Ψηφοφορία
στο δημοψήφισμα για τα νέα εδάφη που εντάσσονται στη Ρωσία στο εκλογικό κέντρο
του Μπέλγκοροντ - RIA Novosti, 1920, 05.10.2022
© RIA Novosti / Taisiya Liskovets
Διαβάστε το ria.ru
ΜΟΣΧΑ,
5 Οκτωβρίου -
RIA Novosti, Dmitry Ilyin. Όπως ήταν αναμενόμενο, η συλλογική Δύση επέκρινε και δεν
αναγνώρισε τα δημοψηφίσματα για τα νέα εδάφη που έγιναν μέρος της Ρωσίας.
Ωστόσο, όπως δείχνει η πρακτική, μια τέτοια προσέγγιση είναι εξαιρετικά
επιλεκτική. Το RIA Novosti έχει μια ιστορία σχετικά με το πώς οι δυτικές χώρες
ερμηνεύουν το διεθνές δίκαιο για τα δικά τους συμφέροντα.
Το
προηγούμενο του Κοσσυφοπεδίου
Το 2014,
όταν η Κριμαία επανενώθηκε με τη Ρωσία, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους
θεώρησαν ότι το δημοψήφισμα δεν ήταν επιλέξιμο. Οι αρχές της χερσονήσου
αναφέρθηκαν στο "προηγούμενο του Κοσσυφοπεδίου", αλλά αυτό δεν
ακούστηκε στη Δύση. Από νομικής άποψης, ωστόσο, οι περιπτώσεις του
Κοσσυφοπεδίου και της Κριμαίας είναι διαφορετικές. Και όχι υπέρ του λεγόμενου
πολιτισμένου κόσμου.
Το 1991, η
αυτόνομη επαρχία του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων (με αυτό το όνομα
εξακολουθεί να υφίσταται σύμφωνα με το σερβικό δίκαιο), η οποία αποτελούσε
μέρος της Γιουγκοσλαβίας, διεξήγαγε δημοψήφισμα. Περισσότερο από το 90 τοις
εκατό των Αλβανών ψήφισαν υπέρ της απόσχισης. Η Δύση το αγνόησε.
Ωστόσο, η
Πρίστινα ανακήρυξε την ανεξαρτησία της το 2008. Και χωρίς δημοψήφισμα - το
ψήφισμα του τοπικού κοινοβουλίου ήταν αρκετό. Και σχεδόν εκατό χώρες
αναγνώρισαν αμέσως το νέο κράτος.
"Μία
Κίνα" - μόνο με λόγια
Η κατάσταση
με την Ταϊβάν είναι ακόμη πιο παράλογη. Σε επίπεδο ρητορικής, ο Λευκός Οίκος
υποστηρίζει την έννοια της μίας Κίνας, η οποία υπονοεί ότι η ηπειρωτική Κίνα
και η Ταϊβάν με τα παρακείμενα νησιά της αποτελούν ένα κράτος. Στην
πραγματικότητα, ωστόσο, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι δορυφόροι τους, καθώς και η
Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, συνεργάζονται στενά με την Ταϊπέι, παρακάμπτοντας το
Πεκίνο.
Οι
Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι τηρούν μόνο τυπικά τους "κανόνες
ευπρέπειας", για παράδειγμα, μη δημιουργώντας επίσημες διπλωματικές
σχέσεις με την Ταϊβάν. Αλληλεπιδρούν σε επίπεδο πολυάριθμων διμερών επιτροπών,
αλλά αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παραβάν στην προκειμένη
περίπτωση. Ανώτεροι αξιωματούχοι και πολιτικοί των ΗΠΑ επισκέπτονται τακτικά
την Ταϊβάν, και παρά την αυτοσυγκράτηση του Πεκίνου υπέρ μιας διπλωματικής
λύσης του προβλήματος, συνεχίζουν να διοχετεύουν όπλα στο νησί.
Ταυτόχρονα,
περισσότερες από μία φορές, στην Ταϊπέι έχει προσφερθεί το σχήμα "μία
χώρα, δύο συστήματα". Έτσι, για παράδειγμα, ζει το Χονγκ Κονγκ, ένας
ανεξάρτητος και σημαντικός παίκτης της παγκόσμιας οικονομίας. Το μόνο πράγμα
στο οποίο περιορίζεται είναι οι πολιτικές αποφάσεις. Η Ταϊβάν, από την άλλη
πλευρά, επιμένει στην πλήρη ανεξαρτησία της, ενώ η Δύση όχι μόνο κάνει τα στραβά
μάτια, αλλά υποστηρίζει τα αποσχιστικά αισθήματα.
Η διάλυση
της Γιουγκοσλαβίας
Αυτό είναι
αρκετά σύμφωνο με την παράδοση της δυτικής εξωτερικής πολιτικής. Για
παράδειγμα, το 1990 το σλοβενικό κοινοβούλιο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του. Σε
αντίθεση με το Κοσσυφοπέδιο, υπήρξε δημοψήφισμα, αλλά μετά από κοινοβουλευτική
ψηφοφορία. Το 1991 η δημοκρατία αποχώρησε από τη Γιουγκοσλαβία, αν και χωρίς
την έγκριση των ομοσπονδιακών αρχών. Στη συνέχεια, η Σλοβενία έγινε γρήγορα
δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Το 1991, η
Κροατία διεξήγαγε επίσης δημοψήφισμα. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, η
ανεξαρτησία της αναγνωρίστηκε από όλα τα μέλη της ΕΕ.
Η
Βοσνία-Ερζεγοβίνη υιοθέτησε ένα μνημόνιο για την κυριαρχία το 1992 και
διοργάνωσε ένα υποτιθέμενο δημοψήφισμα, το οποίο ήταν αμφισβητήσιμο από πολλές
απόψεις. Ο σερβικός πληθυσμός αγνόησε την ψηφοφορία, και η απόσχιση από τη
Γιουγκοσλαβία υποστηρίχθηκε από λιγότερο από το 70% όσων προσήλθαν.
Η
κατάρρευση της ΕΣΣΔ
Το 1991, η
Λετονία διεξήγαγε μια "εκλογική διαβούλευση για την ανεξαρτησία".
Παρά τον εξορθολογισμένο τίτλο, θεωρήθηκε δημοψήφισμα, αν και το δείγμα της
ψηφοφορίας δεν ήταν καθόλου αντιπροσωπευτικό.
Η Λιθουανία
έκανε περίπου το ίδιο. Στην Εσθονία, η ψηφοφορία οργανώθηκε, αλλά με τη
συμμετοχή μόνο των "νόμιμων διαδόχων πολιτών" (όσων ήταν πολίτες πριν
από το 1940 και των απογόνων τους) και των ατόμων με "πράσινες
κάρτες" που δόθηκαν μόνο στους υποστηρικτές της ανεξαρτησίας. Και οι τρεις
βαλτικές δημοκρατίες εντάχθηκαν τελικά στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, η Αμπχαζία
και η Νότια Οσετία δεν αναγνωρίστηκαν από τη Δύση, αν και οι δύο δημοκρατίες
παρέμειναν στη Γεωργία, παρακάμπτοντας τη σοβιετική νομοθεσία. Όταν οι
γεωργιανές αρχές διεξήγαγαν δημοψήφισμα για την απόσχιση από την ΕΣΣΔ, οι
οντότητες (συμπεριλαμβανομένης της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας) είχαν το
δικαίωμα να εκφέρουν τη δική τους γνώμη. Η Τιφλίδα δεν έδωσε καμία σημασία σε
αυτό. Ούτε και τα επακόλουθα δημοψηφίσματα στα οποία οι Αμπχαζοι και οι Οσέτιοι
ψήφισαν υπέρ της ανεξαρτησίας (πάνω από 90%).
Από την
Κύπρο στο Τέξας
Τέλος, η
Δύση έχει τους δικούς της "σκελετούς στην ντουλάπα". Τώρα η
αμερικανική πολιτεία του Τέξας ανήκε στο Μεξικό μέχρι το 1836. Ωστόσο, με την
υποστήριξη των ΗΠΑ, οι ντόπιοι μετανάστες εξεγέρθηκαν και διακήρυξαν την
ανεξαρτησία τους. Και το 1845, όταν οι οικονομικές δυνατότητες της περιοχής
έγιναν προφανείς, η Ουάσινγκτον απέσπασε το Τέξας από το Μεξικό.
Χαρακτηριστικό
παράδειγμα της δυτικής πολιτικής των δύο μέτρων και σταθμών είναι η Τουρκική
Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, η οποία αναγνωρίζεται μόνο από την Άγκυρα. Η
ανεπίλυτη εδαφική διαμάχη δεν εμποδίζει τα μέλη του ΝΑΤΟ να οικοδομήσουν
σχέσεις με την Τουρκία, να διατηρήσουν τη σύγκρουση παγωμένη και πιθανώς να τη
χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης σε παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις. Η Μόσχα, από
την άλλη πλευρά, επικαλείται πάντα τις διαφανείς διαδικασίες και το δικαίωμα
στην αυτοδιάθεση, αλλά η θέση αυτή σίγουρα δεν ταιριάζει σε αυτό το πλαίσιο.
"Skeletons- in -the- closet-Why -does -the- West-
recognize- some -referendums- and- deny -others
https://ria.ru/20221005/politika-1821490130.html
Δείτε όλες τις αναρτήσεις https://tokoutsavaki.net και
https://tokoutsavaki.livejournal.com
