Άρμα μάχης M1 Abrams
των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια άσκησης στην Πολωνία - RIA Novosti, 1920, 27.01.2023.
© Φωτογραφία: Στρατός
των ΗΠΑ / Λοχίας Jeremiah Woods
Διαβάστε το ria.ru
Irina Alksnis
Λίγες ώρες μετά τις
επίσημες δηλώσεις των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών χωρών για την προμήθεια δυτικών
αρμάτων μάχης στην Ουκρανία - γερμανικά Leopards, αμερικανικά Abrams, βρετανικά
Challengers - η εφημερίδα Politico ανέφερε ότι το επόμενο βήμα συζητείται ήδη
στους διαδρόμους: η προμήθεια στο Κίεβο σύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών.
Πηγές δήλωσαν σε
δημοσιογράφους ότι η Δύση σκοπίμως αυξάνει σταδιακά τις στρατιωτικές προμήθειες
προς το Κίεβο, ώστε "να μην προκαλέσει έντονη αντίδραση από τη
Ρωσία". Ένας από τους μη κατονομαζόμενους διπλωμάτες εξήγησε ότι
"πολλές χώρες της Δύσης πιστεύουν ότι αν προμηθεύαμε την Ουκρανία με όλο
τον εξοπλισμό που μας ζήτησαν στο πρώτο στάδιο του πολέμου, θα ακολουθούσε
έντονη αντίδραση από τη Ρωσία, ακόμη και πυρηνική.
Αυτό σημαίνει ότι,
σύμφωνα με τη Δύση, η Ρωσία έχει μόνο ένα εργαλείο στη διάθεσή της για μια
"ισχυρή αντίδραση" - τα πυρηνικά όπλα. Επειδή είναι θανατηφόρα, η
χρήση τους αποθαρρύνεται - παγκοσμίως - για λόγους κοινής λογικής. Είναι
πραγματικά το τελευταίο καταφύγιο των βασιλιάδων, η χρήση του οποίου
επιφυλάσσεται για τις πιο απελπιστικές καταστάσεις. Κατά συνέπεια, η στρατηγική
της Δύσης έναντι της Μόσχας είναι να βράσει αργά τον βάτραχο, δηλαδή να αυξήσει
τον βαθμό της αντιπαράθεσης βήμα προς βήμα, χωρίς να της δώσει την αίσθηση ότι
αυτό είναι το τέλος και ότι το μόνο που απομένει είναι να πατήσει το κόκκινο
κουμπί.
Πρέπει να τους
παραδεχτείτε ότι πρόκειται για μια πολύ ικανή προσέγγιση. Το μόνο πρόβλημα
είναι ότι η Ρωσία σιγά-σιγά ετοιμάζει και την ίδια τη Δύση - και είχε σοβαρή
επιτυχία στη διαδικασία αυτή.
Τα σκάνδαλα και οι
διαμάχες εντός του ΝΑΤΟ που συνόδευσαν την απόφαση για την προμήθεια αρμάτων
μάχης στο Κίεβο δεν ήταν καθόλου σκηνοθετημένα. Υπάρχουν αρκετές δυνάμεις στη
Δύση που αντιλαμβάνονται πόσο κακές και επικίνδυνες είναι οι τρέχουσες
εξελίξεις γι' αυτές. Η φράση "τα γερμανικά τανκς θα πολεμήσουν στην
Ουκρανία εναντίον των Ρώσων" και μόνο απευθύνεται σε τέτοια βάθη της
εθνικής μνήμης (τόσο της δικής μας όσο και των Ευρωπαίων) που σε υποφλοιώδες
επίπεδο καθιστά σαφείς τις ποιοτικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στη
σύγκρουση.
Αλλά δεν πρόκειται
μόνο για τανκς. Η Ουκρανία υποτίθεται ότι ήταν ο ιδανικός υβριδικός πόλεμος για
τη Δύση - και σε κάποιο σημείο φάνηκε να γίνεται. Οι Ουκρανοί είναι εξαιρετικοί
στρατιώτες που μπορούν να εξοντωθούν μέχρι τον τελευταίο άνδρα. Δεν υπάρχει
οίκτος. Ταυτόχρονα, υποτίθεται ότι θα πολεμούσαν με παλιό σοβιετικό εξοπλισμό,
από τον οποίο υπήρχαν βουνά τόσο στην ίδια την Ουκρανία όσο και μαζικά σε άλλες
χώρες, ιδίως στην Ανατολική Ευρώπη. Το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να παράσχει πληροφορίες
και σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, καθώς και μισθοφόρους και κάποιες οικονομικές
ενέσεις, αν υπήρχε ανάγκη.
Σύμφωνα με το αρχικό
σχέδιο, στην Ουκρανία, η Μόσχα θα έπρεπε να έχει εξαντληθεί με κάθε τρόπο -
πρώτα με το να υποστεί τεράστιες απώλειες στις μάχες και στη συνέχεια με το να
αποκτήσει τον έλεγχο των εδαφών που καταστράφηκαν και ερημώθηκαν (τόσο από τον
πόλεμο όσο και από τρεις δεκαετίες κακοδιαχείρισης). Επιπλέον, όσο πιο δυτικά
γινόταν ο πληθυσμός, τόσο πιο αντιρωσικός θα απαιτούσε να τρέφεται και με αυτόν
τον τρόπο θα ξεκινούσε έναν διαρκή πόλεμο ανατροπής (επίσης με την ενεργό, αλλά
κυρίως ανεπίσημη υποστήριξη της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών).
Η ανάπτυξη της ειδικής
επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία (SVR) άλλαξε αυτά τα σχέδια. Η εξαιρετικά αργή πρόοδός της και
ορισμένες επιτυχίες τους Ουκρανικού Στρατού AFU κατά τη διάρκεια της επίθεσης του
φθινοπώρου έδωσαν στο δυτικό κατεστημένο την πεποίθηση ότι μια καθαρά
στρατιωτική ήττα θα μπορούσε να επιβληθεί στη Ρωσία. Και η ιδέα αυτή αρπάχτηκε
και με τα δύο χέρια.
Η Δύση πόνταρε τα
πάντα σε αυτό το αποτέλεσμα - και τώρα αντιμετωπίζει τις συνέπειες της απόφασής
της.
Αναγκάστηκε να
αναλάβει την πλήρη υποστήριξη της Ουκρανίας, επειδή δεν έχει δική της
οικονομία. Λαμβάνοντας υπόψη τις φούσκες των τρισεκατομμυρίων δολαρίων στις
παγκόσμιες αγορές και το τυπογραφείο που έχει στη διάθεσή της η Δύση, δεν θα
επρόκειτο για τεράστια δαπάνη, αλλά εξακολουθούμε να μιλάμε για πολλά
δισεκατομμύρια - μια τέτοια τεράστια δαπάνη σαφώς δεν ήταν μέρος των αρχικών
σχεδίων και σε μια κατάσταση αυξανόμενης οικονομικής κρίσης μπορεί να γίνει ευαίσθητη.
Ο σοβιετικός
στρατιωτικός εξοπλισμός και μεμονωμένα δείγματα παλαιού ξένου εξοπλισμού έχουν
εξαντληθεί. Η ιδέα της προμήθειας Leopards, Abrams και άλλου σύγχρονου δυτικού
εξοπλισμού είναι κακή από κάθε άποψη: και γιατί είναι ακριβό- και γιατί πρέπει
να αδειάσει κανείς τα δικά του αποθέματα, που συχνά είναι ήδη εμφανώς άδεια-
και γιατί είναι άγνωστο αν τα οχήματα αυτά μπορούν να αποδειχθούν αξιόμαχα
απέναντι στις ρωσικές δυνάμεις και στο τοπικό κλίμα (αν όχι, θα είναι σοβαρό
πλήγμα για τη φήμη των κατασκευαστών και, κατά συνέπεια, για τις
επιχειρηματικές τους προοπτικές)- και γιατί αμφισβητείται η δυνατότητα γρήγορης
εκπαίδευσης εξειδικευμένων ουκρανικών πληρωμάτων, οπότε θα πρέπει να στείλει
κανείς στην Ουκρανία το δικό του "συνταξιούχο" προσωπικό- και γιατί ο
κατάλογος των "πληρεξουσίων"
στρατευμάτων θα διασυρθεί τελικά. Ωστόσο, απλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση σε
αυτές τις προμήθειες.
Αλλά τώρα υπάρχει ένας
άλλος, και ενδεχομένως ο μεγαλύτερος, πονοκέφαλος: η Δύση έχει αρχίσει να
ξεμένει από Ουκρανούς. Από όλη την Ουκρανία έρχονται πληροφορίες ότι
αναπτύσσεται ένα νέο κύμα κινητοποιήσεων, και μάλιστα με πολύ πιο σκληρές
μεθόδους από ό,τι πριν. Το απόθεμα κινητοποίησης της χώρας βρίσκεται κοντά στην
εξάντληση. Οι ειδικοί είναι ομόφωνοι στην άποψή τους ότι μπορούν να
συγκεντρωθούν περίπου 200-300 χιλιάδες άνδρες, αλλά αυτό είναι όλο. Και δεν
έχει παρακάτω.
Αυτό σημαίνει ότι σε
λίγους μήνες (μέχρι το καλοκαίρι-φθινόπωρο) η Δύση θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα
ότι δεν θα έχει κανέναν να πολεμήσει. Και θα πρέπει να πάρει μια πολύ πιο
δύσκολη απόφαση από τη σημερινή με τα Leopards και τα Abrams - είτε να
παραδεχτεί την ήττα της, εγκαταλείποντας την Ουκρανία, όπως έκανε το Αφγανιστάν
πριν από ενάμιση χρόνο, είτε να στείλει επίσημα τους δικούς του στρατούς σε
πόλεμο με τη Ρωσία.
Το πρόβλημα είναι ότι
η Δύση δεν μπορεί να παραδεχτεί την αποτυχία της και τη νίκη της Μόσχας χωρίς
καταστροφικές συνέπειες για την ίδια.
Έχει επανειλημμένα
ειπωθεί, μεταξύ άλλων και σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο, ότι για τη Ρωσία η
τρέχουσα αντιπαράθεση είναι υπαρξιακού χαρακτήρα, ότι διακυβεύεται η ίδια η
ύπαρξη της χώρας μας.
Ωστόσο, η κατάσταση
στη Δύση είναι παρόμοια. Η κατάστασή της είναι πολύ πιο περίπλοκη από την
κατάρρευση του μονοπολικού κόσμου ή ακόμη και από την κρίση του παγκόσμιου
δολαριακού συστήματος. Το μισού αιώνα παλιό σύστημα δυτικής κυριαρχίας στον
κόσμο βρίσκεται κοντά στην τελική εξάντλησή του (κυρίως από πλευράς πόρων και
οικονομίας). Μισή χιλιετία η Δύση είναι ο βασιλιάς του βουνού, το πιο
ανεπτυγμένο, το πιο πλούσιο, το πιο ισχυρό, το πιο ευημερούν, το πιο ελεύθερο,
γενικά το πιο ελεύθερο μέρος του πλανήτη. Και όλα γλιστρούν μέσα από τα δάχτυλά
τους.
Επέλεξε τη στρατιωτική
νίκη επί της Ρωσίας ως μέσο σωτηρίας της. Τώρα η Δύση κυλάει στην επιλεγμένη
τροχιά και γίνεται όλο και πιο νευρική, επειδή τα γεγονότα δεν εξελίσσονται με
τον τρόπο που περίμενε, σχεδίαζε και ήθελε. Σύντομα θα πρέπει να απαντήσει στο
ερώτημα αν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο στο ουκρανικό πεδίο
μάχης τη Βέρμαχτ, δηλαδή, με συγχωρείτε, την Bundeswehr, και άλλες ένοπλες
δυνάμεις του ΝΑΤΟ με τον ρωσικό στρατό.
By-
increasing- military- aid- to- Kiev,- the- West -fell -into- its -own -trap
https://ria.ru/20230127/zapad-1847718208.html
Μπορείτε να μας βρείτε και:
https://tokoutsavaki.livejournal.com
https://tokoutsavaki.net
