Στην Ευρώπη των Εθνών ή στην Ευρώπη της Παγκοσμιοποίησης;
Ίδρυμα
Στρατηγικού Πολιτισμού
Βλαντιμίρ
Κουντρίβτσεφ
Το σχέδιο
της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε συνδυασμό με το μπλοκάρισμα της οικονομίας λόγω της ιογενούς μόλυνσης και
της κοινωνικής αναταραχής προκάλεσε σοβαρή ρωγμή. Όπως έχουμε ήδη πει, με την
εξάπλωση του κορωναϊού, η ΕΕ δέχθηκε το δεύτερο σκληρό πλήγμα μετά το Brexit. " αλυσιδωτή αντίδραση της
κατάρρευσης της ΕΕ μπορεί να προκληθεί από πολλούς - την Ουγγαρία και την
Πολωνία, οι οποίες εδώ και χρόνια προσπαθούν να κάνουν τους μετανάστες και τις
σεξουαλικές μειονότητες συμπαθείς προς αυτούς· την Ιταλία και την Ελλάδα, απογοητευμένοι από τους
δημοσιονομικούς περιορισμούς· την Γερμανία και την Αυστρία, οι οποίοι κουράστηκαν να πληρώνουν
τους λογαριασμούς των άλλων.
Διαμαρτυρίες
στην Ιταλία, Φωτογραφία REUTERS/Flavio Lo Scalzo
Ωστόσο, αν
το καλοσκεφτείς, δεν είναι τόσο απλό.
Ήταν σχετικά
εύκολο για τη Μεγάλη Βρετανία να αποχωρήσει από την ΕΕ, έστω και μόνο επειδή
είναι μια μεγάλη χώρα που μπορεί να αντέξει οικονομικά να υπάρχει ανεξάρτητα,
για να μην αναφέρουμε τη ξεχωριστή, νησιωτική γεωγραφική της θέση. Υπάρχουν
ορισμένοι παραλληλισμοί με την Ιταλία, η οποία είναι πολύ δυσαρεστημένη με τις
Βρυξέλλες, στην βοήθεια των οποίων
βασιζόταν για την καταπολέμηση της
μόλυνσης. Και αυτό δεν είναι επαιτεία - διαφορετικά η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (Γερμανία) δεν θα ήταν απαραίτητο να ζητήσει
συγγνώμη από τη Ρώμη.
Ωστόσο,
είναι δύσκολο να φανταστούμε μια έξοδο από την ΕΕ μιας χώρας που αναμένεται να
έχει δημοσιονομικό έλλειμμα 10% του ΑΕΠ έως το 2020 και η οποία έχει εξωτερικό
χρέος άνω του 100% του ΑΕΠ συν εισβολή μεταναστών. Ως εκ τούτου, η Ιταλία δεν
είναι έτοιμη και δεν πρόκειται να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μόνο
που χρειάζεται είναι χαλάρωση της οικονομικής πειθαρχίας και της οικονομικής
στήριξης. Είναι σαν ένας γάμος όπου η σύζυγος δεν αγαπάει τον άντρα της πάρα
πολύ, αλλά δεν θέλει διαζύγιο, αλλά μια καλύτερη ζωή.
Η Δυναμική
του δημόσιου χρέους της Ιταλίας
Κάτι
παρόμοιο συμβαίνει με την Πολωνία. Η Βαρσοβία δεν δέχεται οδηγίες μετανάστευσης
από τις Βρυξέλλες· δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη δικαστική της μεταρρύθμιση,
η οποία θεωρείται αντίθετη προς τις αρχές του κράτους δικαίου στα διοικητικά
όργανα της ΕΕ, και στην εξωτερική πολιτική της είναι ανοικτά προσανατολισμένη
προς τις ΗΠΑ, των οποίων οι σχέσεις με την ΕΕ, ιδίως με τη Γερμανία και τη
Γαλλία, απέχουν πολύ από το να είναι ιδανικές. Ο Πολωνός εμπειρογνώμονας Jacek
Kuharczyk, διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοσίων Υποθέσεων, αναφέρει: «Η συνθήκη
για την Ευρωπαϊκή Ένωση ορίζει ότι ένα κράτος που δεν σέβεται τα δικαιώματα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να αποκλειστεί. Και στην περίπτωσή μας, δεν θα είναι το
Brexit
το οποίο είναι μια εθελουσία
έξοδος όταν μπορούν να διαπραγματευτούν τους όρους.
Είναι
αλήθεια ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι θέμα των επόμενων μηνών.
Ο όρος
Polexit έχει ήδη εμφανιστεί, αλλά αυτή η προοπτική αντισταθμίζεται από ...
Χρήματα. Όταν ταξιδεύετε στην Πολωνία, η ανάπτυξη των υποδομών της, κυρίως λόγω
της ευρωπαϊκής βοήθειας, είναι αισθητή. Αρκεί να σκεφτούμε αυτά τα στοιχεία: το
2017 η Πολωνία έγινε ο μεγαλύτερος δικαιούχος της ΕΕ, λαμβάνοντας 8,1
δισεκατομμύρια ευρώ σε καθαρή οικονομική βοήθεια. Κατά την περίοδο 2014-2020, η
βοήθεια της ΕΕ αντιπροσώπευε το 2,4% του ΑΕΠ της Πολωνίας. Ποιος θα παραιτηθεί
με τη θέλησή του; Και η Πολωνία δεν πρόκειται να τα παρατήσει. Αν επιστρέψουμε
στην αναλογία του γάμου, είναι σαν μια σύζυγος που δεν θέλει να πάρει διαζύγιο
γιατί της αρέσει η ασφάλεια, αλλά την ίδια στιγμή θέλει πιο «ελεύθερη σχέση».
Το ίδιο και
η Ουγγαρία. Συμπεριφέρεται ακόμη πιο προκλητικά απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
και στις Βρυξέλλες γίνεται λόγος για ουγγρική απειλή για τη δημοκρατία και το
κράτος δικαίου. Το μερίδιο της ευρωπαϊκής βοήθειας στο ΑΕΠ της Ουγγαρίας την
περίοδο 2014-2020 ήταν 2,6%. Λοιπόν, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η
Γερμανία (η οποία τώρα, μαζί με τη Γαλλία, σώζει την ΕΕ με κάθε δυνατό τρόπο
και μιλά για την ανάγκη βαθύτερης ολοκλήρωσης) ή της Αυστρίας, η οποία
θεωρείται ο "πυρήνας της Ευρώπης" (Core Europe) να αποφασίσουν να φύγουν
από την Ευρώπη
Ποσοστό
φτώχειας στην ΕΕ το 2018 ανά χώρα
Ενδιαφέρουσα
κατάσταση. Ορισμένες χώρες της ΕΕ (κυρίως η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη), οι
οποίες βλέπουν την ΕΕ πρώτα απ' όλα ως Την Ευρώπη των Εθνών, θέλουν να λάβουν
οικονομική βοήθεια από τις Βρυξέλλες, αλλά να μην μοιραστούν την κυριαρχία τους
(σύμφωνα με την αρχή "να έχουμε τα πάντα και δεν υποχρεωνόμαστε τίποτα γι' αυτό"). Ταυτόχρονα, συμπεριφέρονται
όλο και πιο προκλητικά απέναντι στις Βρυξέλλες, νιώθοντας την αδυναμία του
κέντρου. Με τη σειρά του, το κέντρο προσπαθεί να επιπλήξει τους
"αντάρτες" απειλώντας να τους στερήσει το δικαίωμα ψήφου ή/και (το
πιο σημαντικό) μειώνοντας την οικονομική στήριξη. Ταυτόχρονα, και οι δύο
πλευρές δεν θέλουν την κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά προσπαθούν να την
κάνουν να μοιάζει με τον εαυτό τους.
Διαμαρτυρίες
στη Γερμανία για την καραντίνα, Φωτογραφία: REUTERS/Christian Mang
"Η ιδέα
μιας ενωμένης Ευρώπης βιώνει μια σοβαρή κρίση, αλλά είναι πρόωρο να πούμε ότι η
ΕΕ βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Μπορούμε να πούμε ότι τα σχέδια για
να γίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης έχουν ανατραπεί - από το σημείο
όπου η Γαλλική γεύση της μεγαλύτερης ολοκλήρωσης στην οικονομία, τη στρατιωτική
σφαίρα και την εξωτερική πολιτική αιωρείται, σε σημείο που το
μαστίγιο και το καρότο θα πρέπει να επαναφέρουν την εμπιστοσύνη στις Βρυξέλλες. Και να
αρχίσουμε ξανά συζητήσεις για την ανάγκη στενότερης ολοκλήρωσης, καθώς οι
δυνατότητες ανάπτυξης που βασίζονται αποκλειστικά στην οικονομία έχουν
εξαντληθεί σε μεγάλο βαθμό.
Η ισορροπία της
ΕΕ, ως ένα σχέδιο ολοκλήρωσης ομοσπονδίας και εθνικισμού έχουν επιστρέψει σε μια
ισορροπία όπου κάθε πλευρά επιμένει στην δική της προσέγγιση, αλλά χωρίς κανένα
προφανές πλεονέκτημα. Και τώρα εξαρτάται από τους ίδιους τους Ευρωπαίους (αν
και ο Ντόναλντ Τραμπ και ο «αγγελιοφόρος
» του προς την Ευρώπη, Στίβεν Μπάνον, είναι σαφώς στο πλευρό των οπαδών της
Μαρίν Λε Πεν) να καθορίσουν αν θα κινηθούν προς μια νέα σύγκλιση ή περαιτέρω
αποσύνδεση.
Φωτογραφία τίτλου:
REUTERS/Francois Lenoir.
