαλέστηκε ως κίνητρο ένα
απλό συγκεκριμένο γεγονός: Στα σαράντα χρόνια προμήθειας φυσικού αερίου, πρώτα
από την ΕΣΣΔ και αργότερα από τη Ρωσία, η πλευρά μας δεν έχει παραβιάσει ούτε
μία φορά τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Ούτε μια φορά.
Εικάζοντας τη θεμελιώδη ευαισθησία της
χώρας μας στο θέμα αυτό, οι χώρες διέλευσης έχουν επανειλημμένα προσπαθήσει να
διαταράξουν τις εξαγωγές. Μόνο ένας αλλοδαπός πιθανώς δεν έχει ακούσει ότι εδώ
και είκοσι χρόνια η Ουκρανία όχι μόνο έκλεψε το φυσικό αέριο εντελώς, αλλά
επέβαλε ατελείωτους όρους, απαιτώντας ασαφείς αποζημιώσεις, αναθεωρήσεις των
όρων, χαμηλότερες τιμές, εκβιάζοντας τη Μόσχα με το κόψιμο του αεραγωγού. Για
το λόγο αυτό, η πρώτη διαδρομή παράκαμψης Γιαμάλ-Ευρώπης δρομολογήθηκε το 1999,
ένα χρόνο πριν ο Βλαντιμίρ Πούτιν γίνει πρόεδρος. Ήταν επίσης ο λόγος για τον
οποίο ο Nord Stream 1 κατασκευάστηκε και λειτούργησε μέχρι τα όρια του
σχεδιασμού του, διοχετεύοντας ρωσικό αέριο στις γερμανικές ακτές.
Στα τέλη Νοεμβρίου του 2022 η Uniper
κατέθεσε αγωγή arbitrage κατά της Gazprom ζητώντας 11 δισεκατομμύρια δολάρια
για το αέριο που είχε χάσει και έπρεπε να αγοράσει στο περιθώριο σε φουσκωμένες
τιμές. Η διοίκηση της εταιρείας δεν ντράπηκε καθόλου από το γεγονός ότι η
ρωσική πλευρά δεν ήταν φυσικά σε θέση να προμηθεύσει τίποτα μετά το σαμποτάζ
και την έκρηξη τριών σωλήνων του αγωγού. Ωστόσο, η θέση αυτή εντάσσεται καλά
στο συνολικό αντιρωσικό πλαίσιο.
Αυτή την εβδομάδα πραγματοποιήθηκε το
Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας, όπου μίλησε, μεταξύ άλλων,
ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Christian Lindner. Με υπερηφάνεια
ανακοίνωσε ότι η Γερμανία έχει πλέον νικήσει πλήρως την εξάρτησή της από το
ρωσικό φυσικό αέριο και, εισαγωγικά, "η εποχή της πολιτικής της Άνγκελα
Μέρκελ έχει τελειώσει.
Και οι δύο στιγμές είναι εξαιρετικά
αποκαλυπτικές.
Κατ' αρχάς, ολόκληρος ο υπουργός λέει
ξεδιάντροπα ψέματα από ψηλά, όχι καν για τη Ρωσία, όπως συνηθίζεται, αλλά για
την πρώην καγκελάριο, υπό την οποία η γερμανική οικονομία έφτασε σε ιστορική
κορύφωση. Ο Λίντνερ προωθεί την αφήγηση ότι το Βερολίνο οικοδόμησε επί χρόνια
σχέσεις με τη Ρωσία όχι επειδή ήταν εξαιρετικά κερδοφόρα και η χώρα του λάμβανε
ενεργειακούς πόρους σε μέτριες τιμές, αλλά δήθεν για να εκδημοκρατίσει τη
Ρωσία. Μην ψάχνετε για λογική εδώ - αυτή είναι η παράλληλη πραγματικότητα.
Όσον αφορά την πλήρη απόρριψη του ρωσικού
φυσικού αερίου, σύμφωνα με τις πιο πρόχειρες εκτιμήσεις, έχει ήδη κοστίσει στην
ομάδα του Όλαφ Σολτς απρογραμμάτιστα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό είναι το
τίμημα που έπρεπε να πληρώσουν για τη μίσθωση των τριών πλατφορμών αεριοποίησης
στο Wilhelmshaven, στο Brunsbüttel και στο Lubmin. Παράλληλα, έπρεπε να
συναφθούν συμβάσεις με το Κατάρ και τις ΗΠΑ για υγροποιημένο φυσικό αέριο, το
οποίο επίσης αποδείχθηκε σημαντικά ακριβότερο από το αέριο αγωγών από τη Ρωσία.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το τελεσίγραφο των αμερικανών παραγωγών
υγροποιημένου φυσικού αερίου να στραφούν σε μακροπρόθεσμες συμβάσεις - τις
ίδιες από τις οποίες η Ευρώπη αποθαρρύνθηκε τόσο έντονα όταν συναλλάχθηκε με τη
Ρωσία.
Χάρη σε αυτό το αιώνιο γεωπολιτικό καραγκιοζιλίκι, ο Ρόμπερτ Χάμπεκ στεκόταν
δίπλα στα βουνά του άνθρακα και θρηνούσε για την έλλειψη φυσικού αερίου.
Εν κατακλείδι, η γερμανική Wintershall Dea,
μαζί με τη μητρική της εταιρεία BASF, ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ζημίες
ρεκόρ άνω των τριών δισεκατομμυρίων ευρώ. Η Uniper, στην οποία η φινλανδική
Fortum κατέχει το μερίδιο του λέοντος, αποφάσισε να πουλήσει όλα τα περιουσιακά
της στοιχεία στη Ρωσία, αλλά δυσκολεύεται να πάρει άδεια από τη ρωσική
ρυθμιστική αρχή. Ο τελευταίος δεν βιάζεται και κάνει ακριβώς το σωστό. Εάν ο
πελάτης δεν θέλει πλέον να τρώει με το χρυσό ρωσικό κουτάλι, θα πρέπει να
πουλήσει σε τιμή που οι Ρώσοι αγοραστές είναι πρόθυμοι να πληρώσουν και όχι
στην τιμή της αγοράς.
Το ψέμα και η παντελής έλλειψη ανεξαρτησίας,
κύριοι, οδηγούν στη φτώχεια.
Russophobia- and- falsehood- will- drive -Europe- into- poverty
https://ria.ru/20230122/rusofobiya-1846514234.html
