Ίδρυμα Στρατηγικού Πολιτισμού
Ελένα Πουστοβοΐτοβα
Την τελευταία ημέρα του εξερχόμενου έτους, πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση που θα μπορούσε να γίνει ενημερωτική περίσταση για τις πρώτες σελίδες του Δυτικού Τύπου, αν δεν υπήρχαν τόσα πάθη για τον κορωναϊό και τη φασαρία της Πρωτοχρονιάς. Κατά τη διάρκεια βιντεοδιάσκεψης με τον Κινέζο Πρόεδρο Xi Jinping, τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουήλ Μακρόν και την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λέιν υπέγραψαν μακροπρόθεσμη επενδυτική συμφωνία με την Κίνα.
Για την καγκελάριο Μέρκελ, η
οποία θεωρεί ότι αυτή η εκδήλωση είναι μία από τις νίκες της, η Γερμανική
προεδρία του Συμβουλίου της Ευρώπης στέφεται με συμφωνία. Η είσοδος στην
κινεζική αγορά της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας και των τηλεπικοινωνιών, οι
ανοιχτές πόρτες για τις Γαλλικές χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις και η ανακάλυψη
της μειονεκτικής θέσης των ευρωπαϊκών εταιρειών και επενδυτών στην Κίνα, «που
διαπραγματεύεται ενεργά συμφωνίες με άλλους εταίρους», έχουν γίνει δώρο της
Πρωτοχρονιάς για τις Βρυξέλλες. Σε τελική ανάλυση, η Κίνα είναι η μόνη μεγάλη
οικονομία στον κόσμο που άρχισε να αναπτύσσεται μετά την ιστορία της
«πανδημίας». Οι υπόλοιπες οικονομίες μείωσαν τον όγκο παραγωγής αγαθών και
υπηρεσιών.
Η αντίδραση στην Ουάσιγκτον ήταν το αντίθετο από εκείνο των Ευρωπαίων. Σύμφωνα με τους Κινέζους της Global Times, "ο αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Μάθιου Πότεντερ θα ανατινάξει την Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω της συμφωνίας" Ο σύμβουλος εμπορίου του Λευκού Οίκου Peter Navarro χαρακτήρισε τη συμφωνία "κακή συμφωνία" που θέτει μια γεωπολιτική πρόκληση για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η γενική αντίδραση της
Αμερικανικής κυβέρνησης είναι - πόσο τολμούν (οι Ευρωπαίοι); Ένα ερώτημα που
ακούγεται κρυφά ή ρητά σε όλα τα σχόλια από την Ουάσιγκτον, όπου, σαν εκδίκηση,
εισήχθησαν πρόσθετα τιμολόγια την ίδια ημέρα για ευρωπαϊκά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων
των Γερμανικών ανταλλακτικών αεροσκαφών
και των Γαλλικών κρασιών.
Ταυτόχρονα, ούτε ένα γράμμα της
επενδυτικής συμφωνίας μεταξύ της ΕΕ και της Κίνας δεν αφορά την ασφάλεια των
Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, τα τύμπανα του πολέμου για τον Potomac ακούγονται.
«Έχει γίνει γενικά αποδεκτό στους κύκλους εξωτερικής πολιτικής ότι οι Ηνωμένες
Πολιτείες και η Κίνα ανταγωνίζονται σε έναν« μαραθώνιο υπερδύναμης »που θα
μπορούσε να διαρκέσει έναν αιώνα. Ωστόσο, το πιο έντονο μέρος του διαγωνισμού
θα διαρκέσει όχι περισσότερο από μια δεκαετία, λέει το περιοδικό Foreign
Affairs, που δημοσιεύθηκε από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. "... Η
στιγμή του μέγιστου κινδύνου θα έρθει σε λίγα χρόνια."
Για να «σώσει τον κόσμο από την
καταστροφή», η Αμερική, σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών, πρέπει να βασίζεται
σε τρεις αρχές. Το πρώτο είναι να αρνηθούμε τις επιτυχίες της Κίνας, η οποία
μπορεί, καταρχήν, να αλλάξει την ισορροπία της παγκόσμιας δύναμης. Πάνω απ
'όλα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, φοβούνται την επιστροφή της Ταϊβάν στη ΛΔΚ και
την κινεζική υπεροχή στη δημιουργία ενός τηλεπικοινωνιακού δικτύου 5G.
Ταυτόχρονα, είναι γνωστό ότι εάν δεν ήταν για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η
φιλοσοφία του Deng Xiaoping για «μια χώρα - δύο συστήματα» θα είχε ριζώσει στην
Ταϊβάν ακόμη και πριν από το τέλος του εικοστού αιώνα. Λοιπόν, η Κίνα
«ξεκίνησε» τα δίκτυα 5G πριν από πολύ καιρό, το 2014, όταν η εταιρεία ZTE του
Πεκίνου ήταν η πρώτη που προσέφερε την ιδέα του Pre-5G και ένα χρόνο αργότερα
άνοιξε έναν σταθμό στη Βαρκελώνη. Έτσι, η πρώτη βασική αρχή της νέας Αμερικανικής
διπλωματίας φαίνεται ασταθής. Ποια είναι η δεύτερη;
Το δεύτερο υπαγορεύει να
βασίζεται σε υπάρχοντα ή βραχυπρόθεσμα διαθέσιμα μέσα αποτροπής, χωρίς να
αποσπάται η προσοχή από μέσα που θα χρειαστούν χρόνια για να αναπτυχθούν.
Επικεφαλής μεταξύ αυτών των μέσων είναι πάνω από 800 στρατιωτικές βάσεις των
ΗΠΑ διάσπαρτες σε όλο τον κόσμο.
Τέλος, η τρίτη αρχή απαιτεί
επιλεκτικά «διάλυση» της επιρροής της Κίνας χωρίς να επιδιώκει να αλλάξει τη
γραμμή συμπεριφοράς του Πεκίνου. Δεν χρειάζεται να δελεάσουν το Πεκίνο με τις
δυνατότητες του ΠΟΕ, του ΔΝΤ κ.λπ. κ.λπ., το στοίχημα πρέπει να τεθεί στη
σκόπιμη εξάντληση των κινεζικών πόρων.
Η Αμερική πρέπει να
προετοιμαστεί για προσβλητικές και επιθετικές ενέργειες όχι στο μέλλον, αλλά
τώρα, προκειμένου να αποφευχθεί πιο ισχυρή αντίσταση αργότερα.
«Εάν η Κίνα απορροφήσει την
Ταϊβάν», γράφει η Εξωτερική Πολιτική, «αποκτά πρόσβαση σε τεχνολογία παγκόσμιας
κλάσης και αποκτά ένα « αβύθιστο αεροπλανοφόρο »που προβάλλει στρατιωτική
δύναμη στον Δυτικό Ειρηνικό, καθώς και τη δυνατότητα αποκλεισμού της Ιαπωνίας
και των Φιλιππίνων ... Η Ταϊβάν είναι ο άξονας εξουσίας στην Ανατολική Ασία:
ελέγχεται από την Ταϊπέι, το νησί είναι φρούριο ενάντια στην κινεζική
επιθετικότητα. " Αξίζει να μελετήσετε αυτό το ρητό για να διακρίνετε
καλύτερα την αμερικανική κατανόηση της παγκόσμιας τάξης. Υπάρχουν δώδεκα
ναυτικές βάσεις των ΗΠΑ κατά μήκος της περιφέρειας της Ταϊβάν - και στα μάτια
της Ουάσιγκτον, αυτό κάνει τις ΗΠΑ πρεσβευτές της ειρήνης!
Παρά το πυκνό δαχτυλίδι των ήδη
υπαρχουσών στρατιωτικών βάσεων, σύμφωνα με το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, η
Ουάσιγκτον θα πρέπει να αναπτύξει νέους εκτοξευτές πυραύλων και ένοπλα
αεροσκάφη και drones σε κοντινές βάσεις και, εάν είναι δυνατόν, στην ίδια την
Ταϊβάν. Προτείνεται να σταματήσει η κατασκευή ακριβών αερομεταφορέων και να
χρηματοδοτηθούν περιπολίες με πλοία που φέρουν πυραύλους κρούζ και
"έξυπνες νάρκες". Οι ΗΠΑ
συμπεριλαμβάνουν επίσης τους συμμάχους τους ανάμεσα στα" εύχρηστα εργαλεία
". Οι Βρυξέλλες διατάχθηκαν να θεωρήσουν την Κίνα ως «συστημικό αντίπαλο»
και η Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν διαταχθεί να στείλουν ναυτικές
περιπολίες για να περιορίσουν το Πεκίνο στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και στον
Ινδικό Ωκεανό. Και όμως εδώ είναι μια επενδυτική συμφωνία με έναν «συστημικό
εχθρό» ...
«Τώρα είναι η ώρα για τις υπερδυνάμεις
του κόσμου να σταματήσουν να ρίχνουν πέτρες σε γυάλινα σπίτια», γράφει η
ευρωπαϊκή έκδοση του Project Syndicate. - Έτσι ονομάζεται. Ζώντας σε ένα
γυάλινο σπίτι, δεν χρειάζεται να πετάξετε πέτρες. Η υπογεγραμμένη συμφωνία
μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κίνας είναι επωφελής για την Ευρώπη,
επωφελής για την Κίνα και ακόμη και επωφελής για τις Ηνωμένες Πολιτείες, μόνο
οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν να το παρατηρήσουν, νευριάζοντας για το ότι
παραδίδουν τις δικές τους θέσεις
παγκόσμιας ηγεμονίας.
Φωτογραφία εξωφύλλου: REUTERS /
Johanna Geron
https://www.fondsk.ru/news/2021/01/09/diplomatia-us-v-marafone-sverhderzhav-52646.html
