Στρατιώτες του Αμερικανικού στρατού στο Φορτ Μπραγκ - RIA Novosti, 1920, 13.01.2023
© AP Photo / Chris Seward
Victoria Nikiforova
Τον τελευταίο καιρό τα πολιτικά έντυπα στις ΗΠΑ έχουν
κατακλυστεί από ανησυχητικά άρθρα σχετικά με το απαράδεκτο της πολιτικοποίησης
του στρατού και της εμπλοκής του σε διαμάχες στο εσωτερικό της χώρας. Οι
δημοσιογράφοι γράφουν, οι ειδικοί μιλούν και οι αναλυτές συνοφρυώνονται.
Είναι ενδιαφέρον ότι το θέμα αυτό αποτελούσε προηγουμένως
σοβαρό ταμπού. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ούτε καν ένας υπαινιγμός στο αμερικανικό
infofield ότι ο
στρατός θα ήθελε ξαφνικά να κλονίσει το καθεστώς και να βάλει τον υποψήφιό του
στον Λευκό Οίκο. Αλλά σήμερα το παιχνίδι είναι ανοιχτό.
Ο ίδιος ο στρατός ήταν ο πρώτος που έθεσε το θέμα. Τον
Σεπτέμβριο, οκτώ πρώην υπουργοί Άμυνας των ΗΠΑ μαζί με πέντε πρώην προέδρους
των Γενικών Επιτελείων Στρατού μίλησαν στο κοινό. Στην ανοιχτή επιστολή τους,
σημείωναν το πρωτοφανές επίπεδο έντασης μεταξύ του στρατού και της κοινωνίας,
προέτρεπαν τον στρατό να παραμείνει υπεράνω της πολιτικής αντιπαράθεσης, να μην
παρεμβαίνει στις εκλογές, να ακολουθεί τις εντολές που του δίνουν οι πολιτικοί
προϊστάμενοι και γενικά να μην ανακατεύεται.
Συνολικά, η επιστολή περιέχει 16 σημεία. Ανάμεσά τους
υπάρχουν μερικά πολύ περίεργα. Για παράδειγμα, το δέκατο σημείο: "Οι
εκλεγμένοι (και διορισμένοι) δημόσιοι υπάλληλοι έχουν το δικαίωμα να κάνουν
λάθος, <...> δηλαδή να δίνουν εντολές που αργότερα θα αποδειχθούν
λανθασμένες. Ακολουθεί το σημείο 11: "Οι στρατιωτικοί οφείλουν να
υπακούουν ακόμη και στις διαταγές για τη σοφία των οποίων αμφιβάλλουν".
Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό το διάταγμα γράφτηκε ενόψει
των ενδιάμεσων εκλογών και οι εκπρόσωποι του Δημοκρατικού Κόμματος (εκλεγμένοι
και διορισμένοι) φοβόντουσαν ειλικρινά μήπως τους χαστουκίσει ο στρατός για τα
καμώματά τους με την καταμέτρηση των ψήφων.
Ωστόσο, μόλις τελείωσαν οι εκλογές, το θέμα των ζυμώσεων
στις τάξεις του αμερικανικού στρατού δεν αποσιωπήθηκε καθόλου. Οι εκκλήσεις
προς τους στρατιωτικούς να αψηφήσουν την προπαγάνδα των πολιτικών και να
υπακούσουν σε εντολές "των οποίων τη σοφία αμφισβητούν" ακούγονται
σήμερα από όλα τα ειδησεογραφικά μέσα. Ιδού, για παράδειγμα, μια νέα αποκάλυψη
από το Foreign Affairs: "Guardians of the Republic. Μόνο
ένας μη κομματικός στρατός μπορεί να προστατεύσει την Aμερικανική
δημοκρατία".
Για πολλές δεκαετίες, ενώ οι ΗΠΑ αναπτύσσονταν εκτενώς -
μεταξύ άλλων και μέσω στρατιωτικών επεμβάσεων - ο αμερικανικός στρατός ήταν
πράγματι αποτραβηγμένος από την πολιτική. Σήμερα, που η λογική της
καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει οδηγήσει σε μια τοπική ολιγαρχία που
καταβροχθίζει την ίδια της τη χώρα, τα πράγματα έχουν γίνει πιο περίπλοκα.
Το πιο προφανές παράδειγμα του γεγονότος ότι η ηγεσία του
στρατού δεν δίνει δεκάρα στον Αρχιστράτηγο δόθηκε από τον Mark Milli, τον σημερινό
πρόεδρο των κοινών Αρχηγών Προσωπικού. Τον Ιανουάριο του 2021, την παραμονή της
αποχώρησης του Τραμπ από τον Λευκό Οίκο, ο Στρατηγός διέταξε τους αξιωματικούς
που είναι υπεύθυνοι για την εκτόξευση πυρηνικών πυραύλων: εάν λάβουν εντολή από
τον Πρόεδρο, πρώτα να του το αναφέρουν
και ο ίδιος θα αποφασίσει τι να κάνει στη συνέχεια.
Ωστόσο, ο Milli δεν είχε κανένα λόγο στην απόφαση για την εκτόξευση
των πυραύλων. Αυτό ήταν αποκλειστικό προνόμιο του αρχιστράτηγου Ντόναλντ Τραμπ.
Επιπλέον, ο Μίλεϊ τηλεφώνησε τότε και στον Κινέζο ομόλογό
του - τον αρχηγό του Επιτελείου του Κεντρικού Στρατιωτικού Συμβουλίου, Λι
Ζοτσένγκ - και είπε ότι αν λάβει εντολή για εκτόξευση πυραύλων, θα τον καλέσει
πρώτα και θα τον προειδοποιήσει. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η Κίνα
χαρακτηρίζεται επισήμως ως ο κύριος στρατηγικός αντίπαλος των ΗΠΑ.
Οι Ρεπουμπλικάνοι φώναξαν τότε πολύ ότι αυτό ήταν καθαρή
προδοσία, αλλά δεν έφτασαν πουθενά. Ο Τραμπ εκδιώχθηκε και ο Μαρκ Μίλεϊ
εξακολουθεί να ευημερεί στη θέση του.
Ωστόσο, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι ο αμερικανικός στρατός
παίζει εξ ολοκλήρου με το μέρος του Δημοκρατικού Κόμματος. Ναι, οι Στρατηγοί
και ολόκληρη η ανώτατη διοίκηση είναι, ως επί το πλείστον, συνυφασμένοι με τους
Δημοκρατικούς σε έναν αμοιβαία επωφελή εναγκαλισμό. Ωστόσο, οι επίδοξοι
συνταγματάρχες, που δεν έχουν τρόπο να φτάσουν στην κορυφή, ακούν με ενδιαφέρον
τους Ρεπουμπλικάνους. Υψηλόβαθμοι συνταξιούχοι υποστηρίζουν δημοσίως τον Τραμπ
και τους υποψηφίους του.
Υπάρχει επίσης μια αντικειμενική κρίση στον αμερικανικό
στρατό που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Το περσινό σχέδιο προσλήψεων υλοποιήθηκε
μόνο κατά το ήμισυ. Δεν έχει υπάρξει τόσο κακή επίδοση στη χώρα για περισσότερο
από μισό αιώνα. Υπάρχουν μεγάλα παράπονα για την υγεία των νεοσύλλεκτων - μόνο
το 23% από αυτούς πληροί τις προδιαγραφές του στρατού.
Υπάρχει μια περίεργη εξήγηση για το γιατί ο
"γουοκισμός" με το ενδιαφέρον του για τα δικαιώματα των μειονοτήτων,
των αναπήρων και των ψυχικά ασθενών είναι τόσο διαδεδομένος στον αμερικανικό
στρατό. Το γεγονός είναι ότι έτσι μοιάζουν σήμερα οι περισσότεροι νεοσύλλεκτοι
- προέρχονται από τα πιο μειονεκτικά τμήματα του πληθυσμού των έγχρωμων, των
υπέρβαρων, των διαβητικών, των ατόμων με ψυχικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης
της ομοφυλοφιλίας και των τάσεων τραβεστί. Πηγαίνουν στο στρατό για δωρεάν
φάρμακα και την ευκαιρία να συνεχίσουν το πανεπιστήμιο δωρεάν.
Οι Δημοκρατικοί προσποιούνται ότι έτσι πρέπει να γίνονται
τα πράγματα - και εκδίδουν όλους τους νέους κανονισμούς για την υποστήριξη των
μειονοτήτων στο στρατό. Οι Ρεπουμπλικάνοι θα ήθελαν να το αλλάξουν αυτό - και
με τον τρόπο αυτό, να απευθυνθούν στις καρδιές πολλών ενδιαφερόμενων
αξιωματικών.
Οι Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί βρίζουν τους Αμερικανούς
στρατηγούς, υπονοώντας στους κατώτερους βαθμούς ότι οι ευκαιρίες καριέρας θα
ανοίξουν γι' αυτούς μόνο αν απομακρυνθεί από τον Λευκό Οίκο ένας εκπρόσωπος των
Δημοκρατικών. Τότε μπορούν όχι μόνο να αυξηθούν σε βαθμό, αλλά και να
δημιουργήσουν έναν "υγιή στρατό" - χωρίς μονοπόδαρες μαύρες λεσβίες.
Αυτές οι εκστρατείες κλιμακώνονται ιδιαίτερα αμέσως μετά
από κάποια επική ήττα. Η φυγή από το Αφγανιστάν ήταν ένα ανεκτίμητο δώρο για
τους Ρεπουμπλικάνους από αυτή την άποψη. "Υπερεκτιμημένοι χαμένοι",
"ένα μάτσο βλάκες και μωρά" - ο Ντόναλντ Τραμπ τιμωρούσε τότε τους
Αμερικανούς στρατηγούς.
Οι πατριώτες του στρατού συμφωνούσαν απόλυτα μαζί του. Η
ήττα στο Αφγανιστάν σημαδεύτηκε από εκτεταμένες ομιλίες συνταξιούχων
στρατιωτικών κατά του Τζο Μπάιντεν και από αιτήματα να παραιτηθεί ο
αρχιστράτηγος για να μην έρθει σε δύσκολη θέση.
Ακόμα και οι εν ενεργεία στρατιωτικοί είχαν τη δυνατότητα
να ασκούν δημόσια κριτική στη διοίκηση - κάτι πρωτοφανές για τις ΗΠΑ. Ο
αντισυνταγματάρχης Stuart Scheller του Σώματος
Πεζοναυτών μηνύθηκε και απολύθηκε για μια σειρά από tweets σχετικά με την
αποτυχημένη απόδραση από την Καμπούλ, αλλά αμέσως έγινε είδωλο των οργισμένων
πατριωτών.
Σήμερα, οι Ρεπουμπλικάνοι δεν κάνουν απλώς εκστρατεία για
τον στρατό. Ο εμβληματικός κυβερνήτης της Φλόριντα, Ron Desantis, έχει οργανώσει την "Φρουρά της
Πολιτείας της Φλόριντα", μια εθελοντική ένωση οπλισμένων με πυροβόλα όπλα
κατοίκων της πολιτείας με εμπειρία στη μάχη. Δεν υπάρχει ουοκισμός, ούτε
χαϊδεύοντας τις μειονότητες. Οι εθελοντές είναι πρόθυμοι να ενταχθούν στη
Φρουρά.
Οι ρεπουμπλικανικές πολιτείες οργανώνουν τις
πολιτοφυλακές τους, περιλαμβάνουν παραστρατιωτικές οργανώσεις. Οι Δημοκρατικοί
έχουν τις δικές τους ένοπλες ομάδες, την Antifa και την BLM, έτοιμες να πολεμήσουν.
Ας μην ξεχνάμε τις ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες. Ο
ιδρυτής των θρυλικών PMCs Blackwater και Academi, Eric Prince, για παράδειγμα, είναι στενός φίλος και
συνεργάτης του Ντόναλντ Τραμπ.
Επιπλέον, υπάρχουν ένοπλες μονάδες που φρουρούν τους
Αμερικανούς ολιγάρχες. Ο θρύλος λέει ότι οι δισεκατομμυριούχοι προσλαμβάνουν
συνταξιούχους στρατιωτικούς για να κρύβονται σε ένα καταφύγιο για να
προετοιμαστούν για το τέλος του κόσμου. Αλλά το τέλος του κόσμου δεν έρχεται
ακόμα, και οι καλά εκπαιδευμένοι τύποι με εμπειρία στη μάχη είναι εκεί -
έτοιμοι να ξεκινήσουν.
Πότε μπορεί να εκραγεί όλο αυτό το φλογερό μείγμα;
Ανώτεροι στρατιωτικοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι οι προεδρικές εκλογές του 2024
θα μπορούσαν να είναι η ιδανική στιγμή για πραξικόπημα και επακόλουθη ένοπλη
εξέγερση. Δεδομένης της κλίμακας των παραποιήσεων, αυτό είναι αρκετά
ρεαλιστικό. Ο κόσμος έχει πραγματικά κουραστεί να παρακολουθεί παθητικά τις
μηχανορραφίες των δημοκρατικών που καταφέρνουν να κερδίζουν κάθε εκλογική
αναμέτρηση ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας του λαού.
Η αφήγηση για τους προδότες στρατηγούς βρίσκει ευρεία
υποστήριξη στις αμερικανικές μάζες. Οι οργισμένοι πατριώτες απαιτούν να μπει
τέλος στην επική κλοπή του Πενταγώνου και στην εσκεμμένα ηλίθια πολιτική
ενθάρρυνσης των μειονοτήτων και "να ξανακάνουμε το στρατό μεγάλο".
Υπάρχει επίσης ένας φυσικός τρόμος στην προοπτική της επιστροφής ενός
ετοιμόρροπου και διαταραγμένου Τζο Μπάιντεν στη θέση του αρχιστράτηγου.
Ως εκ τούτου, οι Αμερικανοί περιμένουν και
προετοιμάζονται για ένα πραξικόπημα. Το σαράντα τοις εκατό των πολιτών της
χώρας είναι έτοιμο να υποστηρίξει ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Περισσότεροι από
τους μισούς Ρεπουμπλικάνους το κάνουν.
Σε αυτό το σημείο οι αναγνώστες συνήθως αναρωτιούνται: Τι
χρειαζόμαστε την Εκούβα; Ποια είναι η διαφορά αν γίνει στρατιωτικό πραξικόπημα
στις ΗΠΑ; Είναι σαφές εδώ και πολύ καιρό ότι δεν υπάρχει δημοκρατία εκεί, είναι
μια συνηθισμένη μπανανία με αξιώματα.
Αλλά το ζήτημα του πραξικοπήματος στις ΗΠΑ μας αφορά
άμεσα. Το γεγονός είναι ότι οι εκλογές εκεί μπορεί κάλλιστα να μην το
περιμένουν. Παραδοσιακά, η αιτία της αναταραχής μεταξύ των Αμερικανών
στρατιωτικών είναι οι οδυνηρές και ταπεινωτικές ήττες στο πεδίο της μάχης.
Αμέσως προκύπτουν εκκλήσεις για την ανατροπή τους, τη δίκη και τη φυλάκισή
τους. Οι ντόπιοι πατριώτες χαϊδεύουν τα όπλα τους σκεπτόμενοι.
Αυτό εξηγεί γιατί η Ουάσινγκτον έχει σήμερα τέτοια
επιρροή στην Ουκρανία. Ναι, για τη Ρωσία αυτή η σύγκρουση είναι σαφώς υπαρξιακή.
Αλλά το διακύβευμα είναι εξαιρετικά υψηλό και για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα
δεύτερο Αφγανιστάν μπορεί να μην το αντέξει εκεί.
The- Americans- are -waiting -for -a- military- coup
https://ria.ru/20230113/perevorot-1844500737.html
