 |
| © AFP 2020 / Guido Kirchner |
Φοιτητές με
τη σημαία της ΕΕ στο Münster
Η Ursula von
der Leyen, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, διαδραματίζει μη πολιτικό ρόλο:
διδάσκει στους Ευρωπαίους τους κανόνες της ζωής. Για παράδειγμα, οι κάτοικοι
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι πριν από μία εβδομάδα χάρηκαν με το νέο σχέδιο
της ΕΕ για την αποκατάσταση των οικονομιών των χωρών που πλήττονται από τον ιό του
coronavirus, θα
μάθουν έναν σημαντικό κανόνα, ο οποίος ορίζει ότι το δωρεάν τυρί μπορεί να
βρεθεί μόνο σε μια ποντικοπαγίδα. Στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ανάγνωση ο κανόνας θα
πρέπει να διατυπωθεί ως "η δωρεάν επιχορήγηση δεν είναι δωρεάν", αλλά
η ουσία αυτού δεν αλλάζει.
Ας
υπενθυμίσουμε τη πλοκή της σύγκρουσης,
εξαιτίας της οποίας χώρες όπως η Δανία, οι Κάτω Χώρες, η Αυστρία, η Σουηδία,
ακόμη και η Εσθονία εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τους και απειλούν ακόμη και να διαταράξουν την
υιοθέτηση του πανευρωπαϊκού σχεδίου "οικονομικής σωτηρίας".
Η Ιταλία, η
Ισπανία και άλλες χώρες του «ευρωπαϊκού φτωχού Νότου» άρχισαν να ζητούν ιατρική
και οικονομική βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της και τη Γερμανία
ειδικότερα. Η Γερμανία έστειλε ευχές για καλή υγεία αντί για χρήματα και
γιατρούς, και οι ηγέτες των πληγεισών χωρών έλαβαν μια απρογραμμάτιστη διάλεξη
σχετικά με την πειθαρχία, την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, τη δημοσιονομική ευθύνη και
τη μεταρρύθμιση των κρατικών θεσμών. Στην Ιταλία, η αμηχανία άρχισε να
αυξάνεται: η αλληλεγγύη και οι φόροι στη χώρα είναι Ευρωπαϊκοί (δηλαδή από τις "Βρυξέλλες"), και οι γιατροί που
ήρθαν να βοηθήσουν τα Ιταλικά νοσοκομεία είναι κατά κάποιο τρόπο Ρώσοι, Κινέζοι
και Κουβανοί.
Οι ιταλοί
πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένης μιας ολόκληρης ομάδας δημάρχων, έγραψαν μάλιστα
μια επιστολή στους Γερμανούς συναδέλφους τους, επισημαίνοντας ξεκάθαρα τις
αξιοθρήνητες προοπτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικά, και της ευρωζώνης
ειδικότερα, εάν η Ρώμη δεν λάβει τα χρήματα. Υπό τις συνθήκες της συνολικής
οικονομικής και επιδημιολογικής κρίσης για την Ιταλία, η έξοδος από την
Ευρωπαϊκή Ένωση ή τη ζώνη του ευρώ, σε συνδυασμό με την αθέτηση υποχρεώσεων για
τις δημόσιες και ιδιωτικές υποχρεώσεις, θα μπορούσε να είναι η τελευταία
ευκαιρία για να σωθεί τουλάχιστον ένα μέρος της οικονομίας ή τουλάχιστον να
εκδικηθεί μια δομή (την Ευρωπαϊκή Ένωση), η πολιτική ηγεσία της οποίας μπορεί
να θεωρηθεί συν-συγγραφέας των ιταλικών προβλημάτων. Παρόμοιες (αν και λιγότερο
ορατές) διαδικασίες έχουν αρχίσει να ξεδιπλώνονται στην κοινή γνώμη άλλων
ευρωπαϊκών χωρών, ιδίως εκείνων που αναγκάστηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να
περιορίσουν τις δαπάνες και τα ελλείμματά τους στον προϋπολογισμό για πολλά
χρόνια.
Ο Εμανουέλ
Μακρόν εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και μετονόμασε έντονα την παλιά του ιδέα
για την έκδοση πανευρωπαϊκών χρεομέσων - "ευρωπαϊκά ομόλογα", για τα
οποία θα πρέπει να είναι υπεύθυνη η Γερμανία και άλλες χώρες με περισσότερο ή
λιγότερο υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική, ενώ η Γαλλία και οι εταίροι της
μπορούν να δαπανήσουν χρήματα για κοινωνικά προγράμματα και ένταξη των
μεταναστών. Τώρα αυτά τα μέσα ονομάστηκαν "coronabonds", και η αντιστασιακή συμμαχία
των χωρών που επιθυμούσαν να κάνουν το όνειρο της ληστείας του γερμανικού
προϋπολογισμού πραγματικότητα με το πρόσχημα του κορωναϊού άρχισε να ασκεί
πίεση στην Άνγκελα Μέρκελ. Στο τέλος, πιθανώς υπό την απειλή της κατάρρευσης
της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την πεποίθηση , με δικά της λόγια, ότι "το
έθνος-κράτος από μόνο του δεν έχει μέλλον στην μοναξιά", η Γερμανίδα
καγκελάριος συμφώνησε ότι τα νέα συλλογικά χρέη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην
πραγματικότητα, κρέμονται από τη Γερμανία και χώρες όπως η Δανία, η Αυστρία και
η Σουηδία.
Το σχέδιο
φαινόταν όμορφο: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκδίδει 750 δισεκατομμύρια ευρώ σε "coronabonds", περισσότερα από 500
δισεκατομμύρια διανέμονται με τη μορφή επιχορηγήσεων σε "φτωχές ευρωπαϊκές
χώρες", και τα χρήματα θα επιστραφούν στους πιστωτές από τη Γερμανία και
άλλους ηγέτες από τα καθαρά έσοδα του
ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, δηλαδή οι χώρες που πληρώνουν περισσότερα στον
προϋπολογισμό της ΕΕ από όσα λαμβάνουν από αυτόν. Θεωρήθηκε πιθανώς ότι ο
πιθανότερος κάτοχος αυτών των ομολόγων θα ήταν η ΕΚΤ (δηλαδή η Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα, "που εκτυπώνει ευρώ"), και είναι δυνατόν να συμφωνήσουν
μαζί της, εάν είναι απαραίτητο, για διαγραφή ή αλλαγή των όρων - αν και αυτή η
δυνατότητα δεν αναφέρεται ανοιχτά. Όλα έμοιαζαν με παραμύθι: τα δωρεάν χρήματα
λύνουν όλα τα προβλήματα! Οι Ιταλοί και Ισπανοί πολιτικοί άρχισαν ακόμη και να απαιτούν συμπληρώματα εκ των
προτέρων με τη μορφή πρόσθετων επιχορηγήσεων.
Η
ψευδαίσθηση των ελεύθερων χρημάτων καταστράφηκε απότομα και ξαφνικά. Η
επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δήλωσε ότι,
πρώτον, το "συμπόσιο" θα πρέπει να πληρωθεί και, δεύτερον, η πληρωμή
θα εξαναγκαστεί, θα διανεμηθεί σε όλους τους πολίτες της ΕΕ με τη μορφή νέων
ευρωπαϊκών φόρων.
Σύμφωνα με το
Γερμανικό κρατικό μέσο ενημέρωσης της Deutsche Welle,: « Η Επιστροφή (των δαπανών) θα πρέπει να χρηματοδοτείται από
νέους φόρους ή« ιδίους πόρους »καθενός από τα κράτη μέλη, όπως καλούνται στην
ορολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν μπορεί να
αυξήσει τους φόρους. Μέχρι τώρα, τα κράτη μέλη της ΕΕ απαγόρευαν πάντοτε στην
Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συλλέγει σημαντικούς «ιδίους πόρους». Τα ίδια έσοδα και
οι ίδιοι φόροι εξομοιώνονται με την εξουσία, και αυτό είναι κάτι που τα κράτη
μέλη δεν θέλουν απαραίτητα να μεταφέρουν στις Βρυξέλλες ... Για να
συγκεντρώσουν χρήματα για αποπληρωμή πληρωμών από το 2028, η von der Leyen προσφέρει ασαφείς
φόρους στα πλαστικά απόβλητα, το διοξείδιο του άνθρακα και τις εισαγωγές από
τρίτες χώρες που είναι επιζήμιες για το κλίμα. "
Ας μεταφράσουμε
από τις γραφειοκρατικές Βρυξέλλες στην καθομιλουμένη ρωσική: Οι Ευρωπαίοι θα
πρέπει να πληρώσουν επιπλέον για κάθε λίτρο βενζίνης, για οικιακή θέρμανση, για
κάθε κινεζικό προϊόν που αγοράζουν εις βάρος των ακριβότερων Ευρωπαϊκών (για
τις κινεζικές εισαγωγές " που βλάπτουν το κλίμα"), και όλα αυτά για
να χαίρονται τώρα σε ένα "ελεύθερο" πρόγραμμα οικονομικής διάσωσης.
Αλλά δεν
είναι μόνο αυτό. Και αν αυτή η "φορολογική αποφυγή" της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής μπορεί να συγχωρεθεί, η αντίδραση σε άλλες διευκρινίσεις σχετικά με
τη "διάσωση της οικονομίας μετά τον coronavirus" μπορεί να είναι πολύ πιο
συναισθηματική. Όπως γνωρίζετε, η κ. φον ντερ Λάιεν έχει κάνει το πρόγραμμά της
«ευρωπαϊκής πράσινης συμφωνίας» και ακόμη και στις συνθήκες της επιδημίας συνεχίζει,
με την πλήρη υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ευρωπαϊκής κοινότητας
εμπειρογνωμόνων, να θεωρεί την «καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής» την κύρια
προτεραιότητα, για την οποία και πρέπει να ξοδέψουν χρήματα, πραγματικά δανεισμένα για την
ανακούφιση των οικονομικών συνεπειών του κορωναϊού.
Σε ένα
ειδικό δελτίο Τύπου της 27ης Μαΐου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει άμεσα σε
αυτό που (με τη μορφή προτεραιότητας) θα πάει ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων:
"Ανάπτυξη έργων στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ιδίως της
αιολικής, ηλιακής ενέργειας, και την έναρξη μιας καθαρής οικονομίας υδρογόνου
στην Ευρώπη.
Αυτό θα ήταν
γελοίο, αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παίρνει την κατάσταση όσο το δυνατόν πιο
σοβαρά, και σύμφωνα με την S&P Global Platts, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά ήδη
από την αγορά εκτιμήσεις και προτάσεις για τη δημιουργία μιας "οικονομίας
υδρογόνου" και τη μαζική χρήση του υδρογόνου ως "πράσινου
καυσίμου".
Αλλά εδώ
είναι το πρόβλημα: η παραγωγή εντελώς "πράσινου" υδρογόνου - όπως
γράφουν δυτικοί αναλυτές και ευρωπαίοι αξιωματούχοι και παραδέχονται - είναι
μια πολύ ακριβή ευχαρίστηση, επειδή η "πράσινη" ενέργεια από
ανεμογεννήτριες ή ηλιακούς συλλέκτες είναι πολύ ακριβή από μόνη της, και
χρειάζεται πολύ για να εξαχθεί υδρογόνο από το νερό. Αυτός είναι ο λόγος για
τον οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι έτοιμη να αναγνωρίσει ως «καθαρό» και άξιο
χρηματοδότησης και υποστήριξης υδρογόνο, «που εξάγεται» από ... φυσικό αέριο.
Οι Γερμανικές εταιρείες τρίβουν τα χέρια τους
και ήδη βομβαρδίζουν αξιωματούχους με προτάσεις για τη δημιουργία μιας
ολόκληρης "υποδομής υδρογόνου" στη Γερμανία, η οποία, ωστόσο, θα
χρειαστεί μεγάλες οικονομικές ενέσεις. Και υπάρχει κάθε πιθανότητα τα ευρωπαϊκά
χρήματα που συγκεντρώθηκαν για την καταπολέμηση των συνεπειών του κορωναϊού,
στην πραγματικότητα, να διατεθούν στην "ενέργεια υδρογόνου", κυρίως
στη Γερμανία, αν και, φυσικά, ορισμένα από αυτά θα διατεθούν στην Ιταλία και τη
Γαλλία, στο όνομα της διατήρησης της ευρωζώνης. Εάν δεν αλλάξει τίποτα στην
πολιτική κατάσταση, τότε κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας θα πραγματοποιηθεί
ένας θαυμάσιος μετασχηματισμός: το πρόγραμμα, το οποίο ήταν «να εκτυπώσουν ευρώ
και να τα διανείμουν στους πληγέντες Ιταλούς», θα μετατραπεί σε
πρόγραμμα «για να φορολογήσει τους Ευρωπαίους, ώστε οι Γερμανοί να αγοράσουν Ρωσικό
αέριο, και στη συνέχεια να πουλήσουν το υδρογόνο στους Ευρωπαίους στο όνομα της
οικολογίας. " Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι η τελική έκδοση για το
ρωσικό σύστημα είναι πολύ πιο επικερδής.
https://ria.ru/20200529/1572136144.html
