Σημαία στο
αυτοκίνητο του αμερικανικού προξενείου στη Σαγκάη - RIA Novosti, 1920,
23.10.2022
© AP Photo /
Greg Baker
Διαβάστε το
ria.ru
Dmitri
Kosyrev
Άλλη μια
ενέργεια αυτοεξευτελισμού της Ευρώπης έλαβε χώρα στο τέλος της περασμένης
εβδομάδας στις Βρυξέλλες. Αυτή ήταν η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
άλλες εκδηλώσεις κατά τις οποίες οι φιλοαμερικανοί Ευρωπαίοι επιτέθηκαν στη
Γερμανία και σε άλλους αποδυναμωμένους πρώην Ευρωπαίους ηγέτες με απαιτήσεις να
πολιορκήσουν τις επιχειρήσεις και γενικά τις όποιες σχέσεις με την Κίνα.
Αν μιλήσουμε
για τα συγκεκριμένα αποτελέσματα αυτής της ταραχώδους διήμερης ανταλλαγής, αυτά
είναι μικρά. Η ΕΕ είναι ένας τόσο ιδιόμορφος μηχανισμός, που δεν διατάσσει τόσο
τα κράτη μέλη της όσο τα πιέζει ξανά και ξανά. Δηλαδή, τις περισσότερες φορές,
κανείς δεν χρειάζεται τα συμβιβαστικά έγγραφα που υιοθετούνται, είναι θέμα
συζήτησης γι' αυτά και για άλλες περιπτώσεις.
Ο μηχανισμός
πίεσης έχει περίπου ως εξής: τα σήματα προέρχονται από την ευρωπαϊκή κυβέρνηση
στις Βρυξέλλες, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία μεταδίδει εντολές από την
Ουάσιγκτον, υποστηριζόμενες από μια χορωδία θυμωμένων νάνων της Βαλτικής και
άλλα παρόμοια.
Και έτσι
έγινε και σε αυτή την περίπτωση: την παραμονή της συνόδου κορυφής, εμφανίστηκε
μια Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας στις ΗΠΑ, όπου η Κίνα χαρακτηρίζεται ως η κύρια
γεωπολιτική πρόκληση. Αμέσως άρχισε να κινείται ένας από τους όχι πολύ ορατούς
ιμάντες - η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (μια μικρή δεξαμενή σκέψης
στις Βρυξέλλες, της οποίας ηγείται προσωπικά ο Josep Borrell, ο επικεφαλής
διπλωμάτης της ΕΕ). Η υπηρεσία ετοίμασε ένα έγγραφο για τη σύνοδο κορυφής που
καλεί τους Ευρωπαίους να σκληρύνουν τις σχέσεις τους με την Κίνα, επειδή
αποτελεί επίσης γεωπολιτική πρόκληση για την Ευρώπη. Ο ίδιος ο Borrell μίλησε
αμέσως μετά και επανέλαβε όλα τα κύρια σημεία της έκθεσης. Επιπλέον, ανακοίνωσε
ορισμένες λεπτομέρειες: είναι απαραίτητο να "μειωθεί η εξάρτηση"- οι
μόνοι δυνατοί τρόποι συνεργασίας με την Κίνα είναι μέσω της "καταπολέμησης
των κλιματικών αλλαγών", της οικολογίας και της ιατρικής.
Και μετά
συνεχίζεται σαν ρολόι. Ο Φινλανδός πρωθυπουργός προειδοποίησε τους Ευρωπαίους
κατά της συνεργασίας με "χώρες όπως η Κίνα".
Μην νομίζετε
ότι αυτό ήταν το μόνο θέμα συζήτησης: διαπληκτίστηκαν επίσης για το αν θα
βοηθήσουν ο ένας τον άλλον να παραδώσει ενεργειακούς φορείς πριν από έναν
καταστροφικό χειμώνα και προσπάθησαν να συζητήσουν κυρώσεις κατά του Ιράν
επειδή διαθέτει πολύ αποτελεσματικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Όσον αφορά όμως
τις γεωπολιτικές επιπτώσεις, η κύρια ιστορία αφορούσε την Κίνα. Πιο
συγκεκριμένα, η σινογερμανική.
Είναι
γεγονός ότι ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς αναμενόταν να επισκεφθεί το
Πεκίνο στις αρχές Νοεμβρίου επικεφαλής μιας ισχυρής γερμανικής επιχειρηματικής
αντιπροσωπείας. Δεν υπάρχει ημερομηνία, αλλά υπάρχουν πληροφορίες για τους πολύ
κακούς νάνους που προειδοποιούν τη Γερμανία: όχι αποσχιστικές συμφωνίες με το
Πεκίνο, η Ευρώπη πρέπει να μιλήσει στους Κινέζους με μια φωνή - τη δική τους
φωνή, όπως είναι λογικό.
Εδώ πρέπει
να υπενθυμίσουμε ότι ο ίδιος ο Josep Borrell, ο οποίος τώρα ηγείται της στήλης
που τάσσεται υπέρ του διαζυγίου με την Κίνα, ανέφερε το προφανές πριν από λίγο
καιρό: ότι η Κίνα "χτίζει τα θεμέλια για την ευημερία μας". Δηλαδή,
ολόκληρη η πρόσφατη γλυκιά ζωή των Ευρωπαίων έχει οικοδομηθεί με σχετικά φτηνό
εργατικό δυναμικό (με υψηλές δεξιότητες) από την Κίνα. Συν τις φθηνές
προμήθειες ενεργειακών πόρων από τη Ρωσία.
Όλα είναι
ξεκάθαρα με τους ενεργειακούς πόρους, ενώ οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δεν το
καταλαβαίνουν πολύ καλά - διαφωνούν στις συνόδους κορυφής τους. Τώρα, για να
μετατρέψουν τελικά την Ευρώπη σε ένα ερείπιο πλήρως εξαρτημένο από τις ΗΠΑ, δεν
έχουν παρά να της κόψουν τη δεύτερη πηγή της κανονικής της ύπαρξης.
Η γενική
εικόνα έχει ως εξής: το 2020 η Κίνα ανέβηκε στη θέση του πρώτου εμπορικού
εταίρου της ΕΕ, ξεπερνώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες (τα στοιχεία αυτά δεν
περιλαμβάνουν τις υπηρεσίες και τα λοιπά οικονομικά, εδώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι
στο κυνήγι ). Πέρυσι, το εμπόριο μεταξύ της Κίνας και της ΕΕ αυξήθηκε περαιτέρω
στα 695,5 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι ΗΠΑ διεύρυναν τη διαφορά τους. Φέτος,
αυξάνεται και πάλι, κατά 8,8%, και οι ευρωπαϊκές επενδύσεις στην Κίνα έχουν
αυξηθεί κατακόρυφα. Αυτή είναι η γεωπολιτική πρόκληση (για τις Ηνωμένες
Πολιτείες, πρώτα και κύρια).
Αλλά αυτή
είναι η Ευρώπη στο σύνολό της. Αλλά αν το εξετάσετε ανά χώρα, είναι σαφές ότι
πρώτα απ' όλα η Γερμανία, η Ιταλία και μερικές ακόμη χώρες συναλλάσσονται και
συνεργάζονται με την Κίνα, αλλά καθόλου οι ήδη αναφερθείσες μικρές χώρες της
Βαλτικής και άλλες. Και τώρα αντιμετωπίζουν μια πρωτοφανή κατάσταση: την
ανατροπή των ηγετών του ευρώ, των Γερμανών, την ήττα της γερμανικής βιομηχανίας.
Και τότε, ποιος ξέρει, η Πολωνία θα γίνει η μεγάλη δύναμη στην Ευρώπη, και όλοι
οι άλλοι - και κυρίως οι Γερμανοί - θα τη φοβούνται.
Η ουκρανική
ιστορία χρησιμοποιήθηκε από την αρχή για να σπάσουν και οι σινο-ευρωπαϊκοί
δεσμοί. Την 1η Απριλίου, την Ημέρα του Γέλιου, πραγματοποιήθηκε σύνοδος κορυφής
ΕΕ-Κίνας, όπου προσπάθησαν με κάθε σοβαρότητα να πείσουν το Πεκίνο να
"καταδικάσει τη Μόσχα". Ωστόσο, υπήρχε "η αίσθηση στις Βρυξέλλες
ότι η Κίνα δεν ενδιαφερόταν να ασκήσει πίεση στη Ρωσία" (είπαμε ότι ήταν η
Ημέρα του Γέλιου, σωστά;). Τώρα τα πράγματα θα γίνουν πιο σοβαρά.
Τι
ενδιαφέρει την Κίνα στην ευρωπαϊκή τροχιά; Πρώτα απ' όλα, πρέπει να υπάρχει μια
ακμάζουσα οικονομία εκεί, δηλαδή οι άνθρωποι στην Ευρώπη πρέπει να ζουν καλά,
να αγοράζουν κινεζικά προϊόντα και να εξάγουν κάτι υψηλής τεχνολογίας. Η
καταστροφή της Ευρώπης, που τρέμει από το κρύο και μεταφέρει τις καλύτερες
βιομηχανίες της στις ΗΠΑ, δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσα για την Κίνα. Η περιοχή,
η οποία έχει απογυμνωθεί από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, χάνει
επομένως μεγάλο μέρος της ελκυστικότητάς της, ενώ αναμένεται οικονομική
ανάπτυξη σε άλλες περιοχές φιλικές προς την Κίνα - τη Μέση Ανατολή, την Αφρική
και τη Λατινική Αμερική, για να μην αναφέρουμε τη γειτονική Ασία.
Η
ιδιαιτερότητα της κατάστασης για τον Όλαφ Σολτς είναι ότι δεν είναι μόνο οι
γείτονές του στη Βαλτική Θάλασσα που έχουν δεμένα τα χέρια τους. Υπάρχει επίσης
μια πέμπτη φάλαγγα - οι πράσινοι άνδρες, δηλαδή οι φανατικοί, για τους οποίους
η καταστροφή των βιομηχανιών τους και άλλων βιομηχανιών, η επιστροφή των
ανθρώπων στον Μεσαίωνα είναι ένα όνειρο και το νόημα ολόκληρης της πολιτικής
τους ζωής. Ο Σολτς ηγείται ενός συνασπισμού στον οποίο οι Πράσινοι είναι απλά
απαραίτητοι γι' αυτόν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι έως και το 80% της παγκόσμιας
δυναμικότητας των ηλιακών συλλεκτών ελέγχεται από τους Κινέζους. Σε αυτό το
σημείο είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με το Πεκίνο. Μένει να δούμε πώς θα
πληρώσει η Γερμανία. Ωστόσο, αν μη τι άλλο, οι Αμερικανοί θα τους εξηγήσουν.
The- US- forces- Europe- to- destroy- itself
https://ria.ru/20221023/ssha-1825935404.html
