 |
| © AP Photo / Evan Vucci |
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ σε μια συγκέντρωση εκστρατείας - RIA Novosti,
Αν κοιτάξετε τα πράγματα ρεαλιστικά, στην περίπτωση του σημερινού προέδρου, υπάρχουν δύο παράγοντες που μειώνουν τις προσωπικές του πιθανότητες επιβίωσης: τα γήρατά του που είναι στα 74 (και, όπως γνωρίζετε, η θνησιμότητα από κορωναϊό αυξάνεται απότομα με την ηλικία των μολυσμένων) και το υπερβολικό βάρος. Ένας επιπλέον αρνητικός (αλλά, βεβαίως, ανεξερεύνητος) παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει τις πιθανότητές του είναι το κολοσσιαίο επίπεδο άγχους που βιώνει ο Αμερικανός ηγέτης. Από την άλλη πλευρά, ο Τραμπ έχει τους καλύτερους γιατρούς στη χώρα και έχει πρόσβαση στα καλύτερα (και ίσως ακόμη και πειραματικά) φάρμακα. Σε κάθε περίπτωση, εάν ο Τραμπ πεθάνει ή είναι ανίκανος, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα πρέπει να καθορίσει έναν άλλο υποψήφιο για τις εκλογές, και αυτό δεν θα γίνει σύμφωνα με την πλήρη διαδικασία, με προκαταρτικές εκλογές και ενδοκομματικές συζητήσεις, αλλά σύμφωνα με ένα επιταχυνόμενο σενάριο, το οποίο περιλαμβάνει την απόφαση της κορυφαίας επιτροπής του κόμματος. Το πρόβλημα με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι ότι δεν υπάρχουν πολιτικά «αστέρια» στον πάγκο που με κάποιο τρόπο πλησιάζουν το χάρισμα και τη δημοτικότητα του Τραμπ. Σε περίπτωση θανάτου του ηγέτη, ο Αντιπρόεδρος Mike Pence δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί υποψήφιος που υπηρετεί ως «πιστός συγκλητικός» του, αλλά αυτός, επίσης, είναι απίθανο να είναι αποτελεσματικός διάδοχος. Επιπλέον, όπως επισημαίνει ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Dan Pildes, οι Ρεπουμπλικάνοι όχι μόνο θα χρειαστεί να προσδιορίσουν επειγόντως έναν νέο υποψήφιο, αλλά και να κάνουν τις ψηφοφορίες κάθε Πολιτείας και «ανάλογα με το πότε συμβαίνει αυτό, μπορεί να είναι δύσκολο: διαφορετικές Πολιτείες έχουν διαφορετικές προθεσμίες για το πότε τα κόμματα πρέπει να επιβεβαιώσουν τους υποψηφίους τους να ψηφίσουν.
Επιπλέον, λόγω του γεγονότος ότι εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν ήδη λάβει ψηφοδέλτια για ψηφοφορία μέσω ταχυδρομείου (το οποίο έχει λάβει πρωτοφανή κλίμακα λόγω της επιδημίας) και σε πολλές πολιτείες έχει ήδη ξεκινήσει η πρόωρη ψηφοφορία, η διαδικασία δύσκολα μπορεί να οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε η αντικατάσταση ενός υποψηφίου να περάσει χωρίς αρνητικές επιπτώσεις στο εκλογικό αποτέλεσμα των Ρεπουμπλικανών. Φυσικά, το Κογκρέσο μπορεί να αποφασίσει να αναβάλει τις εκλογές, αλλά αυτό θα απαιτήσει τη συναίνεση της δημοκρατικής πλειοψηφίας στο Κογκρέσο, το οποίο φαίνεται απίθανο, ειδικά δεδομένου του επιπέδου αμοιβαίου μίσους που τώρα επιδεικνύεται από ανταγωνιστικά τμήματα της αμερικανικής πολιτικής ελίτ. Από την άλλη πλευρά, μια κατάσταση στην οποία περίπου η μισή χώρα θα θεωρούσε ότι ο Μπάιντεν κέρδισε τις εκλογές με τον πιο κακό και ανέντιμο τρόπο δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί χρήσιμη για τις ΗΠΑ και για τη νομιμότητα των Αμερικανικών θεσμών, ακόμη και χωρίς να ληφθεί υπόψη ο κίνδυνος για μαζικές διαμαρτυρίες με στοιχεία πολιτικής βίας.
Εάν ο Τραμπ επιβιώσει από τον ιό του κορωναϊού, τότε στο μέλλον μπορεί να αποδειχθεί ότι αυτή η μόλυνση είναι ίσως το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί σε αυτόν στη γραμμή τερματισμού της προεκλογικής εκστρατείας. Αυτό μπορεί να φαίνεται παράλογο, αλλά υπάρχει ήδη προηγούμενο παρόμοιας φύσης: όταν ο Βρετανός πρωθυπουργός Τζόνσον κόλλησε τον κοροναϊό και κατέληξε στο νοσοκομείο (και βρέθηκε μετά από όχι πολύ δημοφιλή και όχι πολύ επιτυχημένα μέτρα για την καταπολέμηση του κοροναϊού στο Ηνωμένο Βασίλειο), η βαθμολογία του άρχισε να αυξάνεται.
Ο Μάθιου Φλιντερς, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, ορθώς σημειώνει ότι στην περίπτωση του Βρετανού πρωθυπουργού, η «απότομη άνοδος της υποστήριξης» (κατά έξι τοις εκατό) ήταν βραχυπρόθεσμη. Ωστόσο, στην περίπτωση του Τραμπ, δεν απαιτείται μακροπρόθεσμη ανάπτυξη, εάν επιβιώσει και η κορυφή της βαθμολογίας του θα είναι ακριβώς στις εκλογές, τότε αυτό θα είναι μια ιδανική επιλογή για αυτόν. Επιπλέον, η συγκεκριμένη διαμόρφωση της Αμερικανικής κουλτούρας μπορεί να παίξει στα χέρια του Τραμπ, ο οποίος λατρεύει τις ιστορίες μοναχικών ηρώων με δύσκολους χαρακτήρες, ξεπερνώντας τις δυσκολίες και νικώντας ισχυρούς εχθρούς ενάντια στις συνθήκες. Η εικόνα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, σε υπέροχη απομόνωση, χωρίς βοήθεια, το περπάτημα στο ελικόπτερο που τον πήγε στο νοσοκομείο είναι μια ισχυρή εκλογική διαφήμιση, τουλάχιστον για το Αμερικανικό κοινό. Ο ορατά χλωμός αλλά αποφασισμένος Τραμπ, που κάθεται σε ένα τραπέζι με ένα κοστούμι και εργάζεται με έγγραφα, το "Hospital Video Message" είναι επίσης μια εντυπωσιακή οπτική εικόνα, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τη συμπεριφορά του Joe Biden, ο οποίος ουσιαστικά δεν βγαίνει από το σπίτι του.
Διακεκριμένος πολιτικός σχολιαστής, σατιρικός, ψυχολόγος και με επιρροή Scott Adams περιέγραψε το ίδιο φαινόμενο με όρους που οι Αμερικανοί μπορούν να καταλάβουν.
"(Η ιστορία ότι) Ο Τραμπ, είναι μολυσμένος με COVID-19, θα μπορούσε να μετατραπεί σε (μια ιστορία για) πώς ο Peter Parker δαγκώθηκε από μια ραδιενεργή αράχνη. Ακούγεται άσχημα στα χαρτιά. Αλλά να θυμάστε ότι είναι τώρα ο υποψήφιος ο οποίος έχει την περισσότερη κατανόηση λόγω του κινδύνου πανδημίας, είτε το θέλετε είτε όχι.
Ο καθηγητής δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και ο υποστηρικτής των Δημοκρατικών Τζέι Ρόζεν κάνει μια παρόμοια υπόθεση.
«Αν ήμουν δημοσιογράφος στον Λευκό Οίκο, η υπόθεσή μου (θα ήταν) ότι πιστεύουν ότι μπορούν ακόμα να επωφεληθούν από αυτό. Η νίκη είναι αυτή: "Βλέπετε; Το COVID δεν είναι πρόβλημα. Ο Πρόεδρος φυσούσε τη μύτη του και το νίκησε σε λίγες μέρες. " Δουλεύοντας στην αντίθετη κατεύθυνση του φανταστικού αποτελέσματος, αγωνίζονται να βρουν το σενάριο"
Το σενάριο περιγράφεται σωστά και αν ο Τραμπ ανακάμψει, αυτό το πολιτικό μήνυμα θα προωθηθεί από τους πολιτικούς του τεχνολόγους και αυτή η εξέλιξη δεν είναι καθόλου φανταστική. Ίσως αποδειχθεί ότι υπό αυτές τις συνθήκες ο νικητής του Αμερικανικού προεδρικού αγώνα καθορίζεται με κάποιον τρόπο όχι από τους ψηφοφόρους, αλλά από τους ιούς που κατοικούν τώρα στο σώμα του κατεστημένου προέδρου και από τους γιατρούς που προσπαθούν να τον σώσουν από την μόλυνση, αυτό σχεδόν δεν αντιστοιχεί σε παραδοσιακές ιδέες για τη δημοκρατία, αλλά το 2020 είναι το έτος απαλλαγής από πολλές ψευδαισθήσεις, συμπεριλαμβανομένων πολιτικών.
https://ria.ru/20201005/vybory-1578188517.html
