 |
| © RIA Novosti / Alexey Agaryshev |
Το κτίριο
της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον. Φωτογραφία αρχείου
Ο κόσμος
είναι τώρα το πεδίο μιας αιματηρής και ασυμβίβαστης μάχης μεταξύ δύο
υπερεθνικών ιδεολογικών ρευμάτων: από τη μία πλευρά, υπάρχουν φανατικοί
υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης από όλο τον κόσμο, και εκείνοι που αντιτίθενται
σε αυτό είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η αποπαγκοσμιοποίηση είναι ένα
αναπόφευκτο στοιχείο του μέλλοντος και ελπίζουν να απελευθερωθούν
στο έπακρο από αυτήν.
Ταυτόχρονα,
παραδόξως, ακόμη και εκπρόσωποι ορισμένων διεθνών δομών που είναι
συν-συγγραφείς του σημερινού μοντέλου του παγκόσμιου κόσμου, όπως η Παγκόσμια
Τράπεζα, δηλώνουν ότι η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται ήδη στην τελευταία της πνοή.
Για παράδειγμα, η Επικεφαλής Οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας Κάρμεν
Ράινχαρτ δήλωσε σε συνέντευξή της στο Πρακτορείο Πληροφοριών Επιχειρήσεων
Bloomberg: «Χωρίς μελοδραματικότητα: Το Covid-19 είναι το τελευταίο καρφί στο
καπάκι του φέρετρου της παγκοσμιοποίησης. <....> Η κρίση του 2008-2009 αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα
στην παγκοσμιοποίηση, όπως και το Brexit, όπως και ο εμπορικός πόλεμος
ΗΠΑ-Κίνας, αλλά το COVID-19 ανεβάζει (την αποπαγκοσμιοποίηση)
σε ένα νέο επίπεδο».
Το
διακύβευμα σε αυτόν τον αγώνα, ο οποίος εκτυλίσσεται τόσο στα μέσα ενημέρωσης
όσο και στην κοινότητα των εμπειρογνωμόνων και στις παρασκηνιακές συζητήσεις
των διασκέψεων των παγκόσμιων δεξαμενών σκέψης, είναι πολύ υψηλό: η ηγεσία κάθε
χώρας στον κόσμο, από τους μεγαλύτερους γεωπολιτικούς παράγοντες μέχρι τα μικρά
κράτη, πρέπει να αποφασίσουν οι ίδιοι: ποιο μέλλον θα προετοιμαστούν και ποιο
μέλλον θα προσπαθήσουν να προσεγγίσουν (στο μέτρο του δυνατού). Είναι
εντυπωσιακό το γεγονός ότι υπάρχει τεράστια διαφορά στη ρητορική των
παγκοσμιοποιητών και των αντι-παγκοσμιοποιητών. Οι υποστηρικτές της
παγκοσμιοποίησης (είτε στην τρέχουσα μορφή της είτε σε κάποιο είδος "μετά τον ιό") λειτουργούν κυρίως με
λογική και εικόνες φόβου. Προσπαθούν να τρομάξουν τόσο τους πολιτικούς όσο και
τους απλούς πολίτες σε ένα μέλλον στο οποίο όλα θα είναι πολύ ακριβά, στο οποίο
δεν θα υπάρχει ελευθερία και στο οποίο θα είναι απλά τρομερό να ζούμε σε έναν
κόσμο χωρισμένο σε "περιφερειακούς συνασπισμούς".
Ένα τυπικό
παράδειγμα μιας απόπειρας εκφοβισμού, είναι να τρομάξει και να φέρει σε υστερία
πολιτικούς και απλούς ανθρώπους που σκέφτονται αν θα ήταν καλύτερο να ζουν σε
έναν κόσμο χωρίς «Αμερικανική παγκοσμιοποίηση» μπορούν να διαβάσουν οι αναλυτές
στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) – τη παγκόσμια ΜΚΟ και το think tank, που διοργανώνουν
ένα παγκοσμίου φήμης φόρουμ στο Νταβός,
όπου συμμετέχουν οι κύριοι επιχειρηματίες και πολιτικοί του πλανήτη:
Επικεφαλής
της AmCham είπε πώς η παγκόσμια πολιτική θα αλλάξει μετά την πανδημία
"Ο
αποκλεισμός των εισαγωγών μπορεί να προκαλέσει πληθωρισμό, να περιορίσει τις
επιλογές των καταναλωτών, να επιβραδύνει την καινοτομία και να οδηγήσει σε
άλλες (χώρες - Ed.) που ανταποκρίνονται με τους δικούς τους περιορισμούς στις
εισαγωγές. Ο αποκλεισμός των ιδεών μπορεί να καταστείλει τη δημιουργικότητα και
να αποτρέψει τη διόρθωση των λαθών στη δημόσια διοίκηση. Και το μπλοκάρισμα των
ανθρώπων στα σύνορα μπορεί να απομακρύνει ταλαντούχους και αναγκαίους εργαζόμενους από την κοινωνία, συμβάλλοντας
παράλληλα στα δεινά εκείνων που αναγκάζονται να φύγουν λόγω πολιτικών ή
θρησκευτικών διώξεων, πολέμων, ληστών ή πείνας. <...> Υπάρχει καλύτερος
τρόπος αντιμετώπισης των προκλήσεων και των απειλών της παγκοσμιοποίησης. Η
αποτελεσματική συλλογική δράση μπορεί να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο ασθενειών,
κλιματικής αλλαγής, κυβερνοεπιθέσεων, διάδοσης πυρηνικών όπλων και
τρομοκρατίας. Καμία χώρα δεν μπορεί να εξασφαλίσει τον εαυτό της· η μονομέρεια
δεν είναι μια σοβαρή προσέγγιση της δημόσιας πολιτικής", γράφουν αναλυτές
του Νταβός ενοχλημένοι από το γεγονός ότι η επιδημία έχει επιδεινώσει την
κατάρρευση του παγκόσμιου κόσμου, ο οποίος (παρά τις διαβεβαιώσεις για το
αντίθετο) λειτούργησε στο πλαίσιο ενός προγράμματος παγκοσμιοποίησης που
επινοήθηκε στις ΗΠΑ προς όφελος των ΗΠΑ και για τη μέγιστη ζημιά σε όσους δεν
τους αρέσουν οι ΗΠΑ.
Στην
πραγματικότητα, η Αμερικανική μονομέρεια, δηλαδή η στρατηγική της μέγιστου γεωπολιτικού εγωκεντρισμού και της εφαρμογής της
οικονομικής και στρατιωτικής βίας κατά των χωρών που διαφωνούν με το Στέιτ
Ντιπάρτμεντ σε όλα, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της τρέχουσας παγκόσμιας
διαμόρφωσης. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αναλυτές του Νταβός δεν
ψεύδονται - με την έννοια ότι η αποπαγκοσμιοποίηση θα κοστίσει πάρα πολύ με την
πιο άμεση πληθωριστική έννοια. Αλλά ως επί το πλείστον θα κοστίσει σε εκείνες τις χώρες που θα πρέπει να διδάξουν το
εργατικό δυναμικό τους και πάλι (και θα αντισταθούν ) στις δεξιότητες, όπως η
εργασία πίσω από μια μηχανή άλεσης ή ράψιμο μιας ιατρικής μάσκας. Αλλά όλα τα
λόγια ότι οι χώρες που εμποδίζουν τις ξένες ιδέες και την παράνομη μετανάστευση
θα υποφέρουν κατά κάποιο τρόπο πάρα πολύ είναι απλά μια τυπική αμερικανική
προπαγάνδα. Οι καλές
ιδέες θα αναληφθούν λόγω της αποτελεσματικότητάς τους, και γι' αυτό δεν
χρειάζεται οι αμερικανικές ΜΚΟ να εισέρχονται στην εσωτερική πολιτική, και οι
ειδικευμένοι και νομοταγείς ξένοι, έτοιμοι να εργαστούν και να πληρώσουν
φόρους, θα είναι ευπρόσδεκτοι στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Το σκιάχτρο
του Νταβός δεν λειτουργεί αν
προσπαθήσετε να το εφαρμόσετε σε έναν Ευρωπαίο, Κινέζο ή Ρώσο ψηφοφόρο, ο
οποίος, ωστόσο, δεν θα παρεμποδίσει την προώθησή του - υπάρχουν προφανώς
χρήματα για να τρομάξει το εκλογικό σώμα και την πολιτική ηγεσία διαφορετικών
χωρών με την προοπτική « της δαπανηρής και επώδυνης αποπαγκοσμιοποίησης» .
Ωστόσο,
υπάρχουν επίσης φωνές από το παγκοσμιοποιημένο στρατόπεδο, οι οποίες προσπαθούν
να παρηγορήσουν όλους εκείνους που ανησυχούν για το τέλος της παγκοσμιοποίησης.
Το περιοδικό Time ενημερώνει τους αναγνώστες του ότι όλα θα πάνε καλά σε κάθε
περίπτωση και κανένα κράτος δεν θα πάει πουθενά από την παγκοσμιοποίηση: «Η
παγκοσμιοποίηση θα παραμείνει οπωσδήποτε. Το τρένο έφυγε ήδη πριν από 30
χρόνια, όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, όταν η ελεύθερη εργασία και οι
κεφαλαιαγορές έγιναν ο κανόνας και οι χρηματοπιστωτικές αγορές έγιναν πιο
σημαντικές από το εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών. Οι τάσεις αυτές δεν μπορούν να
αντιστραφούν, ούτε η βιομηχανική επανάσταση ή η εμφάνιση υπολογιστών».
Όσο
περισσότερο οι υπερπόντιοι εταίροι μας πιστεύουν σε αυτή την εκδοχή της
πραγματικότητας, τόσο το καλύτερο. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές, όσο σημαντικές
και αν είναι, είναι απλώς μια υπερκατασκευή (σίγουρα σημαντική) σε όλη την
πραγματική οικονομία: ανθρωποώρες εργαζομένων, γιγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας,
τόνοι χάλυβα, βαρέλια πετρελαίου, τόνοι σιτηρών, γραμμές εργοστασίων και
αντιδραστήρες πυρηνικών σταθμών.
Τα τελευταία
στοιχεία για την κατάσταση με covid-19 στη Ρωσία και παγκοσμίως παρουσιάζονται
στην ιστοσελίδα стопкоронавирус.рф.
https://ria.ru/20200524/1571893967.html
