Η Δύση φοβόταν την
καμπή στο Ουκρανικό μέτωπο. Για αυτό στελνει επειγόντως τανκς
Βρετανικό άρμα μάχης Challenger 2 - RIA Novosti, 1920,
16.01.2023
© Φωτογραφία : Maj.
Charles Calio
Το άρμα μάχης
Challenger 2 του βρετανικού στρατού. Φωτογραφία αρχείου.
Ουκρανός πολιτικός
επιστήμονας Volodymyr Kornilov
Όλα τα υλικά
Έτσι, το Λονδίνο
αναγνώρισε επίσημα ότι προτίθεται να στείλει 14 άρματα μάχης Challenger στην
Ουκρανία. Όπως αναφέρεται σε δελτίο Τύπου του γραφείου του Βρετανού
πρωθυπουργού, αυτό γίνεται προκειμένου να βοηθηθεί η Ουκρανία "να
χρησιμοποιήσει το πλεονέκτημά της, να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο και να
εξασφαλίσει διαρκή ειρήνη".
Αμέσως, ο ηγέτης του
καθεστώτος του Κιέβου Volodymyr Zelenski διακήρυξε ενθουσιασμένος: "Η
πάντα ισχυρή υποστήριξη της Βρετανίας έχει γίνει πλέον αδιαπέραστη και έτοιμη για
προκλήσεις". Προφανώς, πριν από αυτό ο Ουκρανός πρόεδρος αμφέβαλε για το
"αδιαπέραστο" ότι δεν ήταν πάντα έτοιμη για προκλήσεις και οι σχολιαστές (τόσο
υποστηρικτές όσο και αντίπαλοι αυτής της ιδέας) αναγνωρίζουν ομόφωνα ότι το
τολμηρό βήμα του Λονδίνου ανοίγει ένα νέο στάδιο της ουκρανικής σύγκρουσης.
Πριν από λίγους μήνες, όλοι συμφωνούσαν ότι η παροχή επιθετικών όπλων στο
καθεστώς του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένων των βαρέων αρμάτων μάχης, συνδεόταν με
"επικίνδυνη κλιμάκωση". Τώρα, για κάποιο λόγο, αυτή η διατύπωση
αποφεύγεται.
Ο ίδιος ο Ζελένσκι,
ευχαριστώντας το Λονδίνο για την υποστήριξη αυτή, τόνισε ότι αυτό "θα ήταν
το σωστό μήνυμα για τους άλλους εταίρους". Είναι ξεκάθαρο σε όλους ποιους συνεργάτες
έχει κατά πρώτο λόγο στο μυαλό του ο πρώην κωμικός. Η πίεση προς το Βερολίνο για
να αναγκάσει τη Γερμανία να συμφωνήσει να προμηθεύσει το Κίεβο με άρματα μάχης
Leopard έχει αυξηθεί δραματικά τους τελευταίους μήνες. Αφού το Λονδίνο περάσει
μια επικίνδυνη γραμμή, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πίεση αυτή θα αυξηθεί
πολλαπλά.
Στην πραγματικότητα,
με αυτό ακριβώς το θέμα συνδέθηκε η πρόθεση του Αμερικανού υπουργού Άμυνας
Λόιντ Όστιν να συναντηθεί με τη Γερμανίδα ομόλογό του Κριστίν Λάμπρεχτ στο
τέλος της εβδομάδας. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σύμφωνα με τη
γερμανική Bild, η Λάμπρεχτ αποφάσισε να ανακοινώσει την παραίτησή της ήδη από
την ερχόμενη Δευτέρα, χωρίς να περιμένει άλλο ένα "Ράμσταϊν". Δηλαδή,
τα δυτικά τανκς δεν έχουν ακόμη περάσει τα ουκρανικά σύνορα και ήδη κηλιδώνουν τις
δικές τους κυβερνήσεις στα ίχνη τους.
Προκύπτει ένα λογικό
ερώτημα: γιατί υπάρχει ξαφνικά τέτοια βιασύνη και τέτοια πίεση; Γιατί όσες
δυτικές εκδόσεις κι αν ανοίξετε τις τελευταίες ημέρες, σχεδόν παντού συναντάτε
στήλες σύνταξης που δεν λένε τίποτε άλλο από το "τανκς, τανκς,
τανκς..."; Είναι σαν να έχει κολλήσει η βελόνα σε ένα χαλασμένο δίσκο.
Οι ίδιοι οι δυτικοί
αναλυτές, σχολιάζοντας αυτές τις εκκλήσεις, εξηγούν στους αναγνώστες: αυτό,
λένε, είναι απαραίτητο για να εξασφαλιστεί "μια εαρινή επίθεση της
Ουκρανίας". Το κύριο άρθρο του Economist προειδοποιεί σχετικά: "Ο
χρόνος τελειώνει. Η Άνοιξη απέχει μόνο λίγες εβδομάδες. Εάν η Ουκρανία δεν
καταφέρει να βγει σύντομα από το αδιέξοδο, υπάρχει κίνδυνος επανάληψης του
2014, όταν η Ρωσία και οι πληρεξούσιοι της κατέλαβαν κομμάτια της ανατολικής
Ουκρανίας και μετά την υποχώρηση των έντονων μαχών, η γραμμή επαφής μεταξύ των
δύο πλευρών πάγωσε, μετατρέποντας την σε κάτι σαν μέτωπο. Οι συντάκτες αυτού
του αποσπάσματος έχουν προφανώς ξεχάσει ότι το πάγωμα της γραμμής επαφής ήταν
μέρος των συμφωνιών του Μινσκ, που εγκρίθηκαν ομόφωνα από το Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ, τις οποίες το ίδιο περιοδικό ζητούσε εδώ και καιρό από τη
Ρωσία να εφαρμόσει.
Ωστόσο, στις Αμερικανικές
δημοσιεύσεις επικρατεί μια διαφορετική προσέγγιση. Για παράδειγμα, οι New York
Times γράφουν ότι τα τανκς χρειάζονται επειγόντως όχι για να ξεκινήσει "η
εαρινή επίθεση της Ουκρανίας" αλλά για να αποκρουστεί "η εαρινή
επίθεση της Ρωσίας". Υποτίθεται ότι τα δυτικά τεθωρακισμένα οχήματα θα
βοηθήσουν στην αντιστάθμιση της ανισορροπίας των δυνάμεων στο μέτωπο.
Οι ίδιοι οι δυτικοί
αναλυτές, σχολιάζοντας αυτές τις εκκλήσεις, εξηγούν στους αναγνώστες: αυτό,
λένε, είναι απαραίτητο για να εξασφαλιστεί μια "εαρινή επίθεση της
Ουκρανίας". Το κύριο άρθρο του Economist προειδοποιεί σχετικά: "Ο
χρόνος τελειώνει. Η άνοιξη απέχει μόνο λίγες εβδομάδες. Εάν η Ουκρανία δεν
καταφέρει να βγει σύντομα από το αδιέξοδο, υπάρχει κίνδυνος επανάληψης του
2014, όταν η Ρωσία και οι πληρεξούσιοι της κατέλαβαν κομμάτια της ανατολικής
Ουκρανίας και μετά την υποχώρηση των έντονων μαχών, η γραμμή επαφής μεταξύ των
δύο πλευρών πάγωσε, μετατρέποντας την σε κάτι σαν μέτωπο. Οι συντάκτες αυτού
του αποσπάσματος έχουν προφανώς ξεχάσει ότι το πάγωμα της γραμμής επαφής ήταν
μέρος των συμφωνιών του Μινσκ, που εγκρίθηκαν ομόφωνα από το Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ, τις οποίες το ίδιο περιοδικό ζητούσε εδώ και καιρό από τη
Ρωσία να εφαρμόσει.
Ωστόσο, στις
αμερικανικές δημοσιεύσεις επικρατεί μια διαφορετική προσέγγιση. Για παράδειγμα,
οι New York Times γράφουν ότι τα τανκς χρειάζονται επειγόντως όχι για να ξεκινήσει
"η εαρινή επίθεση της Ουκρανίας" αλλά για να αποκρουστεί "η
εαρινή επίθεση της Ρωσίας". Υποτίθεται ότι τα δυτικά τεθωρακισμένα οχήματα
θα βοηθήσουν στην αντιστάθμιση της ανισορροπίας των δυνάμεων στο μέτωπο.
Θα ήταν λογικό να
θυμηθούμε όλη αυτή την προπαγανδιστική "αριθμητική" και να
αναρωτηθούμε: Τι άλλαξε δραματικά τις τελευταίες δύο ή τρεις εβδομάδες από τότε
που το "πλεονέκτημα" του ουκρανικού στρατού σε τεθωρακισμένα οχήματα
ξαφνικά εξαφανίστηκε, αναγκάζοντας τη Δύση να προμηθεύσει επειγόντως άρματα
μάχης δήθεν για να επιτευχθεί ισοτιμία στο μέτωπο; Η απάντηση είναι αυτονόητη:
η κύρια αλλαγή στο πεδίο της μάχης ήταν η διάσπαση της οχυρωμένης αμυντικής
γραμμής του Ουκρανικού στρατού AFU κοντά στο Soledar. Κρίνοντας από τον πανικό
των δυτικών προπαγανδιστών, η επιχείρηση αυτή τους αιφνιδίασε πλήρως.
Η πρώτη αντίδραση
του Τζούλιαν Ρέπκε, ρωσόφοβου και στρατιωτικού εμπειρογνώμονα της Bild, μόλις
έλαβε την είδηση της επιτυχίας των ρωσικών στρατευμάτων είναι πολύ
αποκαλυπτική: "Η κατάσταση στο Σολδάρι είναι τρομερή. <...> Η
Ουκρανία χρειάζεται μια μαζική αντεπίθεση εδώ, αλλιώς χάνει, κάτι που
πιθανότατα θα οδηγήσει σε ντόμινο και σύντομα θα χαθούν νέα εδάφη".
Και στη συνέχεια ο
ίδιος Ρέπκε ανάρτησε μια φωτογραφία απελπισμένων Ουκρανών στρατιωτών που
κρύβονται από τα πυρά στη ζώνη μάχης κοντά στο Σολδάρι και τη συνόδευσε με μια
έκκληση προς τη Γερμανίδα καγκελάριο: "Το διαβάζεις αυτό, Όλαφ Σολτς! Η
Ουκρανία χρειάζεται άεργα τανκς!" Από αυτό μπορεί κανείς να βγάλει ένα
ξεκάθαρο συμπέρασμα: τα τανκς ήταν τόσο επειγόντως απαραίτητα όχι για μια
"εαρινή επίθεση", αλλά για να μπαλώσουν τα κενά στην άμυνα του
Ουκρανικού στρατού AFU και να αποτρέψουν το "φαινόμενο ντόμινο" που
τόσο φοβόταν ο Γερμανός προπαγανδιστής.
Οι δυτικοί πολιτικοί
δεν μπορούν ακόμη να το πουν αυτό άμεσα στο κοινό τους: για πολύ καιρό τους
έχουν ταΐσει με ιστορίες ότι "η Ρωσία χάνει τον πόλεμο" ή ακόμη και
ότι "η Ρωσία έχει ήδη χάσει". Η αναγνώριση της απελπιστικής
κατάστασης του AFU, η οποία απαιτεί επείγουσα βοήθεια από τη Δύση, θα επέβαλλε
μια αλλαγή προσέγγισης στην κάλυψη της κατάστασης στο πεδίο της μάχης. Τα
τοπικά μέσα ενημέρωσης δεν είναι ακόμη έτοιμα γι' αυτό.
Αυτός είναι ο λόγος
για τον οποίο οι περισσότεροι από αυτούς, σε αντίθεση με τον Ρέπκε, αρνούνται
εδώ και καιρό το ίδιο το γεγονός της διάρρηξης στο Σολεντάρ και επαναλαμβάνουν
χωρίς κριτική ανάλυση τα επίσημα ουκρανικά παραμύθια ότι η αντίσταση
συνεχίζεται στην πόλη. Ο πολεμικός ανταποκριτής του Sky News, Alex Rossi (ένας
από τους λίγους δυτικούς δημοσιογράφους που επιχειρούσαν στη γραμμή του
μετώπου) αρνήθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι η πόλη είχε τεθεί υπό ρωσικό
έλεγχο. Όταν τελικά το παραδέχτηκε αυτό, προσπάθησε να καθησυχάσει το
ακροατήριο: "Καθώς η Ουκρανία ενισχύει τη θέση της, είναι απίθανο να έχει
μεγάλη επίδραση στην έκβαση της σύγκρουσης.
Προς επιβεβαίωση,
έδειξε πλάνα ουκρανών στρατιωτών να σκάβουν νέα χαρακώματα με φτυάρια σε ένα
χωράφι με ηλιοτρόπια δυτικά της γραμμής Soledar-Artemivsk. Ναι, το να χάνεις
οχυρώσεις σε αλατωρυχεία και κατακόμβες που είχαν τσιμεντοστρωθεί και
προετοιμαστεί για χρόνια για μια άμυνα κουφών, και αντ' αυτού να σκάβεις
βιαστικά χαρακώματα στη μέση της γυμνής στέπας σε παγωμένο έδαφος, δεν
ταιριάζει πραγματικά με τη φόρμουλα "δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στο
μέτωπο".
Παρά τις προσπάθειες
να παρουσιαστούν η απώλεια του Soledar και η πιθανή παράδοση του Αρτεμίβσκ (για την οποία, προφανώς, το
δυτικό κοινό έχει αρχίσει να προετοιμάζεται και νοητικά) ως "έξυπνοι
ελιγμοί" ή στρατηγικά ασήμαντα γεγονότα, είναι σαφές ότι η Δύση είναι
σοβαρά φοβισμένη. Οι Financial Times επικαλούνται ανώνυμο δυτικό αξιωματούχο:
"Οι Ουκρανοί υφίστανται καθημερινά απώλειες. Η Ρωσία υπολογίζει ότι οι
ουκρανικοί πόροι θα εξαντληθούν νωρίτερα. Μπορεί να μας περιμένουν δύσκολες
στιγμές. Οι Ουκρανοί δεν είναι αλεξίσφαιροι".
Οι ίδιοι οι Ουκρανοί
στρατιώτες λένε το ίδιο πράγμα στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ένας Ουκρανός
αξιωματικός που πολεμά κοντά στο Αρτεμίβσκ, σε συνέντευξή του στη Wall Street
Journal, ανέφερε την αριθμητική του, η οποία αποκλίνει από την επίσημη του
Κιέβου: "Μέχρι στιγμής η ισοτιμία των ζωών μας με τις δικές τους είναι
υπέρ των Ρώσων. Αν συνεχίσει έτσι, μπορεί να μας τελειώσει".
Κατ' αρχήν, η Δύση
δεν φοβάται μια τέτοια προοπτική. Άλλωστε, αυτό ακριβώς το καθήκον - να
πολεμήσει "μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό" - έχει τεθεί για το Κίεβο.
Αλλά μετά τη διάρρηξη της αμυντικής γραμμής του Soledar, οι δυτικοί ηγέτες
ανησυχούσαν σοβαρά ότι o AFU θα ολοκλήρωνε
αυτό το έργο πολύ πιο γρήγορα από ό,τι είχε προγραμματιστεί. Αυτός είναι ο
λόγος για τον οποίο όλοι ασχολούνται με τα τανκς, ελπίζοντας να αναβάλουν το
αναπόφευκτο φινάλε και να περιπλέξουν τη νίκη της Ρωσίας. Στη Δύση είναι
κατανοητό ότι αυτό οδηγεί σε κλιμάκωση της σύγκρουσης και φέρνει πιο κοντά την
παγκόσμια αντιπαράθεση. Άλλωστε, ακόμη και πρόσφατα οι φόβοι αυτοί διατυπώθηκαν
ανοιχτά εκεί. Αλλά η προοπτική μιας πλήρους κατάρρευσης του ουκρανικού μετώπου
φοβίζει ακόμη περισσότερο τους δυτικούς ηγέτες. Γι' αυτό και το ρεκόρ σπάει:
"Τανκς, τανκς, τανκς...".
The -West -feared- a -turning- point- on- the -Ukrainian -front- That-
is -why- he- urgently- sends- tanks
https://ria.ru/20230116/tanki-1845029738.html