© RIA Novosti / Ilya Pitalev |
Η εικονική διάσκεψη κορυφής των G20 ανέδειξε το θάνατο της παγκοσμιοποίησης, παρά όλες τις καλά συνδεδεμένες προσπάθειες των συμμετεχόντων, υπογραμμίζοντας ότι η αποπαγκοσμιοποίηση στον κόσμο μετά τον COVID έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Δεν πρόκειται για κάποια συνωμοσία εναντίον του συμβατικού «αμερικανικού μονοπολικού κόσμου» (με τη μορφή Pax Americana) ή οποιασδήποτε άλλης απόπειρας αναδημιουργίας μιας «αντιπαράθεσης» στο μοντέλο του δεύτερου μισού του ΧΧ αιώνα. Η αποπαγκοσμιοποίηση και η πολυπολικότητα είναι ήδη πραγματικότητα, ανεξάρτητα από το τι σκέφτονται στην Ουάσιγκτον ή στις Βρυξέλλες.
Το
πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ενιαία παγκόσμια πολιτική ατζέντα, ούτε υπάρχει
ενιαία πολιτική γλώσσα για να συζητηθεί. Και ακόμη περισσότερο δεν υπάρχει
"γεωπολιτικός ρυθμιστής" (ή ακόμα και "τρόπος συντονισμού
") με τα οποία η παγκόσμια κοινότητα θα επικεντρωνόταν.
Υπάρχουν
κοινά προβλήματα, που κυμαίνονται από την πανδημία του κορανοϊού έως την
παγκόσμια οικονομική κρίση, και οι κοινές λύσεις δεν είναι απλώς ανύπαρκτες,
δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να υπάρχουν. Απλώς και μόνο επειδή, σε παγκόσμιο
επίπεδο, το σύστημα αλληλεπίδρασης μεταξύ των χωρών έχει μετακινηθεί σε
κατάσταση μηδενικού αθροίσματος, δηλαδή κάθε επιτυχία μιας συγκεκριμένης χώρας
εκλαμβάνεται ως ήττα των ανταγωνιστών, ενώ επιδεικνύει πλήρη προθυμία να θυσιάσει
ορισμένα κοινά συμφέροντα (για να μην αναφέρουμε ανθρωπιστικές εκτιμήσεις) μόνο
για χάρη κάποιου από τους γεωπολιτικούς ανταγωνιστές για να μην μπορεί να
γράψει στο περιουσιακό του στοιχείο κάποια εικόνα, πολιτικής ή οικονομικής
νίκης.
Υπάρχουν
μερικά προφανή παραδείγματα. Στη σύνοδο κορυφής των G20, ο ηγέτης της Λαϊκής
Δημοκρατίας της Κίνας πρότεινε τη δημιουργία ενός ψηφιακού μηχανισμού που θα
επιτρέψει να ξεκλειδωθεί η κίνηση μεταξύ των χωρών, το οποίο θα παρείχε μεγάλη
στήριξη στην παγκόσμια οικονομία, το διεθνές εμπόριο και την αποκατάσταση του
τουρισμού (που είναι πολύ σημαντικό για πολλούς, συμπεριλαμβανομένων των πολύ
φτωχών, χωρών).
Η
Κίνα, μέσω αυτής, πρότεινε τη δημιουργία ενός διεθνούς μηχανισμού για την
αμοιβαία αναγνώριση του " QR -κώδικα υγείας" που θα βασίζεται στα
αποτελέσματα των δοκιμών. "Ελπίζω ότι θα συμμετάσχουν όσο το δυνατόν
περισσότερες χώρες και περιοχές του κόσμου", δήλωσε ο Xi Jinping.
Σε
αντικειμενικό επίπεδο, η δημιουργία κάποιου είδους διεθνούς και γενικά
αποδεκτής «ψηφιακής επιβεβαίωσης» ότι ένας συγκεκριμένος τουρίστας, διπλωμάτης
ή επιχειρηματίας είναι υγιής και μπορεί να διασχίσει τα σύνορα των χωρών (καθώς
και να επιστρέψει στην πατρίδα του) χωρίς καραντίνα ή παρακάμπτοντας τα κλειστά
σύνορα λόγω coronavirus είναι μια καλή ιδέα. Ωστόσο, οι πιθανότητες εφαρμογής
της σε παγκόσμιο επίπεδο στο εγγύς μέλλον είναι αρκετά αμελητέες, αν και το
μέτρο αυτό είναι απαραίτητο τώρα και μπορεί να εφαρμοστεί σχετικά εύκολα στην
πράξη. Και αυτό το μέτρο πιθανότατα δεν θα εφαρμοστεί, επειδή προτάθηκε από τον
Πρόεδρο Xi, και από την άποψη της εικόνας των δυτικών ηγετών να συμφωνήσουν με
τις προτάσεις του επίσημου Πεκίνου (ειδικά σε προτάσεις που τονίζουν την υψηλή
ανάπτυξη της κινεζικής τεχνολογίας των πληροφοριών) είναι αδύνατο, και είναι
αδύνατο στο πιο θεμελιώδες επίπεδο.
Το
ακόλουθο παράδειγμα είναι η αδυναμία πρόσβασης των εμβολίων coronavirus για
τους φτωχούς του κόσμου, οι οποίοι, αν δεν εμβολιαστούν, μπορεί κάλλιστα να
παραμείνουν "hotspots coronavirus" στον κόσμο με όλες τις συνέπειες.
Στην ομιλία του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν τόνισε την ανάγκη να διασφαλιστεί η
παγκόσμια πρόσβαση στον εμβολιασμό:
Η
κλίμακα της πανδημίας μας υποχρεώνει να χρησιμοποιήσουμε όλους τους διαθέσιμους
πόρους και τις εξελίξεις. Κοινός μας στόχος είναι να δημιουργήσουμε
χαρτοφυλάκια εμβολίων και να παράσχουμε αξιόπιστη προστασία σε ολόκληρο τον
πληθυσμό του πλανήτη. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει αρκετή δουλειά, αγαπητοί
συνάδελφοι, για όλους, και μου φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει όταν ο ανταγωνισμός,
ίσως, είναι αναπόφευκτος, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε κυρίως με ζητήματα
ανθρωπιστικής φύσης και να τα θέσουμε στο προσκήνιο.
Σε
δηλωτικό επίπεδο, όλα θα πάνε καλά, αλλά οι G20 στο σύνολό τους δεν θα
συμφωνήσουν σε συγκεκριμένες δράσεις που (αν ακολουθήσουν την στοιχειώδη
λογική) θα συνεπάγονταν τη δημιουργία ενός κοινού ταμείου για τη χρηματοδότηση
του εμβολιασμού του πληθυσμού των φτωχών χωρών που χρησιμοποιούν τα πιο προσιτά
και αποτελεσματικά εμβόλια, το οποίο θα απαιτούσε φυσικά τη χρήση του ρωσικού
εμβολίου "Sputnik V", το οποίο είναι φθηνότερο από τα Αμερικανικά και
ευρωπαϊκά ανάλογα και το οποίο, σε αντίθεση με το εμβόλιο Pfizer δεν χρειάζεται
να αποθηκεύονται σε μείον 70 βαθμούς Αυτό το τελευταίο είναι ένα σημαντικό
πρόβλημα ακόμη και στο πλαίσιο της Αμερικανικής ιατρικής υποδομής, για να μην
αναφέρουμε τις κατάλληλες "υποδομές" στη Νότια Αμερική, την Αφρική ή
την Ανατολική Ευρώπη.
Το
πρόβλημα, αν το κοιτάξετε από την άποψη της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών,
είναι και πάλι το Ρωσικό εμβόλιο (ωστόσο, προφανώς δεν είναι ικανοποιημένοι και
με το κινέζικο).
Ο
Βλαντιμίρ Πούτιν ζήτησε τον ανθρωπισμό με την αναβολή του «αναπόφευκτου
ανταγωνισμού», αλλά οι πιθανότητες να ακουστεί η πρόσκλησή του είναι εξαιρετικά
μικρές, ειδικά στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης εκστρατείας ενημέρωσης και
προπαγάνδας στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για τη δυσφήμιση των ρωσικών και
κινεζικών εμβολίων.
Ο
κατάλογος των θεμάτων για τα οποία δεν υπήρξε ουσιαστικός διάλογος στη σύνοδο
κορυφής των G20 (και υπήρξε μια σειρά μονολόγων από τους παγκόσμιους ηγέτες)
μπορεί να συνεχιστεί: εδώ είναι και η μεταρρύθμιση του ΠΟΕ, καθώς και τα
προβλήματα των χρεών σε ξένο νόμισμα των αναπτυσσόμενων χωρών, και η παγκόσμια
τάση προς τον προστατευτισμό. Οι ηγέτες της Δύσης έχουν μια πολύ σαφή θέση:
μιλούν πολύ, δεν ακούν κανέναν, και οι προτάσεις τους καταλήγουν σε μια απλή
φόρμουλα: "ο καθένας πρέπει να κάνει ό, τι λέμε, και τότε όλα θα πάνε καλά",
και υπό αυτή την έννοια η θέση της Ουάσιγκτον είναι απίθανο να αλλάξει μετά την
αλλαγή του προέδρου.
Η
έλλειψη ουσίας της συνόδου κορυφής των G20 αποτελεί σαφή απόδειξη ότι ο κόσμος
δεν κινείται προς τον ανταγωνισμό των «γεωπολιτικών συνασπισμών» και ιδιαίτερα
προς την αποκατάσταση της «αμερικανικής ειρήνης» (όπως ελπίζει η Ουάσιγκτον),
αλλά για έναν κόσμο στον οποίο θα συμφωνήσουμε σε κάτι μόνο στο επίπεδο των
διμερών διαπραγματεύσεων μεταξύ συγκεκριμένων χωρών. Τυπικά, ο κόσμος των G20,
η λεγόμενη G20, εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά στην πράξη πλησιάζουμε αυτό που ο
διάσημος Αμερικανός πολιτικός τεχνολόγος Jan Bremer αποκάλεσε "ο κόσμος
του G-zero": ένας κόσμος στον οποίο σε μεγάλο βαθμό ο καθένας είναι για
τον εαυτό του, και η επιτάχυνση αυτής της μεταμόρφωσης είναι πιθανό να είναι η
κύρια ιστορική κληρονομιά του coronavirus.
https://ria.ru/20201123/sammit-1585796649.html