 |
| Denis Lukianov. Sputnik World |
Ο Donald Trump Πρόεδρος των ΗΠΑ
Στις 17
Ιουνίου, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε το νόμο για τους Ουιγούρους
που θεσπίζει νέες κυρώσεις κατά της Κίνας. Αυτή δεν είναι η πρώτη προσπάθεια
του Λευκού Οίκου να χώσει τη μύτη του στις εσωτερικές υποθέσεις του Πεκίνου. Το
Sputnik αναφέρει τις τρέχουσες εργασίες της Ουάσιγκτον για να γονατίσει την
Κίνα.
Ο Τραμπ
θέσπισε τον νόμο Uighur Human Rights Policy 2020 που καταδικάζει «τις σοβαρές
παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μουσουλμανικών εθνοτικών μειονοτήτων
στην περιοχή Sinkiang της Κίνας» και για άλλους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης
της ειδικής εξουσίας για την επιβολή κυρώσεων σε ορισμένους ξένους πολίτες,
ανέφερε η δήλωση του Λευκού Οίκου.
Γιατί όμως
οι Ηνωμένες Πολιτείες «ανησυχούν» για την κατάσταση σε μία από τις απόμακρυσμένες
περιοχές της Λαϊκής Δημοκρατίας της
Κίνας; Η απάντηση δεν είναι τόσο προφανής.
Οι αρχές στο
Πεκίνο κατηγορούνται ότι δημιούργησαν ένα δίκτυο στρατοπέδων επανεκπαίδευσης
στην επαρχία Sinkiang όπου ζουν οι
Ουιγούροι. Σύμφωνα με την πιο τολμηρή εκτίμηση, περίπου ένα εκατομμύριο
Ουιγούροι στερούνται της ελευθερίας τους σε αυτά τα στρατόπεδα.
Οι κινεζικές
αρχές δεν αναγνωρίζουν επίσημα την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των
Ουιγούρων και άλλων Τούρκων Μουσουλμάνων στο Sinkiang. Ομοίως, το Πεκίνο δεν
άργησε να απαντήσει στο νέο νόμο των ΗΠΑ: το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών
χαρακτήρισε τους νέους κανονισμούς ως "κατάφωρη παρέμβαση στις εσωτερικές
υποθέσεις του". Επιπλέον, η Κίνα υποσχέθηκε να λάβει «ισχυρά αντίμετρα»
κατά των ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ
μπορεί να φαίνεται να ενδιαφέρονται για αυτή τη μειονότητα, αλλά στην
πραγματικότητα ο Λευκός Οίκος και ο Πρόεδρος Trump δεν ανησυχούν για την
κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα.
Ο Πρόεδρος
των ΗΠΑ χώνει τη μύτη του εκεί που δεν έχει καμιά δουλειά επειδή έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους: στην
ουσία, θέλει να αποδυναμώσει την Κίνα πολιτικά και οικονομικά, να την γονατίσει
και, αν είναι δυνατόν, να την διαμελίσει. Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να σκεφτόμαστε
έτσι.
Η Ανεξαρτησία
των Ουιγούρων και Ηνωμένες Πολιτείες
Η Κίνα αντιμετωπίζει
εδώ και αιώνες το πρόβλημα του αποσχισμού των Ουιγούρων στο Sinkiang και σε
ορισμένα στάδια οι Αμερικανικές αρχές υποστήριξαν την ανεξαρτησία του
Ανατολικού Τουρκεστάν -το όνομα με το οποίο το Sinkiang είναι γνωστό μεταξύ των
υποστηρικτών της ανεξαρτησίας- με αρκετά άμεσο τρόπο, αν και ποτέ δεν
αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της περιοχής ούτε ανακοίνωσαν την πρόθεση να το
κάνουν.
Υπάρχουν δύο
εξηγήσεις για αυτό: το κίνημα ανεξαρτησίας των Ουιγούρων είναι διαιρεμένο και στερείται μιας κυβέρνησης
στην εξορία παγκοσμίως αναγνωρισμένη από τη διασπορά των Ουιγούρων και
επιπλέον, την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ανατολικού Τουρκεστάν
θα ήταν ένα
πολύ απότομο βήμα και θα είχε πολύ σοβαρές συνέπειες για τις διμερείς σχέσεις
μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου τόσο στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό τομέα:
κάτι που οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον
οποίο ο Λευκός Οίκος προτιμά να ενεργεί παραπειστικά.
Η πρόσφατη
ιστορία του αποσχιστικού κινήματος των Ουιγούρων πηγαίνει πίσω στο 19ο αιώνα
όταν πραγματοποιήθηκαν διάφορες εξεγέρσεις των Κινέζων μουσουλμάνων. Το 1933, οι Ουιγούροι κατάφεραν
να δημιουργήσουν μια ανεξάρτητη δημοκρατία, αλλά υπήρξε για ένα χρόνο και το
1934 ενσωματώθηκε στη Δημοκρατία της Κίνας.
Η δεύτερη
προσπάθεια για τη δημιουργία μιας δημοκρατίας συνέβη το 1944: το κράτος των Ουιγούρων
σε την περιοχή του Sinkiang υπήρχε μέχρι
το 1949. Ως αποτέλεσμα, η Δεύτερη Δημοκρατία του Ανατολικού Τουρκιστάν εισήλθε
στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και στη συνέχεια έγινε η Αυτόνομη Περιοχή
Sinkiang Uyghur, η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα.
Τις
τελευταίες δεκαετίες, το κίνημα ανεξαρτησίας των Ουιγούρων άλλαξε την τακτική
του: τώρα που το Πεκίνο έχει σφίξει τα ηνία και διαβεβαίωσε τον έλεγχό του επί
του Sinkiang και των μαχητών της
ανεξαρτησίας των Ουιγούρων -που η Κίνα θεωρεί αυτονομιστές- ενεργούν είτε από
το εξωτερικό είτε διεξάγουν παράνομες δραστηριότητες μέσα στο Sinkiang, αλλά
πολύ σπάνια. " Η κατάσταση στην περιοχή παρέμεινε ασταθής εδώ και πολλά
χρόνια: υπήρξαν ακόμη και τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως, για παράδειγμα, αυτή
στο Urumchi το 1997.
Για
παράδειγμα, το 2009 οι Ουιγούροι πραγματοποίησαν μαζικές διαδηλώσεις στην
πρωτεύουσα του Σινκιάνγκ, στο Ουρούμτσι, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα
σχεδόν διακόσιους θανάτους.
Εκείνη την
εποχή, η Αμερικανική Επιτροπή για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία εξέφρασε τη
«βαθιά ανησυχία» της για την «καταστολή» στην Κίνα και κάλεσε για ανεξάρτητη
έρευνα των διαδηλώσεων και των κυρώσεων κατά του Πεκίνου. Όλα αυτά λαμβάνοντας
υπόψη ότι και τα δύο μέρη, η κινεζική κυβέρνηση και οι ίδιοι οι Ουιγούροι,
κατέφυγαν σε πράξεις βίας.
Ένα θερμό
καλωσόρισμα
Οι Ηνωμένες
Πολιτείες έχουν μια μερική θέση απέναντι στα γεγονότα στο Sinkiang επειδή έχουν
κακές προθέσεις απέναντι στην Κίνα και επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν τα
διεθνικά προβλήματα εντός της ασιατικής χώρας προς όφελός τους. Ο Λευκός Οίκος
μόλις και μετά βίας καταφέρνει να κρύψει αυτές τις προθέσεις: αρκετές
οργανώσεις ανεξαρτησίας Ουιγούρων βασίζονται ακριβώς στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, την
Ουάσιγκτον.
Όπως
προαναφέρθηκε, το κίνημα που επιδιώκει την απόσχιση του Ανατολικού Τουρκεστάν
από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας δεν μπορεί να θεωρηθεί ενωμένο: υπάρχουν
αρκετές οργανώσεις ανεξαρτησίας των Ουιγούρων. Στην Ουάσιγκτον, την ίδια
στιγμή, η αποκαλούμενη κυβέρνηση του Ανατολικού Τουρκεστάν στην εξορία και το
Εθνικό Κίνημα Αφύπνισης του Ανατολικού Τουρκεστάν έχουν εκεί την έδρα τους.
Άλλες οργανώσεις που περιλαμβάνουν το
Παγκόσμιο Συνέδριο Uyghur, έχουν έδρα το Μόναχο της Γερμανίας.
Ένας από
τους πιο εξέχοντες ανθρώπους, και πρώην πρόεδρος του Κογκρέσου, είναι η Rebiya
Kadeer, μια επιχειρηματίας Uyghur και πολιτική ακτιβίστηρια που έκανε μια περιουσία στην
Κίνα, συνεργάστηκε με το Πεκίνο, αλλά στη συνέχεια γύρισε την πλάτη της σε αυτό
και μετανάστευσε. Η Rebiya Kadeer
συναντήθηκε με τους πολιτικούς των ΗΠΑ στο υψηλότερο επίπεδο και μάλιστα
συναντήθηκε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους στο Λευκό Οίκο το 2008. Η
κινεζική κυβέρνηση αποκαλεί την Καντέρ
"αυτονομίστρια " και την κατηγορεί ότι συνεργάζεται με
"εξτρεμιστές".
Το Πεκίνο
δεν μπορεί να επιτρέψει στο Sinkijang να αποσχιστεί επειδή αυτό θα ξεκινήσει τη
διαδικασία της διάλυσης της Κίνας. Αυτό είναι το χειρότερο δυνατό σενάριο,
διότι ορισμένες περιοχές μπορεί να βυθιστούν σε απόλυτο χάος. Αυτό θα προτιμούσε η
Ουάσιγκτον. Το κίνητρο των Ηνωμένων Πολιτειών είναι απλό: η αστάθεια στην Κίνα
θα μειώσει την ανταγωνιστικότητά της στην αγορά και θα την αναγκάσει να χάσει
τις θέσεις της στην παγκόσμια οικονομία.
Γι' αυτόν
ακριβώς τον λόγο οι Ηνωμένες Πολιτείες χώνουν τη μύτη τους στα γεγονότα στο
Χονγκ Κονγκ, όπου ένα τμήμα των πολιτών είναι κατά της μελλοντικής ενσωμάτωσης
της πόλης στη ΛΔΚ. Οι ΗΠΑ διατηρούν επίσης στενές σχέσεις με την Ταϊβάν -εκ των
πραγμάτων μια ανεξάρτητη χώρα που δεν ελέγχεται από το Πεκίνο- του οποίου ο
πρόεδρος, Tsai Ing-wen, τάσσεται υπέρ της επίσημης διακήρυξης της ανεξαρτησίας
του νησιού, η οποία δεν έχει ακόμη γίνει.
Με άλλα
λόγια, θα ήταν προς το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών να συμβεί το ίδιο πράγμα
στην Κίνα με αυτό που συνέβη στην ΕΣΣΔ ή τη Γιουγκοσλαβία. Αλλά αυτό θα ήταν
μια πραγματική τραγωδία για περισσότερους από 20 εκατομμύρια Κινέζους πολίτες
που ζουν στο Sinkiang, τόσο Ουιγούροι όσο και εκείνων που ανήκουν στην εθνική ομάδα
των Χαν .
Η απειλή για
την εδαφική ακεραιότητα της ΛΔΚ καθιστά το Πεκίνο να ενισχύσει τον έλεγχό του
σε αυτόν τον τομέα και αναμένεται ότι οι κινεζικές αρχές θα καταφύγουν σε
έκτακτα μέτρα για να αποτρέψουν τον διαμελισμό της χώρας.
https://mundo.sputniknews.com/opinion/202006191091807764-como-eeuu-trata-de-descuartizar-a-china-trump-vuelve-a-meter-sus-narices-donde-no-lo-llaman/?utm_source=push&utm_medium=browser_notification&utm_campaign=sputnik_inter_es
