Στρατηγικο
ίδρυμα πολιτισμού
Elena Pustovoitova (Μέλος της Ενωσης Συγγραφέων της Ρωσίας, δημοσιογράφος)
Τώρα είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς
οποιαδήποτε δημοσίευση που δεν είναι γεμάτη με πληροφορίες σχετικά με το
COVID-19. Αυτό το θέμα έχει εξαλείψει ή
ακόμη και εκτοπίσει τα πιο σημαντικά προβλήματα, τα οποία τα ανέτρεψε. Η οικονομική κρίση, η κατάρρευση των τιμών
του πετρελαίου, η αποκατάσταση των συνόρων στην «ενωμένη Ευρώπη», η κοινωνική
ευπάθεια των πολιτών, η διαμάχη για το πώς οι «δικτατορίες» είναι καλύτερες από
τις «δημοκρατίες», και τέλος, η καθολική αναγνώριση ότι « η παλιά παγκόσμια τάξη "είναι σπασμένη -
όλα αυτά είναι τα αποτελέσματα της εισβολής στη ζωή μας της μόλυνσης από τον ιό.
Ας αφήσουμε τη συζήτηση στην ιατρική κοινότητα
σχετικά με τη διαφορά μεταξύ αυτής της ιογενούς λοίμωξης και πολλών άλλων που
βίωσαν με πολύ λιγότερο δράμα. Αυτό που
είναι πιο σημαντικό είναι αυτό που βλέπουμε (για παράδειγμα, στη Δύση) ως «νέα
τάξη» μετά από αυτήν την επιδημία.
Το Euronews υποστηρίζει ότι ο αντίκτυπος του
κοροναϊού στην οικονομία της ευρωζώνης είναι άνευ προηγουμένου. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η επιχειρηματική
δραστηριότητα έχει παγώσει - ο δείκτης στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες
μειώθηκε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Κατά το δεύτερο τρίμηνο του έτους, σύμφωνα με ειδικούς, η οικονομία της
ζώνης του ευρώ μπορεί να μειωθεί κατά 7,5 τοις εκατό, ωθώντας την ΕΕ πίσω τρία
ή τέσσερα χρόνια. Το κάλεσμα των
Βρυξελλών για επανεκκίνηση της οικονομίας χρειάζεται την πολιτική ενότητα της
«συλλογικής Δύσης», αλλά μόλις διαλύθηκε από τον COVID-19 .
Η Ουάσιγκτον, για παράδειγμα, έχει σταματήσει
να εξάγει μάσκες N95, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που προορίζονται για
Ευρωπαίους, και η ΕΕ έχει απαγορεύσει την εξαγωγή προστατευτικών μασκών,
γαντιών και άλλου προστατευτικού εξοπλισμού ως αντίποινα. Αυτό δεν συμβαίνει με την ευρωατλαντική συνεργασία.
Ο διάσημος βραβευμένος με Νόμπελ στα
οικονομικά, καθηγητής Joseph Stiglitz του Πανεπιστημίου της Κολούμπια,
περιέγραψε με ακρίβεια τον «βράχο » πάνω στον οποίο το «σκάφος της παγκοσμιοποίησης»
συντρίβεται με την εξάπλωση της μόλυνσης.
Γιατροί που καταπολεμούν την εξάπλωση του κορωναϊού,
σκέφτονται για τις επιλογές θεραπείας, για ένα εμβόλιο, που θα βοηθήσει όλους όσοι πάσχουν από την ασθένεια – το οποίο
δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια
μαζική ψευδαίσθηση, δήλωσε ο Stiglitz.
Τα τελευταία πενήντα χρόνια, όλες οι φαρμακευτικές εταιρείες στον κόσμο
έχουν ιδιωτικοποιηθεί. έχουν αναλάβει
τον έλεγχο της παραγωγής όλων των ζωτικών φαρμάκων. Τα μονοπώλια ελέγχουν την τεχνολογία που
χρησιμοποιείται στις δοκιμές, ενώ ταυτόχρονα εμποδίζουν τη χρήση νέων
συστημάτων δοκιμών. Για παράδειγμα, για
να ξεκινήσει η κατασκευή απλών αναπνευστικών συσκευών, ένας πιθανός
κατασκευαστής πρέπει να λάβει υπόψη την ύπαρξη 441 διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που
προστατεύουν την πνευματική ιδιοκτησία σε μια τέτοια παραγωγή. Δεν είναι τρελό; Και ο coronavirus έχει καταστήσει την τρέλα
προφανή.
"Έχουμε δύο μελλοντικές επιλογές ",
λέει ο Stiglitz.- Στην πρώτη, συνεχίζουμε να εξαρτόμαστε ε, όπως συνήθως, από
μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, ελπίζοντας ότι κάποιο φάρμακο κατά του
COVID-19 θα περάσει από κλινικές δοκιμές και θα εμφανιστούν άλλες τεχνολογικές
δοκιμές και προστασία. Σε αυτήν την
επιλογή, τα μελλοντικά διπλώματα ευρεσιτεχνίας θα παρέχουν στους προμηθευτές
μονοπωλίου τον έλεγχο των περισσότερων καινοτομιών. Οι προμηθευτές θα ορίσουν υψηλές τιμές,
μειώνοντας τη διανομή της ιατρικής περίθαλψης.
Εάν δεν υπάρχει αυστηρή κρατική συμμετοχή, θα χαθούν ζωές, ιδίως στις
αναπτυσσόμενες χώρες”.
Δεν υπάρχει
τίποτα νέο στα επιχειρήματα του Joseph Stiglitz. Το ήδη υπάρχον εμβόλιο για την
πνευμονία PCV13 για παιδιά κοστίζει εκατοντάδες δολάρια και κατοχυρώνεται με
δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από την Pfizer, η οποία λαμβάνει περίπου 5 δισεκατομμύρια
ετησίως σε πωλήσεις. Και φαίνεται να
υπάρχει εμβόλιο, αλλά μόνο σε ένα χρόνο στην Ινδία, περισσότερα από 100.000
βρέφη πεθαίνουν από πνευμονία.
Και η δεύτερη επιλογή για το μέλλον:
"Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το τρέχον σύστημα που επιτρέπει στα ιδιωτικά
μονοπώλια να επωφελούνται από τη γνώση, η οποία αποκτάται κυρίως από δημόσια ιδρύματα , δεν είναι σύμφωνα
με τον στόχο ... Τα μονοπώλια σκοτώνουν απαγορεύοντας την πρόσβαση των
ανθρώπων στα ζωτικά φάρμακα που θα μπορούσε να προσφέρει ένα
εναλλακτικό σύστημα ".
Η συζήτηση του Joseph Stiglitz για το
«εναλλακτικό σύστημα» δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά είναι σημαντικό να
διατυπωθεί το καθήκον της αντικατάστασης του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης
που καθοδηγείται από τα συμφέροντα των μονοπωλίων με ένα διαφορετικό που
βασίζεται στη συνεργασία και την ανταλλαγή γνώσεων. Η συνάφεια αυτού του έργου
τονίζεται από το κινέζικο παράδειγμα με την ταχεία παύση της εξάπλωσης της
λοίμωξης, με την ταχεία αποκατάσταση της διαταραγμένης παραγωγής. Αυτό το
παράδειγμα δείχνει σε ποιο σύστημα αναπτύσσεται η κατανόηση της ευθύνης έναντι
των ανθρώπων.
Ο Coronavirus έχει αποκαλύψει πολλά. "Με τον αυξανόμενο αριθμό θυμάτων του
COVID-19, πρέπει να αμφισβητήσουμε τη λογική και την ηθική ενός συστήματος που
καταδικάζει σιωπηλά εκατομμύρια ανθρώπους για ταλαιπωρία και θάνατο κάθε
χρόνο", γράφει ο Stiglitz.
Και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, το
COVID-19 όχι μόνο αμφισβήτησε τα υπάρχοντα συστήματα υγείας, αλλά έχει επίσης
αμφιβάλλει για τις προσπάθειες «βελτιστοποίησής τους». Αμφισβήτησε τα μοντέλα της ζωής και της
παγκόσμιας τάξης που δημιουργήθηκαν στα τέλη του εικοστού και στις αρχές του
21ου αιώνα. Και δεν υπάρχει απάντηση σε
αυτό το ερώτημα.
