Τις προάλλες, ανησυχώντας για το τι συμβαίνει στη Γαλλία, ο Πρόεδρος Εμμανουήλ Μακρόν έκανε μια προληπτική δήλωση σχετικά με την ανάγκη ενίσχυσης των συνόρων της ζώνης Σένγκεν
Η
δήλωση αυτή έγινε μετά από τηλεδιάσκεψη με τον Αυστριακό Καγκελάριο και τους
επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Στην ίδια
συναισθηματική ομιλία του Γάλλου προέδρου, ανακοινώθηκε η δημιουργία ενός
πανευρωπαϊκού Συμβουλίου Ασφαλείας. Ο Μακρόν ήταν σιωπηλός σχετικά με το είδος
του συμβουλίου, με ποιες εξουσίες, από ποιον πρέπει να αποτελείται και ποιος
πρέπει να το συστήσει
Μετά
από τα γνωστά γεγονότα με μοναχικούς τρομοκράτες στη Γαλλία, μια επίθεση σε μια
συναγωγή στην Αυστρία και άλλες φαινομενικά άσχετες τραγωδίες των τελευταίων
εβδομάδων που έπληξαν τη φαντασία των Ευρωπαίων κατοίκων , που είναι ήδη
κουρασμένοι από την πανδημία του κορωναϊού, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναρωτήθηκαν
πώς θα μπορούσαν πραγματικά να φτιάξουν τη δική τους «σιδερένια κουρτίνα» από
τη διείσδυση κάθε είδους αμφίβολων και επικίνδυνων χαρακτήρων στην Ευρώπη.
Η
ίδια η ιδέα προς αυτή την κατεύθυνση φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την
ιδέα των τριών τελευταίων δεκαετιών της οικοδόμησης ενός ανοιχτού κόσμου στην
ήπειρο. Η οικοδόμηση αδιάβατων συνόρων, αν και σε πολλές χώρες, μοιάζει με
φράχτη γύρω από πολλές συλλογικές εκμεταλλεύσεις. Και φυσικά, μια τέτοια
προσέγγιση έρχεται σε άμεση αντίφαση με τις ιδέες της παγκοσμιοποίησης, οι
οποίες μπορεί να αποκατασταθούν (τουλάχιστον για την Ευρώπη) από τον 46ο
Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και την πιστή του Καμάλα, που φτάνει στο Οβάλ
Γραφείο του Λευκού Οίκου.
Τι μένει να κάνουν οι Ευρωπαίοι;
Η
εισροή μεταναστών από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, που η Ευρώπη μόλις
αφομοίωσε πριν από πέντε χρόνια (και χάρη σε μια συμφωνία με την Τουρκία αξίας
4 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως), προκάλεσε τον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία.
Στη συνέχεια, το 2015, ο Ερντογάν υποσχέθηκε ότι τα χρήματα θα φιλτράρουν τη
ροή στην Τουρκία, όπου δημιούργησε στρατόπεδα προσφύγων.
"Πρέπει
να μεταρρυθμίσουμε τον Σένγκεν για να γίνουμε χώρος ασφαλείας!" - αναφωνεί
ρητορικά ο Macron. Και πώς μπορεί να γίνει αυτό, όταν η Ευρώπη έχει δεχτεί
αρκετά εκατομμύρια πρόσφυγες κατά τη διάρκεια αυτών των πέντε ετών - και πόσοι
από αυτούς εξακολουθούν να είναι απενεργοποιημένοι μοναχικοί τρομοκράτες, είναι
δύσκολο να πούμε με βεβαιότητα. Φυσικά, ο φράκτης είναι καλός, αλλά ποιος θα
φιλτράρει αυτή την ορδή μέσα; Δεν υπάρχουν πρακτικά πραγματικές ειδικές
υπηρεσίες σε καμία από τις χώρες της ΕΕ. Αυτά που υπάρχουν είναι διακοσμητικού
χαρακτήρα βοηθητικών δομών για τις υπηρεσίες πληροφοριών του παγκόσμιου (read -
American), οι οποίες, για προφανείς λόγους, μείωσαν σημαντικά τη δραστηριότητά
τους στη διασφάλιση της ασφάλειας στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.
Υπό
το πρίσμα αυτό, η ονειρική πρόταση του Προέδρου της Πέμπτης Δημοκρατίας για τη
δημιουργία πανευρωπαϊκού Συμβουλίου Ασφαλείας δεν φαίνεται τόσο παράλογη.
Πράγματι, οι ενέργειες τουλάχιστον των εσωτερικών υπηρεσιών επιβολής του νόμου
των χωρών Σένγκεν απαιτούν συνεχή και ακριβή επιχειρησιακό συντονισμό.
Τα
υπάρχοντα πρωτόκολλα εντός της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι σαφώς γραφειοκρατικά
και ανεπαρκή έναντι των απειλών που έχουν προκύψει σήμερα όσον αφορά την
ασφάλεια των Ευρωπαίων πολιτών.
Ο
εντοπισμός και η εξουδετέρωση των «κοιμισμένων» τρομοκρατών στην Ορδή των
εκατομμυρίων ατόμων που διανέμεται σε όλες τις χώρες του χώρου Σένγκεν δεν
μοιάζει καθόλου με την καταπολέμηση της μυθικής «ρωσικής απειλής», όταν η βάση
δεδομένων SIS ήταν γεμάτη με «απειλές για την εθνική ασφάλεια» σε σχέση με
ορισμένους Ρώσους πολίτες (πολιτικούς επιστήμονες, δημοσιογράφους, δημόσια
πρόσωπα, πολιτικούς) που ήταν απαράδεκτο σε κάποιον ως συμμετέχοντες σε
κοινωνικοπολιτικές και ανθρωπιστικές ανταλλαγές με Ευρωπαίους συναδέλφους.
Τέτοιοι περιορισμοί έχουν υιοθετηθεί τα τελευταία χρόνια κατά δεκάδων Ρώσων
πολιτών για μια περίοδο τριών έως πέντε ετών! Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να
σημειωθεί ότι το Γαλλικό Υπουργείο Εσωτερικών ήταν πάντα επικριτικό για τη
χρήση του Πρωτοκόλλου Σένγκεν ως μέσου πολιτικής αντιποίνων κατά της ξένης
διαφωνίας.
Επιπλέον,
είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία και
την Αυστρία προκάλεσαν ένα αυξανόμενο κύμα πίεσης του κοινού στις κυβερνήσεις
των Ευρωπαϊκών χωρών για την αποκατάσταση των κρατικών συνόρων εντός της
Ευρώπης. Η πανδημία και ο κίνδυνος εξάπλωσης του κορωναϊού κατά το τελευταίο
έτος απαιτούν άμεσα αυστηρή καραντίνα. Τουλάχιστον αυστηρή διήθηση στην είσοδο
με ταχεία δοκιμή για ιούς, τόσο βιολογικά όσο και ψυχικά. Και πού θα βρίσκονται
αυτοί οι άκαμπτοι θάλαμοι φιλτραρίσματος - στα σύνορα Σένγκεν ή στα αποκατεστημένα
κρατικά σύνορα των ευρωπαϊκών χωρών - εξαρτάται από την ταχύτητα έγκρισης των
κατάλληλων αποφάσεων από τους ευρωπαίους γραφειοκράτες.
Όπως
ορθώς τόνισε ο Πρόεδρος Macron, "η κοινή γνώμη σε χώρες που αντιμετωπίζουν
τρομοκρατική απειλή δεν θα είναι σε θέση να αντέξει ανοιχτά σύνορα για μεγάλο
χρονικό διάστημα εάν δεν πραγματοποιήσουμε μια βαθιά μεταρρύθμιση της ζώνης
Σένγκεν".
Πρέπει
να υποτεθεί ότι οι προκλήσεις που αντιμετώπισε η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια θα
οδηγήσουν όχι μόνο στην ενίσχυση των συνόρων του ίδιου του Σένγκεν ή ακόμη και
στην αλλαγή των αρχών της Συμφωνίας του Σένγκεν μέχρι την προσωρινή καταγγελία
της. Τέτοια υπέροχα πράγματα όπως το Σένγκεν λειτουργούν σε εποχές
σταθερότητας, τακτικές και ακριβείς διεθνείς σχέσεις που βίωσε ο κόσμος στα
τέλη του περασμένου αιώνα και στις αρχές αυτού του αιώνα. Δυστυχώς, αυτή η
ευχάριστη περίοδος αρκετών δεκαετιών έχει λήξει. Και η ίδια η ζωή σήμερα
απαιτεί νέες προσεγγίσεις, νέες δομές και νέους ηγέτες - αν όχι για χάρη της
διασφάλισης του βιοτικού επιπέδου, για χάρη της διατήρησης της ίδιας της ζωής
των Ευρωπαίων πολιτών.
Για
τέτοιες προκλήσεις, η Γαλλία και η Ευρώπη χρειάζονται έναν νέο Στρατηγό de
Gaulle. Το αν το Emmanuel Macron θα μπορούσε να γίνει ο νέος de Gaulle της
Ευρώπης είναι μια ρητορική ερώτηση.
Alexey
Martynov, RT
