Το ΝΑΤΟ δεν είναι σε θέση να επιλύσει την αυξανόμενη σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας
Βλαντιμίρ
Κούντρυβτσεφ
Η αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στη Μεσόγειο Θάλασσα για τη διαμάχη σχετικά με τον έλεγχο των πόρων πετρελαίου και φυσικού αερίου της υφαλοκρηπίδας δεν σταματά. Αντιθέτως, αυξάνεται. Τα συμβαλλόμενα μέρη προβαίνουν σε δηλώσεις και δεν δείχνουν καμία πρόθεση υποχώρησης. Ένα άλλο κράτος, η Γαλλία, συμμετέχει στη σύγκρουση, εμβαθύνοντας τις ρωγμές μέσα στη συμμαχία του Βόρειου Ατλαντικού, της οποίας η φρεγάτα, έχοντας λάβει μέρος σε ασκήσεις με τον ελληνικό στόλο, αποφάσισε να παραμείνει στη ζώνη κινδύνου.
Τα τελευταία χρόνια, το Παρίσι έχει γενικά αυξήσει αισθητά τη δραστηριότητά του στη διεθνή σκηνή.
Εδώ είναι η επιθυμία να υπενθυμίσουμε στον κόσμο τη Γαλλία ως μια μεγάλη Ευρωπαϊκή δύναμη και την επιδίωξη οικονομικών οφελών. Ο Εμμανουήλ Μακρόν βρέθηκε γρήγορα στον Λίβανο μετά την έκρηξη που συγκλόνισε τη χώρα και τώρα εγκαθιδρύει στρατιωτική παρουσία στην περιοχή όπου η Γαλλική Total έχει το δικαίωμα να αναπτύξει πεδία φυσικού αερίου. Αυτό οδήγησε τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να κατηγορήσει τον Γάλλο ομόλογό του για αποικιακές φιλοδοξίες, αν και φαίνεται ότι δεν έχει ο Ερντογάν δικαίωμα να μιλάει γι 'αυτό.
Υπάρχει
λογική ότι η Γαλλία υποστηρίζει την Ελλάδα στην ελληνοτουρκική σύγκρουση. Στη
Λιβύη, οι Γάλλοι και οι Τούρκοι βρίσκονται επίσης απέναντι από τα οδοφράγματα.
Υπήρξε ένα Γαλλο-Τουρκικό περιστατικό στη θάλασσα: το Γαλλικό Υπουργείο Άμυνας
δήλωσε ότι ένα πλοίο του Τουρκικού
ναυτικού που συνόδευε ένα φορτηγό πλοίο
που θα μπορούσε να μεταφέρει όπλα στη Λιβύη κατά παράβαση του εμπάργκο των
Ηνωμένων Εθνών έστειλε ένα προειδοποιητικό σήμα στην Γαλλική φρεγάτα και οι Τούρκοι ναυτικοί
φόρεσαν τα αλεξίσφαιρα γιλέκα και πήραν θέσεις στα όπλα του πλοίου. Η
Αθήνα, ωστόσο, προσπαθεί από καιρό να κάνει τη σύγκρουση διεθνή. Και ανακύπτουν
ορισμένα ερωτήματα σχετικά με τις σχέσεις Τουρκίας και Δύσης.
Σήμερα
είναι ήδη σαφές ότι το θέμα της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι
στο παρελθόν. Η Τουρκία ως μέλος της «ενωμένης Ευρώπης» δεν πραγματοποιήθηκε.
Ναι, δεν συμπεριφέρονται όλοι στην Ευρώπη απέναντι στην Τουρκία όπως η Γαλλία.
Για παράδειγμα, η Γερμανία αντιδρά πιο προσεκτικά (δεν θέλει περιττά προβλήματα
με μια πολύ μεγάλη Τουρκική κοινότητα μεταναστών), προσπαθώντας να ενεργήσει ως
μεσάζων. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, το Βερολίνο, όπου αποφασίστηκε να
σταματήσει η προμήθεια όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού στην Τουρκία, καθώς
και οι Βρυξέλλες (υπάρχουν συνομιλίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση για κυρώσεις κατά
της Άγκυρας) δεν είναι στο πλευρό του Ερντογάν. Αυτό επιβεβαιώνεται από τη θέση
των Ευρωπαίων στη Λιβύη.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι το κύριο πράγμα.
Το κυριότερο είναι πώς μπορεί να τελειώσει η
αναπτυσσόμενη τουρκο-ελληνική σύγκρουση για το ΝΑΤΟ, του οποίου η Τουρκία, η
Ελλάδα και η Γαλλία είναι πλήρη μέλη. Μέχρι τώρα, η θέση της Ουάσινγκτον δεν
παραμένει απολύτως σαφής · η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει ακόμη κάνει συγκεκριμένες
δηλώσεις.
Τώρα
οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας απέχουν πολύ από τις ιδανικές (λόγω της κατάστασης στη
Συρία · λόγω της αγοράς ρωσικών συστημάτων S-400 από την Τουρκία και
λόγω της πιθανής εμπλοκής ορισμένων δυνάμεων στις Ηνωμένες Πολιτείες
στην προσπάθεια ανατροπής του Ερντογάν). Ωστόσο, αυτός είναι επαρκής λόγος για
να επιτρέψει στη Συμμαχία να ταλαντεύεται και να εξασθενεί; Εξάλλου, οι
Αμερικανοί στην Τουρκία έχουν την πιο προηγμένη διοικητική βάση Πολεμικής
Αεροπορίας των ΗΠΑ στην Ευρώπη (Incirlik) και ο τουρκικός στρατός, ως σύμμαχος
του ΝΑΤΟ, είναι ένας από τους ισχυρότερους σε αυτό το στρατιωτικό μπλοκ.
Ωστόσο, το ερώτημα που δεν έχει καμία σαφή απάντηση είναι εάν η διατήρηση της αλληλεγγύης του ΝΑΤΟ και του Ατλαντισμού είναι μεταξύ των προτεραιοτήτων του Ντόναλντ Τραμπ, αυτού του εμπορικού μυαλού; Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα μιλήσει με την έννοια ότι δεν υπάρχει όφελος από το ΝΑΤΟ, εκτός από βλάβες (απώλειες λόγω ευρωπαϊκών «παρασίτων»). Έτσι, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι απίθανο να ανησυχεί για πιθανή αποδυνάμωση της συμμαχίας σε περίπτωση τουρκο-ελληνικής σύγκρουσης. Ναι, και η Γαλλία εδώ και πολύ καιρό εκπονεί σχέδια για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού, ο οποίος θα μπορούσε να είναι η ίδια συμμαχία χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς τον Καναδά και ... χωρίς την Τουρκία, με επικεφαλής το Παρίσι, όχι την Ουάσιγκτον.
Είναι
δύσκολο για τον Ερντογάν να βασίζεται στην υποστήριξη του Τραμπ
Επιπλέον,
η Συρία και το Αφγανιστάν δείχνουν ότι ο Λευκός Οίκος του Trump σκοπεύει να
αποσύρει αμερικανικά στρατεύματα από διάφορα μέρη του κόσμου, ανεξάρτητα από τη
στρατηγική σημασία της παραμονής τους εκεί. Αυτό ισχύει και για την Τουρκία.
Τέλος, η "νεο-οθωμανική" στροφή του διανύσματος εξωτερικής πολιτικής
της Τουρκίας από τον Ατλαντικό στην Ευρασία δεν φαίνεται να αποτελεί καταστροφή
του σημερινού ιδιοκτήτη του Λευκού Οίκου. Εάν ο Τραμπ είναι έτοιμος να
"αποχαιρετήσει" τη Γερμανία επειδή αγοράζει φυσικό αέριο από τη
Ρωσία, θέτοντας τέλος στη διατλαντική ενότητα, τότε είναι δύσκολο να υποθέσουμε
ότι θα εκτιμήσει τη φιλία με την Άγκυρα.
Οι
σχέσεις με την Τουρκία δεν είναι καθόλου πρόβλημα για τον Τραμπ. Το πρόβλημα
για αυτόν - και σήμερα το μόνο - είναι πώς να μείνει στον Λευκό Οίκο για άλλα
τέσσερα χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο ζει η Αμερική τώρα
("περιμένοντας την τέλεια καταιγίδα"), αυτό το πρόβλημα απέχει πολύ
από την επίλυση. Όλα τα βήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ θα
καταλήξουν στην εξεύρεση λύσης στο χρόνο που απομένει έως τις 3 Νοεμβρίου. Και
οι εγχώριοι πολιτικοί αντίπαλοι του Τραμπ είναι ισχυροί και το αποτέλεσμα της
προεκλογικής εκστρατείας στις Ηνωμένες Πολιτείες θα γίνει σχεδόν το κύριο
διεθνές πολιτικό πρόβλημα τις επόμενες εβδομάδες. Σε ένα τόσο αβέβαιο κλίμα,
όπου πολλά είναι απρόβλεπτα, οι πυροβολισμοί στην Ανατολική Μεσόγειο ενδέχεται
να ξεκινήσουν αύριο.
Εξώφυλλο:
Γαλλικές και Ελληνικές ναυτικές ασκήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, Ελληνικό
Υπουργείο Άμυνας / Φυλλάδιο μέσω REUTERS
