 |
© Φωτογραφία : George Vitsaras / SOOC |
Δημήτρης Λιάτσος
Ακούγεται συνέχεια για τη «σθεναρή» αντίδραση
της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι των τουρκικών προκλήσεων στη Μεσόγειο... Η Αθήνα,
επίσης, βεβαιώνει ότι -πέρα από το αμερικανικό πέπλο προστασίας- οι Ευρωπαίοι
είναι μαζί μας. Με άλλα λόγια, να... κοιμόμαστε ήσυχοι, ή άλλα λόγια να
αγαπιόμαστε;
Το μόνο
δεδομένο στις δίσεκτες μέρες που ζούμε είναι η συνεχώς αυξανόμενη -και με
πράξεις- προκλητικότητα της τουρκικής ηγεσίας! Όλα τα άλλα, παίζονται...
Θυμάμαι τις
εκφράσεις κορυφαίου κυβερνητικού στελέχους στις αρχές τις κρίσης, το 2010, που
επέμενε με αμετροέπεια ότι «δεν είμαστε Έλληνες, είμαστε Ευρωπαίοι, ας το...
χωνέψουμε»! Δεν γνωρίζω ποιος το «χώνεψε» μέχρι τώρα, ωστόσο, σήμερα που ο
κίνδυνος είναι προ των πυλών στις σχέσεις με τη γείτονα χώρα, μήπως είναι
καιρός να εξετάσουμε και την ιδιότητά μας ως... Ευρωπαίοι;
Τι σημαίνει
η έκφραση που ακούγεται συχνά πυκνά: «Θέσαμε το θέμα στις Βρυξέλλες και
αναμένουμε»; Πόσο πολιτική βούληση περιέχει;
Πριν μια
20ετία, η Ελλάδα είχε γίνει... σπόνσορας της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Η
γείτων τότε, άσχετα με τις ελληνικές θέσεις, δεν πήρε ευρωπαϊκό εισιτήριο και
εμείς μείναμε με τη σκυτάλη του σπόνσορα στο... χέρι!
Η Άγκυρα,
μέσα από πολλές ακροβασίες σε επικίνδυνες και ακραίες ισλαμιστικές ατραπούς,
συνεχίζει να προκαλεί σε πολλές «γειτονιές» τριγύρω της, ωστόσο, αλληθωρίζει
ξανά προς την Ευρώπη! Σύντομα πρόκειται να ολοκληρωθεί η Συμφωνία τελωνειακής
Ένωσης Τουρκίας-ΕΕ. Ουσιαστικά, αν η Συμφωνία περάσει, η πόρτα της...
ευνομούμενης Ευρώπης ανοίγει διάπλατα για την Άγκυρα!
Ερχόμαστε
τώρα στον ελληνικό κόσμο της ΕΕ. Την Ελλάδα και την Κύπρο! Η Αθήνα έστειλε δύο
επιστολές με τις οποίες «ενημερώνει» τις Βρυξέλλες για την κλιμάκωση της κρίσης
από την πλευρά της Τουρκίας, σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Η Κύπρος, διά
του προέδρου, Νίκου Αναστασιάδη, διακήρυξε ότι αν η Τουρκία συνεχίσει την
επιθετικότητά της, θα πρέπει να της αφαιρεθεί το καθεστώς υποψήφιας χώρας προς
ένταξη στην ΕΕ.
Να δυο
κινήσεις (επιστολές, δηλώσεις) στη σωστή κατεύθυνση. Στην Τουρκία όμως... πέρα
βρέχει! Δεν ιδρώνει το αυτί της. Και συνεχίζει ακάθεκτη τις προκλήσεις της...
Το ερώτημα
που θέτουν και έμπειροι διπλωμάτες είναι γιατί Αθήνα και Λευκωσία δεν περνάνε
από τις... επιστολές στις πράξεις;
Γιατί σε
Σύνοδο κορυφής της ΕΕ δεν βάζουν θέμα παγώματος της διαδικασίας Τελωνειακής Ένωσης
με την Τουρκία; Και, όπως σωστά το θέτει ο πρέσβης επί τιμή, Λεωνίδας
Χρυσανθόπουλος, πέρα και έξω από κούφια λόγια περί «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», να
τεθεί πρακτικά η Τουρκία μπροστά στο δίλημμα: ή σταμάτημα της επιθετικότητας ή
σταμάτημα της Συμφωνίας Τελωνειακής Ένωσης!
Είναι
ισχυρές οι φιλοτουρκικές δυνάμεις στους κόλπους της Ευρώπης, θα πει κάποιος και
θα έχει δίκιο. Αθήνα και Λευκωσία, όμως, επίσης έχουν τρόπο να βάλλουν τους
δικούς τους όρους στους... εταίρους τους. Αν η ΕΕ δεν στηρίξει πρακτικά βήματα
έναντι της Τουρκίας, αν δεν δεχτεί να θέσει το προαναφερόμενο δίλημμα, τότε
Ελλάδα και Κύπρος, πάραυτα, αρνούνται να συνεχίσουν τις κυρώσεις που γίνονται
κατά της Ρωσίας και που τέλη Ιουνίου οι χώρες-μέλη θα κληθούν να επικυρώσουν τη
συνέχισή τους! Ομόφωνα! Ε, ας σπάσουμε την ομοφωνία! Ας γίνει επιτέλους αυτό
για το οποίο μιλούν ή διακηρύσσουν διάφοροι Ευρωπαίοι παράγοντες (οι κυρώσεις
μας κάνουν ζημιά), αλλά όταν έρχεται η στιγμή της ψηφοφορίας, όλοι σκύβουν το
κεφάλι και πάνε ως πρόβατα επί σφαγή!
Διότι έχουμε
και το άλλο παράδειγμα σθεναρών διακηρύξεων περί των δικαίων μας στην κόντρα με
την Άγκυρα. Οι Αμερικανοί, επίσης, δεν φείδονται λόγων στήριξής μας... Στο διά
ταύτα όμως τι;
Λόγια και
διαβεβαιώσεις περί μη επέκτασης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς έδιναν στη Μόσχα και τον
Γκορμπατσόφ ο ένας μετά τον άλλον δυτικοί ηγέτες το 1988-1989... Για το γεγονός
ότι είκοσι χρόνια μετά ουσιαστικά όλες οι χώρες που μετείχαν στο πάλαι ποτέ
αμυντικό «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ, σήμερα δε μιλά κανείς.
Η τουρκική
προκλητικότητα, όπως έδειξε η κατάσταση με την πλημμυρίδα των προσφύγων το
2015, πλήττει ολόκληρη την Ευρώπη. Σήμερα όμως η κατάσταση άπτεται συγκεκριμένα
της σταθερότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας και Κύπρου. Και εδώ
«παζάρια» δεν χωρούν!
Πάντως στη
Μόσχα, όπου έζησα από πολύ κοντά την ιστορία με τον τρόπο που επιβλήθηκαν οι
κυρώσεις, με τις ανεπίσημες συζητήσεις και προσεγγίσεις από το 2014, (όπως και
όλοι οι Έλληνες παράγοντες, κυβερνητικοί και μη που έριχναν άσφαιρα...
αντι-κυρωτικά πυρά!), οι Ρώσοι άφηναν να εννοηθεί ότι αν κάποια ή κάποιες χώρες
όρθωναν ανάστημα σε αυτή τη διαδικασία που δεν ήταν καν πρωτοβουλία της Ευρώπης
αλλά επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ, θα είχαν και αντίστοιχη... πίστωση στις διμερείς
σχέσεις τους!
Στην
πενταετία που πέρασε η Ρωσία έχει ξεπεράσει τις συνέπειες των κυρώσεων,
στρώθηκε κάτω και έκανε εσωτερική παραγωγή όπου αυτό ήταν δυνατό, διεύρυνε τη
διατροφική της ασφάλεια και αυτάρκεια σε ποσοστά 80-90%!
Να μια
ρηξικέλευθη κίνηση που θα μπορούσαν να κάνουν η Αθήνα και η Λευκωσία μαζί! Να
ξεκαθαρίσουν ότι προτίθενται να μπλοκάρουν τη συνέχιση των αντι-ρωσικών
κυρώσεων αν δεν ληφθούν πρακτικά ευρωπαϊκά μέτρα ανάσχεσης της τουρκικής
προκλητικότητας!
Η Ρωσία, και
με τις δηλώσεις στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) του
πρεσβευτή της στην Αθήνα, πήρε σαφή θέση για την κρίση γύρω από τη Λιβύη αλλά
και το Ναυτικό Δίκαιο πάνω στο οποίο στηρίζονται οι ελληνικές θέσεις.
Το πρώτο
όμως που έχει ανάγκη η Ελλάδα είναι η κοινή δράση των εταίρων της στην ΕΕ και
όχι οι ανούσιες διακηρύξεις-προειδοποιήσεις που ο Τούρκος ηγέτης τις έχει
για... επιδόρπιο!
Η Μόσχα,
όπως και η Γερμανία, έχουν καλές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με την
Άγκυρα. Ας σταματήσουν όμως κάποιοι να καταναλώνουν το αντι-ρωσικό χορτάρι που
ρίχνει άφθονο στην προπαγανδιστική αγορά ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα. Διότι
στη Ρωσία, άνθρωποι που έχουν την ίδια ιστορική πατρίδα με τον πρέσβη, θυμίζουν
ότι «οι Γερμανοί, επί Χίτλερ, εξολόθρευσαν έξι εκατομμύρια Εβραίους που είχαν ικανότητα
υψηλής αφομοίωσης, για να έχουν σήμερα έξι εκατομμύρια Τούρκους που δεν
δείχνουν ιδιαίτερα σημάδια αφομοίωσης από τον γερμανικό πολιτισμό...»!
Εκτός από
τις ευρωπαϊκές εξάρσεις κάποιων δικών μας ξιπασμένων της προηγούμενης
δεκαετίας, ας δείξει και η ΕΕ πόσο αφομοίωσε τον ελληνικό πολιτισμό για τον
οποίο... καυχιέται! Στην πράξη...
