 |
| © RIA Novosti / Stringer |
Ο Πρόεδρος
των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Φωτογραφία αρχείου
Στο πλαίσιο
των δηλώσεων του επιτρόπου εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Josep Borrel ότι ο «ασιατικός αιώνας» έχει ξεκινήσει στον κόσμο μετά τον αμερικανικό, θα μπορούσε
κανείς να αναμένει από την Ουάσιγκτον να προσπαθήσει να αυξήσει την πίεση στις
Βρυξέλλες.
Μια τέτοια
υπόθεση για τις επόμενες ενέργειες της Ουάσιγκτον θα μπορούσε να γίνει
τουλάχιστον με βάση την ιστορική εμπειρία των τελευταίων 15-20 ετών, γεγονός
που δείχνει ότι οποιαδήποτε προσπάθεια Ευρωπαίων (και όχι μόνο Ευρωπαίων)
πολιτικών να αισθανθούν τη γεύση της ελευθερίας και να αλλάξουν τις γεωπολιτικές σημαίες, που πληροφορήθηκαν προσεκτικά από διπλωμάτες του State Department και άλλους απεσταλμένους του αμερικανικού «βαθιού κράτους»,
κατέληξε σε σκληρή εκδίκηση με τη χρήση διπλωματικής πίεσης, κυρώσεων και, εάν ήταν
απαραίτητο - ακόμη και τεχνολογιών
«χρωματιστών επαναστάσεων». Κατά
συνέπεια, η δήλωση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα ενεργήσει ως κατώτερος σύμμαχος
των ΗΠΑ στον αγώνα κατά της Κίνας, η οποία είναι ο προφανής και κύριος γεωπολιτικός
στόχος των ΗΠΑ για τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία, δεν θα μπορούσε να μείνει
ατιμώρητη. Πολύ περισσότερο που η Ευρωπαϊκή Ένωση προέβη επίσης σε δήλωση για
την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική στην Ασία και άρχισε ακόμη και να εφαρμόζει
τις απειλές της για να στερήσει από τους αμερικανικούς γίγαντες της
πληροφορικής (όπως το Facebook ή η Microsoft) ευκαιρίες να συμμετάσχουν σε
φορολογική βελτιστοποίηση στην ΕΕ.
Η τιμωρία
ακολούθησε πράγματι, και κυριολεκτικά την Παρασκευή τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης
αποκάλυψαν το σχέδιο αυτής της τιμωρίας, αλλά υπάρχει μια σημαντική απόχρωση:
πολλοί, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών εμπειρογνωμόνων πιστεύουν ότι αυτές οι ενέργειες θα ενισχύσουν
μάλλον την απόσταση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ακόμη και θα
βοηθήσουν τη Ρωσία.
Η Wall
Street Journal, η ναυαρχίδα των επιχειρηματικών μέσων των Ηνωμένων Πολιτειών,
επικαλούμενη τις δικές της πηγές και μαρτυρίες από ανώτερους αξιωματούχους του
Πενταγώνου, αναφέρει ότι η Γερμανία (ως εκ των πραγμάτων ηγέτης της Ευρωπαϊκής
Ένωσης) τιμωρείται για αντιαμερικανική συμπεριφορά:
"Ο
Πρόεδρος Trump έδωσε εντολή στο Πεντάγωνο να αποσύρει χιλιάδες Αμερικανικά
στρατεύματα από τη Γερμανία μέχρι τον Σεπτέμβριο, γεγονός που θα πρέπει να
αλλάξει ριζικά τη στρατιωτική θέση των ΗΠΑ στην Ευρώπη και να αντικατοπτρίζει
τις αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ Ουάσινγκτον και Βερολίνου σχετικά με τις
στρατιωτικές δαπάνες και άλλα ζητήματα ασφαλείας, δήλωσαν αξιωματούχοι της Αμερικανικής
κυβέρνησης. Μια διαταγή να αποσυρθεί το στρατιωτικό προσωπικό θα μείωνε την
παρουσία των Αμερικανικών στρατευμάτων στη Γερμανία κατά 9.5 χιλιάδες (από 34.5
χιλιάδες στρατιωτικούς που σταθμεύουν μόνιμα εκεί). Θα περιόριζε επίσης (στο μέγιστο
- Ed.) τον αριθμό Αμερικανικών στρατευμάτων στη Γερμανία στο μέλλον. Σύμφωνα με
την υπάρχουσα πρακτική, ο συνολικός αριθμός των servicemen (Αμερικανών στη Γερμανία. - Ed.) μπορεί να φτάσει τις 52
χιλιάδες, σε περίπτωση που οι μονάδες εναλλάσσονται και συμμετέχουν σε ασκήσεις».
Αν
ακολουθήσουμε την επίσημη λογική του πολιτικού λόγου της Ουάσιγκτον και
συγκεκριμένα την εκδοχή της αντίληψης
του κόσμου που προωθείται από ένα συγκεκριμένο τμήμα της Αμερικανικής πολιτικής
ελίτ στην οποία ανήκει ο ίδιος ο Τραμπ, η ουσία της τιμωρίας είναι ότι η
Γερμανία στερείται της Αμερικανικής στρατιωτικής προστασίας. Αυτή η μείωση του
"επιπέδου προστασίας" δεν είναι πλήρης, αλλά μάλλον επιδεικτική,
δηλαδή είναι απαραίτητη ως απόδειξη ότι εάν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες δεν
θέλουν να πληρώσουν επιπλέον δεκάδες ή εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια
ετησίως για τη διατήρηση του ΝΑΤΟ (και, στην πραγματικότητα, στον Αμερικανικό
στρατιωτικό προϋπολογισμό), οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν τη Γερμανία ή ακόμη και
ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση εντελώς απροστάτευτη από τη ρωσική επιθετικότητα.
Στην επίσημη Αμερικανική εικόνα του κόσμου, η οποία κηρύττεται ακόμη και από
τους πιο ένθερμους εγχώριους πολιτικούς αντιπάλους, όπως το CNN και το Foxnews,
μόνο η παρουσία Αμερικανικών στρατευμάτων σε Γερμανικό έδαφος είναι ένα τόσο
μαγικό φυλαχτό που προστατεύει το Βερολίνο και το Μόναχο από τα Ρωσικά τανκς , τους "πρσινοσκούφηδες που προσάρτησαν την Κριμαία" και άλλες
"φρικαλεότητες της Ρωσικής κατοχής. Κατά συνέπεια, σε αυτή την τρελή εικόνα του κόσμου, αν η "αχάριστη
Μέρκελ" δεν θέλει να πληρώσει, και αν οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες δεν θέλουν να
βοηθήσουν σε σφιχτό σχηματισμό με τις ΗΠΑ στα κινέζικα εμπάργκο κατά του Hong Kong, , τότε η απόσυρση περίπου του ενός
τρίτου των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Γερμανία είναι μια επίδειξη της ετοιμότητας
τους να δώσουν τη Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση να τις φάει η πεινασμένη Ρωσική αρκούδα. Αυτή η λογική
φαίνεται γελοία και παράλογη για εμάς (καθώς και για πολλούς Ευρωπαίους), αλλά
ο επίσημος πολιτικός λόγος και τα κλισέ προπαγάνδας κάποια στιγμή γίνονται
αναγκαστικά όμηροι των δικών τους προηγούμενων επιτυχιών, και αν αυτή η ίδια η
εικόνα της Ρωσίας έχει χτιστεί εδώ και
πολλά χρόνια, έτσι τώρα είναι αδύνατο να
πουν κάτι άλλο στο Αμερικανικό κοινό:
απλά δεν θα καταλάβει μια τέτοια ταχεία
αλλαγή στην εικόνα του κόσμου.
Ως
αποτέλεσμα, οι αντίπαλοι του Τραμπ επικρίνουν αυτή την απόφαση, όχι από την
άποψη ότι καταδεικνύει την αδυναμία απλά να "πιέσει " τους Ευρωπαίους
πολιτικούς, όπως θα έκανε κάθε πρόεδρος πριν από αυτόν, αλλά από την άποψη ότι
η απόφαση αυτή είναι ένα "δώρο στο Κρεμλίνο.
Ο επικεφαλής
ειδικός εθνικής ασφάλειας του CNN, Τζιμ Σιούτο, σχολίασε την απόφαση για μείωση
της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη Γερμανία:
"Ο πιο
άμεσος δικαιούχος αυτού είναι η Ρωσία".
Το μόνο
όφελος για τη Ρωσία από την απόφαση αυτή είναι ότι η Ουάσιγκτον έχει αποδείξει
την αδυναμία της να "πιέσει " αποτελεσματικά τη Γερμανία, η οποία
επηρεάζει αρνητικά την αντίληψη των Ηνωμένων Πολιτειών ως παγκόσμια ηγεμονία.
Μπορεί να
φαίνεται ότι αντί για διπλωματικές ή στρατιωτικές πιέσεις, οι ΗΠΑ υπό τον
πρόεδρο Τραμπ αποφάσισαν να στραφούν σε οικονομικές πιέσεις και κυρώσεις, αλλά
υπάρχουν επίσης δυσκολίες με αυτό. Για παράδειγμα, το νέο πακέτο κυρώσεων κατά
του "Nord Stream - 2" για κάποιο λόγο δεν περιέχει κυρώσεις κατά των αγοραστών ρωσικού αερίου, με το οποίο τα
αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και πηγές προσπάθησαν να τρομάξουν τους Ευρωπαίους
και Ρώσους επενδυτές.
Οι New York
Times αναφέρουν το πραγματικό περιεχόμενο του νέου πακέτου κυρώσεων:
"Οι Αμερικανοί
γερουσιαστές δημοσίευσαν την Πέμπτη το νομοσχέδιο για την επέκταση των κυρώσεων
εναντίον του ρωσικού αγωγού αερίου Nord Stream 2, με στόχο ένα έργο το οποίο,
σύμφωνα με την Ουάσινγκτον, θα ενισχύσει την οικονομική και πολιτική επιρροή
της Μόσχας στη Γερμανία και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. <...) Το νέο
νομοσχέδιο, που προτάθηκε από τους γερουσιαστές -τον Ρεπουμπλικάνο Τεντ Κρουζ
και την Δημοκρατική Jeanne Chahine - θα
επεκτείνει τις κυρώσεις για να συμπεριλάβει πρόστιμα για τα μέρη που
εμπλέκονται στην τοποθέτηση του αγωγού και τα μέρη που παρέχουν ασφαλιστικές ή αντασφαλιστικές
υπηρεσίες για το έργο. Ο Κρουζ ανέφερε ότι "καθιστά σαφές ότι όσοι
σχετίζονται με πλοία αγωγών θα αντιμετωπίσουν σοβαρές συνέπειες και άμεσες
κυρώσεις.
Οι κυρώσεις
αποδείχθηκαν αρκετά μη πειστικές, αν και δεν είναι πολύ αργά για να αυξήσουν
την επιθετικότητά τους, δήλωσε ο Κρουζ.
Θα μπορούσε
κανείς να υποθέσει ότι το τελευταίο επιχείρημα των ΗΠΑ στον αγώνα τους να
διατηρήσουν το καθεστώς της παγκόσμιας
ηγεμονίας θα είναι η μαζική χρήση "πορτοκαλί τεχνολογιών" στον αγώνα
κατά της Κίνας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να μην αναφέρουμε τη Ρωσία.
Τέτοιες προσπάθειες υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχουν νέες επιτυχίες, αλλά οι Αμερικανικές
ελίτ χρησιμοποιούν ήδη σαφώς "χρωματιστές τεχνολογίες" για να
πολεμήσουν μεταξύ τους, και υπάρχουν καλές πιθανότητες ότι μετά το τέλος αυτού
του ενδο-ελίτ πολέμου, οι ΗΠΑ δεν θα είναι σε θέση να αποκαταστήσουν δυναμικά ή οικονομικά την προηγούμενη
κυριαρχία τους - όχι μόνο στον κόσμο, αλλά ακόμη και μεταξύ των δικών τους
συμμάχων υποτελείς όπως η Γερμανία.
https://ria.ru/20200607/1572571162.html
