 |
| © RIA Novosti / Maxim Blinov |
Η
προφανής έλλειψη ενθουσιασμού του Παρισιού και της Ουάσινγκτον για τη
διευθέτηση του Καραμπάχ, τόσο στη ρητορική όσο και στην πράξη, επιβεβαιώνει την
ορθότητα του Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος αναφέρθηκε στην επίδειξη της
"πληγωμένης αυτοεκτίμησης".
Ο
πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ είπε το ίδιο, σημειώνοντας ειρωνικά ότι
οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία "αν και καθυστερημένα, αλλά παρόλα αυτά
εξέφρασαν επίσης τη θετική τους στάση" στη συμφωνία.
Και
σύμφωνα με την καθιερωμένη παράδοση, η Άγκυρα δεν ήταν καθόλου εθιμοτυπική στην
επιλογή των λέξεων. Ο εκπρόσωπος τύπου του Τούρκου προέδρου δήλωσε ότι η Δύση,
εκπροσωπούμενη από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για τριάντα χρόνια, δεν ήταν σε θέση να υποβάλει
"συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις" για την αντιπαράθεση στο
Καραμπάχ, ενώ Ρωσία και Τουρκία ήταν σε θέση να "καταλήξουν σε
κατανόηση".
Το
γεγονός ότι οι συμφωνίες για το Ναγκόρνο Καραμπάχ αποδείχθηκαν οδυνηρή ήττα της
Δύσης -ιδίως των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας, οι οποίες μαζί με τη Ρωσία
είναι συμπρόεδροι της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης σε
αυτήν τη σύγκρουση- άρχισε να διαφαίνεται αμέσως.
Σύμφωνα
με τους δημοσιογράφους του Εθνικού Συμφέροντος, η Δύση κατάφερε να κοιμηθεί
ολοκληρωτικά αυτή τη φορά. Αποτέλεσε έκπληξη τόσο για την επανάληψη των
εχθροπραξιών όσο και για την υπογεγραμμένη συμφωνία βάσει της οποίας εισήχθησαν
Ρωσικά ειρηνευτικά στρατεύματα στην περιοχή. Η εφημερίδα έριξε την ευθύνη για
το περιστατικό στις Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες, σύμφωνα με τις
πληροφορίες της, δεν μπόρεσαν καν να λάβουν πληροφορίες για τις
διαπραγματεύσεις μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν, και το αποτέλεσμα ήταν μια
ευαίσθητη αποδυνάμωση των Αμερικανικών θέσεων στην περιοχή.
Στην
πραγματικότητα, ωστόσο, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη, καθώς η θέση της
«υποαπόδοσης των πληροφοριών» καλύπτει μια φύση για την πολύ μεγαλύτερη κλίμακα
της αποτυχίας των ΗΠΑ σε όλη αυτή την ιστορία.
Ο
διακανονισμός του Καραμπάχ, παρά τον σχετικά τοπικό χαρακτήρα της σύγκρουσης, σηματοδοτεί
ένα θεμελιωδώς νέο στάδιο στις αλλαγές που βιώνει το παγκόσμιο πολιτικό
σύστημα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη ήταν
περιττοί και ανεπιθύμητοι εταίροι ταυτόχρονα για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
Ο
σημαντικότερος δείκτης της δυτικής ηγεμονίας κατά τις τελευταίες τρεις
δεκαετίες ήταν η παρουσία και η ευρεία ζήτηση της. Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε
σύγκρουση -ακόμη και σε μεγάλο μέρος της εσωτερικής πολιτικής σε διαφορετικές
χώρες- υπήρχαν πάντα δυνάμεις που προσέφυγαν στη Δύση, της έκαναν έκκληση για
υποστήριξη, βασίζονταν σε βοήθεια και συχνά την λάμβαναν με τη μία ή την άλλη
μορφή.
Ως
εκφραστικό παράδειγμα αυτής της προσέγγισης μπορεί να υπενθυμιστεί το επεισόδιο
στην Κριμαία την Άνοιξη του 2014, όταν ο Ουκρανικός στρατός προσπάθησε να
«εισβάλει» στις Ρωσικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις με κραυγές «η Αμερική είναι
μαζί μας». Αυτό, φυσικά, φαίνεται γελοίο, αλλά ταυτόχρονα αντικατοπτρίζει με
μεγάλη ακρίβεια τον τρόπο σκέψης ενός σημαντικού αριθμού ανθρώπων,
συμπεριλαμβανομένων υψηλόβαθμων, σε όλο τον πλανήτη - από τη Λευκορωσία έως τη
Βενεζουέλα, από τη Συρία έως το Χονγκ Κονγκ.
Επιπλέον,
αυτή η κατάσταση υποστηρίζεται σκόπιμα από τη Δύση, η οποία ενδιαφέρεται φυσικά
να παραμείνει η απόλυτη σιγουριά στην έσχατη λύση και να κατέχει, αν όχι ένα
ελεγκτικό μερίδιο, τότε τουλάχιστον μια εξουσία αρνησικυρίας σε κάθε πρόβλημα
και σύγκρουση στον κόσμο. Αυτό είναι, στην πραγματικότητα, ένα από τα κύρια
συστατικά της γεωπολιτικής κυριαρχίας της.
Ο
σημερινός διακανονισμός του Καραμπάχ ήταν μοναδικός στο ότι η Δύση αποκόπηκε
από αυτόν από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Αυτό είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό, διότι
η διαπραγματευτική διαδικασία ήταν σαφώς όχι εύκολη, γεγονός που
αντικατοπτρίζεται στις επίσημες δηλώσεις των εμπλεκόμενων πρωτευουσών, οι
οποίες σε ορισμένα σημεία ήταν αμοιβαία αρκετά αιχμηρές.
Ωστόσο,
αντί να παρασυρθούν στην παγκόσμια παράδοση από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την
Ευρώπη για να ενισχύσουν τη θέση τους, όλοι τήρησαν φιλικά την πεποίθηση
"θα το τακτοποιήσουμε μεταξύ
τους".
Και
πραγματικά το τακτοποιήσαμε - μετά το γεγονός που έθεσε τη Δύση μαζί με τον
υπόλοιπο κόσμο σε τετελεσμένο γεγονός των συμφωνιών που επιτεύχθηκαν και
μάλιστα δρομολογήθηκαν σε εφαρμογή.
Αυτό
ήταν ένα πολύ ισχυρό χτύπημα σε έναν άλλο ακρογωνιαίο λίθο της επιρροής των ΗΠΑ
που ισχυρίζεται ότι έχει ένα ειδικό καθεστώς στο παγκόσμιο σύστημα. Και όπως
δείχνει η πρακτική, η πρώτη προσπάθεια - ειδικά τόσο επιτυχής - είναι βέβαιο
ότι θα ακολουθηθεί από άλλους.
Δεν
αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Αμερικανοί προτιμούν να διαγράψουν τι συνέβη
για την τυχαία αποτυχία της υπηρεσίας πληροφοριών τους. Αυτό είναι απλούστερο
και πιο άνετο από την πραγματοποίηση, και ακόμη περισσότερο την δημόσια
αναγνώριση ότι στην πραγματικότητα η διευθέτηση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ σημαίνει
μια άλλη τεκτονική αλλαγή στο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα, στερώντας σταδιακά
από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δύση από το συνολικό αποκλειστικό καθεστώς
τους.
https://ria.ru/20201124/uregulirovanie-1585966825.html
