Δεν υπάρχει ελπίδα για την Κίνα.

 © REUTERS / Tyrone Siu

Μετάδοση των εγκαινίων του εκλεγέντος Προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden στο Χονγκ Κονγκ, Κίνα - RIA Novosti, 1920, 22.01.2021                                                           

Το Πεκίνο επέβαλε κυρώσεις σε 28 υπαλλήλους της προηγούμενης κυβέρνησης των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υπουργού Εξωτερικών Mike Pompeo και του εμπορικού συμβούλου του Trump, Peter Navarro για "μια σειρά παράλογων ενεργειών που παρενέβησαν σοβαρά στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας και έβλαψαν τα συμφέροντα της Κίνας".

Ο εκπρόσωπος της νέας ηγεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών χαρακτήρισε την απόφαση "αντιπαραγωγική και κυνική".

Επιπλέον, η πρώτη ημέρα της προεδρίας του Τζο Μπάιντεν σημαδεύτηκε από άλλα γεγονότα ορόσημο για τις σχέσεις Κίνας-ΗΠΑ.

Ένας εκπρόσωπος της Ταϊβάν προσκλήθηκε επίσημα στα εγκαίνια του Αμερικανού ηγέτη. Η συμμαχική και γενικά πολύ στενή σχέση της Ουάσιγκτον με το μη αναγνωρισμένο νησιωτικό έθνος δεν ήταν ποτέ μυστικό, αλλά ήταν η πρώτη φορά μετά από σαράντα χρόνια που οι Αμερικανοί έχουν διαπράξει τόσο κατάφωρη παραβίαση των επίσημων διπλωματικών κανόνων.

Και τότε έγινε γνωστό ότι το Twitter μπλόκαρε τον λογαριασμό της κινεζικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, δείχνοντας περίπλοκο Ιησουιτισμό

Συμπερασματικά είναι ότι τις τελευταίες εβδομάδες της αντιπαράθεσης της κυβέρνησης Trump με το Πεκίνο, οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να εκμεταλλεύονται ενεργά το θέμα των Ουιγούρων και πάλι. Τον Δεκέμβριο, οι ΗΠΑ περιόρισαν τις εισαγωγές βαμβακιού από την αυτόνομη περιοχή Xinjiang Uygur της Κίνας. Και μόλις μία ημέρα πριν από την παραίτησή του, ο Pompeo χαρακτήρισε την κατάσταση εκεί «γενοκτονία» και «συστηματικές προσπάθειες της κινεζικής κυβέρνησης να καταστρέψει τους Ουιγούρους».

Με τη σειρά της, πριν από μερικές εβδομάδες, η κινεζική πρεσβεία δημοσίευσε ένα Twit στο οποίο δήλωσε ότι χάρη στην πολιτική της "χειραφέτησης" οι γυναίκες των Ουιγούρων δεν είναι πλέον «μηχανές σύλληψης παιδιών». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το twitter έχει επιβάλει έναν περιορισμό στο λογαριασμό, λέγοντας ότι παραβιάζει την "πολιτική κατά της απανθρωποποίησης" που ακολουθείται από το κοινωνικό δίκτυο.

Εδώ, φυσικά, είναι ξεχωριστά εντυπωσιακό το γεγονός ότι η δήλωση της διπλωματικής αποστολής σχετικά με την καταστροφική αποδυνάμωση των γυναικών στον παραδοσιακό τρόπο ζωής των Ουιγούρων και τον προοδευτικό χειραφετηστικό ρόλο της πολιτικής ΛΔΚ το οποίο  θεωρήθηκε από το Twitter ως αντι-ανθρωπιστικά απάνθρωπο.

Αλλά πιο ενδιαφέρον είναι ένα άλλο: προκειμένου να αφαιρεθεί η τιμωρία και να αποκατασταθεί η πρόσβαση στο λογαριασμό του, η πρεσβεία πρέπει να αφαιρέσει από μόνη της το twit, το οποίο είναι τώρα κρυμμένο από το κοινό, το οποίο είναι απαράδεκτο για το κοινωνικό δίκτυο. Αυτό είναι ένα νέο, με τον δικό του τρόπο πρωτότυπο και, φυσικά, απλώς ένα αηδιαστικό βήμα στην πολιτική λογοκρισίας, που αναπτύχθηκε μαζικά από την παγκόσμια Big Tech.

Φυσικά, η Κίνα, όπως κανένα κράτος που σέβεται και αγαπά τη φήμη του, δεν μπορεί να υποκύψει σε έναν τέτοιο δημόσιο εκβιασμό, ακόμη και από μια ιδιωτική εταιρεία.

Ένα άλλο πράγμα είναι ότι τα αυτιά του αμερικανικού κράτους και συγκεκριμένα η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ βρίσκεται πίσω από το twitter, και αυτό, όπως και άλλα γεγονότα, δίνει λόγο για απογοητευτικά συμπεράσματα.

Οι πρώτες αποφάσεις του Joe Biden στον Λευκό Οίκο επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες ότι θα αρχίσει αμέσως να διαλύει την κληρονομιά του Donald Trump Πράγματι, όλα πήγαν όπως θα έπρεπε: η επιστροφή των Hνωμένων Πολιτειών στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, η άρση της κατασκευής ενός τείχους στα σύνορα στο Μεξικό και η απαγόρευση εισόδου στις Hνωμένες Πολιτείες πολιτών από ορισμένες μουσουλμανικές και Aφρικανικές χώρες, η ανάκληση της άδειας για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Keystone XL.

Ωστόσο, εάν αυτά τα βήματα ήταν αρκετά αναμενόμενα, η τύχη του σημαντικότερου θέματος εξωτερικής πολιτικής του προηγούμενου αρχηγού του Λευκού Οίκου - του οικονομικού και πολιτικού πολέμου με την Κίνα - δεν ήταν σαφή.

Υπήρχαν αρκετές αισιόδοξες απόψεις εμπειρογνωμόνων που πίστευαν ότι θα έπρεπε να αναμένουμε αύξηση της θερμοκρασίας στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Υπέρ ενός τέτοιου σεναρίου είχε την τάση να μην καταστραφεί εντελώς η σινο-αμερικανική εμπορική εταιρική σχέση, η οποία έγινε η πεμπτουσία του παγκοσμιοποιημένου κόσμου και οι από μακρού καθιερωμένες ιδιαίτερα στενές σχέσεις με την Κίνα και με τους εκπροσώπους των επιχειρήσεων της νέας ηγεσίας και τους συγγενείς τους (μέχρι τον Hunter Biden, τον γιο του πατέρα του).

Ωστόσο, οι σκεπτικιστές επεσήμαναν την αντικειμενική εξάντληση των δυνατοτήτων, των ευκαιριών και των πλεονεκτημάτων της Chimerica (Κίνα-Αμερική-Chimerica), καθώς και τις αυξανόμενες αντιφάσεις μεταξύ των δύο συνιστωσών της. Ο Τραμπ απλά εμφανίστηκε πρόθυμος να αναγνωρίσει ανοιχτά αυτές τις πραγματικότητες και να ενεργήσει σε αυτές, αρνούμενος να υφάνει πίσω από τα παρασκήνια διπλωματικά κορδόνια. Ήταν προφανές από αυτό ότι δεν θα άλλαζε καμία σύγκρουση μεταξύ της πρώην και της νέας ηγεσίας των ΗΠΑ ότι ο Μπάιντεν και η ομάδα του θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν το ίδιο σύνολο περιστάσεων - μάλλον δυσμενείς για την Αμερική - που θα τους ανάγκαζε απλώς να συνεχίσουν τις αντικινέζικες πολτικές των προκατόχων τους.

Η πρώτη μέρα της προεδρίας του Joe Biden επιβεβαίωσε τη σωστή άποψη.

Επιπλέον, υπάρχουν καλοί λόγοι να πιστεύουμε ότι η πολιτική της Ουάσιγκτον απέναντι στο Πεκίνο θα γίνει ακόμη πιο σκληρή και πιο επικίνδυνη ως προς τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα της.

Ο Τραμπ, ως επιχειρηματίας στην εξουσία, επικεντρώθηκε στις οικονομικές πτυχές του αγώνα κατά της Κίνας - ο εμπορικός πόλεμος που εξαπέλυσε είναι απόδειξη αυτού. Τα πολιτικά, ιδεολογικά ή ακόμη περισσότερο στρατιωτικά στοιχεία ήταν πολύ δευτερεύοντα στην πολιτική του (και όχι μόνο σε σχέση με τη ΛΔΚ) και ήταν εμφατικά υπηρεσιακού χαρακτήρα.

Για τους σημερινούς οικοδεσπότες του Λευκού Οίκου, ωστόσο, οι προτεραιότητες είναι ριζικά διαφορετικές. Χαρακτηρίζονται από ιδεολογικό ντετερμινισμό, και τους τελευταίους μήνες έχουν αποδείξει ότι δεν θεωρούν απαραίτητο να τηρούν κανέναν κανόνα, γραπτό και άγραφο - συν μια ιερή πίστη στην αποτελεσματικότητα της ωμής βίας, συμπεριλαμβανομένου του στρατού, ως μέθοδο πολιτικού αγώνα.

Όλα αυτά δημιουργούν ένα ειλικρινά εκρηκτικό κοκτέιλ όχι μόνο για τις σχέσεις μεταξύ της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και για ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ασία.

https://ria.ru/20210122/amerika-1594042036.html