 |
| © Sputnik / Host photo agency / Vladimir Pesnya |
Δημήτρης Λιάτσος
Η στρατιωτική παρέλαση προς τιμή των 75 χρόνων από την
αντιφασιστική νίκη, αντί της 9ης Μαΐου, έγινε τελικά σε πείσμα της πρωτόγνωρης
πανδημίας που έπληξε την παγκόσμια κοινότητα. Έγινε στις 24 Ιουνίου, όπως και η
πρώτη, ιστορική παρέλαση των νικητών εκείνου του πολέμου, των μαχητών του
Κόκκινου Στρατού που επέστρεψαν από τα πεδία των μαχών!
Η Ρωσία
τίμησε τελικά δεόντως την 75η επέτειο από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη! Οι
στρατιωτικές παρελάσεις που γίνονται κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου, (μέρα υπογραφής
της άνευ όρων παράδοσης της χιτλερικής Γερμανίας), στις μεγάλες πόλεις με
κορύφωση εκείνη στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, φέτος μετακινήθηκαν για την
24η Ιουνίου... Η ημερομηνία αυτή δεν επιλέχθηκε τυχαία από το Κρεμλίνο. Ακριβώς
την ίδια μέρα, το 1945, έγινε η πρώτη παρέλαση με συμμετοχή των ίδιων των
πρωταγωνιστών της μεγάλης Νίκης. Των δοξασμένων μαχητών του Κόκκινου Στρατού!
Όπως ήταν φυσικό, οι μαχητές χρειάστηκαν διάστημα 45 ημερών ώστε να επιστρέψουν
από τα πεδία των μαχών της απελευθερωμένης Ευρώπης, να προετοιμαστούν και να
παρελάσουν...
Φέτος, την
24η Ιουνίου, η παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία έδειξε σειρά στοιχείων που αξίζουν
της προσοχής σε γεωπολιτικό και ιστορικό επίπεδο.
Για πρώτη
φορά στη μετασοβιετική εποχή πήραν μέρος τιμητικά αγήματα από εννιά χώρες που
αποτελούσαν σοβιετικές δημοκρατίες πριν τη διάλυση. Ήταν σημαδιακό ότι μετά το
άγημα της Αρμενίας στο πλακόστρωτο της Κόκκινης Πλατείας μπήκε το άγημα του
Αζερμπαϊτζάν... Και του Καζακστάν, του Κιργκιστάν, της Λευκορωσίας, της Μολδοβίας,
του Τατζικιστάν, του Τουρκμενιστάν, του Ουζμπεκιστάν...
Ήταν μόνο
απότιση φόρου τιμής στην επέτειο της μεγάλης Νίκης; Φυσικά. Αλλά όχι μόνο...
Κάτι τέτοιο δεν παρατηρήσαμε ούτε στα 70 χρόνια, τα 60 χρόνια, τα 50 χρόνια...
Γιατί τώρα; Το σύνολο των αναλυτών συμφωνεί ότι η γενικότερη ατμόσφαιρα στις
σχέσεις των δημοκρατιών με τη Ρωσία, που αποτέλεσε τον συνεκτικό κρίκο στη
δημιουργία της μεγάλης, κοινής για όλους σοβιετικής πατρίδας, αλλάζει. Θετικά.
Και αλλάζει στο φόντο των ραγδαίων εξελίξεων που λαβαίνουν χώρα στη διεθνή
σκηνή. Το παράδειγμα της Γεωργίας και της Ουκρανίας που όχι μόνο ξέκοψαν, αλλά
οι ηγεσίες τους συμπεριφέρθηκαν εχθρικά προς τη Ρωσία, δεν εμπνέει κανέναν
πλέον. Και οι δυο βρίσκονται στα όρια επιβίωσης, ως κοινωνίες και ως πολιτικά συστήματα...
Ηγέτες με ανατολίτικο ταπεραμέντο, όπως οι δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας αλλά
και του Καυκάσου, «έλαβαν το μήνυμα»!
Η επιβίωση
των ίδιων των καθεστώτων και των κοινωνιών τους εκεί δεν εξαρτάται από «μια
χούφτα δολάρια» που έφεραν οι ΗΠΑ, στο Κιργκιστάν και το Ουζμπεκιστάν, π.χ., τη
δεκαετία της ενοικίασης στρατιωτικών αεροπορικών βάσεών τους στην Ουάσινγκτον!
Το μέλλον εξαρτάται από την τεράστια ρωσική αγορά που απορροφά το σύνολο των
αγροτικών τους προϊόντων, τη «μερίδα του λέοντος» της εργατικής δύναμης των
πολιτών τους που κατά εκατομμύρια είναι μετανάστες στη Ρωσία! Μια Ρωσία, όχι
όπως εκείνη της πρώτης μετασοβιετικής δεκαετίας που οι ηγέτες της την έσπρωχναν
στη διάλυση.
Η Ρωσία
του σήμερα έχει τραβήξει μακριά πλέον από τις διαλυτικές τάσεις του αρχικού της
σταδίου. Η Ρωσία απέδειξε στην πράξη ότι διεκδικεί και επιστρέφει πίσω ό,τι της
ανήκει (Κριμαία...), ότι ανασυντάσσεται και επανέρχεται με αξιώσεις στη διεθνή
σκηνή, ότι έχει τη δύναμη (και τη θέληση) να επιβάλει την ειρήνευση και να
προστατέψει χώρες με τις οποίες συνδέεται ιστορικά, όπως η Συρία. Οι ηγέτες
στην Ανατολή «πείθονται» στην πράξη από την πορεία της Ρωσίας τα τελευταία
χρόνια. Η παρουσία, λοιπόν, στην παρέλαση αποτέλεσε μια ευκαιρία να δείξουν οι
ίδιοι ότι είναι μέσα στο κλίμα των καιρών!
Δεν είναι
μικρής σημασίας το γεγονός ότι στην κόκκινη πλατεία παρέλασαν αγήματα τόσο της
Κίνας όσο και της Ινδίας! Δύο πυρηνικές δυνάμεις που μόλις πρόσφατα είχαν
νεκρούς στρατιωτικούς σε μεταξύ τους συνοριακή εμπλοκή! Η Μόσχα και η επέτειος
ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να πέσουν οι τόνοι. Στο περιθώριο των εκδηλώσεων
έγιναν διαβουλεύσεις με τους εκπροσώπους και των δύο μεγάλων δυνάμεων που
σίγουρα ήταν έξω από τα σχέδια εκείνων των ινστρουκτόρων, στις ΗΠΑ, που δεν
είναι άμοιροι της διασυνοριακής σινοϊνδικής προβοκάτσιας! Η Μόσχα και σε αυτή
την περίπτωση φαντάζει ως η ήρεμη δύναμη έτοιμη να συνδράμει τους εταίρους της,
στην ομάδα BRICS, στην αποκλιμάκωση της έντασης!
Ήταν στην
παρέλαση και άγημα της Σερβίας! Λογικό, και μάλιστα όχι πρώτη φορά! Άκουσα
γνωστούς μου Σέρβους στη Μόσχα να επαναλαμβάνουν με υπερηφάνεια τα λόγια του
εκφωνητή: η Σερβία ήταν η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που οργάνωσε κίνημα αντίστασης
κατά των κατακτητών! Έτσι...
Καθόμουν
μόνος μου και σκεφτόμουν. Η άλλη χώρα με παράλληλα ηρωική, αντιστασιακή πορεία
ήταν η Ελλάδα! Άγημα στην Κόκκινη Πλατεία δεν έστειλε ποτέ για να τιμήσει την
επέτειο της Νίκης! Και όμως. Οι Έλληνες αντάρτες ήταν εκείνοι που εμπνεύστηκαν
τόσο πολύ από τον αγώνα των σοβιετικών μαχητών που μια σειρά ρωσικές λαϊκές
μελωδίες αποτέλεσαν το μουσικό υπόστρωμα για τη δημιουργία των ανταρτικών
τραγουδιών που συντάραζαν «πόλεις κάμπους και βουνά»! Ακόμα και ο ύμνος του ΕΑΜ
στήθηκε πάνω στη μουσική της θρυλικής
και πολυαγαπημένης μέχρι σήμερα στη Ρωσία, Κατιούσας!!! Η μελωδία της
οποίας πλημμύρισε και φέτος την Κόκκινη Πλατεία!
Για πρώτη,
επίσης, φορά η κεντρική συναυλία προς τιμή των 75 χρόνων της Νίκης, δεν ήταν,
όπως συνήθως, στη Μόσχα! Φέτος έγινε στο... Βόλγκογκραντ! Στην τεράστια πλατεία
μπροστά από το επιβλητικό μνημειακό σύμπλεγμα, Μαμάεφ Κουργκάν, όπου υψώνεται
το άγαλμα της «μητέρας πατρίδας»! Ούτε αυτό ήταν τυχαίο. Αποτέλεσε μια σαφή
ιστορική «απάντηση» σε εκείνους που ξεδιάντροπα επιχειρούν να διαστρεβλώσουν
την πραγματική ιστορία του αντιφασιστικού αγώνα. Να τη φέρουν στα στενά, μίζερα
μέτρα τους... Εκείνους που «θυμήθηκαν» ξαφνικά την «καθοριστική» σημασία του
δεύτερου μετώπου στη συντριβή του χιτλερισμού, ενός μετώπου που έπρεπε να ανοίξει
από το 1942 και τελικά άνοιξε το καλοκαίρι του 1944... Όταν η μάχη των μαχών
που έκρινε την έκβαση του πολέμου, σύμφωνα με τη στρατιωτική ιστοριογραφία όλων
των ερευνητών σε Δύση και Ανατολή, η μάχη του Στάλινγκραντ, ολοκληρώθηκε
ενάμιση χρόνο νωρίτερα!
Η τωρινή
μουσική συναυλία μνήμης στον χώρο όπου χάθηκαν γύρω στα δύο εκατομμύρια ζωές
εκατέρωθεν, όπου ο στρατηγός φον Πάουλους ζήτησε από τον Χίτλερ να σταματήσει
πλέον την άσκοπη αιματοχυσία των Γερμανών αφού όλα είχαν τελειώσει, να
σταματήσει γιατί η χώρα αυτή είναι από ατσάλι και δεν... πέφτει, έγινε για να
στείλει ένα σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα: Η ζωή 27 εκατομμυρίων Σοβιετικών, θυσία
στον βωμό της αντίστασης στον κατακτητή δεν είναι σενάριο που μπορεί να χωρέσει
στα ξενέρωτα χολιγουντιανά εφέ ενός ανιστόρητου κούφιου εντυπωσιασμού!
Όπως,
επίσης, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι φέτος στη Μόσχα τιμούσαν με
πυροτεχνήματα την επέτειο απελευθέρωσης κάθε μεγάλης πόλης όχι μόνο της
Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης! Έτσι, για να μη πάρουν αέρα
οι... καλικάντζαροι των σκοτεινών υπόγειων!
https://sputniknews.gr/apopseis/202006277663161-75-hronia-apo-ti-niki-i-parelasi-stin-kokkini-plateia-anedeixe-pollapla-minymata-/
