 |
| © AP Photo / Charles Platiau/Pool |
Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουήλ Μακρόν
Στις
2 Μαρτίου 2014, η Γερμανίδα Καγκελάριος κάλεσε τον Βλαντιμίρ Πούτιν να
συζητήσει μαζί του την κατάσταση μετά το πραξικόπημα στην Ουκρανία και την
Κριμαία. Είναι σαφές ότι η Μέρκελ δεν θεώρησε τη νίκη του Μαϊντάν πραξικόπημα
και ανησυχούσε πολύ για την πιθανότητα να ανακτήσει η Ρωσία το κοινό που είχε
συγκεντρωθεί για να φύγει από την πλατεία της Κριμαίας. Δεν είναι γνωστό
ακριβώς τι είπε ο Πούτιν (αν και μπορεί να υποτεθεί ότι εξέφρασε την αγανάκτησή
του ότι η Ευρώπη δεν αντέδρασε στο πραξικόπημα στο Κίεβο), αλλά αφού μίλησε
μαζί του, η Μέρκελ ήρθε σε επαφή με τον Μπαράκ Ομπάμα και είπε στον Αμερικανό
πρόεδρο ότι «αμφιβάλλει για την επαρκή αντίληψη της πραγματικότητας που ζει ο
Πούτιν "και γενικά είπε ότι " Ο Πούτιν ζει σε έναν διαφορετικό κόσμο.
" Αυτές οι λεπτομέρειες έγιναν γνωστές από τη δημοσίευση των The New York
Times - δηλαδή, η διαρροή προήλθε από τον Λευκό Οίκο. Και παρόλο που αργότερα
οι Γερμανοί αξιωματούχοι αρνήθηκαν ανεπίσημα την έκθεση της Αμερικανικής
εφημερίδας, ισχυριζόμενοι ότι η Μέρκελ δεν είπε κάτι τέτοιο, αυτή η φράση της
επέζησε στην ιστορία.
Για
τη Δύση, η «στιγμή της Μέρκελ» είναι μια σύγκρουση με τον Πούτιν, χωρισμένη από
την πραγματικότητα. Τώρα είναι η σειρά του Macron: όπως γράφει η Liberation, «Ο
Emmanuel Macron βίωσε την« στιγμή της Μέρκελ »του την
περασμένη εβδομάδα όταν είδε τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αποκομμένο από τον κόσμο,
κρυμμένο σε έναν πύργο ελεφαντόδοντου και μεθυσμένο από τη δική του προπαγάνδα;
Ή ανέβηκε σε ένα νέο επίπεδο πολιτικού κυνισμού, δηλώνοντας ανοιχτά ότι τίποτα
δεν είναι αλήθεια και ότι όλα επιτρέπονται; "
-
Τι συνέβη; Το γεγονός είναι ότι, όπως και το 2014, υπήρξε διαρροή του
περιεχομένου μιας εμπιστευτικής συνομιλίας, αλλά αν τότε αφορούσε αυτό που είπε
η Μέρκελ στον Ομπάμα για τον Πούτιν, τότε τώρα η συζήτηση του ίδιου του Πούτιν
έχει ήδη επαναληφθεί. Το περιεχόμενο της συνομιλίας του με τον Macron έγινε
κάπως γνωστό στη Le Monde: αφορούσε τη Λευκορωσία, την Ουκρανία και τη Λιβύη.
Αλλά το κύριο θέμα της έκδοσης ήταν ο Navalny.
Σύμφωνα
με την εφημερίδα, ο Πούτιν μίλησε «περιφρονητικά» για τον Navalny και τον
χαρακτήρισε «απλό ταραχοποιό στο Διαδίκτυο» που «διέπραξε παράνομες ενέργειες
και χρησιμοποίησε το Ίδρυμα κατά της Διαφθοράς που δημιούργησε για εκβιασμό
αξιωματούχων και βουλευτών». Ο Πούτιν φέρεται να είπε στον Macron ότι ο Navalny
είχε προηγουμένως προσομοιώσει την ασθένεια και "θα μπορούσε να πάρει το
ίδιο το δηλητήριο" (δεν διευκρίνισε τον λόγο), ότι ο Novichok δεν ήταν
καθόλου τόσο περίπλοκη ουσία όπως ισχυρίστηκαν και ότι η χρήση του, κατ 'αρχήν,
δεν είχε επιβεβαιωθεί Και η απουσία επίσημης έρευνας στη Ρωσία δικαιολογείται
από την «απροθυμία Γάλλων και Γερμανών εμπειρογνωμόνων να μοιραστούν
πληροφορίες με τους Ρώσους συναδέλφους τους». Επιπλέον, "ο Πούτιν θεώρησε
επίσης πιθανό να εξετάσει άλλα ίχνη - για παράδειγμα, που οδηγούσαν στη
Λετονία, όπου ζει τώρα ο εφευρέτης του Novichok. Στην πραγματικότητα, αρκετοί
Σοβιετικοί επιστήμονες συμμετείχαν στην ανάπτυξη της ουσίας, και η εύρεση ενός
από αυτούς στο εξωτερικό δεν σημαίνει τη δυνατότητα παραγωγής της, ειδικά εάν
δεν υπάρχει ορατό κίνητρο. "
Ο
Πούτιν στην Le Monde λέει ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές και εδώ ο Macron λέει ότι
υπάρχουν λίγες. <...> Ο Εμμανουήλ Μακρόν, με τη σειρά του, απέρριψε
αμέσως το «ίχνος της Λετονίας» και την υιοθέτηση του δηλητηρίου από τον ίδιο
τον Ναβάλνι.
Μετά
τη δημοσίευση, ξέσπασε ένα σκάνδαλο - τόσο λόγω του περιεχομένου του όσο και
λόγω του ίδιου του γεγονότος της αποκάλυψης μιας εμπιστευτικής συνομιλίας.
Είναι αδύνατο να επαληθευτεί τι είναι αλήθεια και τι όχι από την δημοσίευση της
Le Monde . Το Κρεμλίνο αντέδρασε αμέσως, λέγοντας ότι "η εφημερίδα δεν
είναι καθόλου ακριβής στη διατυπωμένη διατύπωση" και, το πιο σημαντικό,
"δεν θα μπορούσε να είναι ακριβής, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι οι Γάλλοι
εταίροι μας μοιράστηκαν σκόπιμα με τα μέσα ενημέρωσης την καταγραφή της συνομιλίας
μεταξύ των δύο προέδρων, κάτι που δεν είναι σύμφωνα με τη διπλωματική πρακτική.
" Ο γραμματέας Τύπου του Ρώσου προέδρου άλλαξε ακόμη και σε μη διπλωματική
γλώσσα, προσθέτοντας: «Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι το Elysee Palace σκόπιμα,
και καλά, στη ρωσική ομιλία, διέρρευσε μια καταγραφή της συνομιλίας μεταξύ των
δύο προέδρων στον τύπο. Λοιπόν, αυτή είναι η Γαλλία. Η Γαλλία δεν μπορεί να το
κάνει αυτό. "
Δυστυχώς,
μπορεί. Αν και το Γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών είπε αργότερα ότι
"οποιαδήποτε διαρροή εσωτερικών εμπιστευτικών εγγράφων είναι
απαράδεκτη" και ότι η δημοσίευση στο Le Monde είναι "υπό
έρευνα", δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το περιεχόμενο της συνομιλίας διέρρευσε
από το Elysee Palace. Και με μεγάλη πιθανότητα - με πρωτοβουλία του ίδιου του
Macron. Ο οποίος κυριολεκτικά την ίδια ημέρα που εμφανίστηκε η δημοσίευση στο
Le Monde, μιλώντας με προ-ηχογραφημένη ομιλία στη συνεδρίαση της Γενικής
Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, είπε ότι η Γαλλία "δεν θα ανεχθεί τη χρήση
χημικών όπλων - στην Ευρώπη, τη Ρωσία και τη Συρία" και η Ρωσία πρέπει
"εντελώς να ρίξει φως στην απόπειρα
δολοφονίας ενός πολιτικού αντιπολιτευόμενου χρησιμοποιώντας το νευρικό πράκτορα
του Novichok. Και να το κάνουμε αυτό «γρήγορα και άψογα», αφού οι Γάλλοι θα
«επιβάλουν τις« κόκκινες γραμμές »που έχουν δημιουργήσει.
Ο
Macron επιτίθεται στον Πούτιν - και μέσω διαρροών υπονομεύει επίσης τα
απομεινάρια εμπιστοσύνης που υπήρχαν μεταξύ τους. Δηλαδή, ενεργεί με τον ίδιο
ακριβώς τρόπο όπως η Μέρκελ - αυτή είναι η πραγματική «στιγμή της Μέρκελ», μόνο
για τον Πούτιν. Ο πρόεδρός μας εξασφάλισε ότι δεν μπορεί κανείς να μιλήσει
ειλικρινά με τον Μακρόν, όπως και το 2014 ήταν πεπεισμένος ότι η Μέρκελ και ο
Ομπάμα δεν τηρούν τον λόγο τους.
Πριν
από έξι χρόνια, ο Πούτιν μίλησε επανειλημμένα για το πώς οι δυτικοί ηγέτες του
ζήτησαν να πείσει τον Γιανουκόβιτς να υπογράψει συμφωνία με τους ηγέτες του
Μαϊντάν για συνταγματική μεταρρύθμιση και πρόωρες εκλογές, η οποία τελικά
υπογράφηκε παρουσία εκπροσώπων από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Πολωνία. Και
παραβιάστηκε δύο ημέρες αργότερα, όταν ο Verkhovna Rada αφαίρεσε τον
Γιανουκόβιτς από την εξουσία, και η Δύση προσποιήθηκε ότι δεν υπήρχε συμφωνία
και ότι δεν υπήρχε πραξικόπημα. Δηλαδή, προσπάθησε να επιβάλει την
πραγματικότητά της στη Ρωσία - στην οποία η Ουκρανία θα υπόκειται σε ευρωπαϊκή
ολοκλήρωση και ατλαντικοποίηση. Η Ρωσική ιδέα της δικής της ιστορίας και
πραγματικότητας, φυσικά, ήταν διαφορετική - εξ ου και η Κριμαία, και περαιτέρω
αντιπαράθεση με τη Δύση. Η πραγματικότητα της Μέρκελ και η πραγματικότητα του
Πούτιν είναι διαφορετικές - πόσο διαφορετικό είναι το Γερμανικό σχέδιο να
συσπειρώσει μια ενωμένη Ευρώπη γύρω της και το ρωσικό σχέδιο για την επανένταξη
του μετα-σοβιετικού χώρου, συγκεντρώνοντας την ιστορική Ρωσία γύρω από το
ρωσικό έδαφος, για να μην αναφέρουμε τη Μικρή Ρωσία - την Ουκρανία. Η Ρωσία θα
καθορίσει το δικό της μέλλον - και θα αντισταθεί στις προσπάθειες εκτροπής των
δυτικών της εδαφών υπό τη συζήτηση για "ευρωπαϊκή επιλογή",
"δημοκρατία" και "αναγνώριση της πραγματικότητας".
Έξι
χρόνια αργότερα, ζητείται από τη Ρωσία να μετανοήσει για τη δηλητηρίαση του
Navalny - και με τη χρήση χημικών όπλων. Αλλά όταν, σε απάντηση, η Μόσχα ζητά
να δείξει τα δεδομένα των εξετάσεων, βάσει των οποίων φωνάζουν για το
"Novichok", είναι σαν να μην το άκουσαν - έχουμε ήδη δημιουργήσει τα
πάντα χωρίς εσάς, η επιχείρησή σας είναι να παραδεχτείτε την ενοχή σας και να
μετανοήσετε. Ήταν το ίδιο με την Ουκρανία: δεν υπάρχει κανένας Ρωσικός κόσμος,
ούτε καν ο Γιανουκόβιτς, τώρα υπάρχουν ο Τούρτσινοφ και ο Γιατσένιουκ, οδηγούν
την Ουκρανία στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, καθίστε στη Μόσχα σας και μην
πολεμήσετε.
Η
ιστορία της δηλητηρίασης του Navalny χρησιμοποιείται για να πιέσει ανοιχτά τη
Ρωσία και να υπονομεύσει τις σχέσεις Ευρώπης-Ρωσίας - και το παιχνίδι είναι
ανοιχτά απατηλό και αλαζονικό. Ταυτόχρονα, οι ευρωπαίοι ηγέτες είναι πολύ
περιορισμένοι στις δημόσιες δηλώσεις τους - δεν μπορούν πλέον να αμφιβάλλουν
για τον Νόβιτσοκ - τελικά, αυτό είναι "αποδεδειγμένο" και "ο
Πούτιν το κάνει πάντα αυτό". Φυσικά, ο Μακρόν, όπως και η Μέρκελ, δεν
πιστεύει στη συμμετοχή του Πούτιν στη δηλητηρίαση - αλλά και οι δύο
παραδέχονται πλήρως ότι ορισμένοι "εθελοντές βοηθοί του Κρεμλίνου"
προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Navalny. Ως εκ τούτου, θέλουν ο Πούτιν να τους
βοηθήσει να σώσουν τις ρωσοευρωπαϊκές σχέσεις - παραδεχόμενος την ενοχή της
Ρωσίας, διευθετώντας και τιμωρώντας τους υπεύθυνους. Αλλά ποιοι είναι οι
ένοχοι; Χρησιμοποίησαν χημικά όπλα; Αλλά αυτές είναι αβάσιμες κατηγορίες για τη
Δύση, που δεν επιβεβαιώνονται από τους Ρώσους γιατρούς. Αυτός είναι ο λόγος για
τον οποίο ο Πούτιν αντιμετωπίζει την ιστορία της δηλητηρίασης ως πρόκληση -
ακόμη και αν δεν είναι ακόμη σαφές ποιος είναι από πίσω. Και λέει στον Macron
για αυτό - αναφέροντας μια ποικιλία εκδοχών. Δηλαδή, η πραγματικότητα του
Πούτιν μοιάζει πολύ πιο πραγματική από την "επακριβώς καθιερωμένη"
Novichok "παρουσία του Macron. Η χρήση χημικών όπλων; Λοιπόν, ναι,
θυμόμαστε τις προκλήσεις στη Συρία - όταν τα Λευκά Κράνη που ήταν συνδεδεμένα
με τη Δυτική νοημοσύνη κοίταξαν τη χρήση χημικών όπλων από τον Άσαντ και στη
συνέχεια αποδείχθηκε ότι αυτά οργανώθηκαν από αυτούς.
Η
Γαλλία υπό τον Macron ισχυρίζεται ότι είναι ηγετική θέση στην Ευρώπη - και στις
σχέσεις με τη Ρωσία, ο νεαρός πρόεδρος προσπάθησε να βγει από την παγίδα του
Ατλαντικού. Τον Μάιο του 2017, μόλις δύο εβδομάδες μετά την ανάληψη της
εξουσίας, έλαβε τον Βλαντιμίρ Πούτιν στις Βερσαλλίες - και στη συνέχεια μίλησε
επανειλημμένα για το πόσο σημαντικές είναι οι σχέσεις με τη Ρωσία για την
Ευρώπη και ζήτησε την ανάπτυξή τους. "Απαιτείται διάλογος, πολλά μπορούν
να αλλάξουν εάν υπάρχει θέληση" - αυτά είναι τα λόγια του Macron. Υπήρχαν
αμφιβολίες για τη βούληση του Εμμανουήλ στο Κρεμλίνο στο παρελθόν, αλλά ακόμη
και ο διάλογος είναι δυνατός μόνο με το γεγονός της ελάχιστης εμπιστοσύνης -
και δημοσιεύοντας τη συνομιλία του με
τον Πούτιν στον Τύπο, ο Macron καταστρέφει όσα απομένει από αυτόν. Ανέντιμος;
... Ναι, αλλά το κύριο πράγμα είναι πολύ κοντόφθαλμος.
